Venjulegt fólk á þing – umbætur strax Eldur Smári Kristinsson skrifar 24. október 2024 11:30 Nú hefur það verið kunngjört að ég skipa oddvitasætið í Norðvesturkjördæmi fyrir Lýðræðisflokkinn – samtök um frelsi og sjálfsákvörðunarrétt. Ég þakka stofnendum flokksins það traust sem mér hefur verið sýnt að fá að leiða listann í kjördæminu þar sem ég er fæddur og á ættir að rekja. Ég hlakka mikið til þess að ferðast vítt og breitt um kjördæmið okkar á næstu dögum og hitta sem flesta. Loksins er þessu ófremdarástandi í íslenskum stjórnmálum senn að ljúka. Þrír stjórnmálaflokkar mynduðu á síðasta kjörtímabili stjórn þar sem helsta verkefni hennar var að halda sjálfri sér á lífi fyrir valdabrölt „atvinnustjórnmálamanna“. Við erum með einstakt tækifæri hér í höndum okkar. Verkin eru brýn og við þurfum að velja kjarkmikið fólk sem þorir að vera óvinsælt og taka erfiðar ákvarðanir víðsvegar í fjármálum ríkisins. Í áratug hef ég barist eins og ljón við skrímslið sem woke-isminn er. Árið 2015 fór ég að sjá að það væri ekki allt með felldu innan hreyfingarinnar sem ég þá tilheyrði, sem var réttindabarátta samkynhneigðra. Slagirnir voru sigraðir, en þá tóku menn upp á að búa til nýja hópa til þess að berjast fyrir – jafnvel þó að enginn fótur væri fyrir flestum þeirra. Þarna var til orðið bákn – kerfi í kerfinu – þar sem eini tilgangurinn var að halda því á lífi. Rétt eins og fráfarandi ríkisstjórn, og í raun allt kerfið sjálft eins og við þekkjum það. Ég er alinn upp Suðurnesjamaður, reyndar fæddur á Sauðárkróki og á ættir að rekja í Skagafjörðinn, minn fagra, þar sem ég eyddi nær hverju sumri á Grund á Hofsósi, hjá ömmu Bubbu og Bjössa afa. Ég er með mikla reynslu úr viðskiptalífinu í heimi stórra alþjóðafyrirtækja á borð við Eastman Kodak (sem náði ekki að halda í við tímans rás og hraða þróunar stafrænnar byltingar í margmiðlun) og svo Kimberly Clark Professional þar sem ég var sölustjóri Norðurlandanna í nær áratug. Undanfarin ár hefur óábyrg stefna í útlendingamálum orðið til þess að heimabærinn minn er gjörsamlega óþekkjanlegur eftir útreiðina sem hann hefur fengið eftir gengdarlausa óstjórn í málaflokknum og kerfisbundna vanrækslu á landamærunum. Við erum að horfa upp á ALGJÖRT kerfishrun. Menntakerfið, stjórnsýslan öll, stofnanir, helstu hagsmunafélög og góðgerðasamtök, og nú í auknum mæli mannauðsdeildir stórfyrirtækja hafa verið tekin í gíslingu af hugmyndafræðingum sem eru með sérfræðimenntun í gremjufræðum félagsvísindadeilda háskólanna. Það eru aðeins 15 ár síðan að samfélagsmiðlar fóru að taka stórt pláss í tilveru okkar allra og nú eru komin í ljós gríðarlega alvarleg áhrif þeirra á börn og ungmenni. Börn í skólunum hafa aldrei verið eins vansæl samkvæmt rannsóknum og aldrei jafn óreiðubúin úr grunnskóla í framhaldsnám. Verkefnin sem bíða okkar eru ærin! Og þau þola enga bið. Atvinnustjórnmálamennirnir úr öllum flokkunum hafa brugðist, enda orðnir hluti af kerfi sem snýst um að viðhalda sjálfu sér. Valdabröltið þar sem embættismenn kerfisins hlaupa inn í forystusæti kerfisflokkana og þekkt fólk úr þjóðlífinu hleypur af stað til þess að koma sér í mjúkinn eftir að hafa sinnt áróðursþjónustu sýnir að við þurfum að virkja hinn venjulega Íslending. Mig og þig. Okkur öll. Það erum við sem erum og eigum löggjafann. Þverskurður af okkur sem þjóð á að eiga sæti á Alþingi. Aðeins þá rata málefnin okkar og kerfisbreytingar inn í málefnaskrá þingsins. Á Íslandi er einn þingmaður á hverja 4.300 kjósendur í landinu. Í Danmörku er einn þingmaður á hverja 25.000, og í Bretlandi einn þingmaður á hverja 100.000 kjósendur. Og það er hægt að ná í þá. Það veit ég af eigin raun eftir samskipti við bæði Folketinget og House of Commons. Það er óásættanlegt að íslenskir þingmenn láti helst ekki ná í sig eða eiga samskipti við kjósendur sína nema þegar þeir þurfa á þeim að halda í kjörklefanum. Samskiptum við kjósendur lýkur ekki í kjörklefanum – heldur markar upphaf þeirra. Við verðum að efla tengslin við raunveruleikann á ný – ekki síst vegna innkomu gervigreindarinnar sem mun eflaust gera skynbragð barna á raunveruleikann enn flóknara. Okkur ber skylda að standa vörð um raunveruleikann, því það er eina leiðin til þess að viðhalda öðrum áunnum réttindum okkar borgaranna, sem sífellt eiga undir högg að sækja með sífellt stækkandi bákni sem hefur hneppt okkur í fjötra þess. Við þurfum að tryggja fæðuöryggi Íslendinga til frambúðar, byggja upp menntakerfið frá grunni, hætta að kenna börnum umdeildar póstmódernískar kenningar sem staðreyndir, og skapa umhverfi þar sem ungt fólk stofnar til fjölskyldna fyrr og eignast fleiri börn. Við þurfum í raun að byggja öll kerfin okkar upp á ný. Íslendingar eiga að standa vörð um fullveldi sitt og sjálfsákvörðunarrétt. Við þurfum að standa í lappirnar gegn ofríki alþjóðastofnana sem vilja tjóðra okkur með óæskilegum skuldbindingum, sumar jafnvel í beinni andstöðu við okkar gildi eins og t.d. vopnakaup og þátttöku í árásabandalögum stærri þjóða. Ég hvet ykkur því öll að kynna ykkur stefnumál Lýðræðisflokksins sem eru í mótun, og hafa samband við okkur sem erum í forsvari fyrir flokkinn. Við erum öll eyru. Gerum lýðræðið aftur að samtali. Venjulegt fólk á þing – umbætur strax. Höfundur er oddviti Lýðræðisflokksins í Norðvesturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lýðræðisflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson Skoðun Skoðun Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson skrifar Skoðun Barningur smáframleiðenda Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Erum við í ofbeldissambandi? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Ó nei, ekki aftur! Leyfisveitingar fyrir Hvammsvirkjun Margrét Erlendsdóttir skrifar Skoðun Siddhi: Yfirnáttúrulegir hæfileikar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Innviðaskuldin mikla Grímur Atlason skrifar Skoðun Umsókn um stöðu kennara í (vonandi) nálægri framtíð Heiða Ingunn Þorgeirsdóttir skrifar Skoðun Sögur Hannesar Hólmsteins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Hvað gerist svo? Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hernaðurinn gegn skólunum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Látum gusta um sjónvarpssalina og loftum út á Alþingi Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Hegðaði sér eins og einræðisherra Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hættum við að geta hugsað? Þorsteinn Siglausson,GPT-4 skrifar Skoðun Að leita langt yfir skammt Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Kveðja frá „lata“ kennaranum sem er „alltaf í fríi“ Elva Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar Skoðun Að lifa sjálfstæðu lífi Ágústa Arnar Sigurdórsdóttir skrifar Skoðun Menntaumræða á villigötum Gunnlaugur Magnússon skrifar Skoðun Af hverju þarf ég alltaf að vera í kaffi hjá Bjarna og Simma? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Eru móttökuskólar málið? Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Sjá meira
Nú hefur það verið kunngjört að ég skipa oddvitasætið í Norðvesturkjördæmi fyrir Lýðræðisflokkinn – samtök um frelsi og sjálfsákvörðunarrétt. Ég þakka stofnendum flokksins það traust sem mér hefur verið sýnt að fá að leiða listann í kjördæminu þar sem ég er fæddur og á ættir að rekja. Ég hlakka mikið til þess að ferðast vítt og breitt um kjördæmið okkar á næstu dögum og hitta sem flesta. Loksins er þessu ófremdarástandi í íslenskum stjórnmálum senn að ljúka. Þrír stjórnmálaflokkar mynduðu á síðasta kjörtímabili stjórn þar sem helsta verkefni hennar var að halda sjálfri sér á lífi fyrir valdabrölt „atvinnustjórnmálamanna“. Við erum með einstakt tækifæri hér í höndum okkar. Verkin eru brýn og við þurfum að velja kjarkmikið fólk sem þorir að vera óvinsælt og taka erfiðar ákvarðanir víðsvegar í fjármálum ríkisins. Í áratug hef ég barist eins og ljón við skrímslið sem woke-isminn er. Árið 2015 fór ég að sjá að það væri ekki allt með felldu innan hreyfingarinnar sem ég þá tilheyrði, sem var réttindabarátta samkynhneigðra. Slagirnir voru sigraðir, en þá tóku menn upp á að búa til nýja hópa til þess að berjast fyrir – jafnvel þó að enginn fótur væri fyrir flestum þeirra. Þarna var til orðið bákn – kerfi í kerfinu – þar sem eini tilgangurinn var að halda því á lífi. Rétt eins og fráfarandi ríkisstjórn, og í raun allt kerfið sjálft eins og við þekkjum það. Ég er alinn upp Suðurnesjamaður, reyndar fæddur á Sauðárkróki og á ættir að rekja í Skagafjörðinn, minn fagra, þar sem ég eyddi nær hverju sumri á Grund á Hofsósi, hjá ömmu Bubbu og Bjössa afa. Ég er með mikla reynslu úr viðskiptalífinu í heimi stórra alþjóðafyrirtækja á borð við Eastman Kodak (sem náði ekki að halda í við tímans rás og hraða þróunar stafrænnar byltingar í margmiðlun) og svo Kimberly Clark Professional þar sem ég var sölustjóri Norðurlandanna í nær áratug. Undanfarin ár hefur óábyrg stefna í útlendingamálum orðið til þess að heimabærinn minn er gjörsamlega óþekkjanlegur eftir útreiðina sem hann hefur fengið eftir gengdarlausa óstjórn í málaflokknum og kerfisbundna vanrækslu á landamærunum. Við erum að horfa upp á ALGJÖRT kerfishrun. Menntakerfið, stjórnsýslan öll, stofnanir, helstu hagsmunafélög og góðgerðasamtök, og nú í auknum mæli mannauðsdeildir stórfyrirtækja hafa verið tekin í gíslingu af hugmyndafræðingum sem eru með sérfræðimenntun í gremjufræðum félagsvísindadeilda háskólanna. Það eru aðeins 15 ár síðan að samfélagsmiðlar fóru að taka stórt pláss í tilveru okkar allra og nú eru komin í ljós gríðarlega alvarleg áhrif þeirra á börn og ungmenni. Börn í skólunum hafa aldrei verið eins vansæl samkvæmt rannsóknum og aldrei jafn óreiðubúin úr grunnskóla í framhaldsnám. Verkefnin sem bíða okkar eru ærin! Og þau þola enga bið. Atvinnustjórnmálamennirnir úr öllum flokkunum hafa brugðist, enda orðnir hluti af kerfi sem snýst um að viðhalda sjálfu sér. Valdabröltið þar sem embættismenn kerfisins hlaupa inn í forystusæti kerfisflokkana og þekkt fólk úr þjóðlífinu hleypur af stað til þess að koma sér í mjúkinn eftir að hafa sinnt áróðursþjónustu sýnir að við þurfum að virkja hinn venjulega Íslending. Mig og þig. Okkur öll. Það erum við sem erum og eigum löggjafann. Þverskurður af okkur sem þjóð á að eiga sæti á Alþingi. Aðeins þá rata málefnin okkar og kerfisbreytingar inn í málefnaskrá þingsins. Á Íslandi er einn þingmaður á hverja 4.300 kjósendur í landinu. Í Danmörku er einn þingmaður á hverja 25.000, og í Bretlandi einn þingmaður á hverja 100.000 kjósendur. Og það er hægt að ná í þá. Það veit ég af eigin raun eftir samskipti við bæði Folketinget og House of Commons. Það er óásættanlegt að íslenskir þingmenn láti helst ekki ná í sig eða eiga samskipti við kjósendur sína nema þegar þeir þurfa á þeim að halda í kjörklefanum. Samskiptum við kjósendur lýkur ekki í kjörklefanum – heldur markar upphaf þeirra. Við verðum að efla tengslin við raunveruleikann á ný – ekki síst vegna innkomu gervigreindarinnar sem mun eflaust gera skynbragð barna á raunveruleikann enn flóknara. Okkur ber skylda að standa vörð um raunveruleikann, því það er eina leiðin til þess að viðhalda öðrum áunnum réttindum okkar borgaranna, sem sífellt eiga undir högg að sækja með sífellt stækkandi bákni sem hefur hneppt okkur í fjötra þess. Við þurfum að tryggja fæðuöryggi Íslendinga til frambúðar, byggja upp menntakerfið frá grunni, hætta að kenna börnum umdeildar póstmódernískar kenningar sem staðreyndir, og skapa umhverfi þar sem ungt fólk stofnar til fjölskyldna fyrr og eignast fleiri börn. Við þurfum í raun að byggja öll kerfin okkar upp á ný. Íslendingar eiga að standa vörð um fullveldi sitt og sjálfsákvörðunarrétt. Við þurfum að standa í lappirnar gegn ofríki alþjóðastofnana sem vilja tjóðra okkur með óæskilegum skuldbindingum, sumar jafnvel í beinni andstöðu við okkar gildi eins og t.d. vopnakaup og þátttöku í árásabandalögum stærri þjóða. Ég hvet ykkur því öll að kynna ykkur stefnumál Lýðræðisflokksins sem eru í mótun, og hafa samband við okkur sem erum í forsvari fyrir flokkinn. Við erum öll eyru. Gerum lýðræðið aftur að samtali. Venjulegt fólk á þing – umbætur strax. Höfundur er oddviti Lýðræðisflokksins í Norðvesturkjördæmi.
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun
Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar
Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar
Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun