Draumalandið Björn Þorláksson skrifar 6. nóvember 2024 11:16 „Því þar er allt sem ann ég, það er mitt draumaland,“ segir í laginu góða. Ég er í hópi Íslendinga sem finn brjóstið tifa af ættjarðarást frá morgni til kvölds. Fegurð landsins fyllir mig gleði og undrun alla daga ársins. Aðra sögu er að segja af íslensku stjórnarfari. Hvað varðar efnahagsstjórnun og útdeilingu réttlætis undanfarið hafa vonbrigði með ríkisstjórnir orðið ráðandi tilfinning. Vel gæti farið þannig að Trump komi upp úr kjörkössunum í lok þessa mánaðar eins og gerðist í nótt fyrir vestan, ef við ræðum okkur ekki að skynsamlegri framtíð. Enga tvísköttun, takk Þegar ég hóf störf við blaðamennsku, á níunda áratug síðustu aldar, hugsaði ég iðulega: Það er nú ansi flott hve flink við erum að reka þetta samfélag. Við erum dugleg of samhent. Á þeim tíma komust nánast allir til læknis um leið og þeir þurftu og án þess að skaðaði efnahag hins sjúka. Við vorum sammála um að fyrir skattana okkar ættum við að hafa full afnot af gjaldfrjálsri heilbrigðisþjónustu. En með grægði hinna betur settu og svívirðilegum annmörkum kvótasetningar og framsals í kjölfarið, sem fylgt var eftir með gjörspilltri einkavæðingu ríkisbankanna, þeyttist ælan upp í kok hjá mörgum Íslendingnum. Ælan hefur setið föst ansi lengi. Nú þegar búið er að kjósa Trump sem valdamesta mann heims í annað skipti og hluti heimsins eins og við þekkjum hann mun líða undir lok í þeirri mynd sem við höfum þekkt hann, er ekki seinna vænna en að Íslendingar hendi nýfrjálshyggjunni á haugana, útrými mannamun eftir efnahag og setji x í kosningunum við húmanisma og jöfnuð. Útrýmum fátækt! Ísland er í hópi landa sem búa yfir verðmætustu náttúruauðlindum heims. Ef réttlát skipting verðmætanna yrði sett á dagskrá af fullri alvöru hefði hver einasta fjölskylda meira en nóg að bíta og brenna. Engin íslensk börn myndu búa við fátækt. Við fengjum öll bót okkar meina um leið og þau kæmu upp. Við þyrftum ekki að bíða fársjúk á göngum spítalanna sólahringum saman eða híma árum saman heima, bíðandi eftir sérfræðingi. Við getum útrýmt fátækt og við getum eytt öllum biðlistum. Sjálfsagðar umbætur erum við svo heppin að eiga inni sem þjóð, vegna allra náttúruauðlindanna sem Trumpistar ætla að reyna að einkavæða. Þær duga okkur vel til að brauðafæða hvert einasta íslenska mannsbarn. Auðlindirnar eru lykill okkar að samlyndi og hamingju í stað þess að almennningur sé sundraður, ófrjáls og bitur. Þar sem hluti Íslendinga býr ekki lengur yfir raunverulegu tjáningarfrelsi vegna ægimáttar ólígarkanna sem hægt og hægt eru að kaupa upp allt íslenskt fyrirtækjalíf. Hættuástand Draumar geta ræst þótt einræktaðir höfðingjar séu nú í því að tala drauma alþýðunnar niður. Ólígarkarnir og skósveinar þeirra í Hádegismóum væla og skæla og kvarta og kveina. Grátkór hinnu efnuðustu, kann það helst að öskra af frekju. Ef komið verður á móts við almenning mun landið eyðast og sökkva í sæ, segja þeir. Og vegna ofsagróðans sem skapast hefur vegna tengsla þeirra við þaulsetna stjórnmálahöfðingja ríkir hættuástand. Um það ættum við sem þjóð að tala fyrir kosningarnar. Höldum fast í draumana Við megum ekki láta spillta valdhafa hrifsa frá okkur vonina um réttlátari skiptingu gæðanna. Draumalandið Ísland hefur nógu lengi verið í skammsýnna manna höndum. Náum landinu aftur til okkar. Kjósum Flokk fólksins og hrindum af stað áætlun um nýtingu auðlinda þjóðarinnar með réttlátari og heilbrigðari dreifingu gæðanna. Við sem þjóð eigum gott skilið. Happ okkar er náttúruauðlindirnar en þá verður almenningur líka að njóta gæðanna, ekki bara örfáir menn, appelsínugulir í framan. Höfundur er þjóðfélagsfræðingur, rithöfundur og blaðamaður og skipar 3ja sætið í kosningunum 30. nóvember næstkomandi fyrir Flokk fólksins í Reykjavíkurkjördæmi norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Flokkur fólksins Mest lesið Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Vanhæfur Sjálfstæðisflokkur Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson Skoðun Fé án hirðis Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson Skoðun Fáum presta aftur inn í skólana Rósa Guðbjartsdóttir Skoðun Goðsögnin um UFS-sjóði sem róttækar „woke"- fjárfestingar Már Wolfgang Mixa Skoðun Rösk og reiðubúin fyrir landsbyggðina Hópur Röskvuliða Skoðun Framtíð Öskjuhlíðar Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Mannúð og hugrekki - gegn stríðsglæpum og þjóðarmorði Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Framtíð menntunar – byggjum á trausti, ekki tortryggni Helga Kristín Kolbeins skrifar Skoðun Fé án hirðis Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson skrifar Skoðun Gæludýr geta dimmu í dagsljós breytt Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson skrifar Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Fáum presta aftur inn í skólana Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Rösk og reiðubúin fyrir landsbyggðina Hópur Röskvuliða skrifar Skoðun Icelandic Learning is a Gendered Health Issue Logan Lee Sigurðsson skrifar Skoðun Goðsögnin um UFS-sjóði sem róttækar „woke"- fjárfestingar Már Wolfgang Mixa skrifar Skoðun Framtíð Öskjuhlíðar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Vanhæfur Sjálfstæðisflokkur Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Mælt fyrir miklum kjarabótum öryrkja og aldraðra Inga Sæland skrifar Skoðun Mannréttindabrot og stríðsglæpir Rússa í Úkraínu Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Getur Sturlunga snúið aftur? Leifur B. Dagfinnsson skrifar Skoðun Vaka stendur með Menntavísindasviði í verki Gunnar Ásgrímsson skrifar Skoðun Vorbókaleysingar Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Er þetta í alvöru umdeild skoðun fámenns hóps? Snorri Másson skrifar Skoðun Liðveisla fyrir öll Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir skrifar Skoðun Að standa við stóru orðin Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Deyr mjólkurkýrin ef eigandi hennar fær eitt viðbótar mjólkurglas? Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir skrifar Skoðun Ég virði þig og þín mörk, virðir þú mig og mín mörk ? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
„Því þar er allt sem ann ég, það er mitt draumaland,“ segir í laginu góða. Ég er í hópi Íslendinga sem finn brjóstið tifa af ættjarðarást frá morgni til kvölds. Fegurð landsins fyllir mig gleði og undrun alla daga ársins. Aðra sögu er að segja af íslensku stjórnarfari. Hvað varðar efnahagsstjórnun og útdeilingu réttlætis undanfarið hafa vonbrigði með ríkisstjórnir orðið ráðandi tilfinning. Vel gæti farið þannig að Trump komi upp úr kjörkössunum í lok þessa mánaðar eins og gerðist í nótt fyrir vestan, ef við ræðum okkur ekki að skynsamlegri framtíð. Enga tvísköttun, takk Þegar ég hóf störf við blaðamennsku, á níunda áratug síðustu aldar, hugsaði ég iðulega: Það er nú ansi flott hve flink við erum að reka þetta samfélag. Við erum dugleg of samhent. Á þeim tíma komust nánast allir til læknis um leið og þeir þurftu og án þess að skaðaði efnahag hins sjúka. Við vorum sammála um að fyrir skattana okkar ættum við að hafa full afnot af gjaldfrjálsri heilbrigðisþjónustu. En með grægði hinna betur settu og svívirðilegum annmörkum kvótasetningar og framsals í kjölfarið, sem fylgt var eftir með gjörspilltri einkavæðingu ríkisbankanna, þeyttist ælan upp í kok hjá mörgum Íslendingnum. Ælan hefur setið föst ansi lengi. Nú þegar búið er að kjósa Trump sem valdamesta mann heims í annað skipti og hluti heimsins eins og við þekkjum hann mun líða undir lok í þeirri mynd sem við höfum þekkt hann, er ekki seinna vænna en að Íslendingar hendi nýfrjálshyggjunni á haugana, útrými mannamun eftir efnahag og setji x í kosningunum við húmanisma og jöfnuð. Útrýmum fátækt! Ísland er í hópi landa sem búa yfir verðmætustu náttúruauðlindum heims. Ef réttlát skipting verðmætanna yrði sett á dagskrá af fullri alvöru hefði hver einasta fjölskylda meira en nóg að bíta og brenna. Engin íslensk börn myndu búa við fátækt. Við fengjum öll bót okkar meina um leið og þau kæmu upp. Við þyrftum ekki að bíða fársjúk á göngum spítalanna sólahringum saman eða híma árum saman heima, bíðandi eftir sérfræðingi. Við getum útrýmt fátækt og við getum eytt öllum biðlistum. Sjálfsagðar umbætur erum við svo heppin að eiga inni sem þjóð, vegna allra náttúruauðlindanna sem Trumpistar ætla að reyna að einkavæða. Þær duga okkur vel til að brauðafæða hvert einasta íslenska mannsbarn. Auðlindirnar eru lykill okkar að samlyndi og hamingju í stað þess að almennningur sé sundraður, ófrjáls og bitur. Þar sem hluti Íslendinga býr ekki lengur yfir raunverulegu tjáningarfrelsi vegna ægimáttar ólígarkanna sem hægt og hægt eru að kaupa upp allt íslenskt fyrirtækjalíf. Hættuástand Draumar geta ræst þótt einræktaðir höfðingjar séu nú í því að tala drauma alþýðunnar niður. Ólígarkarnir og skósveinar þeirra í Hádegismóum væla og skæla og kvarta og kveina. Grátkór hinnu efnuðustu, kann það helst að öskra af frekju. Ef komið verður á móts við almenning mun landið eyðast og sökkva í sæ, segja þeir. Og vegna ofsagróðans sem skapast hefur vegna tengsla þeirra við þaulsetna stjórnmálahöfðingja ríkir hættuástand. Um það ættum við sem þjóð að tala fyrir kosningarnar. Höldum fast í draumana Við megum ekki láta spillta valdhafa hrifsa frá okkur vonina um réttlátari skiptingu gæðanna. Draumalandið Ísland hefur nógu lengi verið í skammsýnna manna höndum. Náum landinu aftur til okkar. Kjósum Flokk fólksins og hrindum af stað áætlun um nýtingu auðlinda þjóðarinnar með réttlátari og heilbrigðari dreifingu gæðanna. Við sem þjóð eigum gott skilið. Happ okkar er náttúruauðlindirnar en þá verður almenningur líka að njóta gæðanna, ekki bara örfáir menn, appelsínugulir í framan. Höfundur er þjóðfélagsfræðingur, rithöfundur og blaðamaður og skipar 3ja sætið í kosningunum 30. nóvember næstkomandi fyrir Flokk fólksins í Reykjavíkurkjördæmi norður.
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun
Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar
Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar
Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir skrifar
Skoðun Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings Ingibjörg Isaksen skrifar
Skoðun Deyr mjólkurkýrin ef eigandi hennar fær eitt viðbótar mjólkurglas? Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir skrifar
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun