

Tónlist framtíðarinnar má ekki bara verða að einhverju vélrænu suði í bakgrunni okkar daglega lífs, á meðan meðvitund nýrrar kynslóðar týnist í tilfinningalausu tómi samskiptamiðlanna.Ég sat í kvikmyndahúsi um daginn og hlustaði á vélræna og lítt spennandi tónlistina sem heyra mátti í salnum í hléinu og hugsaði, "Tónlistin okkar er að deyja!"...en spólum aðeins til baka...
Sóttvarnaaðgerðir þessa árs eru ekki án fórnarkostnaðar eins og löngu ljóst er. Í umræðunni hefur einna mest borið á áhyggjum af efnahagslegum afleiðingum þessa hörmulega heimsfaraldurs, áhrifum hans á fyrirtækjarekstur, ferðaþjónustu og menntun af ýmsu tagi.
„Þótt óveðursskýin séu stundum dökk og þungbúin þá ná sólargeislarnir alltaf að brjótast í gegn að lokum.”
Hljóðritaðri hótun fylgdi viðbjóðslegt myndband...
Höfundur krefst þess að Ríkisútvarpið biðjist opinberlega afsökunar á framgöngu Hatara.
Það er athyglisvert að fylgjast með fréttaveitunum okkar keppast við að segja okkur krassandi og um leið ofurkryddaðar fréttir frá átökunum milli Ísrael og Gaza.
Það er áhugavert hversu sumir fréttamenn leggja sig fram um að mála fagra mynd af hryðjuverkamönnunum sem stöðugt gera árásir á lýðræðisríkið Ísrael.
Ég kem mér beint að efninu.
Virðulegi útvarpsstjóri, sem íslenskur borgari, skattgreiðandi, tónlistarmaður og friðelskandi þjóðfélagsþegn get ég ekki orða bundist þegar ég sé þróun mála í forkeppni okkar fyrir Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva.
Verkalýðsforingi sakar Ísraela um morð og pyntingar. Tekur hún þá sérstaklega fram morð á börnum.
Nú í aðdraganda nýs árs líta landsmenn gjarna í eigin barm og heita sjálfum sér að standa sig betur gagnvart náunganum. Mistök liðins árs skal ekki endurtaka og hlúa skal betur að anda, sál og líkama.
Íslenskir landamæraverðir á Leifsstöð skelfa unga íslenska konu tvisvar á einni viku!
Ég ber ómælda virðingu fyrir okkar frábæru fréttamiðlum, en einmitt þess vegna vil ég benda á það sem mér finnst að betur mætti fara.
Ísraelar lögðu mikilvægt lóð á vogarskálarnar í réttindabaráttu kvenna með framlagi sínu til Júróvisjón. Þeir fá hjartans þakkir fyrir frá Júrópu (Júróvisjón-Evrópu) en því miður eintómar skammir og hótanir frá Félaginu Ísland-Palestína.
Ég las nýlega yfirlýsingu frá íslensku félagi sem kennir sig við mannréttindabaráttu, sem að mínu mati einkenndist af hálfgerðu meðvitundarleysi um öll þau mannréttindabrot sem hryðjuverkastjórn Palestínu fremur gegn eigin saklausu íbúum og ísraelskum borgurum.
Ég hef verið að fylgjast með umræðunni um umskurð drengja.
Kæru fagmenn - þið sem eigið eftirfarandi hrós skilið.
Það er staðreynd að óeigingjörn verk kristinna manna eru að bjarga ótal mörgum mannslífum um allan heim.
Ég hef margsinnis lent í því eins og aðrir að fá tóm augnaráð frá táningum þegar ég hef við góð tækifæri brugðið á það ráð að upphefja íslenska tungu með sígildu íslensku orðatiltæki.
Þegar börnin okkar útskrifast úr grunnskóla eða menntaskóla, blasa við þeim ýmis ný verkefni sem þau þurfa að leysa.
Við erum búin að afgreiða fjárhagsáætlun Reykjavíkurborgar til síðari umræðu í borgarstjórn.
Til að geta skipst á skoðunum í skoðanafrjálsu landi þurfa þær að vera fleiri en ein.
Hugsanlega er eitthvað annað og himneskara en áfengið sem betur sameinar okkur Íslendingana, og freistar þess enn að færa þjóð okkar fjötralaust frelsi.
Ég þekki ekki marga sem hafa verið skilgreindir sem öryrkjar, sem eru sáttir við nafnbótina.
Á þessu sumri fagna ég tíunda Boot Camp árinu mínu!
Að geta ekki farið saddur frá borði á veitingastöðum í dag án þessa að fylla sig af frönskum og gosi fær allt of marga til að fórna heilsu sinni fyrir óhollari en saðsamari skammta á lægra verði.
Það sem virðist fáránlegt í dag kann að verða almenn skynsemi á morgun.