Vistunarmat aldraðra og ráðvilla 3. október 2006 05:00 Fyrsta grein af fjórum eftir Jóhann Óla Guðmundsson um heilbrigðis- og öldrunarmál. Þingmönnum, embættismönnum í heilbr.- og tryggingaráðuneytinu og reyndar öllum áhugamönnum um málefni aldraðra, er vinsamlegast bent á að lesa greinar eftir framkvæmdastjóra Sóltúns, Önnu Birnu Jensdóttur, sem birtust af og til á síðum Morgunblaðsins seinni hluta síðasta árs og auðvelt er að nálgast. Fjallar hún í umræddum greinum um helstu þætti vistunarmála aldraðra og þjónustumat í því sambandi, en svo virðist sem mikillar vanþekkingar gæti um þessi mikilvægu atriði meðal aldraðra og ættingja þeirra. Í þessum greinum er að finna allan nauðsynlegan fróðleik um þau atriði sem máli skipta, þ.á m. upplýsingar um svokallað RAI-mat, sem er eina samræmda matið fyrir þjónustu- og meðferðarmagn íbúa á hjúkrunarheimilum. Síðan eru til opinberar upplýsingar hjá Landlæknisembættinu, um meðal þjónustuþunga (RAI-stuðull) á öllum hjúkrunarheimilum landsins. Vegna opinberrar umræðu um þessi mál er eðlilegt að fram komi, að af þessum samanburði má sjá að þjónustuþungi er langmestur á Sóltúni, enda beinlínis til þess ætlast í þjónustusamningi við ríkið. Í allri umfjöllun um rekstur hjúkrunarheimila er nauðsynlegt að gera greinarmun á þessu mikilvæga atriði af augljósum ástæðum, bæði faglegum og fjárhagslegum. Ég legg ekki mat á það hvert þjónustudaggjald á öðrum hjúkrunarheimilum skuli vera, en fullyrði að það er engin fagleg forsenda fyrir því að öll hjúkrunarheimilin fái sama daggjald án tillits til hjúkrunar- og umönnunarþunga, hvað þá að bera saman daggjöld fyrir hjúkrunarheimili annars vegar og almenn dvalarheimili hins vegar. Efnislega virðist málflutningur sumra stjórnenda hjúkrunarheimila, sem ekki vilja sjá augljósar staðreyndir í þessum efnum, ganga út á það að hafa af ríkissjóði fé, mjög mikið fé, með villandi og órökstuddum málflutningi. Ef hjúkrunarheimili telja sig þurfa aukið rekstrarfé má fara faglegar leiðir til að rökstyðja kröfuna um slíka aukningu, RAI-matið er viðurkennd leið til þess. Þann 26. ágúst sl. birtist mjög athyglisverð grein í Morgunblaðinu eftir Dagbjörtu Þyri Þorvarðardóttur, hjúkrunarfræðing, lektor og fyrrverandi hjúkrunarforstjóra Hrafnistu, sem greinir frá dæmum um greidda þjónustu til aldraðra, af almannafé annars vegar, og hins vegar vanefndir á að umrædd og greidd þjónusta sé veitt af þjónustusala, sjálfseignarstofnunni Hrafnistu í þessu tilviki. Ef marka má orð Dagbjartar um þetta mikilvæga mál, þá fæ ég ekki betur séð, en að brýn þörf sé á að opinber rannsókn sé látin fara fram til að leiða sannleikann með formlegum hætti í ljós. Trúverðugleiki í meðferð almannafjár liggur undir í þessari umræðu. Í sömu grein er borið lof á rekstur Sóltúns sem andstæðu hins fyrra. Tilurð Hjúkrunarheimilisins Sóltúns er engin tilviljum. Þar fer saman metnaðarfullur ásetningur stjórnvalda þess tíma og mikill umönnunarmetnaður starfsmanna Sóltúns. Meðferðar- og umönnunarniðurstöður eru sláandi góðar á heimilinu. Heilbrigðisstarfsmenn bíða á biðlistum eftir að komast í starf hjá Sóltúni, á sama tíma og heilbrigðisstofnanir á Reykjavíkursvæðinu virðast víðast hvar glíma við starfsmannaskort. Hvað veldur? Það skyldi þó ekki m.a. liggja í rekstrarforminu? Allur rekstur Sóltúns og umönnunarþjónusta er þegar kostnaðargreind og útfærð niður í smæstu agnir. Erlendir sérfræðingar koma í hópum til Íslands til að kynna sér rekstur og umönnunaraðferðir heimilisins, enda verið um það fjallað í fjölmörgum blaða- og fræðigreinum erlendis og heimilið hlotið einróma lof. Sóltún er nú þegar orðið fyrirmynd uppbyggingar í vistunarmálum erlendis, á meðan íslensk stjórnvöld halda áfram ráðvilltri gandreið sinni yfir tímann og aðhafast annað tveggja, mikið af engu og lítið af viti. Á meðan deyja margir ótímabærum dauða, því í þeirra tilviki leysir biðtíminn engan vanda heldur þvert á móti. Síðustu ráðstafanir í málefnum aldraðra virðast ekki taka mið af mismunandi vistunar- og umönnunarþörf, heldur eru úthlutanir framkvæmdar án samhengis við fyrirliggjandi forsendur og enginn skilgreindur greinarmunur gerður á umönnunarþunga og því sem honum fylgir. Ráðþrot heilbrigðisráðuneytisins er meira en bara slæmt, það er orðið hættulegt heilsu fjölda fólks og er ekki að sjá að núverandi heilbrigðisráðherra muni hafa nokkra leiðandi sýn inn í framtíðina fyrir hina veikustu úr hópi aldraðra. Það þarf ekki að teygja lopann lengur, íslensk stjórnvöld hafa vel heppnaða fyrirmynd fyrir augunum þar sem Sóltún er, enda voru þau beinn aðili að þessu mikla framfaraskrefi í vistunarmálum aldraðra eins og gefur að skilja. Það þarf ekki að kasta umræðunni út og suður til þess eins að tefja framvindu í málaflokki sem þegar er búið að gera metnaðarfulla áætlun fyrir. Á 12 til 24 mánuðum má klára framkvæmdir sem breyta þjóðarskömm í þjóðfélagslegan sóma. Hjúkrunarheimilið Sóltún er fyrirmyndarverkefni um það hvernig samstarf virkrar pólitískrar stefnumótunar og einkarekstrar getur farið fram. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Skoðun Mest lesið Vatnið og tíminn Ari Trausti Guðmundsson Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Skoðun Skoðun Hver eru áhrif þess að selja sumarbústað? Björn Berg Gunnarsson skrifar Skoðun Vatnið og tíminn Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Sjá meira
Fyrsta grein af fjórum eftir Jóhann Óla Guðmundsson um heilbrigðis- og öldrunarmál. Þingmönnum, embættismönnum í heilbr.- og tryggingaráðuneytinu og reyndar öllum áhugamönnum um málefni aldraðra, er vinsamlegast bent á að lesa greinar eftir framkvæmdastjóra Sóltúns, Önnu Birnu Jensdóttur, sem birtust af og til á síðum Morgunblaðsins seinni hluta síðasta árs og auðvelt er að nálgast. Fjallar hún í umræddum greinum um helstu þætti vistunarmála aldraðra og þjónustumat í því sambandi, en svo virðist sem mikillar vanþekkingar gæti um þessi mikilvægu atriði meðal aldraðra og ættingja þeirra. Í þessum greinum er að finna allan nauðsynlegan fróðleik um þau atriði sem máli skipta, þ.á m. upplýsingar um svokallað RAI-mat, sem er eina samræmda matið fyrir þjónustu- og meðferðarmagn íbúa á hjúkrunarheimilum. Síðan eru til opinberar upplýsingar hjá Landlæknisembættinu, um meðal þjónustuþunga (RAI-stuðull) á öllum hjúkrunarheimilum landsins. Vegna opinberrar umræðu um þessi mál er eðlilegt að fram komi, að af þessum samanburði má sjá að þjónustuþungi er langmestur á Sóltúni, enda beinlínis til þess ætlast í þjónustusamningi við ríkið. Í allri umfjöllun um rekstur hjúkrunarheimila er nauðsynlegt að gera greinarmun á þessu mikilvæga atriði af augljósum ástæðum, bæði faglegum og fjárhagslegum. Ég legg ekki mat á það hvert þjónustudaggjald á öðrum hjúkrunarheimilum skuli vera, en fullyrði að það er engin fagleg forsenda fyrir því að öll hjúkrunarheimilin fái sama daggjald án tillits til hjúkrunar- og umönnunarþunga, hvað þá að bera saman daggjöld fyrir hjúkrunarheimili annars vegar og almenn dvalarheimili hins vegar. Efnislega virðist málflutningur sumra stjórnenda hjúkrunarheimila, sem ekki vilja sjá augljósar staðreyndir í þessum efnum, ganga út á það að hafa af ríkissjóði fé, mjög mikið fé, með villandi og órökstuddum málflutningi. Ef hjúkrunarheimili telja sig þurfa aukið rekstrarfé má fara faglegar leiðir til að rökstyðja kröfuna um slíka aukningu, RAI-matið er viðurkennd leið til þess. Þann 26. ágúst sl. birtist mjög athyglisverð grein í Morgunblaðinu eftir Dagbjörtu Þyri Þorvarðardóttur, hjúkrunarfræðing, lektor og fyrrverandi hjúkrunarforstjóra Hrafnistu, sem greinir frá dæmum um greidda þjónustu til aldraðra, af almannafé annars vegar, og hins vegar vanefndir á að umrædd og greidd þjónusta sé veitt af þjónustusala, sjálfseignarstofnunni Hrafnistu í þessu tilviki. Ef marka má orð Dagbjartar um þetta mikilvæga mál, þá fæ ég ekki betur séð, en að brýn þörf sé á að opinber rannsókn sé látin fara fram til að leiða sannleikann með formlegum hætti í ljós. Trúverðugleiki í meðferð almannafjár liggur undir í þessari umræðu. Í sömu grein er borið lof á rekstur Sóltúns sem andstæðu hins fyrra. Tilurð Hjúkrunarheimilisins Sóltúns er engin tilviljum. Þar fer saman metnaðarfullur ásetningur stjórnvalda þess tíma og mikill umönnunarmetnaður starfsmanna Sóltúns. Meðferðar- og umönnunarniðurstöður eru sláandi góðar á heimilinu. Heilbrigðisstarfsmenn bíða á biðlistum eftir að komast í starf hjá Sóltúni, á sama tíma og heilbrigðisstofnanir á Reykjavíkursvæðinu virðast víðast hvar glíma við starfsmannaskort. Hvað veldur? Það skyldi þó ekki m.a. liggja í rekstrarforminu? Allur rekstur Sóltúns og umönnunarþjónusta er þegar kostnaðargreind og útfærð niður í smæstu agnir. Erlendir sérfræðingar koma í hópum til Íslands til að kynna sér rekstur og umönnunaraðferðir heimilisins, enda verið um það fjallað í fjölmörgum blaða- og fræðigreinum erlendis og heimilið hlotið einróma lof. Sóltún er nú þegar orðið fyrirmynd uppbyggingar í vistunarmálum erlendis, á meðan íslensk stjórnvöld halda áfram ráðvilltri gandreið sinni yfir tímann og aðhafast annað tveggja, mikið af engu og lítið af viti. Á meðan deyja margir ótímabærum dauða, því í þeirra tilviki leysir biðtíminn engan vanda heldur þvert á móti. Síðustu ráðstafanir í málefnum aldraðra virðast ekki taka mið af mismunandi vistunar- og umönnunarþörf, heldur eru úthlutanir framkvæmdar án samhengis við fyrirliggjandi forsendur og enginn skilgreindur greinarmunur gerður á umönnunarþunga og því sem honum fylgir. Ráðþrot heilbrigðisráðuneytisins er meira en bara slæmt, það er orðið hættulegt heilsu fjölda fólks og er ekki að sjá að núverandi heilbrigðisráðherra muni hafa nokkra leiðandi sýn inn í framtíðina fyrir hina veikustu úr hópi aldraðra. Það þarf ekki að teygja lopann lengur, íslensk stjórnvöld hafa vel heppnaða fyrirmynd fyrir augunum þar sem Sóltún er, enda voru þau beinn aðili að þessu mikla framfaraskrefi í vistunarmálum aldraðra eins og gefur að skilja. Það þarf ekki að kasta umræðunni út og suður til þess eins að tefja framvindu í málaflokki sem þegar er búið að gera metnaðarfulla áætlun fyrir. Á 12 til 24 mánuðum má klára framkvæmdir sem breyta þjóðarskömm í þjóðfélagslegan sóma. Hjúkrunarheimilið Sóltún er fyrirmyndarverkefni um það hvernig samstarf virkrar pólitískrar stefnumótunar og einkarekstrar getur farið fram.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar