Til hamingju með nýju nágrannana 22. maí 2007 15:26 „Okkur er sönn ánægja að tilkynna að nýir nágrannar fjölskyldunnar þinnar verði 10 heimilislausir karlmenn. Ef þú hefur einhverjar spurningar máttu hringja.“ Bréfið frá Reykjavíkurborg, var stutt, hnitmiðað og eitthvað á þessa leið. Það kom í kjölfar umfjöllunar Fréttablaðsins um að Reykjavíkurborg hygðist opna heimili fyrir útigangsmenn í einu húsanna sem við deilum með bakgarði. Nábýlið á þessum litla bletti sem markast af Njálsgötu, Snorrabraut, Bergþórugötu og Barónsstíg er mikið. Við hjónin keyptum íbúðina okkar fyrir tíu árum, og höfum lagt alúð í að gera hana og umhverfi okkar vistlegra fyrir fjölskylduna sem við stofnuðum hér. Bakgarðurinn er okkar vin í eyðimörkinni, smá „úthverfa normalisering“ í harðri steinsteypuveröld. En skuggahliðar samfélagsins eru líka okkar nágrenni og næturverurnar nágrannar. Nýju grannarnir eru heimilislausir af ýmsum orsökum. Ég er svo sannarlega ekki á móti því að heimilislausir fái heimili. Við sem samfélag eigum að hjálpa fólki og allir taka saman á okkur borgaralegar skyldur, enda er það opinber stefna borgarinnar að jafndreifa félagslegum íbúðum og úrræðum svo háir sem lágir geti lifað í sátt um alla borg. Ég á bágt með að sjá hvernig þessi stefna samræmist opnun á heimili fyrir útigangsmenn á Njálsgötu 74 mitt í þéttri blandaðri íbúabyggð. Og það er ofar mínum skilningi að borgarstjórinn – sami stjóri og með fjölskyldustefnuna að vopni kom í veg fyrir opnun spilasalar í verslunarmiðstöðinni í Mjódd – gæti sent mér svona tilkynningu eða nágranna. Ég hélt í alvöru að hann væri með okkur í liði. Fulltrúi borgarinnar hafði engar upplýsingar aðrar en „þetta verður allt í lagi“. Enginn fundur fyrirhugaður. Ekkert plan um kynningu, umræður við nágranna um fyrirkomulag heimilisins eða hvernig sambýlinu við okkur hin ætti að vera háttað. Mennirnir mættu náttúrulega ekki vera í neyslu inni á heimilinu, utan þess er annað mál. Við sem búum á þessum litla bletti vitum vel að miðbæjarlífið hefur ýmsa fylgifiska. Ég hef oftar en einu sinni lent með barnavagninn inni í miðjum slagsmálum fyrir utan næsta spilasal. Laugavegur, ekki Mjódd. Ég þekki af eigin raun að hlaupa á eftir strákunum mínum er þeir í barnslegri einfeldni ætluðu að skoða betur sprautunálarnar sem þeir fundu í grasinu. Eigi fíklar ekki skjól til að dópa í þá leita þeir í næsta athvarf, leikvöll, bakgarð. Fíkn er djöfull að díla við, ekki bara fyrir fíkilinn sjálfan heldur líka alla í umhverfi hans. Líka lítil börn sem finnast sprautunálar áhugaverðar og skilja ekki af hverju „skrýtni kallinn“ vildi endilega leika. Það virtist ekki hafa hvarflað að fulltrúum borgarinnar að fyrirhugað heimili hefði einhver áhrif á okkur hin, enda voru engin áform um að það þyrfti að grípa til einhverra ráðstafana í nágrenninu samfara aukinni umferð tilvonandi íbúa og gesta Njálsgötu 74. Við íbúarnir höfum virkilegar áhyggjur af því sem nú á að leggja á litla samfélagið okkar og skiljum hvorki né samþykkjum þau áhrif sem borgin er að hafa á líf okkar og lífsgæði. Borgin hefur nú þegar riðið þétt net félagslegra íbúða og úrræða á þessu pínulitla svæði, jafnvel heilar byggingar auk einkarekins drykkjumannaheimilis. Hér erum líka við hin; þétt og blönduð byggð, fjölskyldur, leikskóli, sundlaug og barnaskóli. „Einhverstaðar þurfa vondir að vera,“ sagði einhver og brigslaði okkur íbúunum fyrir að vera hysteríska, harðbrjósta og hrædda um lækkandi eignaverð. Það gæti ekki verið fjær sannleikanum. Nú þegar eru menn í undarlegu ástandi farnir að berja á dyr á Njálsgötunni í leit að gistiskýli. Þrátt fyrir að borgin fullyrði að nýju nágrannar okkar séu víðlesnir og vænir útilegumenn eru vinir þeirra byrjaðir að banka. Við efum ekki að margir nýta þetta tækifæri til góðs, en það er einnig gert ráð fyrir ríflegum „afföllum“ þeirra sem reynast ekki húsum hæfir. Tíu menn að staðaldri en tuttugu til þrjátíu á ársgrundvelli. Lækkandi eignaverð er vísbending um að kaupendur meti möguleika til lífsgæða í eigninni lakari eftir að nýju nágrannarnir bætast við. Borgin tapar engu á nábýlinu eða því að verð fasteigna okkar lækki, henni stendur þá til boða enn ódýrara húsnæði. Áhættan er öll okkar megin. Við íbúarnir höfum hér gríðarlega grundvallarhagsmuni, ekki bara fjárhagslega, heldur snýst málið um gæði þess lífs sem við fjölskyldan eigum innan og við heimili okkar. Borgaryfirvöld verða að átta sig á núverandi stöðu og hvaða afleiðingar þessi sending hefur í stærra samhengi hlutanna. Staðsetning heimilisins að Njálsgötu 74, í blandaða og mjög þétta íbúabyggð, er einfaldlega fjarstæðukennd. Ég skora á borgaryfirvöld að finna þessu þarfa heimili hentugri samastað. Höfundur er íbúðareigandi við Bergþórugötu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Skoðun Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Land, borgir og samgöngur Guðjón Sigurbjartsson skrifar Sjá meira
„Okkur er sönn ánægja að tilkynna að nýir nágrannar fjölskyldunnar þinnar verði 10 heimilislausir karlmenn. Ef þú hefur einhverjar spurningar máttu hringja.“ Bréfið frá Reykjavíkurborg, var stutt, hnitmiðað og eitthvað á þessa leið. Það kom í kjölfar umfjöllunar Fréttablaðsins um að Reykjavíkurborg hygðist opna heimili fyrir útigangsmenn í einu húsanna sem við deilum með bakgarði. Nábýlið á þessum litla bletti sem markast af Njálsgötu, Snorrabraut, Bergþórugötu og Barónsstíg er mikið. Við hjónin keyptum íbúðina okkar fyrir tíu árum, og höfum lagt alúð í að gera hana og umhverfi okkar vistlegra fyrir fjölskylduna sem við stofnuðum hér. Bakgarðurinn er okkar vin í eyðimörkinni, smá „úthverfa normalisering“ í harðri steinsteypuveröld. En skuggahliðar samfélagsins eru líka okkar nágrenni og næturverurnar nágrannar. Nýju grannarnir eru heimilislausir af ýmsum orsökum. Ég er svo sannarlega ekki á móti því að heimilislausir fái heimili. Við sem samfélag eigum að hjálpa fólki og allir taka saman á okkur borgaralegar skyldur, enda er það opinber stefna borgarinnar að jafndreifa félagslegum íbúðum og úrræðum svo háir sem lágir geti lifað í sátt um alla borg. Ég á bágt með að sjá hvernig þessi stefna samræmist opnun á heimili fyrir útigangsmenn á Njálsgötu 74 mitt í þéttri blandaðri íbúabyggð. Og það er ofar mínum skilningi að borgarstjórinn – sami stjóri og með fjölskyldustefnuna að vopni kom í veg fyrir opnun spilasalar í verslunarmiðstöðinni í Mjódd – gæti sent mér svona tilkynningu eða nágranna. Ég hélt í alvöru að hann væri með okkur í liði. Fulltrúi borgarinnar hafði engar upplýsingar aðrar en „þetta verður allt í lagi“. Enginn fundur fyrirhugaður. Ekkert plan um kynningu, umræður við nágranna um fyrirkomulag heimilisins eða hvernig sambýlinu við okkur hin ætti að vera háttað. Mennirnir mættu náttúrulega ekki vera í neyslu inni á heimilinu, utan þess er annað mál. Við sem búum á þessum litla bletti vitum vel að miðbæjarlífið hefur ýmsa fylgifiska. Ég hef oftar en einu sinni lent með barnavagninn inni í miðjum slagsmálum fyrir utan næsta spilasal. Laugavegur, ekki Mjódd. Ég þekki af eigin raun að hlaupa á eftir strákunum mínum er þeir í barnslegri einfeldni ætluðu að skoða betur sprautunálarnar sem þeir fundu í grasinu. Eigi fíklar ekki skjól til að dópa í þá leita þeir í næsta athvarf, leikvöll, bakgarð. Fíkn er djöfull að díla við, ekki bara fyrir fíkilinn sjálfan heldur líka alla í umhverfi hans. Líka lítil börn sem finnast sprautunálar áhugaverðar og skilja ekki af hverju „skrýtni kallinn“ vildi endilega leika. Það virtist ekki hafa hvarflað að fulltrúum borgarinnar að fyrirhugað heimili hefði einhver áhrif á okkur hin, enda voru engin áform um að það þyrfti að grípa til einhverra ráðstafana í nágrenninu samfara aukinni umferð tilvonandi íbúa og gesta Njálsgötu 74. Við íbúarnir höfum virkilegar áhyggjur af því sem nú á að leggja á litla samfélagið okkar og skiljum hvorki né samþykkjum þau áhrif sem borgin er að hafa á líf okkar og lífsgæði. Borgin hefur nú þegar riðið þétt net félagslegra íbúða og úrræða á þessu pínulitla svæði, jafnvel heilar byggingar auk einkarekins drykkjumannaheimilis. Hér erum líka við hin; þétt og blönduð byggð, fjölskyldur, leikskóli, sundlaug og barnaskóli. „Einhverstaðar þurfa vondir að vera,“ sagði einhver og brigslaði okkur íbúunum fyrir að vera hysteríska, harðbrjósta og hrædda um lækkandi eignaverð. Það gæti ekki verið fjær sannleikanum. Nú þegar eru menn í undarlegu ástandi farnir að berja á dyr á Njálsgötunni í leit að gistiskýli. Þrátt fyrir að borgin fullyrði að nýju nágrannar okkar séu víðlesnir og vænir útilegumenn eru vinir þeirra byrjaðir að banka. Við efum ekki að margir nýta þetta tækifæri til góðs, en það er einnig gert ráð fyrir ríflegum „afföllum“ þeirra sem reynast ekki húsum hæfir. Tíu menn að staðaldri en tuttugu til þrjátíu á ársgrundvelli. Lækkandi eignaverð er vísbending um að kaupendur meti möguleika til lífsgæða í eigninni lakari eftir að nýju nágrannarnir bætast við. Borgin tapar engu á nábýlinu eða því að verð fasteigna okkar lækki, henni stendur þá til boða enn ódýrara húsnæði. Áhættan er öll okkar megin. Við íbúarnir höfum hér gríðarlega grundvallarhagsmuni, ekki bara fjárhagslega, heldur snýst málið um gæði þess lífs sem við fjölskyldan eigum innan og við heimili okkar. Borgaryfirvöld verða að átta sig á núverandi stöðu og hvaða afleiðingar þessi sending hefur í stærra samhengi hlutanna. Staðsetning heimilisins að Njálsgötu 74, í blandaða og mjög þétta íbúabyggð, er einfaldlega fjarstæðukennd. Ég skora á borgaryfirvöld að finna þessu þarfa heimili hentugri samastað. Höfundur er íbúðareigandi við Bergþórugötu.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar