Maðurinn á bakvið dómarann

Þorstein Davíðsson kannast líklega flestir við eftir umræðu síðustu vikna um skipan hans í embætti dómara við Héraðsdóm Norðurlands eystra og Austurlands. Persónuna á bakvið umræðuna þekkja líklega mun færri, því Þorsteinn er ekki einn þeirra sem tranar sér fram eða hefur áhuga á að láta bera á sér. Hann er fluggáfaður og þykir með skemmtilegri mönnum, hefur dálæti á breskum húmor og elskar ermahnappa.

Þorsteinn er 36 ára gamall, fæddur 12. nóvember 1971. Hann er sonur Davíðs Oddssonar fyrrverandi forsætisráðherra og Ástríðar Thorarensen hjúkrunarfræðings.

Hann gekk í Hagaskóla og síðar Menntaskólann í Reykjavík. Þorsteinn var liðtækur ræðumaður og var í sigurliði MR í spurningakeppni menntaskólanna Gettu betur árið 1988. Eftir útskrift úr lögfræði frá Háskóla Íslands árið 1999 hóf hann störf sem aðstoðarmaður héraðsdómara við Héraðsdóm Reykjavíkur. Sumarið 2003 tók hann síðan við starfi aðstoðarmanns Björns Bjarnasonar dómsmálaráðherra og gengdi því til síðasta hausts. Þá tók hann við stöðu aðstoðarsaksóknara og deildarstjóra lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu.

Síðustu áramót var Þorsteinn svo skipaður í embætti dómara við Héraðsdóm Norðurlands eystra og Héraðsdóm Austurlands eins og frægt er orðið. Það var Árni Mathiesen settur dómsmmálaráðherra sem skipaði Þorstein í stöðuna, en ákvörðun hans gekk þvert á niðurstöðu matsnefndar og hefur verið afar umdeild.

Mörgum finnst hins vegar ómaklega vegið að Þorsteini og hann líði fyrir að vera sonur föður síns. Fluggreindur vinur og sveitarómantíkus

Vinir Þorsteins eru sammála um að hann sé bæði sérlega greindur og afar traustur vinur. Þeir lýsa honum sem ljúfum, kátum og líttillátum húmorista sem sé mikill grúskari og stemningsmaður auk þess að vera sveitarómantíkus inn við beinið.

Haraldur Johannessen ritstjóri og vinur Þorsteins til tuttugu ára segir að hann sé afar fljótur að hugsa og vel treystandi til að leysa úr flóknum lögfræðilegum álitsefnum. „Ég þekki engan sem á betra með að greina aðalatriði frá aukaatriðum, þannig hefur Þorsteinn yfirburði yfir aðra,“ segir Haraldur. Hann telur jafnframt að ekki gæti valist betri aðili í embætti dómara en Þorsteinn, en auk þess sé hann nánast eins og alfræðiorðabók, svo vel sé hann að sér um marga hluti.

Áhugamál Þorsteins eru flest tengd bókmenntum og íslenskum ljóðum. Eftirlætisskáld hans eru sem dæmi Hallgrímur Pétursson, Tómas Guðmundsson og Davíð Stefánsson. Hann hefur einnig mjög gaman af skák, var virkur í taflfélagi um árabil og teflir enn reglulega.

Það sem kom Birni Bjarnasyni dómsmálaráðherra mest á óvart þegar Þorsteinn kom til starfa fyrir hann var þekking hans á lögfræði. Þannig gat hann bent á ýmis ígrunduð lagaákvæði eða fordæmi við úrlausn einstakra mála. „Þorsteinn er þar fyrir utan margfróður um menn og málefni,“ segir Björn og bætir við að honum sé einkar lagið að setja skoðanir fram í rituðu máli; „enda hefur hann gott vald á íslenskri tungu og kann þar að auki orðrétta kafla úr bókmenntum, svo ekki sé minnst á kveðskapinn og vísurnar.“

Dýravinur sem keyrir of hægtFyrir nokkrum árum komst vinasamband Þorsteins og Ragnheiðar Clausen fyrrverandi þulu á Ríkisútvarpinu í hámæli. Hún segir hann þann mesta öðling sem hún hafi kynnst og einstaklega traustan vin. „Hann er líka skemmtilegasti maður sem ég þekki, þótt hann flíki því ekki við hvern sem er,“ segir hún. Hann halllmæli ekki fólki þótt hann hafi vissulega skoðanir á mönnum og málefnum. Ef honum mislíki svari hann með vel ígrunduðum útúrsnúningi, en æsi sig ekki. Þá kemur það henni stundum á óvart hversu vel hann sé að sér um léttari málefni, hann viti sem dæmi ýmislegt um fólk í afþreyingarbransanum sem hún hafi lesið um í tímaritum á borð við Hello. „Hann veit allt og fylgist með öllu.“

Þorsteinn er mikill dýravinur og ólst upp á heimili þar sem bæði var hundur og köttur. Haraldur segir sem dæmi að hann sé sífellt að fóðra fugla, stundum þegar hann kaupi sér mat, kaupi hann aukaskammt fyrir fuglana, sérstaklega þegar tíðin er eins og hún er núna. Ragnheiður tekur undir það og segir dýr almennt laðast að Þorsteini.

„Hans helsti galli er að hann keyrir aðeins of hægt, fyrir minn smekk að minnsta kosti,“ segir hún aðspurð um ókosti Þorsteins. Hún hafi gefist upp á að sitja í bíl með honum á 35 km hraða þar sem 50 km hámarkshraði sé í gildi, nú keyri hún sjálf þegar þau fari í bíó eða út að borða.

Þorsteinn er mikill sælkeri og finnst bæði gott og gaman að borða góðan mat og fara út að borða, og það gera þau Ragnheiður gjarnan. Hún segir að ekki hafi þó mikið farið fyrir eldamennsku þegar hann bjó í foreldrahúsum, en þegar hann flutti í eigið húsnæði fyrir rúmu ári hafi komið henni á óvart hvað hann hafi staðið sig vel í eldhúsinu. Hins vegar njóti hann þess að fara út að borða og hafa gaman með vinum sínum; „Og á meðan hann er einhleypur, af hverju ætti hann ekki að gera það?“ spyr hún.

Breskur húmor er í uppáhaldi hjá hinum nýskipaða dómara. Ragnheiður segir hann í raun hafa alla kosti bresks séntilmanns; „Hann elskar alla vega ermahnappa og er alltaf með slaufur.“

Vinir Þorsteins voru í fyrstu varkárir í að tala um hann og augljóst að þeim finnst umræðan síðustu daga og vikur halla töluvert á hann. Ragnheiður telur hana komna út fyrir öll velsæmismörk og verið sé að láta pólitískan feril Davíðs bitna á syni hans. Hún segir vini Þorsteins líklega taka umræðuna nær sér en hann geri sjálfur; „Hann er bara það skynsamur að hann hefur sig yfir þetta.“