Siðferði þjóðarinnar verður ekki breytt með stjórnarskrá Inga Lind Karlsdóttir skrifar 22. október 2010 10:40 Augljóst er að það verður hvorki létt verk né löðurmannlegt fyrir kjósendur að kynna sér hvað hver og einn frambjóðandi til stjórnlagaþingsins stendur fyrir. Slíkur er fjöldinn. Þar af leiðandi er ekki langsótt að spá því að fólk muni skipta frambjóðendum í tvo hópa, annars vegar þá sem vilja gerbreyta stjórnarskránni af því að hún sé mjög gölluð og hins vegar þá sem telja hana ágæta fyrir sitt leyti en eru samþykkir því að margt megi endurskoða, sumu breyta og annað bæta. Undirrituð myndi flokkast í síðari hópinn. Það er þarft verk að endurskoða stjórnarskrána og breyta má mörgu, enda er þar enn að finna óskýrar greinar og jafnvel gamla, danska texta sem valda misskilningi, þrátt fyrir að menn hafi um dagana lagt sig fram um að gera á henni breytingar í sátt við meirihluta þjóðarinnar. Það er þó misskilningur að stjórnarskráin okkar sé ekkert annað en bein þýðing á þeirri dönsku. Eins og Þorsteinn Pálsson, fyrrverandi forsætisráðherra, hefur bent á, hafa verið gerðar breytingar á íslensku stjórnarskránni að meðaltali einu sinni á áratug. Það verður að teljast býsna mikið. Þær breytingar hafa verið til bóta. Mannréttindakaflinn er skýrasta dæmið um það en einnig hafa verðar gerðar talsverðar breytingar á ýmsu sem snýr að Alþingi. Stjórnarskráin er ekki fornminjar, eins og sumir hafa gengið svo langt að halda fram. Mikilvægast er þó, í allri umræðu um stjórnarskrána, að tengja hana alls ekki við fall gjaldmiðilsins og bankanna. Efnahagshrunið á Íslandi er ekki stjórnarskránni að kenna og endurskoðun á henni þýðir ekki endurreisn samfélagsins. Siðferði þjóðarinnar og gildum hennar verður ekki breytt með stjórnarskrá. Margir hafa bent á ágæti bandarísku stjórnarskrárinnar en hafa ber í huga að hversu góð sem hún er, hefur t.d. spillingu ekki verið útrýmt í Bandaríkjunum, þrátt fyrir aðskilnað löggjafans og framkvæmdavaldsins. Að kosningum loknum kemur þingið svo saman, skipað 25 til 31 þingmanni sem gera má ráð fyrir að hafi svo ólíkar skoðanir á stjórnarskránni að þeir verða sumir hverjir á öndverðum meiði. Ég er ekki búin að semja stjórnarskrá í huganum og ég býð mig ekki fram á þetta þing með það að augnamiði að rífast við þá sem eru með aðrar hugmyndir en ég. Ég tel mig hins vegar þekkja nokkuð vel til sögunnar og hef kynnt mér stjórnskipun annarra ríkja. Þeir sem á þingið veljast verða allir að setjast niður með opnum hug og sameinast í góðum og skynsamlegum samræðum um stjórnarskrána. Markmiðið á að vera að bæta hana og það má alls ekki knýja pólitíska hugmyndafræði inn í hana. Mikill meirihluti þjóðarinnar verður að vera sáttur við breytingarnar. Vera má að sú gagnrýni sé réttmæt að nú sé ekki rétti tíminn til að eyða tíma og fjármunum í að endurskoða stjórnarskrána. Sú ákvörðun liggur þó fyrir og henni verður ekki breytt auðveldlega. Þess vegna er enn mikilvægara en nokkru sinni að vandað verði til verksins og fólk gefi sér eins góðan tíma og kostur er til að bræða saman ólík sjónarmið á þinginu. Verum raunsæ og gerum ráð fyrir að þingið starfi lengur en í þá tvo mánuði sem miðað hefur verið við hingað til. Ef vinnan misheppnast, hver höndin verður upp á móti annarri á þinginu og þingmenn í einstrengingslegum málflutningi alla daga, er betur heima setið en að af stað farið. Hundruð milljóna króna munu þar fara í súginn. Takist þessi vinna hins vegar vel og úr verður almennilegt frumvarp að góðri, heilsteyptri og skiljanlegri stjórnarskrá, sem Alþingi tekur svo til umfjöllunar, styrkist vonin um að íslenska þjóðin nái því jafnvægi sem hún leitar að núna. Þrátt fyrir áhyggjur sumra af fjölda frambjóðenda og framkvæmd kosninganna, ætla ég að halda áfram að vera bjartsýn. Það hlýtur að vera óhætt ad fagna því að slíkur fjöldi vilji taka þátt. Ég ætla að halda áfram að vera bjartsýn á að þessi lýðræðislega tilraun eigi eftir að verða okkur til gagns og heilla. Inga Lind Karlsdóttir frambjóðandi til stjórnlagaþings 2011 Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Inga Lind Karlsdóttir Stjórnlagaþing Stjórnarskrá Mest lesið Hver er svo sem ekki með hálfa milljón í rassvasanum? Davíð Brynjar Sigurjónsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Verður pláss fyrir börnin? Hörður Svavarsson Skoðun Carbfix: Stærsta framlag Íslands í loftslagsmálum heimsins Sævar Freyr Þráinsson Skoðun Mengum meira Heiðar Guðjónsson Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Hvað geta íslenskir stjórnmálamenn lært af nýlegum breskum þingkosningum? Jun Þór Morikawa Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvað geta íslenskir stjórnmálamenn lært af nýlegum breskum þingkosningum? Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Hver er svo sem ekki með hálfa milljón í rassvasanum? Davíð Brynjar Sigurjónsson skrifar Skoðun Carbfix: Stærsta framlag Íslands í loftslagsmálum heimsins Sævar Freyr Þráinsson skrifar Skoðun Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason skrifar Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar Skoðun Líf og dauði leikur á hnífsegg Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Mengum meira Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Að eiga tertuna og borða hana líka – svar til formanns Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Hik er sama og tap Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason skrifar Skoðun Hluta þjóðarinnar hent út í kuldann – hinn baðar sig í sólinni Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Engin gúrka hjá Blaðamannafélaginu Sigríður Dögg Auðunsdóttir,Freyja Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Sjá meira
Augljóst er að það verður hvorki létt verk né löðurmannlegt fyrir kjósendur að kynna sér hvað hver og einn frambjóðandi til stjórnlagaþingsins stendur fyrir. Slíkur er fjöldinn. Þar af leiðandi er ekki langsótt að spá því að fólk muni skipta frambjóðendum í tvo hópa, annars vegar þá sem vilja gerbreyta stjórnarskránni af því að hún sé mjög gölluð og hins vegar þá sem telja hana ágæta fyrir sitt leyti en eru samþykkir því að margt megi endurskoða, sumu breyta og annað bæta. Undirrituð myndi flokkast í síðari hópinn. Það er þarft verk að endurskoða stjórnarskrána og breyta má mörgu, enda er þar enn að finna óskýrar greinar og jafnvel gamla, danska texta sem valda misskilningi, þrátt fyrir að menn hafi um dagana lagt sig fram um að gera á henni breytingar í sátt við meirihluta þjóðarinnar. Það er þó misskilningur að stjórnarskráin okkar sé ekkert annað en bein þýðing á þeirri dönsku. Eins og Þorsteinn Pálsson, fyrrverandi forsætisráðherra, hefur bent á, hafa verið gerðar breytingar á íslensku stjórnarskránni að meðaltali einu sinni á áratug. Það verður að teljast býsna mikið. Þær breytingar hafa verið til bóta. Mannréttindakaflinn er skýrasta dæmið um það en einnig hafa verðar gerðar talsverðar breytingar á ýmsu sem snýr að Alþingi. Stjórnarskráin er ekki fornminjar, eins og sumir hafa gengið svo langt að halda fram. Mikilvægast er þó, í allri umræðu um stjórnarskrána, að tengja hana alls ekki við fall gjaldmiðilsins og bankanna. Efnahagshrunið á Íslandi er ekki stjórnarskránni að kenna og endurskoðun á henni þýðir ekki endurreisn samfélagsins. Siðferði þjóðarinnar og gildum hennar verður ekki breytt með stjórnarskrá. Margir hafa bent á ágæti bandarísku stjórnarskrárinnar en hafa ber í huga að hversu góð sem hún er, hefur t.d. spillingu ekki verið útrýmt í Bandaríkjunum, þrátt fyrir aðskilnað löggjafans og framkvæmdavaldsins. Að kosningum loknum kemur þingið svo saman, skipað 25 til 31 þingmanni sem gera má ráð fyrir að hafi svo ólíkar skoðanir á stjórnarskránni að þeir verða sumir hverjir á öndverðum meiði. Ég er ekki búin að semja stjórnarskrá í huganum og ég býð mig ekki fram á þetta þing með það að augnamiði að rífast við þá sem eru með aðrar hugmyndir en ég. Ég tel mig hins vegar þekkja nokkuð vel til sögunnar og hef kynnt mér stjórnskipun annarra ríkja. Þeir sem á þingið veljast verða allir að setjast niður með opnum hug og sameinast í góðum og skynsamlegum samræðum um stjórnarskrána. Markmiðið á að vera að bæta hana og það má alls ekki knýja pólitíska hugmyndafræði inn í hana. Mikill meirihluti þjóðarinnar verður að vera sáttur við breytingarnar. Vera má að sú gagnrýni sé réttmæt að nú sé ekki rétti tíminn til að eyða tíma og fjármunum í að endurskoða stjórnarskrána. Sú ákvörðun liggur þó fyrir og henni verður ekki breytt auðveldlega. Þess vegna er enn mikilvægara en nokkru sinni að vandað verði til verksins og fólk gefi sér eins góðan tíma og kostur er til að bræða saman ólík sjónarmið á þinginu. Verum raunsæ og gerum ráð fyrir að þingið starfi lengur en í þá tvo mánuði sem miðað hefur verið við hingað til. Ef vinnan misheppnast, hver höndin verður upp á móti annarri á þinginu og þingmenn í einstrengingslegum málflutningi alla daga, er betur heima setið en að af stað farið. Hundruð milljóna króna munu þar fara í súginn. Takist þessi vinna hins vegar vel og úr verður almennilegt frumvarp að góðri, heilsteyptri og skiljanlegri stjórnarskrá, sem Alþingi tekur svo til umfjöllunar, styrkist vonin um að íslenska þjóðin nái því jafnvægi sem hún leitar að núna. Þrátt fyrir áhyggjur sumra af fjölda frambjóðenda og framkvæmd kosninganna, ætla ég að halda áfram að vera bjartsýn. Það hlýtur að vera óhætt ad fagna því að slíkur fjöldi vilji taka þátt. Ég ætla að halda áfram að vera bjartsýn á að þessi lýðræðislega tilraun eigi eftir að verða okkur til gagns og heilla. Inga Lind Karlsdóttir frambjóðandi til stjórnlagaþings 2011
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Hvað geta íslenskir stjórnmálamenn lært af nýlegum breskum þingkosningum? Jun Þór Morikawa Skoðun
Skoðun Hvað geta íslenskir stjórnmálamenn lært af nýlegum breskum þingkosningum? Jun Þór Morikawa skrifar
Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Hvað geta íslenskir stjórnmálamenn lært af nýlegum breskum þingkosningum? Jun Þór Morikawa Skoðun