Um bútasaum og skipulagsmál Baldur Ó. Svavarsson skrifar 26. maí 2014 11:56 Ég hef alla mína meðvituðu tíð búið hér í Garðabæ. Árin eru 50 ár á þessu ári. Hef fylgst með bænum vaxa frá möl í malbik. Hef verið virkur þáttakandi í bæjarlífinu - sérstaklega Stjörnunni, bæði sem leikmaður, þjálfari, foreldri og stjórnarmaður. Nú síðustu árin reynt að beita mér í pólitíkinni. Það hefur verið skemmtileg og skapandi reynsla. Byggð á hugsjón og gleði - án digurra sjóða. Kynnst þar ógrynni af skemmtilegu og skapandi fólki. Eðli starfs míns vegna, þá hafa skipulagsmál bæjarins verið mér hugleikin um langa hríð. Sumt hefur þar tekist ágætlega - Annað miður vel. Einkennandi fyrir skipulagsgerðina síðustu áratugina hefur oftar enn ekki verið handverk sem kennt er við bútasaum. Einkenni bútasaums er að þá skeyta menn saman óskyldum efnisbútum þannig að þeir myndi saman eina ósamstæða, en brúklega heild, t.d. teppi - nú eða bæjarhluta. Þeir sem stunda bútasuminn sem listgrein hafa þó náð að gera þessar ósamstæðu heildir að einhverju meira en plaggi. Hún móðir mín áttræð er t.a.m í þeim hópi og stundar þessa listgrein af miklum móð, bæði kennir, sýnir. Ég veit að hún er tilbúin að leiðbeina ráðamönnum bæjarins að meistra þessa listgrein sem bútasaumurinn er, ef ætlunin er að halda áfram á þessari braut - En með einu skilyrði þó - að bæjaryfirvöld lækki ósanngjarnan fasteignaskattinn sem á hana er lagður á 50 ára búsetuafmæli hennar í bænum, nú á sumarmánuðum árið 2014. Hjá bænum starfar skipulagsstjóri sem bærinn réð til starfa fyrir nokkrum árum. Þar fer góður fagmaður og ekkert yfir honum að kvarta. Hann hefur hins vegar hvorki mannskap né fjárráð til annars en afgreiðslu skilpulagsmála, ekki til rannsókna eða til mótunar framtíðarsýnar. Til þess er honum skorinn of þröngur stakkurinn - Þetta þarf að bæta. Stöðugleikinn í bútasaumshandverki bæjaryfirvalda við skipulagsgerðina hefur verið einstakur, "einbeittur og traustur" í hart nær hálfa öld. Ásgarðssvæðið hefur þannig t.a.m. liðið fyrir skipulagsleysi í áraraðir og Garðaholtið er á sömu leið, einnig Vífilsstaðir, Prýðishverfið og flerri dæmi má taka. En það er andvaraleysið við gerð miðbæjarskipulagsins sem þó fyllir mælinn. Í Flokksblaðinu Görðum fyrir kosningarnar 1970 stóð stórum stöfum á forsíðu - NÝR MIÐBÆR RÍS Í GARÐAHREPPI (einmitt Garðahreppi) - á þeim stað þar sem hann nú rís. Þar voru þá hesthús. Fréttinni fylgdu teikningar og myndir af líkönum af framtíðarmiðbænum - „og síðan eru liðin mörg ár“, eins segir í textanum. - Það hefur sem sagt tekið Flokkinn um hálfa öld að koma miðbænum á koppinn. Það má því ætla að niðustaðan sé vel ígrundaður og þaulskipulagður miðbær sem nú rís - eftir öll þessi ár með traustum rekstri og stöðugleika - dæmi nú hver fyrir sig. Við okkur blasir nú a.m.k. þrí- ef ekki fjórskiptur miðbær - á tveimur stöðum í ekki stærra bæjarfélagi. Nú er gerð tilraun til að sameina tvær eininganna í eina, í efri hluta miðbæjarins við Garðatorg. Við sem bæjarbúar verðum að taka til hendinni og aðstoða yfirvöld við að virkja þessi ósköp. Eg vona innilega að það takist, en það er viðbúið að það verði erfitt þar sem viðskiptavinirnir eru allir í hinum hluta miðbæjarins - í stærstu vegasjoppu landsins - á umferðaeyju niður við Hafnarfjarðarveg. Skipulagsmál eru rammi um lífsgæði okkar bæjarbúa. Nú þegar unnið er að sameinuðu aðalskipulagi Garðabæjar og Álftaness er mikilvægara en nokkru sinni að móta heildarsýnina. Hörfum nú frá allri bútasaumsgerð og horfum heildstætt á bæinn okkar - og hugsum til langrar framtíðar. Baldur Ó. Svavarsson 4. sæti á lista Bjartrar framtíðar í Garðabæ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Kosningar 2014 Höfuðborgarsvæðið Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Ég hef alla mína meðvituðu tíð búið hér í Garðabæ. Árin eru 50 ár á þessu ári. Hef fylgst með bænum vaxa frá möl í malbik. Hef verið virkur þáttakandi í bæjarlífinu - sérstaklega Stjörnunni, bæði sem leikmaður, þjálfari, foreldri og stjórnarmaður. Nú síðustu árin reynt að beita mér í pólitíkinni. Það hefur verið skemmtileg og skapandi reynsla. Byggð á hugsjón og gleði - án digurra sjóða. Kynnst þar ógrynni af skemmtilegu og skapandi fólki. Eðli starfs míns vegna, þá hafa skipulagsmál bæjarins verið mér hugleikin um langa hríð. Sumt hefur þar tekist ágætlega - Annað miður vel. Einkennandi fyrir skipulagsgerðina síðustu áratugina hefur oftar enn ekki verið handverk sem kennt er við bútasaum. Einkenni bútasaums er að þá skeyta menn saman óskyldum efnisbútum þannig að þeir myndi saman eina ósamstæða, en brúklega heild, t.d. teppi - nú eða bæjarhluta. Þeir sem stunda bútasuminn sem listgrein hafa þó náð að gera þessar ósamstæðu heildir að einhverju meira en plaggi. Hún móðir mín áttræð er t.a.m í þeim hópi og stundar þessa listgrein af miklum móð, bæði kennir, sýnir. Ég veit að hún er tilbúin að leiðbeina ráðamönnum bæjarins að meistra þessa listgrein sem bútasaumurinn er, ef ætlunin er að halda áfram á þessari braut - En með einu skilyrði þó - að bæjaryfirvöld lækki ósanngjarnan fasteignaskattinn sem á hana er lagður á 50 ára búsetuafmæli hennar í bænum, nú á sumarmánuðum árið 2014. Hjá bænum starfar skipulagsstjóri sem bærinn réð til starfa fyrir nokkrum árum. Þar fer góður fagmaður og ekkert yfir honum að kvarta. Hann hefur hins vegar hvorki mannskap né fjárráð til annars en afgreiðslu skilpulagsmála, ekki til rannsókna eða til mótunar framtíðarsýnar. Til þess er honum skorinn of þröngur stakkurinn - Þetta þarf að bæta. Stöðugleikinn í bútasaumshandverki bæjaryfirvalda við skipulagsgerðina hefur verið einstakur, "einbeittur og traustur" í hart nær hálfa öld. Ásgarðssvæðið hefur þannig t.a.m. liðið fyrir skipulagsleysi í áraraðir og Garðaholtið er á sömu leið, einnig Vífilsstaðir, Prýðishverfið og flerri dæmi má taka. En það er andvaraleysið við gerð miðbæjarskipulagsins sem þó fyllir mælinn. Í Flokksblaðinu Görðum fyrir kosningarnar 1970 stóð stórum stöfum á forsíðu - NÝR MIÐBÆR RÍS Í GARÐAHREPPI (einmitt Garðahreppi) - á þeim stað þar sem hann nú rís. Þar voru þá hesthús. Fréttinni fylgdu teikningar og myndir af líkönum af framtíðarmiðbænum - „og síðan eru liðin mörg ár“, eins segir í textanum. - Það hefur sem sagt tekið Flokkinn um hálfa öld að koma miðbænum á koppinn. Það má því ætla að niðustaðan sé vel ígrundaður og þaulskipulagður miðbær sem nú rís - eftir öll þessi ár með traustum rekstri og stöðugleika - dæmi nú hver fyrir sig. Við okkur blasir nú a.m.k. þrí- ef ekki fjórskiptur miðbær - á tveimur stöðum í ekki stærra bæjarfélagi. Nú er gerð tilraun til að sameina tvær eininganna í eina, í efri hluta miðbæjarins við Garðatorg. Við sem bæjarbúar verðum að taka til hendinni og aðstoða yfirvöld við að virkja þessi ósköp. Eg vona innilega að það takist, en það er viðbúið að það verði erfitt þar sem viðskiptavinirnir eru allir í hinum hluta miðbæjarins - í stærstu vegasjoppu landsins - á umferðaeyju niður við Hafnarfjarðarveg. Skipulagsmál eru rammi um lífsgæði okkar bæjarbúa. Nú þegar unnið er að sameinuðu aðalskipulagi Garðabæjar og Álftaness er mikilvægara en nokkru sinni að móta heildarsýnina. Hörfum nú frá allri bútasaumsgerð og horfum heildstætt á bæinn okkar - og hugsum til langrar framtíðar. Baldur Ó. Svavarsson 4. sæti á lista Bjartrar framtíðar í Garðabæ
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar