Leiksoppar sveitarstjórnarmanna Bergmann Guðmundsson skrifar 28. apríl 2014 22:30 Nú líður senn að kosningum og það er yfirleitt sá tími sem sveitastjórnarmenn muna eftir því að þeir eru með fólk í vinnu sem sér um að ala upp og mennta æsku landsins. Inn á kennarastofur grunnskólanna fara að lauma sér ýmsir aðilar sem ekki hafa sést í 4 ár, verið jafnvel ósýnilegri en snjómaðurinn ógurlegi. Maður fer að heyra hvísl, hvískur og ógreinileg orð sem feykjast til manns með vindinum. Orð sem vekja upp sárar minningar um svik og loforð sem aldrei voru efnd. Orð eins og „gildi menntunar“ og svo „vagga menningar“ og jafnvel ef maður er heppinn „hornsteinar samfélagsins“. Stjórnmálamenn fara að skrifa greinar í dagblöð, tímarit og vefmiðla og fjalla um þann mikla mannauð sem býr í grunnskólum landsins og hversu nauðsynlegt það sé að halda uppi góðu skólastarfi, og hvað þeir séu meðvitaðir um gildi menntunar. Kennarinn fær sinn sess í umræðunni. Góður kennari gulli betri, kennarar eiga lof skilið og aðrir gullhamrar streyma af vörum þeirra sem falast eftir atkvæðum landsmanna. Við kennarar vitum varla hvaðan á okkur stendur veðrið. Allt í einu er okkur stillt upp og myndir teknar af okkur með mektarbokkum samfélagsins. Við höfum uppveðrast í gegnum tíðina og jafnvel hugsað með okkur að nú sé komið að því. Loksins sjá menn gildi þess að vera með vel launað og ánægt starfsfólk í þessari mikilvægu stétt sem leggur grunninn að samfélaginu með vinnu sinni. Maður hefur jafnvel ekki fengið þunglyndiskast um mánaðarmótin eins og venjulega þegar launaseðillinn berst. En eitthvað er skrýtið í ár. Kennarastéttin er hætt að hlusta, hún er búin að læra á sprellið. Við erum dregin fram eins og gamall ættingi sem á stórafmæli, myndir eru teknar, ræður eru haldnar og svo þegar partíið er búið er okkur stungið aftur inn í skólana og látin dúsa þar á skítakaupi þar til hægt verður að nota okkur til atkvæðaveiða að 4 árum liðnum. En kæri sveitastjórnarmaður, ekki í ár. Við erum búin að vera samningslaus í 2 ár og enginn vilji virðist vera til að leiðrétta launin eða laga hjá okkur vinnuaðstæður. Flæði nýútskrifaðra kennara hefur stöðvast og stéttin eldist og eldist vegna þess að nýliðunin er engin. Og hver getur svo sem fett fingur út í það. 5 ára háskólanám gefur þér rétt rúmlega 300.000 krónur í heildarlaun. Það þarf hugsjónamanneskju til að velja kennslu sem ævistarf í dag, og góða fyrirvinnu á heimilið. Hvernig væri þá að breyta um takt. Bónusar og launaskrið þekkist ekki hjá okkur og ekki koma stjórnmálamenn fram og setja reglugerðir til þess að við getum fengið árslaun í bónusa fyrir vel unnin störf. Nei, það er fundið að því að skólakerfið hefur ekki nægilega framlegð. Kennarar vinna ekki nægilega mikið. Eins og við séum verksmiðja sem dælir út fullmótuðum einstaklingum eftir þörfum. Í skólunum er unnið með fólk ekki vörur, og hvað er mikilvægara en það? Það væri gaman að lifa í samfélagi þar sem fjármálageiranum væri hampað fjórða hvert ár í ræðu og riti og talað um hornsteina samfélagsins og kennurum og öðrum sem vinna með fólk væri borgað eins og þeir ynnu í fjármálakerfinu. Ekki eru nú miklar líkur á því þar sem við erum ekki að borga í kosningasjóði stjórnmálamanna. Í byrjum apríl voru tveir stórir fundir. Ársþing KÍ og aðalfundur SA. Nú megið þið giska, á hvorum aðalfundinum var ekki þverfótað fyrir stjórnmálamönnum við trogið og á hvorum ráðherra menntamála þurfti, liggur við, að klára ræðuna sína á leiðinni út því honum lá svo á að komast í burtu áður en þessir leiðinlegu kennarar færu að ræða um kjörin sín. Engin verðlaun í boði, ég hef bara ekki efni á þeim. Þetta er lýsandi dæmi fyrir viðhorf ráðamanna gagnvart þessum málaflokki. Þess vegna segi ég kæri sveitarstjórnarmaður. Ekki eyða peningum þínum í auglýsingar til að vegsama skólakerfið, ekki vera að nota okkur til að veiða atkvæði. Við kærum okkur ekki um það. Ef þú vilt gera það sem rétt er, borgaðu okkur þá mannsæmandi laun og mundu þegar þú kemur í heimsókn til okkar að við erum búin að sjá leikritið þitt og okkur fannst það ekki gott. Þú þarft að gera betur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Sjá meira
Nú líður senn að kosningum og það er yfirleitt sá tími sem sveitastjórnarmenn muna eftir því að þeir eru með fólk í vinnu sem sér um að ala upp og mennta æsku landsins. Inn á kennarastofur grunnskólanna fara að lauma sér ýmsir aðilar sem ekki hafa sést í 4 ár, verið jafnvel ósýnilegri en snjómaðurinn ógurlegi. Maður fer að heyra hvísl, hvískur og ógreinileg orð sem feykjast til manns með vindinum. Orð sem vekja upp sárar minningar um svik og loforð sem aldrei voru efnd. Orð eins og „gildi menntunar“ og svo „vagga menningar“ og jafnvel ef maður er heppinn „hornsteinar samfélagsins“. Stjórnmálamenn fara að skrifa greinar í dagblöð, tímarit og vefmiðla og fjalla um þann mikla mannauð sem býr í grunnskólum landsins og hversu nauðsynlegt það sé að halda uppi góðu skólastarfi, og hvað þeir séu meðvitaðir um gildi menntunar. Kennarinn fær sinn sess í umræðunni. Góður kennari gulli betri, kennarar eiga lof skilið og aðrir gullhamrar streyma af vörum þeirra sem falast eftir atkvæðum landsmanna. Við kennarar vitum varla hvaðan á okkur stendur veðrið. Allt í einu er okkur stillt upp og myndir teknar af okkur með mektarbokkum samfélagsins. Við höfum uppveðrast í gegnum tíðina og jafnvel hugsað með okkur að nú sé komið að því. Loksins sjá menn gildi þess að vera með vel launað og ánægt starfsfólk í þessari mikilvægu stétt sem leggur grunninn að samfélaginu með vinnu sinni. Maður hefur jafnvel ekki fengið þunglyndiskast um mánaðarmótin eins og venjulega þegar launaseðillinn berst. En eitthvað er skrýtið í ár. Kennarastéttin er hætt að hlusta, hún er búin að læra á sprellið. Við erum dregin fram eins og gamall ættingi sem á stórafmæli, myndir eru teknar, ræður eru haldnar og svo þegar partíið er búið er okkur stungið aftur inn í skólana og látin dúsa þar á skítakaupi þar til hægt verður að nota okkur til atkvæðaveiða að 4 árum liðnum. En kæri sveitastjórnarmaður, ekki í ár. Við erum búin að vera samningslaus í 2 ár og enginn vilji virðist vera til að leiðrétta launin eða laga hjá okkur vinnuaðstæður. Flæði nýútskrifaðra kennara hefur stöðvast og stéttin eldist og eldist vegna þess að nýliðunin er engin. Og hver getur svo sem fett fingur út í það. 5 ára háskólanám gefur þér rétt rúmlega 300.000 krónur í heildarlaun. Það þarf hugsjónamanneskju til að velja kennslu sem ævistarf í dag, og góða fyrirvinnu á heimilið. Hvernig væri þá að breyta um takt. Bónusar og launaskrið þekkist ekki hjá okkur og ekki koma stjórnmálamenn fram og setja reglugerðir til þess að við getum fengið árslaun í bónusa fyrir vel unnin störf. Nei, það er fundið að því að skólakerfið hefur ekki nægilega framlegð. Kennarar vinna ekki nægilega mikið. Eins og við séum verksmiðja sem dælir út fullmótuðum einstaklingum eftir þörfum. Í skólunum er unnið með fólk ekki vörur, og hvað er mikilvægara en það? Það væri gaman að lifa í samfélagi þar sem fjármálageiranum væri hampað fjórða hvert ár í ræðu og riti og talað um hornsteina samfélagsins og kennurum og öðrum sem vinna með fólk væri borgað eins og þeir ynnu í fjármálakerfinu. Ekki eru nú miklar líkur á því þar sem við erum ekki að borga í kosningasjóði stjórnmálamanna. Í byrjum apríl voru tveir stórir fundir. Ársþing KÍ og aðalfundur SA. Nú megið þið giska, á hvorum aðalfundinum var ekki þverfótað fyrir stjórnmálamönnum við trogið og á hvorum ráðherra menntamála þurfti, liggur við, að klára ræðuna sína á leiðinni út því honum lá svo á að komast í burtu áður en þessir leiðinlegu kennarar færu að ræða um kjörin sín. Engin verðlaun í boði, ég hef bara ekki efni á þeim. Þetta er lýsandi dæmi fyrir viðhorf ráðamanna gagnvart þessum málaflokki. Þess vegna segi ég kæri sveitarstjórnarmaður. Ekki eyða peningum þínum í auglýsingar til að vegsama skólakerfið, ekki vera að nota okkur til að veiða atkvæði. Við kærum okkur ekki um það. Ef þú vilt gera það sem rétt er, borgaðu okkur þá mannsæmandi laun og mundu þegar þú kemur í heimsókn til okkar að við erum búin að sjá leikritið þitt og okkur fannst það ekki gott. Þú þarft að gera betur.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar