Ný rúmgóð íbúð á besta stað í bænum – næg bílastæði í næstu götu Kristinn Karl Brynjarsson skrifar 6. maí 2014 12:53 Öll þurfum við að komast leiðar okkar í leik og starfi. Borgarbúar kjósa daglega um mismunandi samgöngumáta í borginni. Niðurstaðan er nær undantekningalaust sú sama, ca. 80% vilja ferðast með fjölskyldubílnum, ca. 5 % á tveggja hjóla farartæki (reiðhjól, vespur og vélhjól) ca. 7% vilja ganga og ca. 8% taka strætó.) Það væri vissulega óskandi að fleiri hefðu tök á því að minnka notkun fjölskyldubílsins og nota aðra samgöngumáta. Ég efast líka ekki um að margir myndu gera svo, í það minnsta einhverja daga, hefðu þeir tök á slíku. Það má alveg færa rök fyrir því að það sé bæði nauðsynlegt og gott að þétta byggð í borginni. Það stytti vegalengdir fólks til og frá vinnu og annarra daglegra anna. Slík þétting má þó ekki verða með þeim hætti að þrengt sé að búsetugæðum þeirra er búa við fyrirhugaða þéttingareiti. Einnig er það svo að þétting byggðar og aðrar skipulagsæfingar mega ekki torvelda aðgengi fólks að þjónustufyrirtækjum. Þéttingu byggðar má ekki nota sem þvingunartæki til þess að fækka fjölskyldubílum. Líkt og núverandi borgarstjórnarmeirihluti stefnir óhikað á. Velflestar fjölskyldur í borginni eiga að minnsta kosti einn bíl. Fólk gerir það ekki að gamni sínu að fjárfesta í bifreið, sem kostað getur allt frá nokkur hundruð þúsund krónum upp í nokkrar milljónir auk árlegs rekstrarkostnaðar sem hleypur á nokkrum hundruðum þúsunda, ef engin þörf er á bifreið. Jafnvel þó einhverjir geti stundað sitt hversdaglega amstur án fjölskyldubílsins þá kjósa flestir að eiga einn slíkan. Tómstundir æði margra, skíði, hestamennska og golf fara fram rétt utan borgarinnar eða í útjaðri hennar. Margir eiga eða hafa aðgang að sumarbústöðum í nokkurra klukkustunda fjarlægð frá borginni. Að því ógleymdu að geta t.d. á fögrum sumardegi, tekið góðan rúnt eitthvað út fyrir borgina og notið fegurðar þessa lands sem við byggjum. Af þeim sökum er fjölskyldubíllinn ómissandi þáttur í lífi flestra borgarbúa, þó svo að margir geti notað aðra samgöngumáta, til ýmissa erinda hluta úr ári. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því alveg ljóst að þétting byggðar með það að markmiði, meðvitað eða ekki, að fækka bílastæðum á hverja íbúð, mun tapa flestum þeim hagræðingarkostum sem þéttingu byggðar ætti að fylgja. Hverju heimili, hvort sem það sé í nýbyggingu eða í eldra húsnæði, þarf því að fylgja að minnsta kosti eitt bílastæði. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því nokkuð ljóst ef að fólk upplifir það, þegar það fer og skoðar nýjar fasteignir á verðandi þéttingarreitum, að það fái ekki bílastæði við eignina og þá jafnvel ekki nema í næstu götu, að ekki auki það áhuga þess á eigninni. Það fólk mun því að öllum líkindum flytja í eitthvert nágrannasveitarfélagið þar sem nægt framboð er af íbúðum með bílastæði. Hið sama mun svo gerast ef þrengt er að bílaumferð og bílastæðum fækkað í götum þar sem þjónustufyrirtæki reka starfsemi sína. Ef að fólk á eftitt með að finna bílastæði við þessi fyrirtæki þá hættir fólk að skipta við þau. Fyrirtækin munu því einnig flytja starfsemi sína í þau sveitarfélög alls staðar í kringum borgina, þar sem aðgengi viðskiptavina þeirra er tryggt með auðveldri aðkomu og nægum bílastæðum. Sjálfstæðisflokkurinn mun, komist hann til valda í borginni, sjá til þess að aðalskipulagið verði tekið upp með það fyrir augum að efla öll hverfi borgarinnar. Líka úthverfin. Klára þau hverfi sem byrjað hefur verið á, eins og Úlfarsárdal. Endurskoða flesta ef ekki alla þéttingarreiti í aðalskipulaginu með það fyrir augum, að búsetugæði þeirra sem nú þegar búa við þéttingarreitina skerðist ekki. Einnig þarf að hafa í huga að það umhverfi sem bíði þeirra er flytji í nýtt húsnæði á þéttingareitum sé aðlaðandi og vel fari um alla þá sem þar búa. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Öll þurfum við að komast leiðar okkar í leik og starfi. Borgarbúar kjósa daglega um mismunandi samgöngumáta í borginni. Niðurstaðan er nær undantekningalaust sú sama, ca. 80% vilja ferðast með fjölskyldubílnum, ca. 5 % á tveggja hjóla farartæki (reiðhjól, vespur og vélhjól) ca. 7% vilja ganga og ca. 8% taka strætó.) Það væri vissulega óskandi að fleiri hefðu tök á því að minnka notkun fjölskyldubílsins og nota aðra samgöngumáta. Ég efast líka ekki um að margir myndu gera svo, í það minnsta einhverja daga, hefðu þeir tök á slíku. Það má alveg færa rök fyrir því að það sé bæði nauðsynlegt og gott að þétta byggð í borginni. Það stytti vegalengdir fólks til og frá vinnu og annarra daglegra anna. Slík þétting má þó ekki verða með þeim hætti að þrengt sé að búsetugæðum þeirra er búa við fyrirhugaða þéttingareiti. Einnig er það svo að þétting byggðar og aðrar skipulagsæfingar mega ekki torvelda aðgengi fólks að þjónustufyrirtækjum. Þéttingu byggðar má ekki nota sem þvingunartæki til þess að fækka fjölskyldubílum. Líkt og núverandi borgarstjórnarmeirihluti stefnir óhikað á. Velflestar fjölskyldur í borginni eiga að minnsta kosti einn bíl. Fólk gerir það ekki að gamni sínu að fjárfesta í bifreið, sem kostað getur allt frá nokkur hundruð þúsund krónum upp í nokkrar milljónir auk árlegs rekstrarkostnaðar sem hleypur á nokkrum hundruðum þúsunda, ef engin þörf er á bifreið. Jafnvel þó einhverjir geti stundað sitt hversdaglega amstur án fjölskyldubílsins þá kjósa flestir að eiga einn slíkan. Tómstundir æði margra, skíði, hestamennska og golf fara fram rétt utan borgarinnar eða í útjaðri hennar. Margir eiga eða hafa aðgang að sumarbústöðum í nokkurra klukkustunda fjarlægð frá borginni. Að því ógleymdu að geta t.d. á fögrum sumardegi, tekið góðan rúnt eitthvað út fyrir borgina og notið fegurðar þessa lands sem við byggjum. Af þeim sökum er fjölskyldubíllinn ómissandi þáttur í lífi flestra borgarbúa, þó svo að margir geti notað aðra samgöngumáta, til ýmissa erinda hluta úr ári. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því alveg ljóst að þétting byggðar með það að markmiði, meðvitað eða ekki, að fækka bílastæðum á hverja íbúð, mun tapa flestum þeim hagræðingarkostum sem þéttingu byggðar ætti að fylgja. Hverju heimili, hvort sem það sé í nýbyggingu eða í eldra húsnæði, þarf því að fylgja að minnsta kosti eitt bílastæði. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því nokkuð ljóst ef að fólk upplifir það, þegar það fer og skoðar nýjar fasteignir á verðandi þéttingarreitum, að það fái ekki bílastæði við eignina og þá jafnvel ekki nema í næstu götu, að ekki auki það áhuga þess á eigninni. Það fólk mun því að öllum líkindum flytja í eitthvert nágrannasveitarfélagið þar sem nægt framboð er af íbúðum með bílastæði. Hið sama mun svo gerast ef þrengt er að bílaumferð og bílastæðum fækkað í götum þar sem þjónustufyrirtæki reka starfsemi sína. Ef að fólk á eftitt með að finna bílastæði við þessi fyrirtæki þá hættir fólk að skipta við þau. Fyrirtækin munu því einnig flytja starfsemi sína í þau sveitarfélög alls staðar í kringum borgina, þar sem aðgengi viðskiptavina þeirra er tryggt með auðveldri aðkomu og nægum bílastæðum. Sjálfstæðisflokkurinn mun, komist hann til valda í borginni, sjá til þess að aðalskipulagið verði tekið upp með það fyrir augum að efla öll hverfi borgarinnar. Líka úthverfin. Klára þau hverfi sem byrjað hefur verið á, eins og Úlfarsárdal. Endurskoða flesta ef ekki alla þéttingarreiti í aðalskipulaginu með það fyrir augum, að búsetugæði þeirra sem nú þegar búa við þéttingarreitina skerðist ekki. Einnig þarf að hafa í huga að það umhverfi sem bíði þeirra er flytji í nýtt húsnæði á þéttingareitum sé aðlaðandi og vel fari um alla þá sem þar búa.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar