Miðaldra meðvirkni

Nýdönsk

Diskó Berlín

Útgefandi: Skýmir



Það er erfitt að segja hvort meðlimir Nýdanskrar gangist við því að vera miðaldra. Í árum talið, jú, en aldur er afstæður og allt það. Hljómsveitin lét í það minnsta ekkert stöðva sig í að gera eins og unga fólkið og skellti sér til menningar- og dönermiðstöðvar jarðarinnar í Berlín. Er þaðan væntanlega nafnið komið á nýjustu plötu sveitarinnar, Diskó Berlín.

Nú þegar hafa fjölmörg lög af plötunni fengið mikla spilun á Rás 2 og að minnsta kosti fjögur þeirra komist hátt á vinsældarlista. Upphafslag plötunnar, Uppvakningar, er eitt þeirra og er velgengni þess lags vel skiljanleg. Það er eitthvað heimilislegt við það, kunnuglegur hljómagangur, flott hraðaskipting í miðju lags, raddir Björns Jörundar og Daníels Ágústs frábærar saman enn í dag eftir aldarfjórðung og viðlag sem hægt er að raula með. Flott mál.

Að öðru leyti er nauðsynlegt að spyrja hvort mikil spilun plötunnar sé vegna gæða hennar eða einfaldlega meðvirkni Óla Palla fyrir miðaldra poppurum. Fyrir utan upphafslagið er besta lagið Draumalín, sem er reyndar fínasta ballaða með skemmtilegri melódíu – svona eins og ef Vangelis hefði gert tónlistina í rómantískri gamanmynd. Flest lögin eru fönkskotin en það verður að segjast að sá hljómur gengur ekki upp í þetta sinn. Dagdraumaregn ætti líklega að vera slagari en lagið er því miður einsleitt og viðlagið einstaklega óeftirminnilegt – alls ekki í karakter við sveitina.

Það sem er hins vegar eftirminnilegt, eftir að hafa hlustað á plötuna, eru tvö atriði. Eitt frekar aulalegt en hitt einfaldlega ekki gott fyrir neinn. Hið fyrra er þessi íslenska rím-árátta, sem kristallast í línunum úr titillaginu: „Þú ert með mér í öllum föllum/ Þú svarar allri minni köllun/ Þú ert mín uppáhaldsmeyja/ nafn þitt ég elska að beygja.“ Þetta er fyrra atriðið.

Seinna atriðið er lagið Mánagyðja, sem virðist fjalla um upphafningu á þeirri túlkun að Lolita sé einhvers konar ástarsaga. Lagið fjallar alltént um samneyti við „mánagyðju“ með „unglingshjarta“ og á samneytið að vera uppspretta æsku sem ljóðmælandi vill teyga af. Sko… Humbert Humbert var siðblindur perri. Svo það sé á hreinu.

Heilt yfir er Diskó Berlín langt frá því besta sem Nýdönsk hefur sent frá sér. Hljómsveitin á sinn stað í hjarta íslenskra tónlistaráhugamanna, það eru hreinar línur. Hún var alltaf meira kúl en hinar sveitirnar á 10. áratug síðustu aldar. Vissulega er aldur afstæður og ekkert sem segir að miðaldra karlmenn geti ekki átt stórkostlega endurkomu og sigrað heiminn. Sá sigur kemur vonandi síðar. 

Eitt að lokum: Getur Villi Waren vinsamlegast skipt um font?

Niðurstaða: Ágætis sprettir á köflum og lagið Uppvakningar vekur upp hlýjar minningar en í heild er platan langt frá því besta sem Nýdönsk hefur sent frá sér.