Fjórar vinsælar rangfærslur Ívar Halldórsson og Raphael Schutz skrifar 9. nóvember 2015 22:52 Að styðja umdeildar aðgerðir and-ísraelskra afla í nafni mannréttinda, eins og sumir gera, er þó ekki ávísun á að skauta fram hjá sannleika og gefur ekki heimild til að fara með ósannindi. Slík misnotkun á staðreyndum stuðlar ekki að málefnalegri umræðu né friði fyrir botni Miðjarðarhafs. Þvert á móti. Rangfærslur sem rata í opinbera miðla ber því hiklaust að leiðrétta.Þjóðarmorðsrangfærslan Sumir leitast við að skilgreina þjóðarmorð og nefna Gaza í því samhengi. Ísraelar gripu ekki til vopna fyrr en árás var gerð á þá. Samkvæmt alþjóðalögum er það réttmæt sjálfsvörn. Einföld greining á tölu fórnarlamba á Gaza og hlutfall milli vígamanna og venjulegra borgara þeirra á meðal, sett í samhengi við sambærilega greiningu á aðgerðum NATO eða USA, í Afganistan, Írak eða á Balkanskaganum leiðir í ljós að tala fórnarlamba var mun lægri og sömuleiðis prósentuhlutfall saklausra borgara sem létust í átökunum. Þetta lága hlutfall þrátt fyrir þá staðreynd að Hamas notaði saklausa borgara sína sem mannlega skildi - herbragð sem ekki þekkist í hinum stríðunum. Það er engin tilviljun að sérfræðingar í hernaðarmálum eins og General Martin Dempsey, fyrrverandi yfirmaður í bandaríska hernum, sagði að ísraelski herinn (IDF) lögðu sig meira fram en þekkst hefur í átökum fyrr og síðar við að reyna að lágmarka fall saklausra borgara. Hann sagði að aðrir herir gætu lært af og tekið sér mannúðaraðgerðir IDF til fyrirmyndar.Aðskilnaðarstefnurangfærslan Gyðingar eru ekki kynþáttur, eins og sumir halda frammi, heldur þjóð. Réttindi þeirra til að stofna eigið ríki var samþykkt af League of Nations árið 1922 og af Sameinuðu þjóðunum árið 1947. Ísrael er eina þjóð veraldar þar sem Gyðingar eru í meirihluta, en sjötíu og sjö prósent íbúa eru Gyðingar. Hin tuttugu og þrjú prósentin eru að mestu múslimar og kristnir af palestínskum uppruna (þar þekktir sem ísraelskir Arabar) sem njóta jafnra borgaralegra réttinda. Þeir eru samofnir þjóðfélaginu á fjölbreyttan hátt; í Knesset (ísraelska þinginu) mynda þeir þriðja stærsta stjórnmálaflokkinn. Þeir eiga fulltrúa í hæstarétti, sigra í raunveruleikaþáttum í sjónvarpi og fegurðarsamkeppnir. Walid Badir, þjálfari Hapoel Tel-Aviv, sem er t.a.m. uppáhalds fótboltafélag ísraelska sendiherrans og fyrrum fyrirliði ísraelska landsliðsins er ísraelskur múslimi. Hægt væri að rekja óteljandi dæmi í sama dúr. Það er því auðvelt að sjá að í Ísrael ríkir ekki aðskilnaðarstefna af neinu tagi. Arabískir borgarar í Ísrael njóta mun meiri réttinda, frelsis og öryggis en aðrir hópar Araba í Mið-Austurlöndum. Palestínumenn á Vesturbakkanum eru ekki ísraelskir ríkisborgar og eiga því ekki hlut í máli, en fyrst sumir nefna aðskilda vegi á Vesturbakkanum, þá er vert að nefna að þessir þeir voru gerðir eftir að palestínskir hryðjuverkamenn réðust á Gyðinga á vegunum. Þetta hafði ekkert að gera með kynþáttafordóma eða aðskilnaðarstefnu.Þjóðernishreinsunarrangfærslan Árið 1947, eftir að SÞ samþykktu bæði Gyðingaríki og Arabaríki, féllust Gyðingar á þessa tveggja ríkja lausn en Palestínumenn höfnuðu henni og með hjálp arabískra nágrannaríkja lýstu þeir yfir stríði með þeim yfirlýsta ásetningi að hreinsa svæðið af Gyðingum. Ef ráðagerð þeirra hefði tekist hefði svo sannarlega verið um þjóðernishreinsun að ræða, ef við virðum að vettugi söguskekkju sumra er þeir nota hugtak sem skilgreint var árið 1993 yfir atburði sem áttu sér stað fjörutíu og fimm árum áður. Til allrar hamingju mistókst arabískum uppreisnarmönnum ætlun sín og Gyðingar héldu velli. Í kjölfar þessa gerðust 700.000 - 750.000 Palestínumenn flóttamenn. Margir flúðu heimili sín að áeggjan stjórnar þeirra og voru hvattir til að snúa aftur þegar búið væri að útrýma Gyðingum. Sumum var vísað brott af hersveitum Gyðinga, þá sér í lagi þar sem harðar baráttur voru háðar. Aldrei var einhver „aðal-áætlun“ til staðar um að vísa með skipulögðum hætti öllum Aröbum brott. Í fjölda tilvika bauð stjórn Gyðinga Arabana um að búa friðsamlegir meðal þeirra og í mörgum þessara tilvika brugðust Arabar vel við og gerðust þeir einmitt þessir ísraelsku borgarar sem ég minntist á fyrr í þessari grein. Að nota hugtakið þjóðernishreinsun í þessu samhengi er bæði söguskekkja og rangfærsla.Nýlendurangfærslan Þessi lygi er oftast notuð til að lýsa Ísrael innan 1967 landamæranna, neita Gyðingum um sjálfræði og hundsa djúp tengsl þeirra við landið. Sumir ganga ekki alveg svo langt heldur takmarka sig við að kalla "aðeins" landtökusvæðin nýlendur. Enn og aftur hafa þessir aðilar rangt fyrir sér - Vesturbakkinn og Gaza-svæðið (þar sem að í dag eru engin landtökusvæði) voru aldrei hluti annars lands eða landa, þar sem sjálfstætt ríki Palestínu hefur aldrei verið til. Sakhæfingar um vatnastuld halda heldur engu vatni því að Palestínumenn fá mun meira magn af vatni en samþykkt var í Oslóar-samkomulaginu. Í þessum sama sáttmála samþykktu Ísraelsmenn og Palestínumenn einnig að finna út úr stöðu þessara svæða sín á milli með beinum viðræðum, sem Palestínumenn hafa þó forðast eins og heitan eldinn undanfarin ár.Iðnaður lyganna Nú nýlega heimsótti ísraelski rannsóknarblaðamaðurinn Ben-Dror Yemini Ísland. Hann gaf fyrir stuttu út bókina "The Industry of Lies" (Iðnaður lyganna) þar sem hann opinberar á greinargóðan hátt og með gildum rökum þá markvissu herferð gegn Gyðingum og rétti þeirra til eigins ríkis. (Fyrirlestur hans á Grand hótel má finna á youtube). Það er búið að þýða bókina yfir á norsku og verður hún brátt gefin út á ensku. Bókin er tilvalin fyrir þá sem vilja sjá rannsaka málin frá hlutlausu sjónarhorni. Rangfærslur og götótt gagnrýni eins og t.d. sú sem birtist nýlega á netheimum í kjölfar skrifa ísraelska sendiherrans Raphael Schutz á dögunum, er þó aðeins lítið tannhjól í þessum iðnaði. Ívar Halldórsson og Raphael Schutz, sendiherra Ísraels í Noregi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Skoðun Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun Gleymdu leikskólabörnin Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Borgum rétta vexti - Landsbankinn verði banki allra landsmanna Baldur Borgþórsson Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Skoðun Skoðun Viska bendir á ójöfnuð kynslóðanna Yngvi Sighvatsson skrifar Skoðun Frjálsar handfæraveiðar - Opið svar til Strandveiðifélags Íslands Álfheiður Eymarsdóttir skrifar Skoðun Ofbeldisvarnir og alhliða kynfræðsla alla skólagönguna! Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber skrifar Skoðun Að kjósa í roki, hríð og nístingskulda Jón Ferdínand Estherarson skrifar Skoðun Hvernig gerðist þetta? Tryggvi Hjaltason skrifar Skoðun Borgum rétta vexti - Landsbankinn verði banki allra landsmanna Baldur Borgþórsson skrifar Skoðun Gleymdu leikskólabörnin Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Tími fyrir breytingar – Nú er tækifærið Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Ölvunarakstur á Arnarnesbrú Anna Linda Bjarnadóttir skrifar Skoðun Flokknum er sama um þig Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan í Reykjavík er efnahagslegt vandamál Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar Skoðun Virði en ekki byrði Hulda Bjarnadóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkurinn – svarið fyrir fjölskyldur og ungt fólk Guðbjörg Oddný Jónasdóttir skrifar Skoðun Vanrækt barn er besti ráðherrann Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Fjárfestum í vellíðan – því hver króna skilar sér margfalt til baka Theodór Ingi Ólafsson skrifar Skoðun Úr öskunni í eldinn á laugardaginn? Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Skuggaspil valdsins Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Viltu að barnabörnin þín verði fátækir leiguliðar? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Nýtt upphaf – í þjónustu við þjóðina Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á hvert annað og breytum þessu Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Kæru landsmenn – þetta er ekki lengur boðlegt Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun XL niðurskurður – hugsum stórt! Arnar Þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Blórabögglar og gylliboð frá vinstri Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Hvað kjósa foreldrar ósýnilegra barna? Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson skrifar Skoðun Jöfnum leikinn á laugardaginn Björgvin G. Sigurðsson skrifar Skoðun ADHD, fjórir stafir og hvað svo? Jóna Kristín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skattagleði á kostnað ferðaþjónustunnar Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Börnin heim Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon skrifar Sjá meira
Að styðja umdeildar aðgerðir and-ísraelskra afla í nafni mannréttinda, eins og sumir gera, er þó ekki ávísun á að skauta fram hjá sannleika og gefur ekki heimild til að fara með ósannindi. Slík misnotkun á staðreyndum stuðlar ekki að málefnalegri umræðu né friði fyrir botni Miðjarðarhafs. Þvert á móti. Rangfærslur sem rata í opinbera miðla ber því hiklaust að leiðrétta.Þjóðarmorðsrangfærslan Sumir leitast við að skilgreina þjóðarmorð og nefna Gaza í því samhengi. Ísraelar gripu ekki til vopna fyrr en árás var gerð á þá. Samkvæmt alþjóðalögum er það réttmæt sjálfsvörn. Einföld greining á tölu fórnarlamba á Gaza og hlutfall milli vígamanna og venjulegra borgara þeirra á meðal, sett í samhengi við sambærilega greiningu á aðgerðum NATO eða USA, í Afganistan, Írak eða á Balkanskaganum leiðir í ljós að tala fórnarlamba var mun lægri og sömuleiðis prósentuhlutfall saklausra borgara sem létust í átökunum. Þetta lága hlutfall þrátt fyrir þá staðreynd að Hamas notaði saklausa borgara sína sem mannlega skildi - herbragð sem ekki þekkist í hinum stríðunum. Það er engin tilviljun að sérfræðingar í hernaðarmálum eins og General Martin Dempsey, fyrrverandi yfirmaður í bandaríska hernum, sagði að ísraelski herinn (IDF) lögðu sig meira fram en þekkst hefur í átökum fyrr og síðar við að reyna að lágmarka fall saklausra borgara. Hann sagði að aðrir herir gætu lært af og tekið sér mannúðaraðgerðir IDF til fyrirmyndar.Aðskilnaðarstefnurangfærslan Gyðingar eru ekki kynþáttur, eins og sumir halda frammi, heldur þjóð. Réttindi þeirra til að stofna eigið ríki var samþykkt af League of Nations árið 1922 og af Sameinuðu þjóðunum árið 1947. Ísrael er eina þjóð veraldar þar sem Gyðingar eru í meirihluta, en sjötíu og sjö prósent íbúa eru Gyðingar. Hin tuttugu og þrjú prósentin eru að mestu múslimar og kristnir af palestínskum uppruna (þar þekktir sem ísraelskir Arabar) sem njóta jafnra borgaralegra réttinda. Þeir eru samofnir þjóðfélaginu á fjölbreyttan hátt; í Knesset (ísraelska þinginu) mynda þeir þriðja stærsta stjórnmálaflokkinn. Þeir eiga fulltrúa í hæstarétti, sigra í raunveruleikaþáttum í sjónvarpi og fegurðarsamkeppnir. Walid Badir, þjálfari Hapoel Tel-Aviv, sem er t.a.m. uppáhalds fótboltafélag ísraelska sendiherrans og fyrrum fyrirliði ísraelska landsliðsins er ísraelskur múslimi. Hægt væri að rekja óteljandi dæmi í sama dúr. Það er því auðvelt að sjá að í Ísrael ríkir ekki aðskilnaðarstefna af neinu tagi. Arabískir borgarar í Ísrael njóta mun meiri réttinda, frelsis og öryggis en aðrir hópar Araba í Mið-Austurlöndum. Palestínumenn á Vesturbakkanum eru ekki ísraelskir ríkisborgar og eiga því ekki hlut í máli, en fyrst sumir nefna aðskilda vegi á Vesturbakkanum, þá er vert að nefna að þessir þeir voru gerðir eftir að palestínskir hryðjuverkamenn réðust á Gyðinga á vegunum. Þetta hafði ekkert að gera með kynþáttafordóma eða aðskilnaðarstefnu.Þjóðernishreinsunarrangfærslan Árið 1947, eftir að SÞ samþykktu bæði Gyðingaríki og Arabaríki, féllust Gyðingar á þessa tveggja ríkja lausn en Palestínumenn höfnuðu henni og með hjálp arabískra nágrannaríkja lýstu þeir yfir stríði með þeim yfirlýsta ásetningi að hreinsa svæðið af Gyðingum. Ef ráðagerð þeirra hefði tekist hefði svo sannarlega verið um þjóðernishreinsun að ræða, ef við virðum að vettugi söguskekkju sumra er þeir nota hugtak sem skilgreint var árið 1993 yfir atburði sem áttu sér stað fjörutíu og fimm árum áður. Til allrar hamingju mistókst arabískum uppreisnarmönnum ætlun sín og Gyðingar héldu velli. Í kjölfar þessa gerðust 700.000 - 750.000 Palestínumenn flóttamenn. Margir flúðu heimili sín að áeggjan stjórnar þeirra og voru hvattir til að snúa aftur þegar búið væri að útrýma Gyðingum. Sumum var vísað brott af hersveitum Gyðinga, þá sér í lagi þar sem harðar baráttur voru háðar. Aldrei var einhver „aðal-áætlun“ til staðar um að vísa með skipulögðum hætti öllum Aröbum brott. Í fjölda tilvika bauð stjórn Gyðinga Arabana um að búa friðsamlegir meðal þeirra og í mörgum þessara tilvika brugðust Arabar vel við og gerðust þeir einmitt þessir ísraelsku borgarar sem ég minntist á fyrr í þessari grein. Að nota hugtakið þjóðernishreinsun í þessu samhengi er bæði söguskekkja og rangfærsla.Nýlendurangfærslan Þessi lygi er oftast notuð til að lýsa Ísrael innan 1967 landamæranna, neita Gyðingum um sjálfræði og hundsa djúp tengsl þeirra við landið. Sumir ganga ekki alveg svo langt heldur takmarka sig við að kalla "aðeins" landtökusvæðin nýlendur. Enn og aftur hafa þessir aðilar rangt fyrir sér - Vesturbakkinn og Gaza-svæðið (þar sem að í dag eru engin landtökusvæði) voru aldrei hluti annars lands eða landa, þar sem sjálfstætt ríki Palestínu hefur aldrei verið til. Sakhæfingar um vatnastuld halda heldur engu vatni því að Palestínumenn fá mun meira magn af vatni en samþykkt var í Oslóar-samkomulaginu. Í þessum sama sáttmála samþykktu Ísraelsmenn og Palestínumenn einnig að finna út úr stöðu þessara svæða sín á milli með beinum viðræðum, sem Palestínumenn hafa þó forðast eins og heitan eldinn undanfarin ár.Iðnaður lyganna Nú nýlega heimsótti ísraelski rannsóknarblaðamaðurinn Ben-Dror Yemini Ísland. Hann gaf fyrir stuttu út bókina "The Industry of Lies" (Iðnaður lyganna) þar sem hann opinberar á greinargóðan hátt og með gildum rökum þá markvissu herferð gegn Gyðingum og rétti þeirra til eigins ríkis. (Fyrirlestur hans á Grand hótel má finna á youtube). Það er búið að þýða bókina yfir á norsku og verður hún brátt gefin út á ensku. Bókin er tilvalin fyrir þá sem vilja sjá rannsaka málin frá hlutlausu sjónarhorni. Rangfærslur og götótt gagnrýni eins og t.d. sú sem birtist nýlega á netheimum í kjölfar skrifa ísraelska sendiherrans Raphael Schutz á dögunum, er þó aðeins lítið tannhjól í þessum iðnaði. Ívar Halldórsson og Raphael Schutz, sendiherra Ísraels í Noregi.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Frjálsar handfæraveiðar - Opið svar til Strandveiðifélags Íslands Álfheiður Eymarsdóttir skrifar
Skoðun Ofbeldisvarnir og alhliða kynfræðsla alla skólagönguna! Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber skrifar
Skoðun Sjálfstæðisflokkurinn – svarið fyrir fjölskyldur og ungt fólk Guðbjörg Oddný Jónasdóttir skrifar
Skoðun Fjárfestum í vellíðan – því hver króna skilar sér margfalt til baka Theodór Ingi Ólafsson skrifar
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun