Háð og holl ráð Ívar Halldórsson skrifar 23. nóvember 2015 11:44 Í kjölfar þess að um 400 saklausir borgarar hafa látið lífið á stuttum tíma í árásarhrinum Rússa í Sýrlandi er eðlilegt að líta í kringum sig og ganga úr skugga um að fólk sem fordæmir fjöldamorð sé ekki örugglega hneykslað á því að Rússar passi sig ekki betur. Að komast upp með að sprengja fjóra spítala ætti að fá fólk til að rísa upp á afturfæturna og fordæma þessi fjöldamorð af hendi Rússa. Vopnabúr Rússa er talsvert stærra en vopnabúr ISIS manna og því óeðlilegt að beita miklu herafli, þ.e. nota herflugvélar þegar hægt er að sýna hernaðarlegan skilning með því að senda inn rússneska hermenn í sjálfsmorðsvestum....eða hvað??? Ég ímynda mér til gamans að bréf frá Ísrael liggi nú á borði Frakklandsforseta, dagsett daginn eftir hryðjuverkaárásina í París. Bréf þar sem Ísrael miðlar af reynslu sinni í viðureign við öfgamenn í kjölfar Parísarárásanna. Ég gæti ímyndað mér að bréf þetta frá Ísrael til Frakka þyrfti að vera pólitískt rétt ritað – þ.e. skrifað með ráðleggingar heimsbyggðarinnar til Ísraels, til hliðsjónar. Auðvitað er pínu hæðnistónn í framsetningu bréfsins, en hæðnin getur þó stundum verið holl og hjálpleg við mat á eigin siðgæði: „Kæru Frakkar, Mig langar til að deila reynslu okkar af hryðjuverkum hér í Ísrael í kjölfar „óeirða“ og „atburða“ þeirra sem áttu sér því miður stað í landi ykkar fyrir stuttu. Þið kallið þetta hryðjuverk, en heimsbyggðin kallar þetta ekki sömu nöfnum þegar þetta gerist hér í Ísrael. Vonandi munu ráðleggingar okkar hjálpa ykkur að sætta ykkur við ástandið og koma í veg fyrir slík „atvik“ í framtíðinni – í það minnsta virðast þeir sem veita ráð, þ.m.t. ríkisfulltrúar ykkar, trúa því – ef ekki, til hvers þá að gefa ráð á annað borð? Stjórnvöld ykkar bentu okkur nýlega á, eftir „atburð“ hér í Ísrael, að lönd verði að verja sig gegn herskáum öflum, en þó halda aftur af sér til að kynda ekki undir frekari óeirðir á svæðinu. Vinir þurfa ekki að semja um frið. Það þurfa óvinir hins vegar að gera , hvort sem þeir vilja það eða ekki. Það er engin hernaðarleg lausn við hryðjuverkum og einmitt þess vegna þarf að leita diplómatískra leiða. Þið verðið að skilja þjáningar og þarfir ósáttu öfgamúslimana, sem nota sprengjur fyrir sinn málstað, og gæta þess að viðbrögð séu við hæfi þannig að ofbeldishringrásin fari nú ekki úr böndunum. Þið verðið að semja þótt að verið sé að ráðast á land ykkar. Að fara fram á að friðarumræður sem byggja á að ofbeldi taki enda, er aðferð sem ekki er vænleg til árangurs. Slíkt kallar einfaldlega á frekari blóðsúthellingar. Lykillinn er að byggja upp nýja Evrópu, Evrópu sem einbeitir sér að raunveruleikanum eins og hann er á jörðu niðri. Að loka landamærum mun aðeins leiða til frekari kúgunar og reiði – þannig að það skulið þið ekki gera. Ef þið gerið árás á þá sem standa að baki árásunum og stuðningsmenn þeirra, munuð þið aðeins framlengja ófriði og stækka hringrás ofbeldis. Þið skuluð því ekki gera það. Sprengjur ykkar sem ætlaðar eru ofbeldismönnum munu eflaust skaða saklausa borgara og börn, og það mun aðeins hvetja fórnarlömb til hefnda – þannig að gagnárás er ekki rétta leiðin. Byrjið á því að lýsa yfir alhliða vopnahléi! Takið í sama streng og Lennon er hann söng „Give peace a chance!“ Ekki láta sogast inn í svarthol ofbeldis. Bindið enda á óeirðirnar. Sýnið stillingu. Best væri kannski að skipta Frakklandi í tvennt, og París í tvær borgir fyrir tvenns konar siðmenningu. Engin Frakki vogar sér hvort eð er inn í múslimsk hverfi í París, né heldur lögreglan, þannig að borgin er nú þegar tvískipt. Hver er munurinn í ættjarðarlandi ykkar? Baráttukveðjur, Ísraelska þjóðin" Já, stundum verðum við einfaldlega að horfast í augu við hræsnina í okkur sjálfum. Við megum ekki gera mismunandi kröfur til þjóða sem glíma við öfgafullan óþjóðalýð, því að á slíkt er litið sem mismunun á grundvelli þjóðernis - kynþáttamisrétti. Að allri hæðni slepptri styð ég aðgerðir Rússa, Ísraela og Frakka í baráttu sinni við öfgaöfl. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Í kjölfar þess að um 400 saklausir borgarar hafa látið lífið á stuttum tíma í árásarhrinum Rússa í Sýrlandi er eðlilegt að líta í kringum sig og ganga úr skugga um að fólk sem fordæmir fjöldamorð sé ekki örugglega hneykslað á því að Rússar passi sig ekki betur. Að komast upp með að sprengja fjóra spítala ætti að fá fólk til að rísa upp á afturfæturna og fordæma þessi fjöldamorð af hendi Rússa. Vopnabúr Rússa er talsvert stærra en vopnabúr ISIS manna og því óeðlilegt að beita miklu herafli, þ.e. nota herflugvélar þegar hægt er að sýna hernaðarlegan skilning með því að senda inn rússneska hermenn í sjálfsmorðsvestum....eða hvað??? Ég ímynda mér til gamans að bréf frá Ísrael liggi nú á borði Frakklandsforseta, dagsett daginn eftir hryðjuverkaárásina í París. Bréf þar sem Ísrael miðlar af reynslu sinni í viðureign við öfgamenn í kjölfar Parísarárásanna. Ég gæti ímyndað mér að bréf þetta frá Ísrael til Frakka þyrfti að vera pólitískt rétt ritað – þ.e. skrifað með ráðleggingar heimsbyggðarinnar til Ísraels, til hliðsjónar. Auðvitað er pínu hæðnistónn í framsetningu bréfsins, en hæðnin getur þó stundum verið holl og hjálpleg við mat á eigin siðgæði: „Kæru Frakkar, Mig langar til að deila reynslu okkar af hryðjuverkum hér í Ísrael í kjölfar „óeirða“ og „atburða“ þeirra sem áttu sér því miður stað í landi ykkar fyrir stuttu. Þið kallið þetta hryðjuverk, en heimsbyggðin kallar þetta ekki sömu nöfnum þegar þetta gerist hér í Ísrael. Vonandi munu ráðleggingar okkar hjálpa ykkur að sætta ykkur við ástandið og koma í veg fyrir slík „atvik“ í framtíðinni – í það minnsta virðast þeir sem veita ráð, þ.m.t. ríkisfulltrúar ykkar, trúa því – ef ekki, til hvers þá að gefa ráð á annað borð? Stjórnvöld ykkar bentu okkur nýlega á, eftir „atburð“ hér í Ísrael, að lönd verði að verja sig gegn herskáum öflum, en þó halda aftur af sér til að kynda ekki undir frekari óeirðir á svæðinu. Vinir þurfa ekki að semja um frið. Það þurfa óvinir hins vegar að gera , hvort sem þeir vilja það eða ekki. Það er engin hernaðarleg lausn við hryðjuverkum og einmitt þess vegna þarf að leita diplómatískra leiða. Þið verðið að skilja þjáningar og þarfir ósáttu öfgamúslimana, sem nota sprengjur fyrir sinn málstað, og gæta þess að viðbrögð séu við hæfi þannig að ofbeldishringrásin fari nú ekki úr böndunum. Þið verðið að semja þótt að verið sé að ráðast á land ykkar. Að fara fram á að friðarumræður sem byggja á að ofbeldi taki enda, er aðferð sem ekki er vænleg til árangurs. Slíkt kallar einfaldlega á frekari blóðsúthellingar. Lykillinn er að byggja upp nýja Evrópu, Evrópu sem einbeitir sér að raunveruleikanum eins og hann er á jörðu niðri. Að loka landamærum mun aðeins leiða til frekari kúgunar og reiði – þannig að það skulið þið ekki gera. Ef þið gerið árás á þá sem standa að baki árásunum og stuðningsmenn þeirra, munuð þið aðeins framlengja ófriði og stækka hringrás ofbeldis. Þið skuluð því ekki gera það. Sprengjur ykkar sem ætlaðar eru ofbeldismönnum munu eflaust skaða saklausa borgara og börn, og það mun aðeins hvetja fórnarlömb til hefnda – þannig að gagnárás er ekki rétta leiðin. Byrjið á því að lýsa yfir alhliða vopnahléi! Takið í sama streng og Lennon er hann söng „Give peace a chance!“ Ekki láta sogast inn í svarthol ofbeldis. Bindið enda á óeirðirnar. Sýnið stillingu. Best væri kannski að skipta Frakklandi í tvennt, og París í tvær borgir fyrir tvenns konar siðmenningu. Engin Frakki vogar sér hvort eð er inn í múslimsk hverfi í París, né heldur lögreglan, þannig að borgin er nú þegar tvískipt. Hver er munurinn í ættjarðarlandi ykkar? Baráttukveðjur, Ísraelska þjóðin" Já, stundum verðum við einfaldlega að horfast í augu við hræsnina í okkur sjálfum. Við megum ekki gera mismunandi kröfur til þjóða sem glíma við öfgafullan óþjóðalýð, því að á slíkt er litið sem mismunun á grundvelli þjóðernis - kynþáttamisrétti. Að allri hæðni slepptri styð ég aðgerðir Rússa, Ísraela og Frakka í baráttu sinni við öfgaöfl.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar