Verð ég að hafa sömu skoðun og þú? Árný Björg Jóhannsdóttir skrifar 7. júlí 2017 10:32 Öll erum við einstaklingar með huga og hjarta, myndum okkur skoðanir á flestum hlutum í lífinu af því að við erum þátttakendur í því. Mjög eðlilegt og þroskandi. Þegar ég var unglingur, þorði ég ekki að hafa eigin skoðun á hlutum, til að verða ekki út undan. Ég hafði nefnilega trú og skoðanir á ýmsu sem hlegið var að. Þannig að ég kaus að fljóta með fjöldanum. Vont að verða óvinsæll vegna skoðana sinna. Með þessari ákvörðun, týndi ég sjálfri mér. Ég var bara ein af fjöldanum og sagði já eða nei eftir því sem fólki fannst og fylgdi þeirra skoðunum. En svo tók ég ákveðið skref þegar ég var 25 ára og þá breyttist allt. Nú vildi ég hafa mínar eigin skoðanir hvað sem öðrum fannst. Þótt það færi gegn skoðun þess, þá fór ég að tjá mig um það sem ég trúði að væri rétt eða rangt. Í kjölfarið upplifði ég þvílíkt frelsi, hver ég var, fann sjálfa mig, varð sjálfsörugg og sjálfsímyndin óx. Af hverju er ég að skrifa þetta? Í fyrsta lagi vegna þess að ég held að það séu margir í þessum sporum sem ég var í einu sinni. Þora ekki að tjá sig af ótta við fjöldann og verða þar af leiðandi svolítið týnd og samþykkja jafnvel hluti gagnstætt innri sannfæringu. Ég hvet fólk til að vera það sjálft, mynda sér skoðanir frá þeirra eigin veru, ekki annarra. Skoða lífið með sínum eigin augum ekki í gegnum annarra. Í öðru lagi vegna þess að ég les oft í fjölmiðlum hér og þar að ef einhver hefur aðra skoðun en annar, þá verður oft þvílíkt orðastríð og miður fagurt. Ég í rauninni gapi stundum! Fólk getur orðið svo orðljótt og dæmandi að stundum langar mig til að gráta! Það er kannski ástæðan fyrir því að stundum þorir fólk ekki, vill ekki eða hreinlega nennir ekki að standa í því að tjá sig. Vill forðast það, að lenda í orðljótum sennum þar sem fólk er í rauninni að fara fram á, að skoðun þess sé rétt og ef annað fólk hefur annað að segja þá eru þau bara eitthvað skrýtin eða út úr korti. Mér finnst gaman að ræða við fólk um lífið og tilveruna. Ég verð ekkert reið eða ill yfir því að aðrir hafi aðrar skoðanir en ég. Það gerir umræður oft lifandi og skemmtilegar. Við skulum forðast að vera eins og lítil börn sem verða oft reið þegar foreldrar samþykkja ekki það sem þeim finnst vera rétt eða rangt. Taka svo frekjuköst því að þau höndla það ekki. Vonandi getum við talað saman í friði og sátt þótt við séum ekki alltaf sammála og verið fyrirmynd fyrir yngri kynslóðirnar, hvernig bregðast skuli þegar við erum ósammála. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Öll erum við einstaklingar með huga og hjarta, myndum okkur skoðanir á flestum hlutum í lífinu af því að við erum þátttakendur í því. Mjög eðlilegt og þroskandi. Þegar ég var unglingur, þorði ég ekki að hafa eigin skoðun á hlutum, til að verða ekki út undan. Ég hafði nefnilega trú og skoðanir á ýmsu sem hlegið var að. Þannig að ég kaus að fljóta með fjöldanum. Vont að verða óvinsæll vegna skoðana sinna. Með þessari ákvörðun, týndi ég sjálfri mér. Ég var bara ein af fjöldanum og sagði já eða nei eftir því sem fólki fannst og fylgdi þeirra skoðunum. En svo tók ég ákveðið skref þegar ég var 25 ára og þá breyttist allt. Nú vildi ég hafa mínar eigin skoðanir hvað sem öðrum fannst. Þótt það færi gegn skoðun þess, þá fór ég að tjá mig um það sem ég trúði að væri rétt eða rangt. Í kjölfarið upplifði ég þvílíkt frelsi, hver ég var, fann sjálfa mig, varð sjálfsörugg og sjálfsímyndin óx. Af hverju er ég að skrifa þetta? Í fyrsta lagi vegna þess að ég held að það séu margir í þessum sporum sem ég var í einu sinni. Þora ekki að tjá sig af ótta við fjöldann og verða þar af leiðandi svolítið týnd og samþykkja jafnvel hluti gagnstætt innri sannfæringu. Ég hvet fólk til að vera það sjálft, mynda sér skoðanir frá þeirra eigin veru, ekki annarra. Skoða lífið með sínum eigin augum ekki í gegnum annarra. Í öðru lagi vegna þess að ég les oft í fjölmiðlum hér og þar að ef einhver hefur aðra skoðun en annar, þá verður oft þvílíkt orðastríð og miður fagurt. Ég í rauninni gapi stundum! Fólk getur orðið svo orðljótt og dæmandi að stundum langar mig til að gráta! Það er kannski ástæðan fyrir því að stundum þorir fólk ekki, vill ekki eða hreinlega nennir ekki að standa í því að tjá sig. Vill forðast það, að lenda í orðljótum sennum þar sem fólk er í rauninni að fara fram á, að skoðun þess sé rétt og ef annað fólk hefur annað að segja þá eru þau bara eitthvað skrýtin eða út úr korti. Mér finnst gaman að ræða við fólk um lífið og tilveruna. Ég verð ekkert reið eða ill yfir því að aðrir hafi aðrar skoðanir en ég. Það gerir umræður oft lifandi og skemmtilegar. Við skulum forðast að vera eins og lítil börn sem verða oft reið þegar foreldrar samþykkja ekki það sem þeim finnst vera rétt eða rangt. Taka svo frekjuköst því að þau höndla það ekki. Vonandi getum við talað saman í friði og sátt þótt við séum ekki alltaf sammála og verið fyrirmynd fyrir yngri kynslóðirnar, hvernig bregðast skuli þegar við erum ósammála.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar