Þótt Alþingi sé núna komið í jólahlé munu þingnefndarmenn í umhverfis- og samgöngunefnd nota tímann fram til janúarloka til að móta nánar meginramma vegtollanna og þá sést betur hvort og hversu breið sátt muni nást um málið. Hagsmunasamtök bílaeigenda hafa hins vegar verulegar efasemdir.
„Það er búið að gefa núna mánaðarfrest til þess að leiða þetta að einhverju leyti til lykta. En við vörum við því að þarna vantar allar kostnaðartölur. Og við óttumst að þarna eigi bara að búa til nýja skatta ofan á þá áttatíu milljarða króna sem eru lagðir árlega á bíleigendur. Og við óttumst að þetta leggist þyngst á þá sem eru hérna á suðvesturhorninu,“ segir Runólfur.
„Það leggst ellefu prósenta virðisaukaskattur ofan á vegtoll. Og það er eitthvað sem færi upp úr okkar vösum, - ofan á allan annan kostnað. Og innheimtukerfin kosta helling. Þannig að menn þurfa bara að leiða það til lykta hvort þetta sé ekki bara allt of dýr lausn fyrir örríki eins og okkar.“
Þegar Runólfur er spurður hvaða lausn hann sjái til að fjármagna vegakerfið bendir hann á að þann hluta bílaskatta sem komi af beinni notkun bíla, það er eldsneytisskatta, bifreiðagjöld og fleira.
„Og það eru fjörutíu milljarðar. Og við teljum eðlilegt að þeim fjármunum sé varið til vegaframkvæmda.“
Til samanburðar má geta þess að vegtollunum er ætlað að skila fjórum milljörðum króna á ári.
„Því miður. Og ég held að menn sjái þarna ákveðin tækifæri til að losa um aðra fjármuni í samgönguáætlun. Og hvort sem það verður notað til að niðurgreiða innanlandsflugið eða í eitthvað annað veit ég ekki.“
Og skattar sem einu sinni komast á, þeir virðast aldrei hætta.
„Ég minni á að fyrir rúmum þrjátíu árum þá var bifreiðagjaldið lagt á og það átti verða bráðabirgðaskattur til eins árs. Bifreiðagjaldið er að gefa í tekjur í ríkissjóð tæplega átta milljarða á ári. Það er enn á, núna rúmum þrjátíu árum seinna,“ segir Runólfur.
Hér má sjá frétt Stöðvar 2:
