Þetta kemur fram í skýrslu sem internetrisinn birti nýlega um meðferð beiðna á grundvelli réttarins til að gleymast. Skýrslan var unnin í tilefni þess að þrjú ár eru liðin frá því að dómur Evrópudómstólsins féll vorið 2014, þar sem tilvist réttarins til að gleymast var fyrst staðfest.
Á upplýsingasvæði Google kemur einnig fram að fjórar beiðnir hafi borist frá íslenskum yfirvöldum um að efni verði fjarlægt af vefsvæðum Google og hefur Google orðið við þeim beiðnum í öllum tilvikum.

Í fyrrgreindri skýrslu, sem fjallar um beiðnir frá öllum ríkjum ESB og EFTA-ríkjunum, kemur fram að 75 prósent allra sem senda fyrirtækinu beiðnir óska eftir afskráningu fimm eða færri vefslóða og í 35 prósentum tilvika óskar beiðandi einungis eftir afskráningu einnar vefslóðar.
Nokkuð stór hluti umbeðinna afskráninga komi hins vegar frá tiltölulega fáum beiðendum. Þótt óskað hafi verið afskráningar á tæplega tveimur og hálfum milljónum vefslóða komi tæp 15 prósent þeirra frá einungis þúsund beiðendum. Sá sem atkvæðamestur hefur verið í beiðnum óskaði eftir afskráningu 5.768 vefslóða.
Í skýrslunni eru tekin nokkur dæmi um þau sjónarmið sem Google beitir við meðferð beiðna. Tekið er dæmi af beiðni athafnamanns í viðskiptum sem laut að frétt um sakfellingu sem hann hlaut fyrir tilraun til fjársvika.

Í öðru tilviki laut beiðni einstaklings að viðtali sem tekið var við hann í kjölfar hryðjuverkaárásar sem hann lifði af.
Þrátt fyrir að hann hafi sjálfviljugur stuðlað að birtingu efnisins féllst Google á beiðnina vegna þess hve viðkvæmt efni var um að ræða og þess að viðkomandi var á unglingsaldri þegar viðtalið var tekið.
Um meðferð beiðna sem lúta að samfélagsmiðlum fer eftir því hvort viðkomandi hefur sjálfur einhver ráð með að takmarka aðgang að svæði sínu á viðkomandi miðli. Hafi hann ekki raunhæfan kost á því er líklegra að Google verði við beiðni um afskráningu slóðarinnar í leitarvélinni.
Nýr dómur frá MDE um réttinn til að gleymast
Í síðustu viku féll dómur hjá Mannréttindadómstól Evrópu í máli bræðra sem óskað höfðu eftir því, að nöfn þeirra yrðu fjarlægð úr fréttum í fréttasöfnum tiltekinna þýskra fjölmiðla, af morði sem þeir voru dæmdir fyrir árið 1993. Í dómnum segir að finna þurfi jafnvægi milli réttar einstaklinga til friðhelgi einkalífs, frelsis fjölmiðla og réttar almennra borgara til aðgangs að upplýsingum.Þannig þurfi að vega rétt einstaklings sem fjallað væri um í netútgáfu fjölmiðils gagnvart rétti almennings til að vera upplýstur, ekki eingöngu um málefni líðandi stundar heldur einnig um atburði fortíðar og sögulegt samhengi. Í því tilviki sem dæmt var um vó tjáningarfrelsið og réttur almennra borgara til upplýsinga þyngra en réttur kærenda til friðhelgi einkalífs.