Lýsingarnar eru með miklum ólíkindum. Maðurinn sagður rauðhærður, verkfræðingur sem spili á píanó, gítar, teikni, máli, skrifi, hugleiði, kenni hugleiðslu, æfi box og dæmi í þeirri íþrótt auk þess sem hann dansi salsa og zumba.
Þetta er sem sagt myndin sem hann dregur upp af sér gagnvart konum, fórnarlömbum sínum, segir í ítarlegri færslu í hópnum. Yfirborðið. Hann er sagður snillingur í að sannfæra, „virðist svo góður, auðmjúkur, hlýr, skilningsríkur, yfirvegaður …“ fullkominn maður sem segir allt hið rétta. En, hann hittir margar konur í einu bæði á Íslandi og erlendis.
Hlaupið hratt í burtu
„Hann er 100% siðblindur og lýgur meira en nokkur sem ég þekki og hef heyrt um, nema kannski í Dateline eða 60 minutes.
Fjölmargar konur kannast við kauða. En bent er á að nú sé spilaborgin hans endanlega hrunin því búið sé að vara við hinum mikilvirka og siðspillta bósa. Ekki bara í fyrrnefndum hópi heldur einnig Beauty tips 30+ og þar eru 16 þúsund meðlimir. Þar er maðurinn reyndar ekki nafngreindur.
Persónuverndarákvæði
Í samtali Vísis við lögmann kemur fram að hér geti verið um að ræða atriði sem að téðum manni snúa sem heyri undir persónuverndarákvæði stjórnarskrár og þar með hegningarlög. Og það sem þær nokkur þúsund konur sem vilja vara við manninum, en jafnframt hlífa börnum hans við því að hann sé nefndur opinberlega, virðast ekki athuga er að með birtingu á borð við áðurnefnda lýsingu á samfélagsmiðlum er um að ræða opinber ummæli. Þetta kemur skýrt fram í nýlegum dómi MDE í Egils Einarssonar gegn Íslandi.
Ummæli á samfélagsmiðlum er opinber birting
María Rún Bjarnadóttir doktorsnemi við háskólann í Sussex fjallaði ítarlega um þann dóm í grein sem birtist í Úlfljóti, tímariti laganema við Háskóla Íslands. Þar segir meðal annars.„Þá má ljóst vera að niðurstaða málsins felur í sér skýr skilaboð til íslenskra notenda samfélagsmiðla um að tjáning á slíkum miðli geti talist opinber birting í skilningi laga. Draga má þá ályktun að ekki verði gerðar vægari kröfur til almennra notenda samfélagsmiðla en fjölmiðlamanna hvað varðar hugsanlegan ábyrgðargrundvöll vegna tjáningar þeirra.
Í ljósi mikillar notkunar samfélagsmiðla á Íslandi getur þetta reynst þýðingarmikið í annars konar málum en þeim sem varða ærumeiðingar á netinu, svo sem í málum sem varða annars konar röskun á friðhelgi einstaklinga í gegnum netið.“
Frægasti flagari bæjarins
Hliðstætt mál, sem kom upp fyrir tíma samfélagsmiðla, áður en fjölmiðlar glötuðu hliðvörsluhlutverki sínu í þeim skilningi að það er ekki lengur þeirra að ákvarða hvað heyrir til opinberrar birtingar, má finna í götublaðinu Pressunni. Þá birtist umfjöllun sem kynnt var til sögunnar á forsíðu 17. febrúar 1994 undir fyrirsögninni Frægasti flagari landsins.Um var að ræða Jón Halldór Bergsson sem fór í mál við blaðið. Héraðsdómur Reykjavíkur dæmdi þau Guðrúnu Kristjánsdóttur og Sigurð Má Jónsson, blaðamenn á Pressunni, og Karl Th. Birgisson, fyrrum ritstjóra blaðsins, til að greiða Jóni Halldóri bætur.
„Héraðsdómur telur að greinin hafi falið í sér grófar og ærumeiðandi aðdróttanir í garð Jóns Halldórs og þar hafi verið vegið að persónu hans, siðferði og fjárhagsstöðu án þess að honum gæfist kostur á að koma að athugasemdum áður en greinin birtist,“ segir í umfjöllun Morgunblaðsins um dóminn.
