Lífið

Jim Ratcliffe og Kristján Fjallaskáld

Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar
„Þegar maður leggur af stað ræður maður ekki ferðinni,“ segir Eyþór Árnason afmælisbarn.
„Þegar maður leggur af stað ræður maður ekki ferðinni,“ segir Eyþór Árnason afmælisbarn. Fréttablaðið/Sigtryggur Ari
Skepnur eru vitlausar í þetta er ný ljóðabók eftir Eyþór Árnason. Höfundurinn segir að þar sé farið í ýmsar áttir. „Þegar maður leggur af stað ræður maður ekki ferðinni. Þarna er heilmikið af sveitaljóðum af því að ég er óforbetranlegur sveitamaður. Ég var lengi í Skagafirðinum áður en ég kom til Reykjavíkur, var að verða þrítugur þegar ég flutti þaðan endanlega. Þarna eru líka nokkur minningaljóð um fólk sem ég hef kynnst og ekki kynnst. Svo eru draumar og hugleiðingar og ljóð sem fjalla um plötu­umslög, en ég hlustaði mikið á músík í gamla daga.“

Heljarmenni og ofurkonur

Þarna er ljóð um Jón Arason en Eyþór segist hafa sterkar taugar til hans. „Árið 1974 var ég á Hólum í Hjaltadal og þá kom leikhópur frá Þjóðleikhúsinu og sýndi Jón Arason að mig minnir á þjóðhátíð. Það var ógurlega gott veður og skriður hrundu úr fjallinu þannig að allt varð þetta mjög dramatískt og ógleymanlegt.“

Í einu ljóði tengir Eyþór saman auðmanninn Jim Ratcliffe og Kristján Fjallaskáld á snjallan hátt. „Hugmyndin að því ljóði varð til fyrir tveimur árum. Þá fórum við nokkur ljóðskáld í ferðalag um Austurland. Þetta var mjög skemmtilegt kompaní. Þarna var Elísabet Jökulsdóttir með í för og hún las Dettifoss við Dettifoss. Við fórum að leiði Kristjáns og þá fékk ég hugmynd um að yrkja um hann ljóð. Það leið ár áður en ljóðið fæddist og svo smellpassar það við tímann.“

Eyþór segist hugsi yfir umsvifamiklum jarðakaupum auðmanna. „Kannski verður ekki við þetta ráðið. Ég er nýtingarmaður, ég er alinn upp við að grafa skurði og rækta land og nýta það á réttan hátt. Mér finnst mjög sorglegt þegar sveitir fara í eyði. Ég er nýkominn af Vestfjörðum og fór út í Selárdal og dáist að því fólki sem hefur búið þarna fyrir vestan og átta mig á því að á þessum slóðum hafa bara búið heljarmenni og ofurkonur.“



Eins og tvöfalt plötuumslag

Eyþór starfar sem sviðsstjóri í Hörpu. Hann er spurður hvort tónlistin sem hann heyrir þar hafi haft áhrif á ljóð hans. „Hún hefur haft áhrif á sum þeirra, en ekki mikið í þessari bók. Á yngri árum sökkti ég mér niður í popptónlist en kynnin af klassískri tónlist hafa opnað ákveðnar víddir.“

Ljóðabók hans er skipt niður í kafla, sem heita Hlið I, Hlið II, Hlið III og Hlið IV. „Hugmyndin var að bókin yrði eins og tvöfalt plötuumslag. Í fjórða hlutanum eru ljóð sem tengjast plötuumslögum og í textanum er vísað í þau,“ segir Eyþór. Í einu ljóðanna segir: „Nú löngu seinna sit ég með lúið plötuumslag í höndunum og fer nærri að gráta en er samt glaður því þarna er mynd af mér og vinum mínum.“ Eyþór segist þarna vera að vísa í plötu með Bob Dylan og The Band. „Á því plötuumslagi er hópur af fólki og í ljóðinu ímynda ég mér að það séu vinir mínir.“



Fagnar 64 ára afmæli

Ljóðin í bókinni eru 64 og í dag, fimmtudag, fagnar Eyþór einmitt 64 ára afmæli. „Ég hef hugsað um Bítlalagið When I’m Sixty Four síðan ég var þrettán ára. Svo er allt í einu komið að þessu og maður er bara þakklátur fyrir að vera Sixty Four.

Ég er búinn að komast að því að það er hugurinn sem skiptir meginmáli. Ég fann þetta svo sterkt þegar ég fór í göngur síðasta haust fyrir norðan. Ég hafði ekki hreyft mig neitt en samt var ég ósjálfrátt kominn upp um allar hlíðar að hlaupa fyrir kindur. Ég vissi alveg hvernig átti að gera þetta þótt ég kæmist varla úr sporunum. Það var hugurinn sem dreif mig áfram. Ef hugurinn er í lagi og líkamlega heilsan þokkaleg eru manni allir vegir færir.“






Fleiri fréttir

Sjá meira


×