Hundruð milljóna í búgrein, sem aðrir banna!? Ole Anton Bieltvedt skrifar 21. janúar 2019 09:04 Víða sæta dýrin illri meðferð í hinum svokallaða matvælaiðnaði, og er oft farið heiftarlega með þau í sláturhúsum og flutningi þangað. Koma þau stundum nær dauða en lífi þar að; fótbrotin, lemstruð og limlest. Kunnugur maður sagði: „Ef sláturhús hefðu glerveggi, og ef eymdar- og kvalaróp dýranna heyrðust út, væri löngu búið að loka þeim öllum“. Einna verst allra búgreina, með tilliti til kvalræðis dýranna, er þó fyrir mér loðdýraræktin. Þar er kvalræðið vitað og tekið með í reikninginn frá byrjun. Hér eru einkum haldnir minkar. Við náttúrulegar aðstæður þurfa þeir lífssvæði upp á 10-20 ferkílómetra, þar sem þeir geta ráfað um frjálsar, merkt sín svæði, grafið, klifrað, synt og aflað sér lífsviðurværis. Í loðdýraræktinni eru þessum lífverum troðið inn í vírnetabúr, 30 x 60-70 sm, þar sem þær eru látnar dúsa og þjást ævilangt. Búklengd með skotti slagar upp í lengd búranna. Fætur hvíla lengst af á járnvírum, 2,4 mm skulu þeir vera, en þykkari ekki, svo úrgangur úr dýrunum falli greiðlega í gegn. Hann hrúast svo oft upp undir búrum og leggur þá af honum hinn versti ódaunn og stækja. Þegar hvolpar eru 6 mánaða, skal slátra. Þeim er þá troðið inn í lokaðan kassa og útblástur dráttarvélar tengdur við, dráttarvél gangsett og keyrð, þangað til að allir hvolparnir eru kafnaðir af gaseitrun. Minkar kunna að kafa, geta haldið niðri í sér anda, og má ætla, að þeir berjist um, reyni að halda anda niðri og frá sér eiturloftinu, jafn lengi og lungu leyfa. Hér kann því að eiga sér stað heiftarlegt dauðastríð. Fyrir mér er óskiljanlegt, að góðir og gegnir bændur skuli hafa lagt þessa hræðilegu iðju fyrir sig. Úr ýmsu öðru má velja, ef menn vilja byggja sveitir landsins, og enginn er bundinn þar. Var það gróðavonin, sem keyrði menn í þetta? Vart velvild til dýranna eða væntumþykja. Í flestum atvinnurekstri er það svo, að afkoma sveiflast, og verða atvinnurekendur, sem vilja komast af til langframa, að safna í sarpinn í feitu árunum, til að komast í gegnum þau mögru. Þetta lögmál gildir um flest fyrirtæki landsins, en einhvern veginn hafa bændur komizt upp með það, að, ef illa áraði og afkoma versnaði, þá gætu þeir bara snúið sér til ríkisins og fengið úrlausn á sínum fjárhagsvanda þar; úr sjóðum almennings. Nú eru þeir 13 loðdýrabændur, sem eftir eru, að fara fram á 300 milljónir úr sjóðum landsmanna, til að dekka sinn taprekstur, en þetta jafngildir því, að allar fjölskyldur landsins leggi þessum loðdýrabændum til 3.000 krónur hver. Sigurður Ingi, sem er dýralæknir, eins og menn vita, þó að slíkt komi lítið fram í fari hans, vill gjarnan skoða, hvort ekki mætti fá Byggðastofnun í þetta? Hann er ráðherra byggðamála. Kristján Þór, landbúnaðarráðherra, vitnar hins vegar í , „að engar fjárheimildir séu í fjárlögum, sem hægt sé að grípa til“. Framsóknarmenn setja auðvitað ekki slíkt smáræði fyrir sig, en vonandi gerir Kristján Þór það í reynd, ekki bara af skorti á fjárheimildum, heldur vegna siðferðis síns og skilnings á því, að þessu heiftarlega dýraníði verður að linna. Vil ég trúa honum til þess. Vonandi kemur forsætisráðherra að málinu með sama hætti, en mál er til komið, að hún og VG fari að sýna, af hverju þau kenna sig við grænt. Ekkert hefur sést mikið til þess enn. Nánast allar aðrar siðmenntaðar þjóðir eru búnar að banna eða eru að banna loðdýrarækt, og má þar nefna Bretland, Austurríki, Lúxemborg, Slóveníu, Króatíu, Bosníu og Hersegóvína, Serbíu, Masedóníu, Sviss (almenn mjög ströng dýraverndurlög, sem fyrirbyggja svona dýraníð), Tékkland frá 2019, Þýzkaland frá 2022, Holland frá 2024 og Noregur frá 2025. ESB er að vinna að slíku banni fyrir öll hin ESB-ríkin. Það væri auðvitað fáránlegt og forkastanlegt af íslenzkum stjórnvöldum, ef þau færu að styrkja búgrein, sem allir aðrir eru að banna, vegna dýraníðs, með hundraða milljóna framlagi af almannafé. Allir helztu fatahönnuður og –framleiðendur hins vestræna heims eru líka búnir að setja bann á og útiloka náttúrulega loðfeldi í sinni hönnun og framleiðslu. Má þar nefna Armani, Calvin Klein, Gucci, Hugo Boss, Michael Kohrs, Ralph Lauren, Tom Ford, Tommy Hilfiger, Versace og Vivienne Westwood. Fyrir utan dýraníðið, virðist því frekari fjárfesting í loðdýrarækt vafasöm eða glórulaus.Höfundur er stofnandi Jarðarvina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dýr Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Borgið lausnargjaldið Ólafur Hauksson Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson Skoðun Jólaheimsóknir á aðventunni Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Hvað viltu að bíði þín heima? Þórdís Dröfn Andrésdóttir Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir Skoðun Vondar hugmyndir í verðbólgu Hildur Sverrisdóttir Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson Skoðun Skoðun Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Kerfisbreytingar á Réttindagæslu fatlaðra – óvissa og áhyggjur Aileen Soffia Svensdóttir skrifar Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Betra veður fyrir íþróttakrakkana okkar! Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Grjótið í eggjakörfunni Gunnsteinn R. Ómarsson skrifar Skoðun Vondar hugmyndir í verðbólgu Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Jólaheimsóknir á aðventunni Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Borgið lausnargjaldið Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Hvað viltu að bíði þín heima? Þórdís Dröfn Andrésdóttir skrifar Skoðun Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir skrifar Skoðun 11 ástæður fyrir því að kjósa Pírata Baldur Karl Magnússon skrifar Skoðun Misskilin mannúð í hælisleitendamálum Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann skrifar Skoðun „Útlendingar“ og „þetta fólk“ Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Erum við ekki betri en Talibanar? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson skrifar Skoðun Lyftistöng fyrir samfélagið Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Stöndum með ungu fólki og fjölskyldum Ragna Sigurðardóttir,Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrælakistur samtímans? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir skrifar Skoðun Hvað kostar vímuefnavandinn? Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Hægri menn vega að heilbrigðiskerfinu Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Kvikmyndagerð á Íslandi: Næstu skref Lilja Dögg Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson skrifar Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson skrifar Sjá meira
Víða sæta dýrin illri meðferð í hinum svokallaða matvælaiðnaði, og er oft farið heiftarlega með þau í sláturhúsum og flutningi þangað. Koma þau stundum nær dauða en lífi þar að; fótbrotin, lemstruð og limlest. Kunnugur maður sagði: „Ef sláturhús hefðu glerveggi, og ef eymdar- og kvalaróp dýranna heyrðust út, væri löngu búið að loka þeim öllum“. Einna verst allra búgreina, með tilliti til kvalræðis dýranna, er þó fyrir mér loðdýraræktin. Þar er kvalræðið vitað og tekið með í reikninginn frá byrjun. Hér eru einkum haldnir minkar. Við náttúrulegar aðstæður þurfa þeir lífssvæði upp á 10-20 ferkílómetra, þar sem þeir geta ráfað um frjálsar, merkt sín svæði, grafið, klifrað, synt og aflað sér lífsviðurværis. Í loðdýraræktinni eru þessum lífverum troðið inn í vírnetabúr, 30 x 60-70 sm, þar sem þær eru látnar dúsa og þjást ævilangt. Búklengd með skotti slagar upp í lengd búranna. Fætur hvíla lengst af á járnvírum, 2,4 mm skulu þeir vera, en þykkari ekki, svo úrgangur úr dýrunum falli greiðlega í gegn. Hann hrúast svo oft upp undir búrum og leggur þá af honum hinn versti ódaunn og stækja. Þegar hvolpar eru 6 mánaða, skal slátra. Þeim er þá troðið inn í lokaðan kassa og útblástur dráttarvélar tengdur við, dráttarvél gangsett og keyrð, þangað til að allir hvolparnir eru kafnaðir af gaseitrun. Minkar kunna að kafa, geta haldið niðri í sér anda, og má ætla, að þeir berjist um, reyni að halda anda niðri og frá sér eiturloftinu, jafn lengi og lungu leyfa. Hér kann því að eiga sér stað heiftarlegt dauðastríð. Fyrir mér er óskiljanlegt, að góðir og gegnir bændur skuli hafa lagt þessa hræðilegu iðju fyrir sig. Úr ýmsu öðru má velja, ef menn vilja byggja sveitir landsins, og enginn er bundinn þar. Var það gróðavonin, sem keyrði menn í þetta? Vart velvild til dýranna eða væntumþykja. Í flestum atvinnurekstri er það svo, að afkoma sveiflast, og verða atvinnurekendur, sem vilja komast af til langframa, að safna í sarpinn í feitu árunum, til að komast í gegnum þau mögru. Þetta lögmál gildir um flest fyrirtæki landsins, en einhvern veginn hafa bændur komizt upp með það, að, ef illa áraði og afkoma versnaði, þá gætu þeir bara snúið sér til ríkisins og fengið úrlausn á sínum fjárhagsvanda þar; úr sjóðum almennings. Nú eru þeir 13 loðdýrabændur, sem eftir eru, að fara fram á 300 milljónir úr sjóðum landsmanna, til að dekka sinn taprekstur, en þetta jafngildir því, að allar fjölskyldur landsins leggi þessum loðdýrabændum til 3.000 krónur hver. Sigurður Ingi, sem er dýralæknir, eins og menn vita, þó að slíkt komi lítið fram í fari hans, vill gjarnan skoða, hvort ekki mætti fá Byggðastofnun í þetta? Hann er ráðherra byggðamála. Kristján Þór, landbúnaðarráðherra, vitnar hins vegar í , „að engar fjárheimildir séu í fjárlögum, sem hægt sé að grípa til“. Framsóknarmenn setja auðvitað ekki slíkt smáræði fyrir sig, en vonandi gerir Kristján Þór það í reynd, ekki bara af skorti á fjárheimildum, heldur vegna siðferðis síns og skilnings á því, að þessu heiftarlega dýraníði verður að linna. Vil ég trúa honum til þess. Vonandi kemur forsætisráðherra að málinu með sama hætti, en mál er til komið, að hún og VG fari að sýna, af hverju þau kenna sig við grænt. Ekkert hefur sést mikið til þess enn. Nánast allar aðrar siðmenntaðar þjóðir eru búnar að banna eða eru að banna loðdýrarækt, og má þar nefna Bretland, Austurríki, Lúxemborg, Slóveníu, Króatíu, Bosníu og Hersegóvína, Serbíu, Masedóníu, Sviss (almenn mjög ströng dýraverndurlög, sem fyrirbyggja svona dýraníð), Tékkland frá 2019, Þýzkaland frá 2022, Holland frá 2024 og Noregur frá 2025. ESB er að vinna að slíku banni fyrir öll hin ESB-ríkin. Það væri auðvitað fáránlegt og forkastanlegt af íslenzkum stjórnvöldum, ef þau færu að styrkja búgrein, sem allir aðrir eru að banna, vegna dýraníðs, með hundraða milljóna framlagi af almannafé. Allir helztu fatahönnuður og –framleiðendur hins vestræna heims eru líka búnir að setja bann á og útiloka náttúrulega loðfeldi í sinni hönnun og framleiðslu. Má þar nefna Armani, Calvin Klein, Gucci, Hugo Boss, Michael Kohrs, Ralph Lauren, Tom Ford, Tommy Hilfiger, Versace og Vivienne Westwood. Fyrir utan dýraníðið, virðist því frekari fjárfesting í loðdýrarækt vafasöm eða glórulaus.Höfundur er stofnandi Jarðarvina.
Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Kerfisbreytingar á Réttindagæslu fatlaðra – óvissa og áhyggjur Aileen Soffia Svensdóttir skrifar
Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson skrifar
Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson skrifar
Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar