Passaðu þig í hálkunni Róbert Marvin Gíslason skrifar 3. nóvember 2019 08:00 Ég og sjötíu og níu ára gömul frænka mín mættum hjá öldrunarsérfræðing þann nítjánda. september til að fá öldrunarmat þar sem hún vildi fara að komast inn á dvalarheimili. Hún var orðin mjög gleymin og komin með Alzheimereinkenni. Niðurstaðan úr því viðtali var möguleg dagvist í Maríuhúsi. Tvisvar verður gamall maður barn. Hún var búin að sækja um dvalarheimili en fékk neitun þar sem hún var talin nógu hraust til að vera heima. Sú greining byggði ekki á að hún væri heimsótt og hennar aðstæður athugaðar. Þessi greining var gerð á pappír og upplýsingum sem lýstu engan veginn aðstæðum hennar. Við fórum saman að skoða Maríuhús sem er góður kostur fyrir fólk sem er aldrað og án verkja. Frænka mín virtist mjög brött og náði að ganga upp og niður stiga þó svo hún hafi varað okkur við að það gæti hún varla. Að lokum kom í ljós að hún var svo verkjuð að hún treysti sér ekki til að þiggja vistina. Frænka mín bjó ein og átti engan að nema þá frændur og frænkur sem litu til hennar, þannig að hún var algjörlega upp á eigin spýtur. Hún fékk mat sendan heim sem mér var sagt að væri bæði kaldur og ólystugur af heilbrigðum einstakling. Það er nógu erfitt fyrir fólk sem er orkulaust og þarf að takast á við lystarleysi að þurfa að þiggja svona matargjafir. Þetta endar inni í ísskáp og svo í ruslinu. Í raun eru þær óþarfar og væri líklega betra að nýta fjármuni í annað. Reyndu sjálfur að éta kalda kássu með gubbupest. Stuttu eftir að hafa fengið fregnir af því hversu hraust hún var til að geta verið ein heima hjá sér, dettur hún og mjaðmabrýtur sig við að standa upp úr rúminu. Þetta gerist í miðjum október mánuði. Til allrar hamingju er skyldmenni hjá henni og hringir á sjúkrabíl. Hún undirgengst aðgerð daginn eftir. Frænka mín var mjó og kuldsækin. Mér þótti því undarlegt að sjá hana undir þunnu filt teppi sem veitti lítið sem ekkert skjól þegar ég heimsótti hana. Hún kvartaði sáran undan verkjum og kulda. Ég leit yfir í næsta rúm og sá að sá sjúklingur var einnig undir þunnu filtteppi. Einnig var kalt inni á stofunni. Ég minntist á þetta við hjúkrunarfræðing og bað um að þetta yrði lagað. Hefði ég vitað að það sem ég sagði yrði virt að vettugi, hefði ég lagt meira að mér. En ég lagði mitt traust á að þessu yrði sinnt. Mér skilst á þeim gestum sem komu síðar að því hafi ekki verið sinnt. Nokkrum dögum eftir aðgerðina var hún send heim. Það var búið að marg ítreka að hún gæti ekki verið heima ein. Bæði af henni sjálfri og öllum þeim ættingjum sem heimsóttu hana. Eitthvað barst talið að hjúkrunarheimilinu Eir, en það var fullt, eins og flestir vissu, þannig að hún var send heim. Stuttu eftir heimkomuna veiktist hún hastarlega og hélt engu niðri. Því kom hún aftur niður á bráðadeild með lungnabólgu og mun veikari en áður en hún fór á sjúkrahúsið. Lungnabólguna fékk hún ekki heima hjá sér, því henni var ekki kalt þar. Þannig að hún virðist hafa veikst í sjúkrahúsvistinni. Það kom því flatt upp á mig að hún væri komin með lungnabólgu upp úr þurru. Daginn eftir var hún komin upp á gjörgæslu þar sem læknar sögðu okkur frá ýmsum líffærabilunum og lögðu til að hún yrði tekin úr þeim hjálpartækjum sem héldu henni á lífi. Hún dó þann 31. október 2019. Fimmtán mínútum eftir að þeir tóku tækin úr sambandi. Frænka mín var gömul og veik. Hún var búin að vera með stóma í mörg ár, en það háði henni ekkert sérstaklega. Það voru aðallega verkirnir sem háðu henni daglega. Líklega er hún fegin að vera farinn. Ég stend samt uppi með spurninguna, af hverju er manneskja sem er í engu standi til að fara heim, send heim. Af hverju fá sjúklingar ekki almennilega sæng svo þeim verði ekki kalt? Af hverju fara sjúklingar veikari heim af sjúkrahúsi en þegar þeir komu þangað? Af hverju deyr fólk úr mjaðmabroti? Verst er að ég tel mig vita svörin við þessum spurningum. Og þau eru kaldranaleg, ómannúðleg og snúast að megninu til um peninga og hvernig þeim er ráðstafað. Frænka mín var send heim þar sem sjúkrahúsið vantaði rúmið fyrir aðra sjúklinga. Það eru ekki nógu mörg rúm fyrir allt þetta veika fólk. Frænku minni var kalt vegna þess að líklega voru ekki til peningar til að tryggja öllum rúmum almennilega sæng. Þessir peningar koma frá ríkinu. Þetta eru skattpeningarnir okkar sem við erum að tala um. Ríkisstjórn Íslands sem við kjósum og úthlutar þessum fjármunum getur ekki séð sér fært um að halda okkar veikasta fólki hlýju svo það fái ekki lungnabólgu og deyji eftir sjúkrahúsvistina. Aldrað fólk deyr úr mjaðmarbroti vegna þess að dvalarheimili eru full, sjúkrahús eru fjársvelt og undirmönnuð. Þetta er líklega ekki fyrsta eða eina dauðsfallið sem skráist á skort á fjármunum. Er þetta það sem bíður okkar? Er þetta er það sem bíður þín? Passaðu þig í hálkunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Eldri borgarar Umferðaröryggi Mest lesið „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir Skoðun Aðgangur bannaður Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Ævintýralegar eftiráskýringar Hildur Sverrisdóttir Skoðun Það er verið að ljúga að okkur Hildur Þórðardóttir Skoðun Loftslagskvíði Sjálfstæðisflokksins Gunnar Bragi Sveinsson Skoðun Við þurfum þingmann eins og Ágúst Bjarna Valdimar Víðisson Skoðun Gervigóðmennska fyrir almannafé Kári Allansson Skoðun Skoðun Skoðun ESB kærir sig ekkert um Íslandi í jólgjöf Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Er aukin einkavæðing lausnin? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Samfélag á krossgötum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Hvað er vandamálið? Alexandra Briem skrifar Skoðun Au pair fyrirkomulagið – barn síns tíma? Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Fontur – hiti þrjú stig Stefán Steingrímur Bergsson skrifar Skoðun Bankinn gefur, bankinn tekur Breki Karlsson skrifar Skoðun Hægt og hljótt Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Gervigóðmennska fyrir almannafé Kári Allansson skrifar Skoðun Góður granni, gulli betri! Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Frelsi er alls konar Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Betra plan í ríkisfjármálum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson skrifar Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þarf Alþingi að vera í óvissu? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Stöndum með einyrkjum og sjálfstætt starfandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Ætla Íslendingar að standa vörð um orkuauðlindir sínar? Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og sjálfstæði Íslands Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilnæmt samfélag, betri lífskjör og jöfn tækifæri fyrir öll Unnur Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Lifað með reisn - Frá starfslokum til æviloka Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Viðreisn, evran og Finnland Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Við þurfum þingmann eins og Ágúst Bjarna Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Heildræn sýn á sköpunina Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Iðkum nægjusemi, nýtum náttúruna Borghildur Gunnarsdóttir,Ósk Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hægt með krónunni? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Loftslagskvíði Sjálfstæðisflokksins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Sjá meira
Ég og sjötíu og níu ára gömul frænka mín mættum hjá öldrunarsérfræðing þann nítjánda. september til að fá öldrunarmat þar sem hún vildi fara að komast inn á dvalarheimili. Hún var orðin mjög gleymin og komin með Alzheimereinkenni. Niðurstaðan úr því viðtali var möguleg dagvist í Maríuhúsi. Tvisvar verður gamall maður barn. Hún var búin að sækja um dvalarheimili en fékk neitun þar sem hún var talin nógu hraust til að vera heima. Sú greining byggði ekki á að hún væri heimsótt og hennar aðstæður athugaðar. Þessi greining var gerð á pappír og upplýsingum sem lýstu engan veginn aðstæðum hennar. Við fórum saman að skoða Maríuhús sem er góður kostur fyrir fólk sem er aldrað og án verkja. Frænka mín virtist mjög brött og náði að ganga upp og niður stiga þó svo hún hafi varað okkur við að það gæti hún varla. Að lokum kom í ljós að hún var svo verkjuð að hún treysti sér ekki til að þiggja vistina. Frænka mín bjó ein og átti engan að nema þá frændur og frænkur sem litu til hennar, þannig að hún var algjörlega upp á eigin spýtur. Hún fékk mat sendan heim sem mér var sagt að væri bæði kaldur og ólystugur af heilbrigðum einstakling. Það er nógu erfitt fyrir fólk sem er orkulaust og þarf að takast á við lystarleysi að þurfa að þiggja svona matargjafir. Þetta endar inni í ísskáp og svo í ruslinu. Í raun eru þær óþarfar og væri líklega betra að nýta fjármuni í annað. Reyndu sjálfur að éta kalda kássu með gubbupest. Stuttu eftir að hafa fengið fregnir af því hversu hraust hún var til að geta verið ein heima hjá sér, dettur hún og mjaðmabrýtur sig við að standa upp úr rúminu. Þetta gerist í miðjum október mánuði. Til allrar hamingju er skyldmenni hjá henni og hringir á sjúkrabíl. Hún undirgengst aðgerð daginn eftir. Frænka mín var mjó og kuldsækin. Mér þótti því undarlegt að sjá hana undir þunnu filt teppi sem veitti lítið sem ekkert skjól þegar ég heimsótti hana. Hún kvartaði sáran undan verkjum og kulda. Ég leit yfir í næsta rúm og sá að sá sjúklingur var einnig undir þunnu filtteppi. Einnig var kalt inni á stofunni. Ég minntist á þetta við hjúkrunarfræðing og bað um að þetta yrði lagað. Hefði ég vitað að það sem ég sagði yrði virt að vettugi, hefði ég lagt meira að mér. En ég lagði mitt traust á að þessu yrði sinnt. Mér skilst á þeim gestum sem komu síðar að því hafi ekki verið sinnt. Nokkrum dögum eftir aðgerðina var hún send heim. Það var búið að marg ítreka að hún gæti ekki verið heima ein. Bæði af henni sjálfri og öllum þeim ættingjum sem heimsóttu hana. Eitthvað barst talið að hjúkrunarheimilinu Eir, en það var fullt, eins og flestir vissu, þannig að hún var send heim. Stuttu eftir heimkomuna veiktist hún hastarlega og hélt engu niðri. Því kom hún aftur niður á bráðadeild með lungnabólgu og mun veikari en áður en hún fór á sjúkrahúsið. Lungnabólguna fékk hún ekki heima hjá sér, því henni var ekki kalt þar. Þannig að hún virðist hafa veikst í sjúkrahúsvistinni. Það kom því flatt upp á mig að hún væri komin með lungnabólgu upp úr þurru. Daginn eftir var hún komin upp á gjörgæslu þar sem læknar sögðu okkur frá ýmsum líffærabilunum og lögðu til að hún yrði tekin úr þeim hjálpartækjum sem héldu henni á lífi. Hún dó þann 31. október 2019. Fimmtán mínútum eftir að þeir tóku tækin úr sambandi. Frænka mín var gömul og veik. Hún var búin að vera með stóma í mörg ár, en það háði henni ekkert sérstaklega. Það voru aðallega verkirnir sem háðu henni daglega. Líklega er hún fegin að vera farinn. Ég stend samt uppi með spurninguna, af hverju er manneskja sem er í engu standi til að fara heim, send heim. Af hverju fá sjúklingar ekki almennilega sæng svo þeim verði ekki kalt? Af hverju fara sjúklingar veikari heim af sjúkrahúsi en þegar þeir komu þangað? Af hverju deyr fólk úr mjaðmabroti? Verst er að ég tel mig vita svörin við þessum spurningum. Og þau eru kaldranaleg, ómannúðleg og snúast að megninu til um peninga og hvernig þeim er ráðstafað. Frænka mín var send heim þar sem sjúkrahúsið vantaði rúmið fyrir aðra sjúklinga. Það eru ekki nógu mörg rúm fyrir allt þetta veika fólk. Frænku minni var kalt vegna þess að líklega voru ekki til peningar til að tryggja öllum rúmum almennilega sæng. Þessir peningar koma frá ríkinu. Þetta eru skattpeningarnir okkar sem við erum að tala um. Ríkisstjórn Íslands sem við kjósum og úthlutar þessum fjármunum getur ekki séð sér fært um að halda okkar veikasta fólki hlýju svo það fái ekki lungnabólgu og deyji eftir sjúkrahúsvistina. Aldrað fólk deyr úr mjaðmarbroti vegna þess að dvalarheimili eru full, sjúkrahús eru fjársvelt og undirmönnuð. Þetta er líklega ekki fyrsta eða eina dauðsfallið sem skráist á skort á fjármunum. Er þetta það sem bíður okkar? Er þetta er það sem bíður þín? Passaðu þig í hálkunni.
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar
Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun