Innlent

Lýsir hrottalegu ofbeldi og umsáturseinelti á Akureyri

Kolbeinn Tumi Daðason skrifar
Helena með dóttur sinni á góðri stund.
Helena með dóttur sinni á góðri stund. Aðsend

Helena Dögg Hilmarsdóttir móðir á Akureyri lýsir heimilisofbeldi og í framhaldi umsáturseinelti sem hún hafi orðið fyrir undanfarin ár. Hún lýsir lífsreynslunni sem ógeðslegri og ber starfsfólkinu í Bjarmahlíð á Akureyri afar vel söguna sem hafi reynst henni afar vel á erfiðum tímum.

Helena Dögg deildi myndbandi á Twitter í dag sem vakið hefur mikla athygli. Þar segist hún verulega triggeruð yfir ofbeldisumræðu undanfarnar vikur. 

Hún hafi ákveðið að opna sig um málið enda óski hún ekki sínum versta óvini að verða fyrir ofbeldi á borð við það sem hún hafi þurft að sæta.

Rætin skilaboð

Helena deilir myndum af sér blóðugri í framan og sömuleiðis af skemmdaverkum sem unnin hafa verið á bíl hennar. Bæði hafi rúður verið brotnar og etanól sett á bensíntankinn. Skemmdir hafi verið unnar á bíl móður hennar sömuleiðis.

Þá má sjá skilaboðasendingar með skilaboðum á borð við „af hverju drepurðu þig ekki bara“ og „ég vona að þú deyir sem fyrst“.

Hún segist óska þess að hún hefði komið sér úr sambandinu fyrir löngu því þá þyrfti hún ekki að standa í þessu í dag.

Að taka stóran séns

Helena segir í samtali við Vísi að það hafi verið mjög stórt skref að opna sig um heimilisofbeldið á samfélagsmiðlum. Hún sé enn að glíma við vandann og sé því að taka stóran séns.

„Við vorum saman í þrjú ár og þá var þetta stöðuga heimilisofbeldi. Eftir að ég komst út úr því þá er það umsáturseinelti, símhringingar, verið að eyðileggja bíla og svo framvegis,“ segir Helena.

Hún segir karlmanninn hafa ráðist síðast á sig í febrúar í fyrra, í síðasta sinn. Þá hafi nágranni komið til aðstoðar og kallað eftir lögreglu.

„Hann var á skilorði og fór í fangelsi í einn og hálfan mánuð. Þegar hann kemur út þá byrjar þetta áreiti.“

Vör um sig á ferð um Akureyri

Hún segist hafa sótt um nálgunarbann gegn honum en það gangi ekki vel. Þannig eigi hún fjölmörg myndbönd af viðkomandi aka fram hjá þar sem hún búi. Bílnúmerið sjáist hins vegar ekki á myndböndunum og því lítið hægt að gera.

„Þetta er ógeðsleg lífsreynsla. Þessi stöðugi ótti, að þurfa að þræða bílaplan áður en maður fer inn á Glerártorg eða Bónus. Maður þarf alltaf að vera var um sig. Þegar maður mætir honum svo í ræktinni, þá fær maður kvíðakast á staðnum.“

Ég lenti í því að öll föt mín og skór voru tekin og dreift yfir allan bæinn, 66°N og Nike úlpa, Nike skór og öll fötin min. Móðir einstaklingsins lagði inn á mig 50 þúsund krónur og sagði mér að kaupa mér eitthvað nýtt í staðinn. Meðvirkni er ógeðsleg.

Helena er móðir og segist finna baráttuþrekið í gegnum litlu stelpuna.

„Maður er númer eitt, tvö og þrjú að standa í lappirnar hennar vegna.“

Ofbeldismálið frá því í febrúar 2020 er enn til rannsóknar hjá lögreglu nú tæpum tveimur árum síðar.

Vonast til að hjálpa öðrum í sömu stöðu

Helena segist fyrst hafa tjáð sig opinberlega um ofbeldið á Instagram. Þar hafi hún verið með lokaðan aðgang og viljað halda hlutunum fyrir sig og þá sem hún treysti. Hún hafi hins vegar áttað sig á því að viðkomandi einstaklingur hafi verið inni á samfélagsmiðlum hennar, í það minnsta alltaf vitað hvað væri að frétta úr hennar lífi.

„Ég velti fyrir mér hvort fólk væri að senda honum allt um mig. Svo ég tók marga út og hef ekki viljað hleypa fólki inn.“

Nú sé staðan sú að hún telji fólk einfaldlega þurfa að sjá þetta. Sérstaklega í litlum bæ eins og Akureyri.

„Ég vildi koma mínum málum á hreint og vonandi hjálpar það einhverjum í sömu stöðu.“

Upplifunin sé ógeðsleg og geri henni afar erfitt fyrir að treysta karlmönnum. Áhrifin séu auk þess ekki aðeins gegn henni heldur dótturinni og í raun allri fjölskyldunni.

Þakklát Bjarmahlíð

Helena segist hafa þurft að þola heimilisofbeldi í þrjú ár. Hún hafi verið föst í einhverju sem hún hafi ekki skilið. Heimsókn í Bjarmahlíð, miðstöð fyrir þolendur ofbeldis, hafi breytt miklu.

„Þegar ég fór í Bjarmahlíð opnaði það annað sjónarhorn á þessu,“ segir Helena. Hún hefði lengi talið ofbeldið tengjast fíkniefnavanda viðkomandi sem hefði sömuleiðis beitt föður sinn og systur ofbeldi í reiðiköstum.

Hún telur engar líkur á því að hún hefði sjálf leitað til Bjarmahlíðar. Önnur manneskja hafi pantað fyrir hana tíma og sett í hennar hendur að mæta.

„Ég hugsaði að það sakaði ekki að prufa,“ segir Helena. Heimsóknin hafi breytt öllu. Henni hafi verið boðin sálfræðiaðstoð og viðtal við félagsfræðing. Þá hafi hún fengið réttargæslumann og tengsl við barnavernd og lögreglu.

„Guðrún Blöndal sem vann í Bjarmahlíð er örugglega besta manneskja sem ég hef kynnst á ævinni. Hún stimplaði inn í hausinn á mér hvað þetta er rangt. Hún er með bein í nefinu og veit hvað hún er að segja.“

Mikilvægt að koma sér út sem fyrst

Helena óttast að það sé alltof mikið um að fólk átti sig ekki á því þegar það er í ofbeldissamböndum. Fólk velti fyrir sér að báðum aðilum sé um að kenna í samböndum.

„Það er aldrei eðlilegt að vera sagt að drepa sig. Eða setja skilyrði, þú mátt ekki fara út nema hitt og þetta. Og að vera lamin hér og þar. Eða að draslinu þínu sé dreift út um bæinn. Þetta er engum bjóðandi.“

Um Bjarmahlíð

Bjarmahlíð er miðstöð fyrir þolendur ofbeldis og býður upp á ráðgjöf og upplýsingar fyrir fólk sem hefur verið beitt ofbeldi. Hjá Bjarmahlíð er unnið með þolendum ofbeldis á þeirra forsendum. Öll þjónusta og ráðgjöf er undir sama þaki með það að markmiði að auðvelda þolendum að leita sér aðstoðar.

Bjarmahlíð leggur áherslu á þverfaglega samvinnu mismunandi stofnanna og samtaka sem koma að vinnu á staðnum. Brotaþola er mætt í hlýlegu og öruggu umhverfi, á þeirra forsendum og einstaklingum að kostnaðarlausu.

Einstaklingsviðtöl og ráðgjöf verður i boði svo og tenging við aðra þjónustu sem er til staðar, þ.m.t velferðarþjónustu sveitafélaganna og heilsugæslu. Markmiðið Bjarmahlíðar er að efla fræðslu og umfjöllun um eðli og afleiðingar ofbeldis, ásamt því gefa skýr skilaboð um að ofbeldi verði ekki liðið.

Bjarmahlíð býður upp á fyrirlestra og námskeið um birtingarmyndir ofbeldis og afleiðingar þess.

Hún segist ekki geta ímyndað sé hvernig sé að vera fullorðinn einstaklingur og hafa búið við svona í mörg ár.

„Ég er bara 22 ára,“ segir Helena en hún hafi þó þurft að þola slíka lífsreynslu.

„Það er ógeðslega mikilvægt að koma sér út úr þessu eins hratt og mögulegt er.“




Fleiri fréttir

Sjá meira


×