Heimsendir í Palestínu: Vaxandi ofstækisstefna Ísraels Marwan Bishara skrifar 6. febrúar 2023 15:00 Öfgamenn Ísraels vilja ekki lýðræðisríki, þeir vilja trúarlegt ríki. Segðu það sem þér sýnist um ráðandi ofstækismenn í Ísrael en hlustaðu vandlega á það sem þeir segja. Ólíkt samstarfsfélaga þeirra, Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels, eru þeir hreinskilnir með sína kynþáttahyggju og hroka. Þessir opinskáu brjálæðingar segja það sem þeim býr í brjósti og gera það sem þeir segjast ætla að gera. Hugsjónir þeirra geta verið hættulegar og jafnvel stórskaðlegar en hreinskilni þeirra er hressandi á því hún afhjúpar goðsögnina um veraldlegt, frjálslynt og upplýst Ísrael. Einn helsti ofstækismaðurinn er Bezalel Smotrich, formaður Síoniska trúarflokksins og nýr fjármálaráðherra Ísraels. Eftir að hljóðupptaka, þar sem hann viðurkenndi að hann er fasisti, var opinberuð fyrir nokkrum dögum sagði hann háðskur: „Ég er kannski langt til hægri, hómófóbískur, kynþáttahatari, fasisti, en orð mín standa“. Þetta er rétt. Og meira til. Hann og öfgafullir félagar hans hans telja, í fyrsta lagi; Að Ísrael geti ekki og eigi ekki að vera bæði gyðinglegt og lýðræðislegt land, og í öðru lagi; Ísrael á einkarétt á öllu því sem þeir kalla „Land Ísraels “, þ.e. hinni sögulegu Palestínu, í þriðja lagi; Þá ættu Ísraelsmenn að vara sig á stefnu frjálslyndra Vesturlanda og hafna bandarískum fyrirmælum eða tillögum. Skoðum þessi gullkorn hvert og eitt. Ofstækismenn nútímans harma það að fyrrverandi síonistar hafi ekki losað „Gyðingaríkið“ við alla palestínska íbúa þess. Þeir telja að forfeður þeirra hafi haft rétt til að reka hundruð þúsunda Palestínumanna úr landi á árunum 1947-1949, en það hafi verið rangt að leyfa litlum minnihluta að sitja eftir, og leyfa honum að fjölga sér og ná meiri áhrifum. Hvað er þá til ráða? Rabbíninn Meir Kahane, hinn brottflogni gúrú margra ofstækismanna nútímans, hélt því fram í bók árið 1980 með hinum afhjúpandi titli, „They Must Go“, að Palestínumenn væru „krabbamein“ í líkama „gyðingríkisins“ sem yrði að fjarlægja með öllum tiltækum ráðum. Lærisveinar hans í dag telja, líkt og ráðherra þjóðaröryggismála Itamar Ben-Gvir, einnig að Ísrael sé betur sett án palestínskra borgara, en þeir telja að ef Palestínumenn verði áfram í landinu, þá geti þeir aðeins verið annars eða þriðja flokks borgarar, og verði að heita algjörri hollustu við húsbændur sína, sem eru gyðingar. Ólíkt Netanyahu, pólitískum og hugmyndafræðilegum samstarfsfélaga þeirra, sem hjálpaði til við að koma kynþáttalöggjöfinni „Ísrael er Þjóðríki gyðinga“ árið 2018 í gegn, og sem heldur áfram að boða hina afskræmdu og innihaldslausu klisju um „gyðingalega lýðræðisríkið“, þá boða fylgismenn Kahane algjör yfirráð gyðinga í „Gyðingaríkinu“. Eins og Kahane orðaði það sjálfur: „Þeir sem neita að viðurkenna rétt araba en segja þeim samt að þeir séu jafningjar, halda að þeir séu heimskir. Það eru þeir ekki.“ Nei - reyndar ekki. Ólíkt ofstækisfullum gyðingum, sem telja að í Ísrael skuli ríkja trúarræði (theocracy), eða hinum heimska og hugstola frjálshyggjumanni, sem er sannfærður um að Ísrael geti verið bæði gyðinglegt og lýðræðislegt, vita Palestínuarabar að Ísrael verður að vera raunverulegt lýðræðisríki til að friðmælast við sjálft sig og nágranna sína. Þetta leiðir mig að öðru atriðinu. Eins og allir aðrir trúarofstækismenn telja ofstækismenn Ísraels að „tilgangurinn helgi meðalið“ þegar þeir berjast fyrir almættið. Þar á meðal er valdboð um endurvígslu eða „gyðingavæðingu“ Jerúsalem og helgra staða hennar, þar á meðal Al-Aqsa moskvuna, þriðja helgasta staðar íslams. Allt án tillits til hrikalegra afleiðinga, og þess að friðsamleg sambúð mun fjúka út í veður og vind. Það er óhætt að segja að það sé „ekkert nýmæli að hinir sigursælu gyðingar yfirtaki staði sem eru heilagir í augum múslima“ eins og Merons Benvenskís, fyrrverandi varaborgarstjóri Vestur - Jerúsalem sagði. En í raun þá eru nýju ofstækismennirnir hreinlega að hefja aftur vegferðina þar sem eldri síonistarnir skildu við, en nú með enn meiri trúarlegu ofstæki. Þessir ofstækismenn eru einbeittir og staðráðnir í að sameina messíasargyðingdóminn og ísraelskan hroka, og þeir eru hættulegir. Þeir eru mjög einbeittir í því að herða hernámið, fjölga ólöglegum landtökubyggðum gyðinga og yfirtaka allt landið, sama hvaða afleiðingar sem það kann að hafa. Gangstætt áróðursmeistaranum Netanyahu, finnst þeim óþarfi að ljúga eða réttlæta áhugaleysi sitt á meðalhófi og friði við Palestínumenn. Margir þeirra óska þess að heimsendaspár rætist á þessari öld og ryðji brautina fyrir tilkomu „hins konunglega himnaríkis“ (Kingdom of Heaven). Það kemur því ekki á óvart að þeir hafna alþjóðalögum og friðarferlis-kjaftæðinu um tveggja ríkja lausnina sem vestrænir bakhjarlar Ísraels halda áfram að pranga út, ýmist vegna heimsku eða óheiðarleika. Sem leiðir mig að síðasta atriðinu. Ólíkt hinum venjulegu Ísraelsmönnum, sem eru hrifnir af amerískum lífsstíl, hafnar fylking hinna trúuðu áhrifum bandarísks frjálslyndis á Ísrael og lífshætti íbúa. Þessir bókstafstrúarmenn óska sér konungsríkis en ekki lýðveldis. Þeir vilja að Ísraelar lifi samkvæmt lögum og hefðum gyðingdómsins en ekki vestrænni frjálshyggju eða almennum viðhorfum til kynferðis, kynhneigðar og fjölskyldulífs. Þótt þeir fái bæði gífurlega fjárhagsaðstoð og aðra aðstoð frá Bandaríkjunum trúa þeir að endurlausn gyðinga í Ísraelslandi hljóti að vera biblíuleg, ekki bandarísk eða frjálslynd. Þeir vilja líka stefna að því að undiroka fremur frjálslyndan hæstarétt landsins í þágu þess þingmeirihluta sem þeir tilheyra. Það er því ekkert undarlegt að veraldlegir og frjálslyndir Ísraelsmenn skuli standa gegn ofstækisöflunum sem eru við völd og telja þau vera að „breyta Ísrael í einangrað land þar sem fáfræði, tortryggni og karlremba ræður ríkjum“ - svo vitnað sé í bók ísraelska blaðamannsins Ari Shavits, Fyrirheitna landið. En flestir þeirra frjálslyndu einblína einungis á þær aðgerðir stjórnvalda sem snúa að þeim sjálfum en horfa fram hjá ofbeldisfullu hernáminu. Þetta er eigingirni og skammsýni - og reyndar heimska. Ísraelskt trúarofstæki er hápunktur stríðs, hernáms og landránsins sem hefur varað í áratugi. Ofstækismenn og fasistar Ísraels sækja afl sitt og ákafa í messíasartrúboð sitt á hernumdu svæðunum í Palestínu þar sem þeir hafa stækkað landtökubyggðir á kostnað Palestínumanna. Til að stöðva ofstækismennina þurfa Ísraelsmenn sem vilja taka á málum, Bandaríkjamenn og aðrir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að binda enda á landrán Palestínu, það er mikilvægast It’s the occupation, stupid. Marwan Bishara er stjórnmálagreinandi hjá Al Jazeera sjónvarpsstöðinni. Hann er rithöfundur sem skrifar mikið um alþjóðastjórnmál og er almennt talinn meðal fremstu sérfræðinga varðandi utanríkisstefnu Bandaríkjanna, stjórnmál Mið-Austurlanda og mikilvæg alþjóðamál. Hann var áður prófessor í alþjóðasamskiptum við Parísarháskóla. Þýðing: Hjálmtýr Heiðdal með leyfi höfundar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ísrael Palestína Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Flokknum er sama um þig Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan í Reykjavík er efnahagslegt vandamál Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar Skoðun Virði en ekki byrði Hulda Bjarnadóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkurinn – svarið fyrir fjölskyldur og ungt fólk Guðbjörg Oddný Jónasdóttir skrifar Skoðun Vanrækt barn er besti ráðherrann Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Fjárfestum í vellíðan – því hver króna skilar sér margfalt til baka Theodór Ingi Ólafsson skrifar Skoðun Úr öskunni í eldinn á laugardaginn? Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Skuggaspil valdsins Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Viltu að barnabörnin þín verði fátækir leiguliðar? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Nýtt upphaf – í þjónustu við þjóðina Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á hvert annað og breytum þessu Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Kæru landsmenn – þetta er ekki lengur boðlegt Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun XL niðurskurður – hugsum stórt! Arnar Þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Blórabögglar og gylliboð frá vinstri Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Hvað kjósa foreldrar ósýnilegra barna? Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson skrifar Skoðun Jöfnum leikinn á laugardaginn Björgvin G. Sigurðsson skrifar Skoðun ADHD, fjórir stafir og hvað svo? Jóna Kristín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skattagleði á kostnað ferðaþjónustunnar Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Börnin heim Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Ég býð mig fram fyrir framtíðarkynslóðir Finnur Ricart Andrason skrifar Skoðun Rödd mannréttinda, jöfnuðar og jafnréttis þarf að hljóma á Alþingi Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gera þarf skurk í búsetumálum eldri borgara Ólafur Ísleifsson skrifar Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir skrifar Skoðun Vilt þú breytingu á stjórn landsins? Hannes S. Jónsson skrifar Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson skrifar Skoðun Af hverju er nauðsyn að fá Sósíalista inn á þing og í næstu ríkisstjórn? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Búsetufrelsi og lögheimilisskráning Heiðbrá Ólafsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur og aðrar villur í umræðunni um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Sjá meira
Öfgamenn Ísraels vilja ekki lýðræðisríki, þeir vilja trúarlegt ríki. Segðu það sem þér sýnist um ráðandi ofstækismenn í Ísrael en hlustaðu vandlega á það sem þeir segja. Ólíkt samstarfsfélaga þeirra, Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels, eru þeir hreinskilnir með sína kynþáttahyggju og hroka. Þessir opinskáu brjálæðingar segja það sem þeim býr í brjósti og gera það sem þeir segjast ætla að gera. Hugsjónir þeirra geta verið hættulegar og jafnvel stórskaðlegar en hreinskilni þeirra er hressandi á því hún afhjúpar goðsögnina um veraldlegt, frjálslynt og upplýst Ísrael. Einn helsti ofstækismaðurinn er Bezalel Smotrich, formaður Síoniska trúarflokksins og nýr fjármálaráðherra Ísraels. Eftir að hljóðupptaka, þar sem hann viðurkenndi að hann er fasisti, var opinberuð fyrir nokkrum dögum sagði hann háðskur: „Ég er kannski langt til hægri, hómófóbískur, kynþáttahatari, fasisti, en orð mín standa“. Þetta er rétt. Og meira til. Hann og öfgafullir félagar hans hans telja, í fyrsta lagi; Að Ísrael geti ekki og eigi ekki að vera bæði gyðinglegt og lýðræðislegt land, og í öðru lagi; Ísrael á einkarétt á öllu því sem þeir kalla „Land Ísraels “, þ.e. hinni sögulegu Palestínu, í þriðja lagi; Þá ættu Ísraelsmenn að vara sig á stefnu frjálslyndra Vesturlanda og hafna bandarískum fyrirmælum eða tillögum. Skoðum þessi gullkorn hvert og eitt. Ofstækismenn nútímans harma það að fyrrverandi síonistar hafi ekki losað „Gyðingaríkið“ við alla palestínska íbúa þess. Þeir telja að forfeður þeirra hafi haft rétt til að reka hundruð þúsunda Palestínumanna úr landi á árunum 1947-1949, en það hafi verið rangt að leyfa litlum minnihluta að sitja eftir, og leyfa honum að fjölga sér og ná meiri áhrifum. Hvað er þá til ráða? Rabbíninn Meir Kahane, hinn brottflogni gúrú margra ofstækismanna nútímans, hélt því fram í bók árið 1980 með hinum afhjúpandi titli, „They Must Go“, að Palestínumenn væru „krabbamein“ í líkama „gyðingríkisins“ sem yrði að fjarlægja með öllum tiltækum ráðum. Lærisveinar hans í dag telja, líkt og ráðherra þjóðaröryggismála Itamar Ben-Gvir, einnig að Ísrael sé betur sett án palestínskra borgara, en þeir telja að ef Palestínumenn verði áfram í landinu, þá geti þeir aðeins verið annars eða þriðja flokks borgarar, og verði að heita algjörri hollustu við húsbændur sína, sem eru gyðingar. Ólíkt Netanyahu, pólitískum og hugmyndafræðilegum samstarfsfélaga þeirra, sem hjálpaði til við að koma kynþáttalöggjöfinni „Ísrael er Þjóðríki gyðinga“ árið 2018 í gegn, og sem heldur áfram að boða hina afskræmdu og innihaldslausu klisju um „gyðingalega lýðræðisríkið“, þá boða fylgismenn Kahane algjör yfirráð gyðinga í „Gyðingaríkinu“. Eins og Kahane orðaði það sjálfur: „Þeir sem neita að viðurkenna rétt araba en segja þeim samt að þeir séu jafningjar, halda að þeir séu heimskir. Það eru þeir ekki.“ Nei - reyndar ekki. Ólíkt ofstækisfullum gyðingum, sem telja að í Ísrael skuli ríkja trúarræði (theocracy), eða hinum heimska og hugstola frjálshyggjumanni, sem er sannfærður um að Ísrael geti verið bæði gyðinglegt og lýðræðislegt, vita Palestínuarabar að Ísrael verður að vera raunverulegt lýðræðisríki til að friðmælast við sjálft sig og nágranna sína. Þetta leiðir mig að öðru atriðinu. Eins og allir aðrir trúarofstækismenn telja ofstækismenn Ísraels að „tilgangurinn helgi meðalið“ þegar þeir berjast fyrir almættið. Þar á meðal er valdboð um endurvígslu eða „gyðingavæðingu“ Jerúsalem og helgra staða hennar, þar á meðal Al-Aqsa moskvuna, þriðja helgasta staðar íslams. Allt án tillits til hrikalegra afleiðinga, og þess að friðsamleg sambúð mun fjúka út í veður og vind. Það er óhætt að segja að það sé „ekkert nýmæli að hinir sigursælu gyðingar yfirtaki staði sem eru heilagir í augum múslima“ eins og Merons Benvenskís, fyrrverandi varaborgarstjóri Vestur - Jerúsalem sagði. En í raun þá eru nýju ofstækismennirnir hreinlega að hefja aftur vegferðina þar sem eldri síonistarnir skildu við, en nú með enn meiri trúarlegu ofstæki. Þessir ofstækismenn eru einbeittir og staðráðnir í að sameina messíasargyðingdóminn og ísraelskan hroka, og þeir eru hættulegir. Þeir eru mjög einbeittir í því að herða hernámið, fjölga ólöglegum landtökubyggðum gyðinga og yfirtaka allt landið, sama hvaða afleiðingar sem það kann að hafa. Gangstætt áróðursmeistaranum Netanyahu, finnst þeim óþarfi að ljúga eða réttlæta áhugaleysi sitt á meðalhófi og friði við Palestínumenn. Margir þeirra óska þess að heimsendaspár rætist á þessari öld og ryðji brautina fyrir tilkomu „hins konunglega himnaríkis“ (Kingdom of Heaven). Það kemur því ekki á óvart að þeir hafna alþjóðalögum og friðarferlis-kjaftæðinu um tveggja ríkja lausnina sem vestrænir bakhjarlar Ísraels halda áfram að pranga út, ýmist vegna heimsku eða óheiðarleika. Sem leiðir mig að síðasta atriðinu. Ólíkt hinum venjulegu Ísraelsmönnum, sem eru hrifnir af amerískum lífsstíl, hafnar fylking hinna trúuðu áhrifum bandarísks frjálslyndis á Ísrael og lífshætti íbúa. Þessir bókstafstrúarmenn óska sér konungsríkis en ekki lýðveldis. Þeir vilja að Ísraelar lifi samkvæmt lögum og hefðum gyðingdómsins en ekki vestrænni frjálshyggju eða almennum viðhorfum til kynferðis, kynhneigðar og fjölskyldulífs. Þótt þeir fái bæði gífurlega fjárhagsaðstoð og aðra aðstoð frá Bandaríkjunum trúa þeir að endurlausn gyðinga í Ísraelslandi hljóti að vera biblíuleg, ekki bandarísk eða frjálslynd. Þeir vilja líka stefna að því að undiroka fremur frjálslyndan hæstarétt landsins í þágu þess þingmeirihluta sem þeir tilheyra. Það er því ekkert undarlegt að veraldlegir og frjálslyndir Ísraelsmenn skuli standa gegn ofstækisöflunum sem eru við völd og telja þau vera að „breyta Ísrael í einangrað land þar sem fáfræði, tortryggni og karlremba ræður ríkjum“ - svo vitnað sé í bók ísraelska blaðamannsins Ari Shavits, Fyrirheitna landið. En flestir þeirra frjálslyndu einblína einungis á þær aðgerðir stjórnvalda sem snúa að þeim sjálfum en horfa fram hjá ofbeldisfullu hernáminu. Þetta er eigingirni og skammsýni - og reyndar heimska. Ísraelskt trúarofstæki er hápunktur stríðs, hernáms og landránsins sem hefur varað í áratugi. Ofstækismenn og fasistar Ísraels sækja afl sitt og ákafa í messíasartrúboð sitt á hernumdu svæðunum í Palestínu þar sem þeir hafa stækkað landtökubyggðir á kostnað Palestínumanna. Til að stöðva ofstækismennina þurfa Ísraelsmenn sem vilja taka á málum, Bandaríkjamenn og aðrir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að binda enda á landrán Palestínu, það er mikilvægast It’s the occupation, stupid. Marwan Bishara er stjórnmálagreinandi hjá Al Jazeera sjónvarpsstöðinni. Hann er rithöfundur sem skrifar mikið um alþjóðastjórnmál og er almennt talinn meðal fremstu sérfræðinga varðandi utanríkisstefnu Bandaríkjanna, stjórnmál Mið-Austurlanda og mikilvæg alþjóðamál. Hann var áður prófessor í alþjóðasamskiptum við Parísarháskóla. Þýðing: Hjálmtýr Heiðdal með leyfi höfundar.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Sjálfstæðisflokkurinn – svarið fyrir fjölskyldur og ungt fólk Guðbjörg Oddný Jónasdóttir skrifar
Skoðun Fjárfestum í vellíðan – því hver króna skilar sér margfalt til baka Theodór Ingi Ólafsson skrifar
Skoðun Rödd mannréttinda, jöfnuðar og jafnréttis þarf að hljóma á Alþingi Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Af hverju er nauðsyn að fá Sósíalista inn á þing og í næstu ríkisstjórn? Ólafur H. Ólafsson skrifar
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun