Heimsendir í Palestínu: Vaxandi ofstækisstefna Ísraels Marwan Bishara skrifar 6. febrúar 2023 15:00 Öfgamenn Ísraels vilja ekki lýðræðisríki, þeir vilja trúarlegt ríki. Segðu það sem þér sýnist um ráðandi ofstækismenn í Ísrael en hlustaðu vandlega á það sem þeir segja. Ólíkt samstarfsfélaga þeirra, Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels, eru þeir hreinskilnir með sína kynþáttahyggju og hroka. Þessir opinskáu brjálæðingar segja það sem þeim býr í brjósti og gera það sem þeir segjast ætla að gera. Hugsjónir þeirra geta verið hættulegar og jafnvel stórskaðlegar en hreinskilni þeirra er hressandi á því hún afhjúpar goðsögnina um veraldlegt, frjálslynt og upplýst Ísrael. Einn helsti ofstækismaðurinn er Bezalel Smotrich, formaður Síoniska trúarflokksins og nýr fjármálaráðherra Ísraels. Eftir að hljóðupptaka, þar sem hann viðurkenndi að hann er fasisti, var opinberuð fyrir nokkrum dögum sagði hann háðskur: „Ég er kannski langt til hægri, hómófóbískur, kynþáttahatari, fasisti, en orð mín standa“. Þetta er rétt. Og meira til. Hann og öfgafullir félagar hans hans telja, í fyrsta lagi; Að Ísrael geti ekki og eigi ekki að vera bæði gyðinglegt og lýðræðislegt land, og í öðru lagi; Ísrael á einkarétt á öllu því sem þeir kalla „Land Ísraels “, þ.e. hinni sögulegu Palestínu, í þriðja lagi; Þá ættu Ísraelsmenn að vara sig á stefnu frjálslyndra Vesturlanda og hafna bandarískum fyrirmælum eða tillögum. Skoðum þessi gullkorn hvert og eitt. Ofstækismenn nútímans harma það að fyrrverandi síonistar hafi ekki losað „Gyðingaríkið“ við alla palestínska íbúa þess. Þeir telja að forfeður þeirra hafi haft rétt til að reka hundruð þúsunda Palestínumanna úr landi á árunum 1947-1949, en það hafi verið rangt að leyfa litlum minnihluta að sitja eftir, og leyfa honum að fjölga sér og ná meiri áhrifum. Hvað er þá til ráða? Rabbíninn Meir Kahane, hinn brottflogni gúrú margra ofstækismanna nútímans, hélt því fram í bók árið 1980 með hinum afhjúpandi titli, „They Must Go“, að Palestínumenn væru „krabbamein“ í líkama „gyðingríkisins“ sem yrði að fjarlægja með öllum tiltækum ráðum. Lærisveinar hans í dag telja, líkt og ráðherra þjóðaröryggismála Itamar Ben-Gvir, einnig að Ísrael sé betur sett án palestínskra borgara, en þeir telja að ef Palestínumenn verði áfram í landinu, þá geti þeir aðeins verið annars eða þriðja flokks borgarar, og verði að heita algjörri hollustu við húsbændur sína, sem eru gyðingar. Ólíkt Netanyahu, pólitískum og hugmyndafræðilegum samstarfsfélaga þeirra, sem hjálpaði til við að koma kynþáttalöggjöfinni „Ísrael er Þjóðríki gyðinga“ árið 2018 í gegn, og sem heldur áfram að boða hina afskræmdu og innihaldslausu klisju um „gyðingalega lýðræðisríkið“, þá boða fylgismenn Kahane algjör yfirráð gyðinga í „Gyðingaríkinu“. Eins og Kahane orðaði það sjálfur: „Þeir sem neita að viðurkenna rétt araba en segja þeim samt að þeir séu jafningjar, halda að þeir séu heimskir. Það eru þeir ekki.“ Nei - reyndar ekki. Ólíkt ofstækisfullum gyðingum, sem telja að í Ísrael skuli ríkja trúarræði (theocracy), eða hinum heimska og hugstola frjálshyggjumanni, sem er sannfærður um að Ísrael geti verið bæði gyðinglegt og lýðræðislegt, vita Palestínuarabar að Ísrael verður að vera raunverulegt lýðræðisríki til að friðmælast við sjálft sig og nágranna sína. Þetta leiðir mig að öðru atriðinu. Eins og allir aðrir trúarofstækismenn telja ofstækismenn Ísraels að „tilgangurinn helgi meðalið“ þegar þeir berjast fyrir almættið. Þar á meðal er valdboð um endurvígslu eða „gyðingavæðingu“ Jerúsalem og helgra staða hennar, þar á meðal Al-Aqsa moskvuna, þriðja helgasta staðar íslams. Allt án tillits til hrikalegra afleiðinga, og þess að friðsamleg sambúð mun fjúka út í veður og vind. Það er óhætt að segja að það sé „ekkert nýmæli að hinir sigursælu gyðingar yfirtaki staði sem eru heilagir í augum múslima“ eins og Merons Benvenskís, fyrrverandi varaborgarstjóri Vestur - Jerúsalem sagði. En í raun þá eru nýju ofstækismennirnir hreinlega að hefja aftur vegferðina þar sem eldri síonistarnir skildu við, en nú með enn meiri trúarlegu ofstæki. Þessir ofstækismenn eru einbeittir og staðráðnir í að sameina messíasargyðingdóminn og ísraelskan hroka, og þeir eru hættulegir. Þeir eru mjög einbeittir í því að herða hernámið, fjölga ólöglegum landtökubyggðum gyðinga og yfirtaka allt landið, sama hvaða afleiðingar sem það kann að hafa. Gangstætt áróðursmeistaranum Netanyahu, finnst þeim óþarfi að ljúga eða réttlæta áhugaleysi sitt á meðalhófi og friði við Palestínumenn. Margir þeirra óska þess að heimsendaspár rætist á þessari öld og ryðji brautina fyrir tilkomu „hins konunglega himnaríkis“ (Kingdom of Heaven). Það kemur því ekki á óvart að þeir hafna alþjóðalögum og friðarferlis-kjaftæðinu um tveggja ríkja lausnina sem vestrænir bakhjarlar Ísraels halda áfram að pranga út, ýmist vegna heimsku eða óheiðarleika. Sem leiðir mig að síðasta atriðinu. Ólíkt hinum venjulegu Ísraelsmönnum, sem eru hrifnir af amerískum lífsstíl, hafnar fylking hinna trúuðu áhrifum bandarísks frjálslyndis á Ísrael og lífshætti íbúa. Þessir bókstafstrúarmenn óska sér konungsríkis en ekki lýðveldis. Þeir vilja að Ísraelar lifi samkvæmt lögum og hefðum gyðingdómsins en ekki vestrænni frjálshyggju eða almennum viðhorfum til kynferðis, kynhneigðar og fjölskyldulífs. Þótt þeir fái bæði gífurlega fjárhagsaðstoð og aðra aðstoð frá Bandaríkjunum trúa þeir að endurlausn gyðinga í Ísraelslandi hljóti að vera biblíuleg, ekki bandarísk eða frjálslynd. Þeir vilja líka stefna að því að undiroka fremur frjálslyndan hæstarétt landsins í þágu þess þingmeirihluta sem þeir tilheyra. Það er því ekkert undarlegt að veraldlegir og frjálslyndir Ísraelsmenn skuli standa gegn ofstækisöflunum sem eru við völd og telja þau vera að „breyta Ísrael í einangrað land þar sem fáfræði, tortryggni og karlremba ræður ríkjum“ - svo vitnað sé í bók ísraelska blaðamannsins Ari Shavits, Fyrirheitna landið. En flestir þeirra frjálslyndu einblína einungis á þær aðgerðir stjórnvalda sem snúa að þeim sjálfum en horfa fram hjá ofbeldisfullu hernáminu. Þetta er eigingirni og skammsýni - og reyndar heimska. Ísraelskt trúarofstæki er hápunktur stríðs, hernáms og landránsins sem hefur varað í áratugi. Ofstækismenn og fasistar Ísraels sækja afl sitt og ákafa í messíasartrúboð sitt á hernumdu svæðunum í Palestínu þar sem þeir hafa stækkað landtökubyggðir á kostnað Palestínumanna. Til að stöðva ofstækismennina þurfa Ísraelsmenn sem vilja taka á málum, Bandaríkjamenn og aðrir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að binda enda á landrán Palestínu, það er mikilvægast It’s the occupation, stupid. Marwan Bishara er stjórnmálagreinandi hjá Al Jazeera sjónvarpsstöðinni. Hann er rithöfundur sem skrifar mikið um alþjóðastjórnmál og er almennt talinn meðal fremstu sérfræðinga varðandi utanríkisstefnu Bandaríkjanna, stjórnmál Mið-Austurlanda og mikilvæg alþjóðamál. Hann var áður prófessor í alþjóðasamskiptum við Parísarháskóla. Þýðing: Hjálmtýr Heiðdal með leyfi höfundar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ísrael Palestína Mest lesið Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir Skoðun Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann Skoðun Örlög Úkraínu varða frið og öryggi á Íslandi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun Skoðun Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson skrifar Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi orkuspáa Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson skrifar Skoðun Örlög Úkraínu varða frið og öryggi á Íslandi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Vegamál á tímum skattahækkana og vantrausts Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson skrifar Skoðun Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson skrifar Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leiðsögundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson skrifar Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar Sjá meira
Öfgamenn Ísraels vilja ekki lýðræðisríki, þeir vilja trúarlegt ríki. Segðu það sem þér sýnist um ráðandi ofstækismenn í Ísrael en hlustaðu vandlega á það sem þeir segja. Ólíkt samstarfsfélaga þeirra, Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels, eru þeir hreinskilnir með sína kynþáttahyggju og hroka. Þessir opinskáu brjálæðingar segja það sem þeim býr í brjósti og gera það sem þeir segjast ætla að gera. Hugsjónir þeirra geta verið hættulegar og jafnvel stórskaðlegar en hreinskilni þeirra er hressandi á því hún afhjúpar goðsögnina um veraldlegt, frjálslynt og upplýst Ísrael. Einn helsti ofstækismaðurinn er Bezalel Smotrich, formaður Síoniska trúarflokksins og nýr fjármálaráðherra Ísraels. Eftir að hljóðupptaka, þar sem hann viðurkenndi að hann er fasisti, var opinberuð fyrir nokkrum dögum sagði hann háðskur: „Ég er kannski langt til hægri, hómófóbískur, kynþáttahatari, fasisti, en orð mín standa“. Þetta er rétt. Og meira til. Hann og öfgafullir félagar hans hans telja, í fyrsta lagi; Að Ísrael geti ekki og eigi ekki að vera bæði gyðinglegt og lýðræðislegt land, og í öðru lagi; Ísrael á einkarétt á öllu því sem þeir kalla „Land Ísraels “, þ.e. hinni sögulegu Palestínu, í þriðja lagi; Þá ættu Ísraelsmenn að vara sig á stefnu frjálslyndra Vesturlanda og hafna bandarískum fyrirmælum eða tillögum. Skoðum þessi gullkorn hvert og eitt. Ofstækismenn nútímans harma það að fyrrverandi síonistar hafi ekki losað „Gyðingaríkið“ við alla palestínska íbúa þess. Þeir telja að forfeður þeirra hafi haft rétt til að reka hundruð þúsunda Palestínumanna úr landi á árunum 1947-1949, en það hafi verið rangt að leyfa litlum minnihluta að sitja eftir, og leyfa honum að fjölga sér og ná meiri áhrifum. Hvað er þá til ráða? Rabbíninn Meir Kahane, hinn brottflogni gúrú margra ofstækismanna nútímans, hélt því fram í bók árið 1980 með hinum afhjúpandi titli, „They Must Go“, að Palestínumenn væru „krabbamein“ í líkama „gyðingríkisins“ sem yrði að fjarlægja með öllum tiltækum ráðum. Lærisveinar hans í dag telja, líkt og ráðherra þjóðaröryggismála Itamar Ben-Gvir, einnig að Ísrael sé betur sett án palestínskra borgara, en þeir telja að ef Palestínumenn verði áfram í landinu, þá geti þeir aðeins verið annars eða þriðja flokks borgarar, og verði að heita algjörri hollustu við húsbændur sína, sem eru gyðingar. Ólíkt Netanyahu, pólitískum og hugmyndafræðilegum samstarfsfélaga þeirra, sem hjálpaði til við að koma kynþáttalöggjöfinni „Ísrael er Þjóðríki gyðinga“ árið 2018 í gegn, og sem heldur áfram að boða hina afskræmdu og innihaldslausu klisju um „gyðingalega lýðræðisríkið“, þá boða fylgismenn Kahane algjör yfirráð gyðinga í „Gyðingaríkinu“. Eins og Kahane orðaði það sjálfur: „Þeir sem neita að viðurkenna rétt araba en segja þeim samt að þeir séu jafningjar, halda að þeir séu heimskir. Það eru þeir ekki.“ Nei - reyndar ekki. Ólíkt ofstækisfullum gyðingum, sem telja að í Ísrael skuli ríkja trúarræði (theocracy), eða hinum heimska og hugstola frjálshyggjumanni, sem er sannfærður um að Ísrael geti verið bæði gyðinglegt og lýðræðislegt, vita Palestínuarabar að Ísrael verður að vera raunverulegt lýðræðisríki til að friðmælast við sjálft sig og nágranna sína. Þetta leiðir mig að öðru atriðinu. Eins og allir aðrir trúarofstækismenn telja ofstækismenn Ísraels að „tilgangurinn helgi meðalið“ þegar þeir berjast fyrir almættið. Þar á meðal er valdboð um endurvígslu eða „gyðingavæðingu“ Jerúsalem og helgra staða hennar, þar á meðal Al-Aqsa moskvuna, þriðja helgasta staðar íslams. Allt án tillits til hrikalegra afleiðinga, og þess að friðsamleg sambúð mun fjúka út í veður og vind. Það er óhætt að segja að það sé „ekkert nýmæli að hinir sigursælu gyðingar yfirtaki staði sem eru heilagir í augum múslima“ eins og Merons Benvenskís, fyrrverandi varaborgarstjóri Vestur - Jerúsalem sagði. En í raun þá eru nýju ofstækismennirnir hreinlega að hefja aftur vegferðina þar sem eldri síonistarnir skildu við, en nú með enn meiri trúarlegu ofstæki. Þessir ofstækismenn eru einbeittir og staðráðnir í að sameina messíasargyðingdóminn og ísraelskan hroka, og þeir eru hættulegir. Þeir eru mjög einbeittir í því að herða hernámið, fjölga ólöglegum landtökubyggðum gyðinga og yfirtaka allt landið, sama hvaða afleiðingar sem það kann að hafa. Gangstætt áróðursmeistaranum Netanyahu, finnst þeim óþarfi að ljúga eða réttlæta áhugaleysi sitt á meðalhófi og friði við Palestínumenn. Margir þeirra óska þess að heimsendaspár rætist á þessari öld og ryðji brautina fyrir tilkomu „hins konunglega himnaríkis“ (Kingdom of Heaven). Það kemur því ekki á óvart að þeir hafna alþjóðalögum og friðarferlis-kjaftæðinu um tveggja ríkja lausnina sem vestrænir bakhjarlar Ísraels halda áfram að pranga út, ýmist vegna heimsku eða óheiðarleika. Sem leiðir mig að síðasta atriðinu. Ólíkt hinum venjulegu Ísraelsmönnum, sem eru hrifnir af amerískum lífsstíl, hafnar fylking hinna trúuðu áhrifum bandarísks frjálslyndis á Ísrael og lífshætti íbúa. Þessir bókstafstrúarmenn óska sér konungsríkis en ekki lýðveldis. Þeir vilja að Ísraelar lifi samkvæmt lögum og hefðum gyðingdómsins en ekki vestrænni frjálshyggju eða almennum viðhorfum til kynferðis, kynhneigðar og fjölskyldulífs. Þótt þeir fái bæði gífurlega fjárhagsaðstoð og aðra aðstoð frá Bandaríkjunum trúa þeir að endurlausn gyðinga í Ísraelslandi hljóti að vera biblíuleg, ekki bandarísk eða frjálslynd. Þeir vilja líka stefna að því að undiroka fremur frjálslyndan hæstarétt landsins í þágu þess þingmeirihluta sem þeir tilheyra. Það er því ekkert undarlegt að veraldlegir og frjálslyndir Ísraelsmenn skuli standa gegn ofstækisöflunum sem eru við völd og telja þau vera að „breyta Ísrael í einangrað land þar sem fáfræði, tortryggni og karlremba ræður ríkjum“ - svo vitnað sé í bók ísraelska blaðamannsins Ari Shavits, Fyrirheitna landið. En flestir þeirra frjálslyndu einblína einungis á þær aðgerðir stjórnvalda sem snúa að þeim sjálfum en horfa fram hjá ofbeldisfullu hernáminu. Þetta er eigingirni og skammsýni - og reyndar heimska. Ísraelskt trúarofstæki er hápunktur stríðs, hernáms og landránsins sem hefur varað í áratugi. Ofstækismenn og fasistar Ísraels sækja afl sitt og ákafa í messíasartrúboð sitt á hernumdu svæðunum í Palestínu þar sem þeir hafa stækkað landtökubyggðir á kostnað Palestínumanna. Til að stöðva ofstækismennina þurfa Ísraelsmenn sem vilja taka á málum, Bandaríkjamenn og aðrir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að binda enda á landrán Palestínu, það er mikilvægast It’s the occupation, stupid. Marwan Bishara er stjórnmálagreinandi hjá Al Jazeera sjónvarpsstöðinni. Hann er rithöfundur sem skrifar mikið um alþjóðastjórnmál og er almennt talinn meðal fremstu sérfræðinga varðandi utanríkisstefnu Bandaríkjanna, stjórnmál Mið-Austurlanda og mikilvæg alþjóðamál. Hann var áður prófessor í alþjóðasamskiptum við Parísarháskóla. Þýðing: Hjálmtýr Heiðdal með leyfi höfundar.
Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir Skoðun
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar
Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar
Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir Skoðun
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun