Bjarni and the iron lady Ian McDonald skrifar 30. ágúst 2023 08:30 I write the following as someone raised in a working class family in the north of England. A place where the name of Margaret Thatcher is spoken with revulsion, hatred and contempt for what she did to our communities, our country, and the working class as a whole. If you were to look into the hearts of those of us from the north of England, you would see three things: A strong cup of tea. A nice plate of curry and chips A burning pyre with an effigy of Margaret Thatcher resting on top. To see Bjarni Benediktsson unabashedly indulging in the acquisition of Margaret Thatcher memorabilia is a deeply unsettling and jarring spectacle, and something I take personally. This behaviour casts an ominous pall over the intentions and values of these leaders, exposing a level of audacious insensitivity that demands scrutiny. Margaret Thatcher remains a figure whose legacy remains indelibly etched in societal strife. The unapologetic veneration of her image by politicians is an act that raises a litany of disconcerting questions about their loyalties and the nightmarish path they are poised to tread. Margaret Thatcher's enduring legacy is inextricable from her relentless crusade against unions and her ruthless gutting of welfare programs. Her approach transcended the bounds of pragmatic reform, morphing into an onslaught against the rights of the working class and the social safety nets that the most vulnerable relied upon. The repercussions of these policies persist, as economic disparities persistently haunt our modern landscape. The audacity of politicians pursuing Thatcher memorabilia transcends mere personal eccentricity; it is an alarming endorsement of her ruinous policies. The Thatcherite doctrine of deregulation and privatization erected barriers between the privileged and the oppressed, fomenting societal discord and perpetuating the chasms of economic inequality. It sends an unsettling signal about their intentions. Are they paying homage to history, or are they surreptitiously courting a constituency that fervently craves a return to a time when the elite reigned supreme and the cries of the marginalized fell on deaf ears? By endorsing a character like Thatcher, Bjarni is showing that he (like her) will not rest until the working poor are consigned to nothing but poverty and misery, unions are gutted, and every essential aspect of society is stripped for parts and sold to the highest bidder. Most likely his family and friends. As a proud working class Mancunian, I cannot and will not stand by and let that happen. The author is a manufacturing worker. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjálfstæðisflokkurinn Mest lesið Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Hannað fyrir miklu stærri markaði Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
I write the following as someone raised in a working class family in the north of England. A place where the name of Margaret Thatcher is spoken with revulsion, hatred and contempt for what she did to our communities, our country, and the working class as a whole. If you were to look into the hearts of those of us from the north of England, you would see three things: A strong cup of tea. A nice plate of curry and chips A burning pyre with an effigy of Margaret Thatcher resting on top. To see Bjarni Benediktsson unabashedly indulging in the acquisition of Margaret Thatcher memorabilia is a deeply unsettling and jarring spectacle, and something I take personally. This behaviour casts an ominous pall over the intentions and values of these leaders, exposing a level of audacious insensitivity that demands scrutiny. Margaret Thatcher remains a figure whose legacy remains indelibly etched in societal strife. The unapologetic veneration of her image by politicians is an act that raises a litany of disconcerting questions about their loyalties and the nightmarish path they are poised to tread. Margaret Thatcher's enduring legacy is inextricable from her relentless crusade against unions and her ruthless gutting of welfare programs. Her approach transcended the bounds of pragmatic reform, morphing into an onslaught against the rights of the working class and the social safety nets that the most vulnerable relied upon. The repercussions of these policies persist, as economic disparities persistently haunt our modern landscape. The audacity of politicians pursuing Thatcher memorabilia transcends mere personal eccentricity; it is an alarming endorsement of her ruinous policies. The Thatcherite doctrine of deregulation and privatization erected barriers between the privileged and the oppressed, fomenting societal discord and perpetuating the chasms of economic inequality. It sends an unsettling signal about their intentions. Are they paying homage to history, or are they surreptitiously courting a constituency that fervently craves a return to a time when the elite reigned supreme and the cries of the marginalized fell on deaf ears? By endorsing a character like Thatcher, Bjarni is showing that he (like her) will not rest until the working poor are consigned to nothing but poverty and misery, unions are gutted, and every essential aspect of society is stripped for parts and sold to the highest bidder. Most likely his family and friends. As a proud working class Mancunian, I cannot and will not stand by and let that happen. The author is a manufacturing worker.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun