Forna dáð er fremd að rækja Sigurgeir Ólafsson skrifar 8. september 2023 10:30 Nýlega hefur starfshópur sérfræðinga að sunnan skilað Ásmundi Einari þeirri tillögu sinni að sameina skuli Verkmenntaskólann og Menntaskólann á Akureyri. Hugmyndin er vond og sett fram í miklu skeytingarleysi gagnvart vilja MA-inga, sögu þeirra og gildum, enda hafa ámóta neikvæð viðbrögð varla sést Norðanlands frá afhöfðun Jóns biskups. Í tillögum sínum áætlar ráðgjafafyrirtækið PwC að hægt sé að spara um 400 milljónir, að mestu með því að fækka störfum á landsbyggðinni og segja upp starfsfólki. Efasemdir um forsendur þeirra útreikninga hafa m.a verið lagðar fram hér og hér en ég vil bæta við þau skrif nokkrum orðum um gildi þess að hlúa að því sem er gamalt og dýrmætt. Menntaskólinn á Akureyri rekur uppruna sinn til Möðruvallaskóla og til Hólaskóla á undan því. Hann er næst-elsta menntastofnun á Íslandi á eftir MR. Römm er sú taug sem tengir MA-inga við skólann sinn, skóla hefðanna. Sést það best á Júbilanta hátíðinni, sem fer fram dagana fyrir 17. Júní. Hún er menningarviðburður sem á engan sinn líka á landsvísu og þó víðar væri leitað. Mörg hundruð manns flykkjast á Akureyri til að rifja upp dýrmæta tíma og breytast um stund í unglinginn sem einu sinni var. Mikil voru vonbrigði mín þegar skólameistari lét hafa það eftir sér í viðtali að vegna þess að hátíðin væri skipulögð af fyrrverandi nemendum þá kæmi hún skólanum varla við. Hvílíkt endemis rugl! Auðvitað blasir það við að stemningin og samheldnin sem er fóstruð innan veggja menntaskólans er alger forsenda Júbilanta Hátíðarinnar. Margir skólar halda upp á útskriftarafmæli, en óvíða tekur fólk sér margra daga frí frá vinnu og keyrir hundruði kílómetra til að vera viðstatt. Loforð ráðherra og skólameistara um að í sameiningunni verði “tekið tillit til menningar stofnananna” eru orðin tóm. Ímyndar sér nokkur að bekkjarkerfið, söngsalur í Kvosinni, Árshátíð með gömlu dönsunum í íþróttahöllinni eða Júbilantahátíð 16. Júní muni lifa af sameiningu við annan skóla? Skóla með áfangakerfi og tvöfalt fleiri nemendur sem (eðlilega) tengja ekkert við þessa hluti? Í Verkmenntaskólanum er unnið gott starf og þarft en hann er allt önnur og öðruvísi stofnun. Í krafti miklu fleiri nemenda mun hann gleypa Menntaskólann. Sameinaður skóli verður bara stærri VMA, með áfangakerfi í stað bekkjarkerfis og án alls þess sem í dag einkennir MA. Dreifðir um mörg hús munu nemendur hætta að syngja út frí. Enginn salur getur tekið hátt í 2000 manns í sæti fyrir árshátíð. Svona má lengi telja. Afhverju er þetta svona mikilvægt? Af sömu ástæðu og við Íslendingar borðum skötu og hrútspunga, höldum jól og gerum grín að Dönum. Menning tengir saman fólk. Við viljum finna að við tilheyrum einhverjum hópi og eigum okkur sögu. Sérkenni MA eru órjúfanlegur hluti af minningum og sjálfsmynd þúsunda Íslendinga sem lifðu sín mest mótandi ár innan veggja skólans. MA-ingum þykir óskaplega vænt um skólann sinn. Þeir vilja ekki að stemningunni, menningunni eða sögunni sé telft í tvísýnu. Að þeim sé fórnað á altari hagræðingar stýrihópa eða nefnda. Það tekur mörg ár að búa til hefð, en bara örfá ár að gleyma henni og það sem einu sinni er tapað mun ekkert ráðgjafafyrirtæki geta fært okkur aftur. Ásmundur, vík af þinni villubraut. Rífðu þessar tillögur. Úr skólasöng Menntaskólans á Akureyri Forna dáð er fremd að rækjaFagrir draumar rætast ennHeill sé þeim sem hingað sækjaHöldum saman Norðanmenn (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi) Höfundur er 11 ára stúdent. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Framhaldsskólar Skóla - og menntamál Akureyri Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Skoðun Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Land, borgir og samgöngur Guðjón Sigurbjartsson skrifar Sjá meira
Nýlega hefur starfshópur sérfræðinga að sunnan skilað Ásmundi Einari þeirri tillögu sinni að sameina skuli Verkmenntaskólann og Menntaskólann á Akureyri. Hugmyndin er vond og sett fram í miklu skeytingarleysi gagnvart vilja MA-inga, sögu þeirra og gildum, enda hafa ámóta neikvæð viðbrögð varla sést Norðanlands frá afhöfðun Jóns biskups. Í tillögum sínum áætlar ráðgjafafyrirtækið PwC að hægt sé að spara um 400 milljónir, að mestu með því að fækka störfum á landsbyggðinni og segja upp starfsfólki. Efasemdir um forsendur þeirra útreikninga hafa m.a verið lagðar fram hér og hér en ég vil bæta við þau skrif nokkrum orðum um gildi þess að hlúa að því sem er gamalt og dýrmætt. Menntaskólinn á Akureyri rekur uppruna sinn til Möðruvallaskóla og til Hólaskóla á undan því. Hann er næst-elsta menntastofnun á Íslandi á eftir MR. Römm er sú taug sem tengir MA-inga við skólann sinn, skóla hefðanna. Sést það best á Júbilanta hátíðinni, sem fer fram dagana fyrir 17. Júní. Hún er menningarviðburður sem á engan sinn líka á landsvísu og þó víðar væri leitað. Mörg hundruð manns flykkjast á Akureyri til að rifja upp dýrmæta tíma og breytast um stund í unglinginn sem einu sinni var. Mikil voru vonbrigði mín þegar skólameistari lét hafa það eftir sér í viðtali að vegna þess að hátíðin væri skipulögð af fyrrverandi nemendum þá kæmi hún skólanum varla við. Hvílíkt endemis rugl! Auðvitað blasir það við að stemningin og samheldnin sem er fóstruð innan veggja menntaskólans er alger forsenda Júbilanta Hátíðarinnar. Margir skólar halda upp á útskriftarafmæli, en óvíða tekur fólk sér margra daga frí frá vinnu og keyrir hundruði kílómetra til að vera viðstatt. Loforð ráðherra og skólameistara um að í sameiningunni verði “tekið tillit til menningar stofnananna” eru orðin tóm. Ímyndar sér nokkur að bekkjarkerfið, söngsalur í Kvosinni, Árshátíð með gömlu dönsunum í íþróttahöllinni eða Júbilantahátíð 16. Júní muni lifa af sameiningu við annan skóla? Skóla með áfangakerfi og tvöfalt fleiri nemendur sem (eðlilega) tengja ekkert við þessa hluti? Í Verkmenntaskólanum er unnið gott starf og þarft en hann er allt önnur og öðruvísi stofnun. Í krafti miklu fleiri nemenda mun hann gleypa Menntaskólann. Sameinaður skóli verður bara stærri VMA, með áfangakerfi í stað bekkjarkerfis og án alls þess sem í dag einkennir MA. Dreifðir um mörg hús munu nemendur hætta að syngja út frí. Enginn salur getur tekið hátt í 2000 manns í sæti fyrir árshátíð. Svona má lengi telja. Afhverju er þetta svona mikilvægt? Af sömu ástæðu og við Íslendingar borðum skötu og hrútspunga, höldum jól og gerum grín að Dönum. Menning tengir saman fólk. Við viljum finna að við tilheyrum einhverjum hópi og eigum okkur sögu. Sérkenni MA eru órjúfanlegur hluti af minningum og sjálfsmynd þúsunda Íslendinga sem lifðu sín mest mótandi ár innan veggja skólans. MA-ingum þykir óskaplega vænt um skólann sinn. Þeir vilja ekki að stemningunni, menningunni eða sögunni sé telft í tvísýnu. Að þeim sé fórnað á altari hagræðingar stýrihópa eða nefnda. Það tekur mörg ár að búa til hefð, en bara örfá ár að gleyma henni og það sem einu sinni er tapað mun ekkert ráðgjafafyrirtæki geta fært okkur aftur. Ásmundur, vík af þinni villubraut. Rífðu þessar tillögur. Úr skólasöng Menntaskólans á Akureyri Forna dáð er fremd að rækjaFagrir draumar rætast ennHeill sé þeim sem hingað sækjaHöldum saman Norðanmenn (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi) Höfundur er 11 ára stúdent.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar