Stjórnlaus fasteignamarkaður og ábyrgðarlausir stjórnmálamenn lofa hverju sem er Vilhelm Jónsson skrifar 12. september 2023 10:30 Það er ekki nóg að segja að það þurfi að fjölga nýjum íbúðum og lækka byggingarkostnað og gera síðan ekki neitt til þess. Traust fasteigna uppbygging getur ekki þrifist við áratuga verðbólgu, óstjórn og úrræðaleysi stjórnmálamanna þar sem hlutirnir eiga bara að reddast. Engu mun skipta hvað margar nefndir verða skipaðar. Þúsundir heimila gjalda með lífshamingju sinni og leysast oft upp og takast á við ævilanga fátækt. Megin vandinn til að eðlilegur húsnæðismarkaði þrífist er skortur á traustri útlána starfsemi,vitrænu vaxta umhverfi og langtíma stöðuleika. Græðgisvæðing og rányrkja í boði bankasýslunar hjálpar ekki til að draga úr kostnaði frekar en óhóflegar vaxtahækkanir Seðlabankans. Þó svo verðtrygging eigi e.t.v. rétt á sér getur hún aldrei einhliða þjónað því hlutverki sem henni var ætlað sé litið til síðustu 44 ára frá upptöku. Þarf ekki annað en að líta til lánskjara nágranna landa til að sjá að fjármála umsýsla á Íslandi er í molum með tilheyrandi afleiðingum á fasteignamarkaði og áhrifum á lífs afkomu landsmanna. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að ekki er endalaust hægt að líða ömurlega frammistöðu og skeytingarleysi stjórnvalda. Það líður ekki þingvetur sem áratuga gömul tugga er ekki notuð hvernig lækka megi verðbólgu og koma á hagfelldari fasteigna útlánum og telja þjóðinni trú um að betri tímar séu handan við hornið. Hlutabótaleiðin varð aldrei annað en tálsýn og svik hjá stjórnvöldum til að ná fram kjarasamningum og slá ryki í augu verkalýðshreyfingarinnar. HMS á að stýra útlánum með geðþótta ákvörðunum hvort og hverjir nýti sér leiðina þar sem það er lokað á notað og ódýrara húsnæði. Enn og aftur er gefið í skyn að aðeins þurfi að fínpússa verklagið þegar verðlags hækkanir gera opinber viðmið og greiðslumöt úrelt. Spurning hvað margir sprenglærðir fræðingar eru í nefnd að finna bestu leiðina. Tug þúsundir manna hafa lítið eða ekkert fjármálalæsi og eiga allt undir að stjórnvöld skapi traustan og eðlilegan húsnæðismarkað sem og efnahags stöðugleika.Heilbrigður fasteigna markaður þrífst illa í langri fasteignabólu drifinni af stjórnleysi og óskhyggju. Hækkun á byggingarkostnaði vegna ýmissa aðgerða stjórnvalda gerir síðan vont verra. Byggingakröfur eru orðnar óraunhæfar fyrir tilverknað stjórnsýslu sem er sínkt og heilagt að innleiða óraunhæft reglufargan sem og kröfur um aukið aðhald og forræðishyggju. Það er tímabært að stjórnsýslan sé einfölduð og viðurkennt að fasteigna stýring er komin í óefni. Glórulaus uppbygging og spenna í ferðamannageiranum skekkir eðlilega uppbyggingu og er einn megin orsakavaldurinn á þeirri spennu og óstjórn sem er heimatilbúin. Afleiðingarnar eru ekki bara hagvöxtur og tóm hamingja. Verðlags eftirlit er í molum. Skipafélögin við Sundahöfn og Skarfabakka eru spegilmynd hverskonar rányrkja þrífst í landinu í skjóli einokunar og sinnuleysis stjórnvalda að ógleymdu ranglæti kvóta kerfisins í nafni fiskveiði stjórnunar. Sveitarfélögin á stór Reykjavíkur svæðinu ástunda verklag og verðlagningu er snýr að lóðaúthlutun og lóða framboði sem er til þess fallið að sprengja upp lóðarverð. Lóðar skortur er viðvarandi og ekkert lát á innan tómum loforðaflaumi sem hafa verið allsráðandi í sveitastjórna kosningum um árabil. Þétting byggða er öfgafull og ætla mætti að landleysi sé með svipuðum hætti og á hinu þéttbýla Gasa svæðinu í Ísrael. Það er löngu tímabært að láta af forræðishyggju ábyrgðarlausra kerfiskarla sem hafa vart vit eða vilja til að sýna skynsemi og ábyrgðarkennd. Það er óásættanlegt að byggingarverktakar með áratuga reynslu búi við að ný útskrifaðir fræðingar herði sí og æ kröfur í anda forræðishyggju grundvallaða á endalausum hertum kröfum. Það skiptir vart máli hvort byggður sé útikamar eða raforkuver. Allt sett undir sama reglufarg með óraunhæfum kröfum. Kostnaðarauki, tafir og aðrar afleiðingar skipta engu. Einnig er löngu tímabært að hönnuðir og verkfræðistofur axli ábyrgð og íhugi þann aukna kostnað sem arfavitlausar og oft illa ígrundaðar tillögur að uppbyggingu valda. Illu heilli er nýi Landsspítalinn óþægileg áminning um slík vinnubrögð. Eigi að lækka byggingarkostnað þarf annað og meira en stjórnmálamenn til þeirra verka, sem hafa vart vitsmuni eða vilja í annað og meira en að fókusera á stóla og sérhagsmuna gæslu. Lækkun á byggingarkostnaði verður aðeins náð með hugarfarsbreytingu og aðhaldi, sá niðurskurður næst ekki fyrir tilverknað ríkisbubba. Bygginga kostnaður lækkar ekki með að vöruflutningabílar þveri borgina t.d. frá vesturenda borgarinnar að keyra hundruðum þúsunda rúmmetra jarðvegs úr húsgrunnum austur í önnur sýslumörk upp í Bolöldur, langleiðina í Bláfjöll eða Álsnes í Kollafirði. Þessu fyrirkomulagi fylgir ómæld óþægindi og tafir fyrir almenna umferð. Eðlilegra er að nýta efnið í uppfyllingu innan borgarmarka eins og átti sér stað áður en óhæf borgarstjórn breytti verklaginu. Með breyttu verkferli má auka landrými og lágmarka vörubíla akstur og sóðaskap sem hlýst af óþarfa akstri, töfum og kostnaðarauka ásamt kolefnis ójöfnuði. Sama á við varðandi stöðvun efnis flutninga og sjódælingu á sandi sem Björgun var með í túnfætinum á bryggjuhverfinu. Nú þarf að sækja efnið tugi kílómetra út fyrir borgarmörkin. Sé litið til kostnaðar hefði mátt réttlæta aðstöðuna og kostnað við að fyrirbyggja sjónmengun og sandrok bryggjuhverfi til hagsældar. Einn mesti þjóðarglæpur á íslenskum byggingamarkaði er verklag á Landspítala reitnum ásamt áratuga hönnunar og breytinga kostnaði fyrir atbeina ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Tug milljarða kostnaður mun vaxa áfram eftirlitslítið næsta áratuginn við að aðlaga byggingarnar breyttum áherslum, hringlandahætti og bútasaumi. Það er umhugsunarvert að læknastéttin horfi steinþegjandi á að uppbygging og tímasetning á spítalanum eru ekki að ganga eftir. Hefði ekki verið einfaldara að byggja 1-2 turna á Vífilsstaðartúni á grundvelli þekktra hönnunar í Skandinavíu fyrir brot af þessum byggingarkostnaði í Vatnsmýrinni? Auk þess sem unnt hefði verið að fá gott verð fyrir frábært byggingarland og nýjar lóðir. Miðpunktur borgarinnar er nefnilega ekki lengur í Vatnsmýrinni eða á Laugaveginum heldur miklu austar! Það líður vart fréttatími þar sem ekki er klifað á efnahags þrengingum og van áætluðum útboðskostnaði og verkáætlunum. Borgarlínan trónir á toppnum fyrir tilverknað ábyrgðarlaus borgarstjóra sem er fátt heilagt og telur eðlilegt að ríkissjóður borgi skilyrðislaust óraunhæfan óskalista. Þessa dagana vantar borgarstjóra helst Þjóðarhöll og Parísarhjól við Austurhöfn. Borgarstjórinn er helst sýnilegur við að úthluta medalíum og blómum til listaspíra. Það er íhugunarefni að læknis menntaður borgarstjóri skuli leynt og ljóst vera einn helsti andstæðingur flugvallar „allra landsmanna“ í Reykjavík og gengur hart fram í að takmarka aðgengi landsbyggðar fólks að Landsspítalanum. Forsætisráðherra hefur verið lít sýnileg eftir að henni varð ljóst hve óvinsæl hún er orðin. Það er helst að hún komi fram ef hún getur baðað sig í sviðsljósi við að skrifa undir viljayfirlýsingar um einhver verkefni sem falla vel í kramið. Ráðherrann virðist ekki treysta sér í pólitískar rökræður og opnar aðeins á drottningarviðtöl á RÚV við bitlausa fréttamenn sem sleppa óþægilegum spurningum sem væru ráðherranum lítt þóknanlegar. Í vetur má búast við að sjá sigurreifa verkalýðs leiðtoga ásamt forustusveit ríkisstjórnaflokkanna fagna nýgerðum kjarasamningum. Þeir munu ekki fúlsa við öndvegis Vöfflu kaffi en þó með óbragði í munni eftir að hafa innbyrt loforðaflaum og undirritað samkomulag um uppbyggingu þúsunda íbúða á lágmarksverði ásamt veglegum launahækkunum til hinna læst launuðu. Væntanlega er mikill hugur hjá endurnærðum þingheimi eftir rúmlega þriggja mánaða sumardvala að bretta upp ermar og takast á við haustverkin og láta verkin tala áður en tekist verður á um að komast í feitt jólafríi. Forsætisráðherra mun væntanlega koma með coperaða lofræðu í eldhúsdags umræðum um hve ríkisstjórn hennar sé æðisleg og mikill efnahagsbati handan við hornið. Fjármálaráðherra mun líklega skerpa á í sínum annál að hið eina rétt sé að selja restina af Íslandsbanka til vildarvina eftir vel heppnaða sölu síðasta áfanga. Einnig að upplýsa að ríkisskuldir séu í frjálsu falli og allur efnahagur þjóðarinnar á góðri siglingu undir styrkri stjórn. Stjórnmálamenn víla ekki fyrir sér að halda röngum upplýsingum að þjóðinni. Það er tímabært að þjóðin fari úr pólitískum skotgröfum og hætti að puðra hvort annað niður og horfist í augu við að sömu gerspilltir stjórnmálamenn koma aftur og aftur eins og illskeytt krabbamein að endurnýja umboð sitt. Senn ríður Samfylkinga dísin fram á Austurvelli sem nýtt sameiningar tákn og ef að líkum lætur mun Hafnarfjarðar drottningin ekki láta sitt efir liggja að bjarga þjóðinni fyrir nokkra ráðherra stóla. Tæplega mun Klaustur Liljan skorast undan ábyrgð. Valhallar gyðjurnar munu eflaust einnig boðnar og búnar að bjarga þjóðinni. Mögulega fæst forsætisráðherra í endurtekin þríleik ef hún fær að vera áfram aðal númerið. Höfundur er athafnamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vilhelm Jónsson Húsnæðismál Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Hvað veit ég? Ég er bara fangi! Ólafur Ágúst Hraundal Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson Skoðun Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Það er ákvörðun að beita mannvonsku Gísli Rafn Ólafsson Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Núna er næst! Bjarney Bjarnadóttir,Jóhanna M. Þorvaldsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir skrifar Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Full orkuskipti ríkisflota og samgönguþjónustu fyrir 2030 Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Einelti er veruleikabrenglun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun „Lýtalaus íslenska“ er ekki til Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hvatning til mótshaldara Landsmóts hestamanna Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áróður Kremls gegn Úkraínu og NATO Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Að gefnu tilefni Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Það er ákvörðun að beita mannvonsku Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Löng barátta XD fyrir jafnrétti og frelsi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Létt Borgarlína og bráðavandi umferðar Elías B. Elíasson,Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Bestun Seðlabankastjóra Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Nýr tækniskóli rís við Flensborgarhöfn í Hafnarfirði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Úr samkeppni í einokun? Sigríður Margrét Oddsdóttir,Anna Hrefna Ingimundarsdóttir skrifar Skoðun Að mála sig út í horn Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Verst fyrir fámennustu ríkin Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað getum við tekið á móti mörgum? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Yazan, Kant og siðleg breytni á Íslandi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Dauðinn og skattarnir skrifar Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hvers vegna getur ein greiðsla á ári frá TR verið góður kostur? Sigurjón Skúlason skrifar Skoðun Í gíslingu Ríkislögmanns, samtryggingar og spillingar Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Þegar andi Mussolini svífur yfir vötnunum og titlar verða langir Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Af málathöfnum Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Etanól í glansumbúðum Ingibjörg Rósa Björnsdóttir skrifar Sjá meira
Það er ekki nóg að segja að það þurfi að fjölga nýjum íbúðum og lækka byggingarkostnað og gera síðan ekki neitt til þess. Traust fasteigna uppbygging getur ekki þrifist við áratuga verðbólgu, óstjórn og úrræðaleysi stjórnmálamanna þar sem hlutirnir eiga bara að reddast. Engu mun skipta hvað margar nefndir verða skipaðar. Þúsundir heimila gjalda með lífshamingju sinni og leysast oft upp og takast á við ævilanga fátækt. Megin vandinn til að eðlilegur húsnæðismarkaði þrífist er skortur á traustri útlána starfsemi,vitrænu vaxta umhverfi og langtíma stöðuleika. Græðgisvæðing og rányrkja í boði bankasýslunar hjálpar ekki til að draga úr kostnaði frekar en óhóflegar vaxtahækkanir Seðlabankans. Þó svo verðtrygging eigi e.t.v. rétt á sér getur hún aldrei einhliða þjónað því hlutverki sem henni var ætlað sé litið til síðustu 44 ára frá upptöku. Þarf ekki annað en að líta til lánskjara nágranna landa til að sjá að fjármála umsýsla á Íslandi er í molum með tilheyrandi afleiðingum á fasteignamarkaði og áhrifum á lífs afkomu landsmanna. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að ekki er endalaust hægt að líða ömurlega frammistöðu og skeytingarleysi stjórnvalda. Það líður ekki þingvetur sem áratuga gömul tugga er ekki notuð hvernig lækka megi verðbólgu og koma á hagfelldari fasteigna útlánum og telja þjóðinni trú um að betri tímar séu handan við hornið. Hlutabótaleiðin varð aldrei annað en tálsýn og svik hjá stjórnvöldum til að ná fram kjarasamningum og slá ryki í augu verkalýðshreyfingarinnar. HMS á að stýra útlánum með geðþótta ákvörðunum hvort og hverjir nýti sér leiðina þar sem það er lokað á notað og ódýrara húsnæði. Enn og aftur er gefið í skyn að aðeins þurfi að fínpússa verklagið þegar verðlags hækkanir gera opinber viðmið og greiðslumöt úrelt. Spurning hvað margir sprenglærðir fræðingar eru í nefnd að finna bestu leiðina. Tug þúsundir manna hafa lítið eða ekkert fjármálalæsi og eiga allt undir að stjórnvöld skapi traustan og eðlilegan húsnæðismarkað sem og efnahags stöðugleika.Heilbrigður fasteigna markaður þrífst illa í langri fasteignabólu drifinni af stjórnleysi og óskhyggju. Hækkun á byggingarkostnaði vegna ýmissa aðgerða stjórnvalda gerir síðan vont verra. Byggingakröfur eru orðnar óraunhæfar fyrir tilverknað stjórnsýslu sem er sínkt og heilagt að innleiða óraunhæft reglufargan sem og kröfur um aukið aðhald og forræðishyggju. Það er tímabært að stjórnsýslan sé einfölduð og viðurkennt að fasteigna stýring er komin í óefni. Glórulaus uppbygging og spenna í ferðamannageiranum skekkir eðlilega uppbyggingu og er einn megin orsakavaldurinn á þeirri spennu og óstjórn sem er heimatilbúin. Afleiðingarnar eru ekki bara hagvöxtur og tóm hamingja. Verðlags eftirlit er í molum. Skipafélögin við Sundahöfn og Skarfabakka eru spegilmynd hverskonar rányrkja þrífst í landinu í skjóli einokunar og sinnuleysis stjórnvalda að ógleymdu ranglæti kvóta kerfisins í nafni fiskveiði stjórnunar. Sveitarfélögin á stór Reykjavíkur svæðinu ástunda verklag og verðlagningu er snýr að lóðaúthlutun og lóða framboði sem er til þess fallið að sprengja upp lóðarverð. Lóðar skortur er viðvarandi og ekkert lát á innan tómum loforðaflaumi sem hafa verið allsráðandi í sveitastjórna kosningum um árabil. Þétting byggða er öfgafull og ætla mætti að landleysi sé með svipuðum hætti og á hinu þéttbýla Gasa svæðinu í Ísrael. Það er löngu tímabært að láta af forræðishyggju ábyrgðarlausra kerfiskarla sem hafa vart vit eða vilja til að sýna skynsemi og ábyrgðarkennd. Það er óásættanlegt að byggingarverktakar með áratuga reynslu búi við að ný útskrifaðir fræðingar herði sí og æ kröfur í anda forræðishyggju grundvallaða á endalausum hertum kröfum. Það skiptir vart máli hvort byggður sé útikamar eða raforkuver. Allt sett undir sama reglufarg með óraunhæfum kröfum. Kostnaðarauki, tafir og aðrar afleiðingar skipta engu. Einnig er löngu tímabært að hönnuðir og verkfræðistofur axli ábyrgð og íhugi þann aukna kostnað sem arfavitlausar og oft illa ígrundaðar tillögur að uppbyggingu valda. Illu heilli er nýi Landsspítalinn óþægileg áminning um slík vinnubrögð. Eigi að lækka byggingarkostnað þarf annað og meira en stjórnmálamenn til þeirra verka, sem hafa vart vitsmuni eða vilja í annað og meira en að fókusera á stóla og sérhagsmuna gæslu. Lækkun á byggingarkostnaði verður aðeins náð með hugarfarsbreytingu og aðhaldi, sá niðurskurður næst ekki fyrir tilverknað ríkisbubba. Bygginga kostnaður lækkar ekki með að vöruflutningabílar þveri borgina t.d. frá vesturenda borgarinnar að keyra hundruðum þúsunda rúmmetra jarðvegs úr húsgrunnum austur í önnur sýslumörk upp í Bolöldur, langleiðina í Bláfjöll eða Álsnes í Kollafirði. Þessu fyrirkomulagi fylgir ómæld óþægindi og tafir fyrir almenna umferð. Eðlilegra er að nýta efnið í uppfyllingu innan borgarmarka eins og átti sér stað áður en óhæf borgarstjórn breytti verklaginu. Með breyttu verkferli má auka landrými og lágmarka vörubíla akstur og sóðaskap sem hlýst af óþarfa akstri, töfum og kostnaðarauka ásamt kolefnis ójöfnuði. Sama á við varðandi stöðvun efnis flutninga og sjódælingu á sandi sem Björgun var með í túnfætinum á bryggjuhverfinu. Nú þarf að sækja efnið tugi kílómetra út fyrir borgarmörkin. Sé litið til kostnaðar hefði mátt réttlæta aðstöðuna og kostnað við að fyrirbyggja sjónmengun og sandrok bryggjuhverfi til hagsældar. Einn mesti þjóðarglæpur á íslenskum byggingamarkaði er verklag á Landspítala reitnum ásamt áratuga hönnunar og breytinga kostnaði fyrir atbeina ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Tug milljarða kostnaður mun vaxa áfram eftirlitslítið næsta áratuginn við að aðlaga byggingarnar breyttum áherslum, hringlandahætti og bútasaumi. Það er umhugsunarvert að læknastéttin horfi steinþegjandi á að uppbygging og tímasetning á spítalanum eru ekki að ganga eftir. Hefði ekki verið einfaldara að byggja 1-2 turna á Vífilsstaðartúni á grundvelli þekktra hönnunar í Skandinavíu fyrir brot af þessum byggingarkostnaði í Vatnsmýrinni? Auk þess sem unnt hefði verið að fá gott verð fyrir frábært byggingarland og nýjar lóðir. Miðpunktur borgarinnar er nefnilega ekki lengur í Vatnsmýrinni eða á Laugaveginum heldur miklu austar! Það líður vart fréttatími þar sem ekki er klifað á efnahags þrengingum og van áætluðum útboðskostnaði og verkáætlunum. Borgarlínan trónir á toppnum fyrir tilverknað ábyrgðarlaus borgarstjóra sem er fátt heilagt og telur eðlilegt að ríkissjóður borgi skilyrðislaust óraunhæfan óskalista. Þessa dagana vantar borgarstjóra helst Þjóðarhöll og Parísarhjól við Austurhöfn. Borgarstjórinn er helst sýnilegur við að úthluta medalíum og blómum til listaspíra. Það er íhugunarefni að læknis menntaður borgarstjóri skuli leynt og ljóst vera einn helsti andstæðingur flugvallar „allra landsmanna“ í Reykjavík og gengur hart fram í að takmarka aðgengi landsbyggðar fólks að Landsspítalanum. Forsætisráðherra hefur verið lít sýnileg eftir að henni varð ljóst hve óvinsæl hún er orðin. Það er helst að hún komi fram ef hún getur baðað sig í sviðsljósi við að skrifa undir viljayfirlýsingar um einhver verkefni sem falla vel í kramið. Ráðherrann virðist ekki treysta sér í pólitískar rökræður og opnar aðeins á drottningarviðtöl á RÚV við bitlausa fréttamenn sem sleppa óþægilegum spurningum sem væru ráðherranum lítt þóknanlegar. Í vetur má búast við að sjá sigurreifa verkalýðs leiðtoga ásamt forustusveit ríkisstjórnaflokkanna fagna nýgerðum kjarasamningum. Þeir munu ekki fúlsa við öndvegis Vöfflu kaffi en þó með óbragði í munni eftir að hafa innbyrt loforðaflaum og undirritað samkomulag um uppbyggingu þúsunda íbúða á lágmarksverði ásamt veglegum launahækkunum til hinna læst launuðu. Væntanlega er mikill hugur hjá endurnærðum þingheimi eftir rúmlega þriggja mánaða sumardvala að bretta upp ermar og takast á við haustverkin og láta verkin tala áður en tekist verður á um að komast í feitt jólafríi. Forsætisráðherra mun væntanlega koma með coperaða lofræðu í eldhúsdags umræðum um hve ríkisstjórn hennar sé æðisleg og mikill efnahagsbati handan við hornið. Fjármálaráðherra mun líklega skerpa á í sínum annál að hið eina rétt sé að selja restina af Íslandsbanka til vildarvina eftir vel heppnaða sölu síðasta áfanga. Einnig að upplýsa að ríkisskuldir séu í frjálsu falli og allur efnahagur þjóðarinnar á góðri siglingu undir styrkri stjórn. Stjórnmálamenn víla ekki fyrir sér að halda röngum upplýsingum að þjóðinni. Það er tímabært að þjóðin fari úr pólitískum skotgröfum og hætti að puðra hvort annað niður og horfist í augu við að sömu gerspilltir stjórnmálamenn koma aftur og aftur eins og illskeytt krabbamein að endurnýja umboð sitt. Senn ríður Samfylkinga dísin fram á Austurvelli sem nýtt sameiningar tákn og ef að líkum lætur mun Hafnarfjarðar drottningin ekki láta sitt efir liggja að bjarga þjóðinni fyrir nokkra ráðherra stóla. Tæplega mun Klaustur Liljan skorast undan ábyrgð. Valhallar gyðjurnar munu eflaust einnig boðnar og búnar að bjarga þjóðinni. Mögulega fæst forsætisráðherra í endurtekin þríleik ef hún fær að vera áfram aðal númerið. Höfundur er athafnamaður.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar
Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun