Enn eitt byggðarlagið lagt í rúst Vilhelm Jónsson skrifar 18. september 2023 10:30 Að þessu sinni sýpur Seyðisfjörður seiðið af fiskveiðastefnu stjórnavalda sem er vart annað en rányrkja til að valin útgerðarfélög geti hámarkað hagnað á kostnað sjávar byggða. Verklag Síldarvinnslunnar og hagræðingar kröfur á bolfiskvinnslu að beina aflaheimildum til Grindarvíkur er enn einn sóðaskapur sem þrífst hjá stórútgerðinni. Engu er látið skipta að afkoma Seyðisfjarðar er nánast lögð í rúst og til þess fallið verðfella fasteignir í bænum og binda fólk átthaga fjötrum. Það vantar ekki upp á hugulsemina hjá framkvæmdastjóra Síldarvinnslunnar sem lítur framkvæmdina grafalvarlegum augum. Hinsvegar er Síldarvinnslan hugsanlega tilbúinn af sinni einstakri fórnfýsi að leggja byggðarlaginu til krafta sína komi bæjarbúar auga á atvinnutækifæri til að draga fram lífið s.s. arðbært laxeldi eða ferðaþjónusta. Norðlenski sægreifinn mun þá af sinni einstöku nærgætni bak við tjöldin rýna í hvað sé til ráða. Það vantar ekki uppá fagurgalann og yfirlýsingar Síldarvinnslunnar þar sem harmað er að þurfa fara í þungbærar breytingar til að auka sveigjanleika og sest verði niður með hagsmuna aðilum og sveitastjórna fólki til að milda svínaríið. Kvótalaus byggðarlög vítt og breytt um landið bera vitnisburð um skelfilegar afleiðingar. Bæjarbúar ættu að íhuga ásamt fólki í öðrum sveitarfélögum sem sitja að aflaheimildum á kostnað byggðarlaga vítt og breytt um landið að ekkert sjávarþorp er hulið sömu örlögum og samþjöppun (þjóðarglæp) sem á sér stað fyrir tilverknað ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Grindvíkingar munu sem fyrr taka þessum feng fagnandi enda vanir að setja að góssinu víða að. Svo sem eftir að aflaheimildir frá fiskiðjuveri á Húsavík enduðu í Grindarvík þegar Vísir skellti í lás fyrir norðan. Útgerðafélögin geta lengi skýlt sér fyrir hagræðingar kröfum ef þau komast upp með að hunsa mannlega þáttinn og geta litið á aflakistu hafsins sem þeirra eign. Ljósið í myrkrinu er að áfram um sinn verður rekin fiskimjölsverksmiðja Síldarvinnslunnar á Seyðisfirði þar sem afkomutölur eru þokkalegar þó verksmiðjan sé gömul. Þökk sé stjórnvöldum að útgerðarfélög fá uppsjávarheimildir nánast gefins. Engu er látið skipta í þessari hagræðingar sýn öryggi starfsmanna verksmiðjunar er varla sinnt sem skyldi og jafnvel að engu haft ef náttúruöflin s.s.aurskriður eða snjóflóð rumska. Væntanlega þarf Samherjagreifinn að ýta enn frekar undir samþjöppun og hagræðingu eftir að íbúar og stjórnvöld Namibíu voru svo óforskömmuð og vanþakklát að hafa ekki skilning á þeirri fórnfýsi sem Samherji sýndi með atvinnurekstri sínum þar. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að sjávarauðlindin er eyrnamerkt stærstu útgerðarfélögunum fyrir tilstuðlan óábyrgra manna við Austurvöll sem hafa látið sig engu skipta misskiptingu og ákall um breytt verklag. Það er ekki nóg að ofur ríkir útgerðarmenn vaði uppi með ránshendi og skekki alla eðlilega samkeppnisstöðu í óskyldum atvinnugreinum og hunsi mannlegan þátt til að svala fégræðgi sinni og þröngsýni. Framsal aflaheimilda sem var innleidd á tíunda áratugnum fyrir tilstuðlan Framsóknarflokksins og annarra óvandaðra manna er ein ógeðfelldasta stjórnsýsla sem hefur átt sér stað. Tug ef ekki hundruð milljarða arðgreiðslur útgerðafyrirtækjanna sýna glöggt þá rányrkju sem er í boði lagasetningavaldsins við Austurvöll. Það er ekki nóg að þjóðin fái ekki þann arð sem henni ber af auðlindinni heldur þarf hún að auki að sætta sig við kaupa ránsfengin á svívirðilegu verði vilji hún neyta afurðanna. Fiskveiðar eru hvergi styrktar eins mikið í heiminum og á Íslandi sé litið til stærstu útgerðarfélaganna ásamt fleirum gullrössum sem greiða smánargjald fyrir afurðirnar. Það vantar ekkert uppá sérhagsmuna gæsluna hjá þeim sem verja framangreindan þjófnað með kjaft og klóm til að njóta afrakstursins með einum eða öðrum hætti. Fyrr eða síðar springur þessi rányrkja og fyrirkomulag hjá þeim sem eiga síst von á að eitthvað breytist. Ef að líkum lætur hafa Seyðfirðingar verið bærilega sáttir með fiskveiðastýringuna áður en skorið var á lífsbjörgina fyrir tilverknað Síldarvinnslunnar. Einu sinni iðuðu sjávarbyggðarlög af lífi og fólk gat unnið fyrir sér og treyst því að hafa atvinnu ásamt að búa við eðlilega þjónustu en nú er öldin önnur og flest á hor reiminni. Opinber þjónusta getur vart þrifist fyrir fjárskorti. Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkurinn geta ekki svarið af sér ránsherferð síðustu áratuga frekar en Vinstri-Grænir ásamt Samfylkingunni sem sviku öll sín loforð 2009-2013 þegar gullið tækifæri var að vinda ofan af kvótakerfinu með 10% fyrningu á ári. Forsætisráðherra ástundar enn sömu svikin og flótta frá gefnum loforðum enda lærlingur bóndans á Gunnarsstöðum sem vílaði ekki fyrir sér að fara frjálslega með eðlilegt réttlæti. Höfundur er athafnamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vilhelm Jónsson Múlaþing Sjávarútvegur Mest lesið Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun BRCA Elín Íris Fanndal Jónasdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Eitt heimili, ein fjölskylda og ein heilsa Pétur Heimisson skrifar Skoðun BRCA Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Að kjósa með nútíma hugsunarhætti Ragnhildur Katla Jónsdóttir skrifar Skoðun Í upphafi skal endinn skoða.. Sigurður F. Sigurðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld, virðið frumbyggjaréttinn í íslensku samfélagi Sæmundur Einarsson skrifar Skoðun Handleiðsla og vellíðan í starfi Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Eldgos og innviðir: Tryggjum öryggi Suðurnesja Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Er aukin einkavæðing lausnin? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Samfélag á krossgötum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Hvað er vandamálið? Alexandra Briem skrifar Skoðun Au pair fyrirkomulagið – barn síns tíma? Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Fontur – hiti þrjú stig Stefán Steingrímur Bergsson skrifar Sjá meira
Að þessu sinni sýpur Seyðisfjörður seiðið af fiskveiðastefnu stjórnavalda sem er vart annað en rányrkja til að valin útgerðarfélög geti hámarkað hagnað á kostnað sjávar byggða. Verklag Síldarvinnslunnar og hagræðingar kröfur á bolfiskvinnslu að beina aflaheimildum til Grindarvíkur er enn einn sóðaskapur sem þrífst hjá stórútgerðinni. Engu er látið skipta að afkoma Seyðisfjarðar er nánast lögð í rúst og til þess fallið verðfella fasteignir í bænum og binda fólk átthaga fjötrum. Það vantar ekki upp á hugulsemina hjá framkvæmdastjóra Síldarvinnslunnar sem lítur framkvæmdina grafalvarlegum augum. Hinsvegar er Síldarvinnslan hugsanlega tilbúinn af sinni einstakri fórnfýsi að leggja byggðarlaginu til krafta sína komi bæjarbúar auga á atvinnutækifæri til að draga fram lífið s.s. arðbært laxeldi eða ferðaþjónusta. Norðlenski sægreifinn mun þá af sinni einstöku nærgætni bak við tjöldin rýna í hvað sé til ráða. Það vantar ekki uppá fagurgalann og yfirlýsingar Síldarvinnslunnar þar sem harmað er að þurfa fara í þungbærar breytingar til að auka sveigjanleika og sest verði niður með hagsmuna aðilum og sveitastjórna fólki til að milda svínaríið. Kvótalaus byggðarlög vítt og breytt um landið bera vitnisburð um skelfilegar afleiðingar. Bæjarbúar ættu að íhuga ásamt fólki í öðrum sveitarfélögum sem sitja að aflaheimildum á kostnað byggðarlaga vítt og breytt um landið að ekkert sjávarþorp er hulið sömu örlögum og samþjöppun (þjóðarglæp) sem á sér stað fyrir tilverknað ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Grindvíkingar munu sem fyrr taka þessum feng fagnandi enda vanir að setja að góssinu víða að. Svo sem eftir að aflaheimildir frá fiskiðjuveri á Húsavík enduðu í Grindarvík þegar Vísir skellti í lás fyrir norðan. Útgerðafélögin geta lengi skýlt sér fyrir hagræðingar kröfum ef þau komast upp með að hunsa mannlega þáttinn og geta litið á aflakistu hafsins sem þeirra eign. Ljósið í myrkrinu er að áfram um sinn verður rekin fiskimjölsverksmiðja Síldarvinnslunnar á Seyðisfirði þar sem afkomutölur eru þokkalegar þó verksmiðjan sé gömul. Þökk sé stjórnvöldum að útgerðarfélög fá uppsjávarheimildir nánast gefins. Engu er látið skipta í þessari hagræðingar sýn öryggi starfsmanna verksmiðjunar er varla sinnt sem skyldi og jafnvel að engu haft ef náttúruöflin s.s.aurskriður eða snjóflóð rumska. Væntanlega þarf Samherjagreifinn að ýta enn frekar undir samþjöppun og hagræðingu eftir að íbúar og stjórnvöld Namibíu voru svo óforskömmuð og vanþakklát að hafa ekki skilning á þeirri fórnfýsi sem Samherji sýndi með atvinnurekstri sínum þar. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að sjávarauðlindin er eyrnamerkt stærstu útgerðarfélögunum fyrir tilstuðlan óábyrgra manna við Austurvöll sem hafa látið sig engu skipta misskiptingu og ákall um breytt verklag. Það er ekki nóg að ofur ríkir útgerðarmenn vaði uppi með ránshendi og skekki alla eðlilega samkeppnisstöðu í óskyldum atvinnugreinum og hunsi mannlegan þátt til að svala fégræðgi sinni og þröngsýni. Framsal aflaheimilda sem var innleidd á tíunda áratugnum fyrir tilstuðlan Framsóknarflokksins og annarra óvandaðra manna er ein ógeðfelldasta stjórnsýsla sem hefur átt sér stað. Tug ef ekki hundruð milljarða arðgreiðslur útgerðafyrirtækjanna sýna glöggt þá rányrkju sem er í boði lagasetningavaldsins við Austurvöll. Það er ekki nóg að þjóðin fái ekki þann arð sem henni ber af auðlindinni heldur þarf hún að auki að sætta sig við kaupa ránsfengin á svívirðilegu verði vilji hún neyta afurðanna. Fiskveiðar eru hvergi styrktar eins mikið í heiminum og á Íslandi sé litið til stærstu útgerðarfélaganna ásamt fleirum gullrössum sem greiða smánargjald fyrir afurðirnar. Það vantar ekkert uppá sérhagsmuna gæsluna hjá þeim sem verja framangreindan þjófnað með kjaft og klóm til að njóta afrakstursins með einum eða öðrum hætti. Fyrr eða síðar springur þessi rányrkja og fyrirkomulag hjá þeim sem eiga síst von á að eitthvað breytist. Ef að líkum lætur hafa Seyðfirðingar verið bærilega sáttir með fiskveiðastýringuna áður en skorið var á lífsbjörgina fyrir tilverknað Síldarvinnslunnar. Einu sinni iðuðu sjávarbyggðarlög af lífi og fólk gat unnið fyrir sér og treyst því að hafa atvinnu ásamt að búa við eðlilega þjónustu en nú er öldin önnur og flest á hor reiminni. Opinber þjónusta getur vart þrifist fyrir fjárskorti. Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkurinn geta ekki svarið af sér ránsherferð síðustu áratuga frekar en Vinstri-Grænir ásamt Samfylkingunni sem sviku öll sín loforð 2009-2013 þegar gullið tækifæri var að vinda ofan af kvótakerfinu með 10% fyrningu á ári. Forsætisráðherra ástundar enn sömu svikin og flótta frá gefnum loforðum enda lærlingur bóndans á Gunnarsstöðum sem vílaði ekki fyrir sér að fara frjálslega með eðlilegt réttlæti. Höfundur er athafnamaður.
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun