Tekst á við bróður­missinn með tón­listina og hlaupin að vopni

Óskar Logi er nýjasti gestur Einka­lífsins á Vísi. Þar ræðir hann barn­æskuna á Álfta­nesi, stofnun Vinta­ge Caravan og öll sau­tján árin sem sveitin hefur starfað. Hann ræðir líka sitt per­sónu­lega líf, þar á meðal frá­fall bróður síns Stefáns Jörgens Ágústs­sonar sem lést árið 2018 eftir lang­varandi andleg veikindi. 

Hann segist ekki vera trúaður en lýsir yfir­náttúru­legum at­burðum í húsinu sínu kvöldið sem bróðir hans lést og því hvernig fimmtán þúsund tónleikagestir syrgðu bróður hans með honum.

Hér fyrir neðan má sjá þáttinn í heild sinni:

Leið yfir hann á fyrstu rokk­tón­leikunum

Óskar Logi sá kvik­myndina School of Rock með Jack Black í aðal­hlut­verki árið 2004. Hann segir að eftir það hafi ekki verið aftur snúið. Hann hafi fundið köllun sína og kvíði sem fylgdi honum í æsku horfið eins og dögg fyrir sólu.

„Daginn eftir fer ég og labba um skóla­svæðið og spyr bara: „Hver vill koma í hljóm­sveit? Þarna var ég níu eða tíu ára en svo vorum við alltaf sömu með­limirnir frá 2006, þannig að ég segi vana­lega að bandið hafi byrjað 2006.“

Óskar Logi byrjaði strax að semja tón­list þegar þarna var komið við sögu og er hluti af því sem hann samdi þá að finna á fyrstu plötu Vinta­ge Caravan, sem bar nafn sveitarinnar og kom út í tak­mörkuðu upp­lagi árið 2009. Óskar segir gítarinn alltaf hafa átt hug hans og hjarta.

„Fyrstu tón­leikarnir sem ég fór á voru árið 2004. Þá var ég níu ára og það leið yfir mig. Þetta var á Deep Purp­le. Ég var svo spenntur og ég var búinn að vera spenntur lengi. Þetta voru örugg­lega tveir mánuðir þar sem ég hlustaði á Deep Purp­le á hverjum degi og var að farast úr spennu.“

Óskar segist ekkert hafa borðað þegar tón­leika­dagurinn rann loksins upp. Þegar hann hafi verið mættur í Laugar­dals­höll til að heyra tóna sveitarinnar hafi það haft sitt að segja.

„Svo til­kynntu þeir að þeir ætluðu að spila nokkur af sínum þekktustu lögum og ég bara eitt­hvað: „YEEEEEEEEEE“ og svo var ég bara out. Svo rankaði ég við mér og þá var ein­hver hjúkrunar­kona að reyna við pabba minn og gefa mér kók. Það var mjög skrítin reynsla af tón­leikum og ég hugsaði bara: „Þetta vil ég gera alltaf.“

Fólk grét þegar það hitti þá

Óskar Logi segist alls ekki vera þreyttur á því að vera í Vinta­ge Caravan nú sau­tján árum síðar. Hann segist ein­fald­lega vera að upp­lifa drauminn. Hljóm­sveitar­lífið geti þó tekið sinn toll.

„Þetta er draumur en eins og með allt, þá verður þetta vinna á ein­hverjum tíma­punkti. Sama hversu mikið þú elskar að spila tón­list, þá er verður þetta alltaf vinna,“ segir Óskar Logi sem segist stundum barma sér yfir þreytu þegar sveitin er stundum búin að spila marga daga í röð, jafn­vel svo vikum skipti.

Sveitin er ný­komin úr tón­leika­ferða­lagi um Norður-og Suður-Ameríku. Þar spilaði sveitin í sex löndum og segir Óskar Logi það hafa komið sveitinni á ó­vart hvað að­dá­endur voru spenntir að berja sveitina augum.

„Fólk var að bíða eftir okkur á flug­völlum, bíða eftir okkur á hótelum, fólk að gráta þegar það hittir okkur og eitt­hvað svona sem við erum ekki vanir neins staðar annars staðar. Það er spes að vera í þessum sporum en þetta er auð­vitað rosa­legt hrós. Fólk fílar það sem við erum að gera og það er til­gangurinn, við elskum það jafn mikið, ef ekki meira.“

Óskar segir að hann láti frægðina ekki stíga sér til höfuðs. Þá hjálpi að sveitin hafi unnið að baki brotnu undan­farin ár og ekki endi­lega skotist á stjörnu­himininn á einni nóttu.

„Ég er mjög með­vitaður um það að þetta er ekki venju­leg vinna. Auð­vitað kvartar maður stundum yfir hlutum eins og að fá ekki að sofa nóg. En ég á mjög dyggan vina­hóp frá Álfta­nesi, þeir eru dug­legir að halda manni á jörðinni.“

Fór heim til að skammast sín

Óskar segist eðli málsins sam­kvæmt hafa breyst mikið frá því hann var ungur drengur og stofnaði sveitina. Hann er stoltur þegar hann lítur um öxl og segir að hans helsti vandi hafi verið að takast á við eigin sjálfs­gagn­rýni.

„Við erum allir í bandinu mjög sjálfs­gagn­rýnir. Stundum ef það var einn rangur hljómur eða röddin brotnaði á tón­leikum þá bara fór ég heim að skammast mín. Ég var alveg ó­geðs­lega harður við mig. Allt of harður. Ég er það enn þá en núna skammast ég mín bara í smá stund og svo held ég á­fram að skemmta mér.“

Óskar segist eitt sinn hafa verið grátandi út í horni á tón­leikum í Ber­lín eftir að Vinta­ge Caravan hitaði þar upp fyrir annað band. Með­limur í þeirri sveit hafi stappað í hann stálinu.

Upp­runa­lega stofnaði Óskar sveitina með vini sínum og trommu­leikara, Guð­jóni Reynis­syni árið 2006, áður en Alexander Örn Núma­son gekk til liðs við þá. Guð­jón sneri sér að öðru árið 2015 og Óskar segir það hafa verið sér erfitt. Stefán Ari Stefáns­son gekk til liðs við sveitina í kjöl­farið. Óskar segist elska sveitina, þeir séu eins og bræður.

„Þetta er bara eins og að hætta með kærustu,“ segir Óskar léttur. „Á þessum tíma vorum við búnir að vera að spila saman síðan við vorum ellefu eða tólf ára, í ein­hver níu ár. Þetta voru á­kveðin kafla­skil og fyrir það hafði ég haft smá barna­lega sýn á hlutina. En ég held ég hafi aldrei hugsað um að gera eitt­hvað annað, við vorum á góðri braut og ég vissi að ég vildi halda á­fram.“

Lét tón­leikana í Hörpu ein­fald­lega rætast

Óskar Logi er gríðar­legur að­dáandi Magga Kjartans og Trú­brotar. Hann steig á svið í Hörpu, bæði í fyrra og nú í septem­ber þar sem þeir fé­lagar í Vinta­ge Caravan tóku saman nokkur lög úr safni sveitarinnar, svo at­hygli vakti.

„Þetta var svona „full circ­le“ móment, sér­stak­lega af því að ég man eftir því þegar ég var sau­tján ára þá fékk ég svona hug­ljómun. Eld­borg með eftir­lifandi með­limum Trú­brots. Ég held að jú, akkúrat tíu árum seinna þá gerist það.“

Þú varst búinn að sjá þetta fyrir þér?

„Ég var búinn að sjá þetta fyrir mér. Stundum trúi ég á það að það sé hægt að mani­festa hluti svona. Þetta var ein af þessum stundum. Þetta var of ná­kvæmt. Ég vildi vera með þessum þremur á sviði, vonandi einn daginn. Svo bara akkúrat tíu árum seinna þá gerist það.“

Hleypur til að takast á við sorgina

Óskar Logi segir að þrátt fyrir að hann hafi sagt skilið við kvíða í barn­æsku banki hann stundum upp á. Hann nýti tón­listina og hlaup til að takast á við þær til­finningar. Hlaupin tekur hann með hundinum sínum Hendrix, sem nefndur er í höfuðið á upp­á­halds gítar­leikara Óskars, Jimi Hendrix.

„Það er alltaf eitt­hvað. Svona dót skilurðu. Til dæmis hjálpar það mjög mikið af því að ég missti bróður minn árið 2018 og þá voru það hlaupin og tón­listin sem hefur í rauninni dreift huganum rosa mikið.“

Það hlýtur að hafa haft rosa­lega mikil á­hrif á þig?

„Já, gríðar­leg. Hann var elsti bróðir minn. Hann var sem sagt með geð­klofa og hét Stefán Jörgen Ágúst­son. Hann vann mikið í kvik­myndum, hann var búninga­hönnuður, örugg­lega okkar fremsti maður í því og var meira að segja í hópi þeirra sem stóð að baki Wolf­man. Þeir unnu Óskarinn árið 2008. Hann var ó­trú­lega hæfi­leika­ríkur.“

Óskar segir and­lát bróður síns hafa átt langan að­draganda. Hann hafi verið veikur í rúm tíu ár fyrir frá­fallið.

Ljósin flökta

„Á síðustu plötunni okkar er lag sem heitir „This One's for You,“ sem er al­gjör­lega fyrir hann. Það var eitt­hvað sem hjálpaði mér að loka á­kveðnum kafla í sorgar­ferlinu. Og náttúru­lega bara það að eiga ó­geðs­lega góða að. Það var svona það sem hefur hjálpað mér mest. Solid vina­hópur, fjöl­skyldan mín er mjög náin og ef eitt­hvað þá þjappaði þetta okkur meira saman.“

Eruð þið dug­leg að tala um bróður þinn?

„Já. Við gerum það alltaf af og til en ég meina, það er stundum erfitt. Svo er eitt mjög spes. Ég veit ekki alveg hvað það er en kvöldið sem þetta gerðist, kvöldið sem hann fór. Þá voru öll ljósin að flökta á milljón í húsinu sem þetta gerðist, sem ég bý í.“

Hann lést heima hjá ykkur?

„Já. Heima hjá sér. Hann fyrir­fór sér 2018. En þarna fara sem sagt öll ljósin að flökkta á fullu. Mér fannst það spes því þetta er ekki svona vana­lega. Svo enn þann dag í dag þegar ég hugsa mikið um hann þá byrja ljós að flökta á fullu. Þetta gerist bara mjög mikið.“

Hvað heldurðu að það þýði?

„Ég veit það ekki. Annað hvort er þetta bara ég að varpa ein­hverri orku frá mér, eða hann að láta vita af sér. Hvað sem það er þá finnst mér það svo­lítið fal­legt.“

Óskar lýsir því að hann hafi eitt sinn verið á tón­listar­há­tíðinni Aldrei fór ég suður á Ísa­firði. Tón­leikana bar upp á dánar­degi Stefáns.

„Ég sagði strákunum það, við vorum að fara út að borða. Ég sagði þeim að þetta væri dagurinn sem Stebbi dó. Þá gerðist eitt­hvað með ljósið í Edin­borgar­húsinu þar sem við vorum að borða. Það kom svaka flökt og ég spurði strákana hvort þeir hefðu séð þetta, þetta var mjög skrítið.“

Óskar segist vilja trúa því að bróðir sinn sé kominn á betri stað. Hann segist ekki vera trúaður ein­stak­lingur en segir for­eldra sína alla tíð hafa sagt sig vera næman fyrir hlutum. Þannig hafi þau sagt honum frá því að hann hafi séð afa sinn reglu­lega þegar þau hafi keyrt fram­hjá kirkju­garðinum eftir að hann var ný­dáinn.

„Svo prufa þau þetta af og til að keyra fram hjá kirkjunni og ég sá alltaf afa. Einn daginn sagði ég víst svo að afi væri farinn og sá hann ekkert aftur. Ég er ekkert að segja að ég sé Óskar miðill en þetta er á­huga­vert. Ég held það sé klár­lega eitt­hvað þarna úti sem við skiljum ekki alveg hundrað prósent. Ég er ekkert endi­lega að setja þetta í ein­hvern trúan­legan búning en ég held að það sé ein­hver orka til.“

Fimm­tán þúsund manns syrgðu með Óskari

Óskar viður­kennir að sér þykji ekki auð­velt að tala um bróður sinn. Hann rifjar upp að sama ár og Stefán dó hafi hann til­einkað honum eitt lag á Gras­pop þunga­rokks­há­tíðinni í Belgíu.

„Þetta var bara tveimur mánuðum eftir að hann fór. Ég til­einkaði honum lag og sagði svona hvað væri í gangi. Þetta var fyrir framan fimm­tán þúsund manns eða eitt­hvað. Ég hef aldrei fundið þetta áður. Það er alltaf svona spjall og eitt­hvað en þarna sló bara þögn á mann­skarann,“ segir Óskar.

„Súr­efnið fór úr tjaldinu og svo byrjuðum við að taka þetta lag sem ég samdi um hann, textinn er um hann og ég sá bara að allir voru að gráta og ég var svo klökkur. Það var fullt af fólki þarna að berjast við til­finningarnar og ég sömu­leiðis.“

Óskar segist hafa fengið fullt af skila­boðum frá fólki í kjöl­farið. Fólki sem hafi verið að ganga í gegnum svipaða hluti eða fólki sem hafi ein­fald­lega viljað þakka honum fyrir að opna sig um frá­fall bróður síns.

„Þetta var eitt­hvað svona móment. Þannig að eins ömur­legt og þetta er að þá koma samt fal­legir hlutir úr þessu. Þannig að maður er mjög með­vitaður um það hvað maður er heppinn með ýmis­legt.“

Hægt er að hlusta á þáttinn á öllum helstu hlaðvarpsveitum.