Hin stóra ógn við lífið á jörðinni er ekki efnisleg Helga Völundardóttir skrifar 29. janúar 2024 10:01 Ég, líkt og aðrir hef verið upptekin af framtíðarsýn mannsins á okkar einustu og bestu jörð. Það tók tíma að koma þeirri hugsun og allri umhverfis og vistkerfis umræðu inn í daglegt líf okkar flestra, en það tókst. Lengi höfum við sagt setningar sem gefa í skyn að við séum á einhvern hátt að eyðileggja jörðina. Það er krúttlegt að þessi tegund sem öllu ræður og stjórnar, skuli halda að mannkynið sé þess bært að eyðileggja jörðina. Hljómar ekki trúlega, svo máttug erum við ekki. Við erum hinsvegar að raska og hugsanlega eyðileggja okkar eigin lífssmöguleika á jörðinni, en það er hægt að gera það á fleiri en einn máta. Það sjá flestir að þessar hugmyndir eru löngu komnar yfir síðasta söludag. Framtíð barna okkar og barnabarna lítur ekki sérlega vel út að óbreyttu. Við flokkum í gríð og erg, kaupum rafmagnsbíla, drekkum oft úr sömu glösum, sjúgum drykki með papparörum, látum vatnið ekki renna of lengi, slökkvum ljósin og reynum almennt að hegða okkur. Þetta er í okkar augum sjálfsagt smáræði. Á meðan á þessu brambolti okkar gengur erum við að átta okkur á að stjórnvöld víða um heim hirða ekki um þessi mál af sama krafti. Mengandi stóriðja, gamaldags hagvaxtarkrafa í formi botnlausrar framleiðslu er á fullu í boði stjórnvalda um allan heim og Ísland enginn eftirbátur. Almenningur er sem betur fer farin að gera athugasemdir við þessa glórulausu kapítalísku kröfu um framleiðslu og gamaldags hugmyndir um hagvöxt. Það sjá flestir að þessar hugmyndir eru löngu komnar yfir síðasta söludag og stjórnmálamenn sem japla á þessari tuggu þar með líka. Fólk sem setur fæturna í dyrnar til að varna deyjandi börnum innkomu. En nú hefur bæst í ógnina við vistkerfið. Þessi viðbót er ósýnileg en er þó ekki vírus. Þessi viðbót er það hirðuleysi og kæruleysi og skeytingarleysi sem ráðamenn þjóða sýna mannlegum þjáningum. Við kjósum þetta fólk, þeirra rétta andlit sést best þegar Það opnar á sér munninn á ögurstundu mannkyns. Á slíkri stundu skiptir máli hvað þetta fólk segir, hvað það gerir og „hvort“ það segir eitthvað eða gerir. Nýja ógnin er ekki vírus, ekki plast, ekki eiturgufur, hún á heima í mannsandanum og, ég endurtek, er í formi skeytingaleysis, hirðuleysis og kæruleysis gagnvart þjáningum annarra. Þessi hegðun er ógn við mannkynið, ógn við vistkerfi mennskunnar. Fólk sem hefur troðið sér með látum við stýrið og viðhefur orð og aðgerðir sem standa gegn mannúð. Það er áberandi að fólkið sem sýnir af sér þessa hegðun er duglegt við að koma sér í framlínuna sem talsmenn þjóða og mannfólks hér á jörðinni. Oft er tilgangurinn með því svo enginn sérstakur annar, en að maka annarra manna kremi á eigin köku. Það mannfólk sem stendur með lífi og framtíð mannkyns á jörðinni, verður að taka afstöðu gegn þessari ógn ekki síðar en núna. Því núna er ögurstund. Við sem sjáum þetta, skiljum að ekki er hægt að vera með fólk í framlínu sem sýnir af sér þetta líflausa tóm yfir þjáningum annarra. Hvorki hér né á alþjóðavettvangi. Fólk sem hefur troðið sér með látum við stýrið og viðhefur orð og aðgerðir sem standa gegn mannúð, fólk sem setur fæturna í dyrnar til að varna deyjandi börnum innkomu, fólk sem stendur í vegi fyrir að aðstoð berist til þeirra sem horfast í augu við dauðann í sundursprengdu umhverfi, í hungri og kulda og horfir á börnin sín deyja og lætur svo lífið sjálft í kjallaraherbergi helvítis. Þetta viðhorf ógnar lífi og framtíð okkar mannanna hér á jörðinni og er ógn við vistkerfi mennskunnar. Þetta fólk í framlínu, okkar talsmenn, sem hegða sér þannig varpa ekki bara skugga á allt sem er þess virði að lifa fyrir, það er einnig ógn við lífið á jörðinni. Við erum með fólk haldið þessu viðhorfi við okkar stýri hér, Það fólk fellur undir ofangreinda lýsingu og sýnir með því vítavert kæruleysi, vítavert hirðuleysi og vítavert skeytingaleysi gagnvart þjáningum annarra. Af slíku eru alvarlegar afleiðingar. Ég endurtek, Þetta viðhorf ógnar lífi og framtíð okkar mannanna hér á jörðinni og er ógn við vistkerfi mennskunnar. Þetta viðhorf þarf að upprætast hið bráðasta úr öllu stjórnkerfi heimsins. Því annars er öll önnur barátta eða framtíðarsýn til lítils, ef ekki einskis. Höfundur er nemandi í þjóðfræði við Háskóla Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
Ég, líkt og aðrir hef verið upptekin af framtíðarsýn mannsins á okkar einustu og bestu jörð. Það tók tíma að koma þeirri hugsun og allri umhverfis og vistkerfis umræðu inn í daglegt líf okkar flestra, en það tókst. Lengi höfum við sagt setningar sem gefa í skyn að við séum á einhvern hátt að eyðileggja jörðina. Það er krúttlegt að þessi tegund sem öllu ræður og stjórnar, skuli halda að mannkynið sé þess bært að eyðileggja jörðina. Hljómar ekki trúlega, svo máttug erum við ekki. Við erum hinsvegar að raska og hugsanlega eyðileggja okkar eigin lífssmöguleika á jörðinni, en það er hægt að gera það á fleiri en einn máta. Það sjá flestir að þessar hugmyndir eru löngu komnar yfir síðasta söludag. Framtíð barna okkar og barnabarna lítur ekki sérlega vel út að óbreyttu. Við flokkum í gríð og erg, kaupum rafmagnsbíla, drekkum oft úr sömu glösum, sjúgum drykki með papparörum, látum vatnið ekki renna of lengi, slökkvum ljósin og reynum almennt að hegða okkur. Þetta er í okkar augum sjálfsagt smáræði. Á meðan á þessu brambolti okkar gengur erum við að átta okkur á að stjórnvöld víða um heim hirða ekki um þessi mál af sama krafti. Mengandi stóriðja, gamaldags hagvaxtarkrafa í formi botnlausrar framleiðslu er á fullu í boði stjórnvalda um allan heim og Ísland enginn eftirbátur. Almenningur er sem betur fer farin að gera athugasemdir við þessa glórulausu kapítalísku kröfu um framleiðslu og gamaldags hugmyndir um hagvöxt. Það sjá flestir að þessar hugmyndir eru löngu komnar yfir síðasta söludag og stjórnmálamenn sem japla á þessari tuggu þar með líka. Fólk sem setur fæturna í dyrnar til að varna deyjandi börnum innkomu. En nú hefur bæst í ógnina við vistkerfið. Þessi viðbót er ósýnileg en er þó ekki vírus. Þessi viðbót er það hirðuleysi og kæruleysi og skeytingarleysi sem ráðamenn þjóða sýna mannlegum þjáningum. Við kjósum þetta fólk, þeirra rétta andlit sést best þegar Það opnar á sér munninn á ögurstundu mannkyns. Á slíkri stundu skiptir máli hvað þetta fólk segir, hvað það gerir og „hvort“ það segir eitthvað eða gerir. Nýja ógnin er ekki vírus, ekki plast, ekki eiturgufur, hún á heima í mannsandanum og, ég endurtek, er í formi skeytingaleysis, hirðuleysis og kæruleysis gagnvart þjáningum annarra. Þessi hegðun er ógn við mannkynið, ógn við vistkerfi mennskunnar. Fólk sem hefur troðið sér með látum við stýrið og viðhefur orð og aðgerðir sem standa gegn mannúð. Það er áberandi að fólkið sem sýnir af sér þessa hegðun er duglegt við að koma sér í framlínuna sem talsmenn þjóða og mannfólks hér á jörðinni. Oft er tilgangurinn með því svo enginn sérstakur annar, en að maka annarra manna kremi á eigin köku. Það mannfólk sem stendur með lífi og framtíð mannkyns á jörðinni, verður að taka afstöðu gegn þessari ógn ekki síðar en núna. Því núna er ögurstund. Við sem sjáum þetta, skiljum að ekki er hægt að vera með fólk í framlínu sem sýnir af sér þetta líflausa tóm yfir þjáningum annarra. Hvorki hér né á alþjóðavettvangi. Fólk sem hefur troðið sér með látum við stýrið og viðhefur orð og aðgerðir sem standa gegn mannúð, fólk sem setur fæturna í dyrnar til að varna deyjandi börnum innkomu, fólk sem stendur í vegi fyrir að aðstoð berist til þeirra sem horfast í augu við dauðann í sundursprengdu umhverfi, í hungri og kulda og horfir á börnin sín deyja og lætur svo lífið sjálft í kjallaraherbergi helvítis. Þetta viðhorf ógnar lífi og framtíð okkar mannanna hér á jörðinni og er ógn við vistkerfi mennskunnar. Þetta fólk í framlínu, okkar talsmenn, sem hegða sér þannig varpa ekki bara skugga á allt sem er þess virði að lifa fyrir, það er einnig ógn við lífið á jörðinni. Við erum með fólk haldið þessu viðhorfi við okkar stýri hér, Það fólk fellur undir ofangreinda lýsingu og sýnir með því vítavert kæruleysi, vítavert hirðuleysi og vítavert skeytingaleysi gagnvart þjáningum annarra. Af slíku eru alvarlegar afleiðingar. Ég endurtek, Þetta viðhorf ógnar lífi og framtíð okkar mannanna hér á jörðinni og er ógn við vistkerfi mennskunnar. Þetta viðhorf þarf að upprætast hið bráðasta úr öllu stjórnkerfi heimsins. Því annars er öll önnur barátta eða framtíðarsýn til lítils, ef ekki einskis. Höfundur er nemandi í þjóðfræði við Háskóla Íslands.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar