Víðsýnir og hugrakkir leiðtogar óskast Arinbjörn Sigurgeirsson skrifar 9. febrúar 2024 13:30 Flóttamenn? Flóttamannavandamál? Hvers vegna? Flóttamenn hafa flúið ástand heima fyrir. Hvers vegna? Stríðsátök? Hvers vegna? Mögulegar ástæður ágreinings og stríðsátaka eru sjálfsagt skoðanamunur, ólíkir hagsmunir, valdabrölt, menningarmunur, ólík trúarbrögð, þekkingarskortur, skortur á samskiptahæfni, skortur á tungumálakunnáttu og að tala við og heyra og skilja hvað aðrir eru að segja. Leiðtogar óskast, til að setja sig inn í mál og miðla málum. Ekki bara ,,Það þarf að brjóta bátana“, svo flóttafólkið komist ekki út á Miðjarðarhafið. Það ættu ekki að vera til ,,flóttamannavandamál“ – né mikill kostnaður við að leysa úr þeim. Heimurinn – alþjóðasamfélagið – ætti að bæta og tryggja aðstæður fólks heima hjá því, þannig að fólkið þurfi ekki að flýja heimili og heimaslóðir sínar. Vinnu og fjármuni ætti að setja í forvarnir, en ekki bara afleiðingar – sársaukafullar, lítillækkandi og dýrar aðgerðir vegna flóttafólks. Hergagnaframleiðsla – hvers vegna er hún leyfileg? Meðan ýmislegt annað er bannað? Væri ekki nær að fjármunum sem í hana fara væri veitt í að bæta menntun og lífsskilyrði í vanþróuðum löndum. (En, kannski leiðir það og fleira til offjölgunar mannkyns – það er sjálfsagt margt að varast.) Hvernig getur Rússland komist upp með að því er virðist ástæðulausa innrás í Úkraínu? Hvers vegna virðist alþjóðasamfélagið vera svona máttlaust þegar kemur að raunhæfum og virkum lausnum til að setja niður ágreining, deilur og hernaðarátök – svo víða um heiminn sem raun ber vitni? Eru Sameinuðu þjóðirnar máttlausar? Hvers vegna? Og eða friðargæsluliðar á þeirra vegum? Virðast ekki Bandaríkin koma fram og telja sig vera nokkurs konar ,,alheims-lögreglu“? En kannski bara þar sem bandarískir fjárhagslegir eða valda-hagsmunir eru í húfi, stundum með inngripum í svæðisbundið valdabrölt? Veita þessum og hinum hópum vopnabúnað og þjálfun, til að hafa ,,æskileg áhrif“ – væntanlega fyrir eigin sérhagsmuni, en stundum með ófyrirséðum og neikvæðum langtímaáhrifum á viðkomandi svæðum og heimshlutum. Og virðast komast nánast átölulaust upp með þetta gagnvart alþjóðasamfélaginu. Hvers vegna virðist vera auðsjáanlegur tvískinnungur, annars vegar gagnvart Rússlandi og hins vegar Ísrael, þegar báðir þessir aðilar beita því sem virðist augsýnilegur yfirgangur og grimmd gagnvart nágrannaþjóð. Önnur þjóðin er réttilega ,,dæmd“ harkalega, beitt viðskiptaþvingunum sem eru dýrkeyptar fyrir alla, útilokuð úr sameiginlegum íþróttakeppnum og Eurovision, – en ekki hin þjóðin. Hvers vegna?Og á Íslandi er flóttafólk frá öðru ,,fórnarlandinu“ velkomið, en ekki eins velkomið frá hinu, Palestínu. Hvers vegna virðist svo erfitt að koma á varanlegum friði á milli Ísraels og Palestínu? Ástandið þar minnir að hluta á Sturlungaöldina á Íslandi, fyrir mörgum öldum, – þegar einhver drap einhvern, lýsti víginu á hendur sér – og síðan þurfti að hefna – jafnvel sitt á hvað, kölluð ,,hjaðningavíg“ og svo loks oftast samið um málalyktir. Síðan eru liðin árhundruð, margar aldir – og óhugsandi fyrir okkur Íslendinga að sjá fyrir okkur stríðsástand á Íslandi. En, erlendis, ekki síst af hálfu ísraelskra ráðamanna, heyrist svo oft, ,,við þurfum að hefna fyrir þetta eða hitt“. En þetta eru hvorki sjálfsvörn né hjaðningavíg, því ,,hefndinni“ fylgir margfalt mannfall. Þrír bandarískir hermenn féllu nýlega, í árás á eina af fjölmörgum herstöðvum Bandaríkjamanna víða um heim (hvers vegna eru þær svo víða?) – og þá virðist ráðandi aðilum í Bandaríkjunum réttlætanlegt að fella hundruð annarra miður æskilegra einstaklinga. Á Norður-Írlandi tókst loks að koma á friði, þótt það virtist lengi vera útilokað. Þótt ástandið sé víða mjög flókið og virðist nánast ómögulegt að snúa niður deilur og sætta stríðandi aðila, svo sem Ísraela og Palestínumanna, þá megum við hvorki trúa né sætta okkur við að þetta sé ómögulegt, því hvernig væri þá staðan í heiminum og sameiginlegt líf okkar Jarðarbúa á vegi statt. Getum við til dæmis sætt okkur við enn eina heimsstyrjöld? Þjóðir, þjóðabrot og fólkið þarf að reyna að sjá fyrir sér hagsmuni beggja deiluaðila – og sameiginlega hagsmuni þegar deilur eru til staðar, því oftast eru finnanlegir einhverjir sameiginlegir hagsmunir. Deiluaðilar geta þurft aðstoð, frá utanaðkomandi aðilum – sáttamiðlurum eða sáttasemjurum. Þar kemur að fyrirsögn greinarinnar – Víðsýnir og hugrakkir leiðtogar óskast - til að bjóða sig fram til að miðla málum, finna og fá fram og greina orsakir ágreinings. Reyna að finna hvaða sérstöku hagsmunir hvers deiluaðila eru í myndinni. Finna hvaða sameiginlegu hagsmuni deiluaðilar geta átt og fá þá upp á yfirborðið. Og ekki má gleyma þætti tilfinninga, né heiðri og sæmd. Mikilvægt er að reyna að fá deiluaðila til að hætta að horfa stíft til fortíðar, liðinna atburða – sem enginn getur breytt. Oft má læra af reynslu fortíðar en alls ekki velta sér upp úr henni – vera frekar í nútíðinni og horfa til framtíðarinnar, sameiginlegra hagsmuna og líðan allra fram undan. Iðulega eru skipulögð alheims-íþróttamót og framkvæmd með glans. Væri ekki freistandi að skipuleggja og koma á allsherjarfriði? Hvað þarf til? Hverja þarf að hverju ,,sáttaborði“? – Hver eru ágreiningsmálin og hagsmunirnir? - Hvaða vandamál þarf að leysa svo friðaraðstæður skapist og haldist? Ég veit að þetta er mikil einföldun, en stundum þarf að reyna að horfa á stóru myndina, í gegnum mistrið, sprengjureykinn og -rykið, horfa yfir húsarústirnar, blóðpollana og líkin – horfa til framtíðar. Við erum eitt mannkyn, búandi á einni Jörð. Verðum við ekki að reyna að umbera hvert annað, miðla málum, sætta og halda friðinn, eiga mannsæmandi framtíð? Þessi grein var í grunninn handpikkuð inn á farsíma í morgun, undir hlýrri sæng, í vetraríbúð okkar hjóna hér á Spáni, fjarri vetrarveðri, eldgosi og grindvískum flóttamönnum á Íslandi, en nálægt Miðjarðarhafinu, þar sem flóttafólk leggur líf sitt iðulega undir, til að komast frá heimili sínu og á betri og öruggari slóðir. Mikill er aðstöðumunur fólks. Við þurfum ekki stjórnmálamenn sem horfa á þrönga sérhagsmuni – eða almennt bara til eins árs eða út kjörtímabilið. Við þurfum víðsýna og djarfa leiðtoga, jafnt í landsmálum sem alþjóðlegum málum, sem horfa til 10, 20 eða 30 ára – sem þora að rugga bátnum, þora að vera tímabundið óvinsælir – þora að móta og tala fyrir stórum og mikilvægum hugmyndum og setja fram og hrinda í framkvæmd áætlunum sem eru fjöldanum og umhverfinu til hagsbóta til lengri tíma litið. Slíkir einstaklingar, sem hafa gerst alþjóðlegir sáttamiðlarar, hafa verið til á Norðurlöndunum og sjálfsagt víðar. Á Íslandi höfum við utanríkisráðherra og forsætisráðherra og öflug ráðuneyti þeirra, ríkisstjórn og forseta, auk norræns samstarfs, Evrópusamstarfs og aðgangs að öðrum þjóðarleiðtogum á hinum ýmsu fundum og þingum. Hvert um sig er mögulegur vettvangur góðra verka. – En er vilji og þor til staðar? Höfundur er sjálfstæður prófarkalesari, - www.textagerd.is, frá Bjargi, slóðum Grettissögu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Þarf háskólamenntað fólk til að kenna litlum börnum? Aldís Björk Óskarsdóttir Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við Ágústa Árnadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Opið bréf til ríkissaksóknara og forseta Hæstaréttar Guðbjörn Jónsson Skoðun Það er komið nóg Bozena Raczkowska Skoðun Skoðun Skoðun Öðruvísi Íslendingar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Þarf háskólamenntað fólk til að kenna litlum börnum? Aldís Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til ríkissaksóknara og forseta Hæstaréttar Guðbjörn Jónsson skrifar Skoðun Það er komið nóg Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir skrifar Skoðun Fullveldi Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun „Hver sagði þér að heimurinn væri réttlátur?“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Í upphafi kosningabaráttu Heimir Pálsson skrifar Skoðun Ert þú ég eða verð ég þú Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Ákall um annars konar hagkerfi Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Lögbrot íslenskrar stjórnsýslu og dómstóla Huginn Þór Grétarsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands styður þjóðarmorð Elí Hörpu og Önundarbur skrifar Skoðun Stjórnvöld bregðist við eggjaskorti með afnámi tolla Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Í hvernig samfélagi viljum við búa í? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Endurhugsum íslenskt skólakerfi: Ný sýn á nám og kennslu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Þankar um framtíð landsins okkar Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Er Landsvirkjun til sölu? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar pólitík hindrar framför Hjörtur Sveinsson skrifar Skoðun Nú á lýðræðið næsta leik Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar Sjá meira
Flóttamenn? Flóttamannavandamál? Hvers vegna? Flóttamenn hafa flúið ástand heima fyrir. Hvers vegna? Stríðsátök? Hvers vegna? Mögulegar ástæður ágreinings og stríðsátaka eru sjálfsagt skoðanamunur, ólíkir hagsmunir, valdabrölt, menningarmunur, ólík trúarbrögð, þekkingarskortur, skortur á samskiptahæfni, skortur á tungumálakunnáttu og að tala við og heyra og skilja hvað aðrir eru að segja. Leiðtogar óskast, til að setja sig inn í mál og miðla málum. Ekki bara ,,Það þarf að brjóta bátana“, svo flóttafólkið komist ekki út á Miðjarðarhafið. Það ættu ekki að vera til ,,flóttamannavandamál“ – né mikill kostnaður við að leysa úr þeim. Heimurinn – alþjóðasamfélagið – ætti að bæta og tryggja aðstæður fólks heima hjá því, þannig að fólkið þurfi ekki að flýja heimili og heimaslóðir sínar. Vinnu og fjármuni ætti að setja í forvarnir, en ekki bara afleiðingar – sársaukafullar, lítillækkandi og dýrar aðgerðir vegna flóttafólks. Hergagnaframleiðsla – hvers vegna er hún leyfileg? Meðan ýmislegt annað er bannað? Væri ekki nær að fjármunum sem í hana fara væri veitt í að bæta menntun og lífsskilyrði í vanþróuðum löndum. (En, kannski leiðir það og fleira til offjölgunar mannkyns – það er sjálfsagt margt að varast.) Hvernig getur Rússland komist upp með að því er virðist ástæðulausa innrás í Úkraínu? Hvers vegna virðist alþjóðasamfélagið vera svona máttlaust þegar kemur að raunhæfum og virkum lausnum til að setja niður ágreining, deilur og hernaðarátök – svo víða um heiminn sem raun ber vitni? Eru Sameinuðu þjóðirnar máttlausar? Hvers vegna? Og eða friðargæsluliðar á þeirra vegum? Virðast ekki Bandaríkin koma fram og telja sig vera nokkurs konar ,,alheims-lögreglu“? En kannski bara þar sem bandarískir fjárhagslegir eða valda-hagsmunir eru í húfi, stundum með inngripum í svæðisbundið valdabrölt? Veita þessum og hinum hópum vopnabúnað og þjálfun, til að hafa ,,æskileg áhrif“ – væntanlega fyrir eigin sérhagsmuni, en stundum með ófyrirséðum og neikvæðum langtímaáhrifum á viðkomandi svæðum og heimshlutum. Og virðast komast nánast átölulaust upp með þetta gagnvart alþjóðasamfélaginu. Hvers vegna virðist vera auðsjáanlegur tvískinnungur, annars vegar gagnvart Rússlandi og hins vegar Ísrael, þegar báðir þessir aðilar beita því sem virðist augsýnilegur yfirgangur og grimmd gagnvart nágrannaþjóð. Önnur þjóðin er réttilega ,,dæmd“ harkalega, beitt viðskiptaþvingunum sem eru dýrkeyptar fyrir alla, útilokuð úr sameiginlegum íþróttakeppnum og Eurovision, – en ekki hin þjóðin. Hvers vegna?Og á Íslandi er flóttafólk frá öðru ,,fórnarlandinu“ velkomið, en ekki eins velkomið frá hinu, Palestínu. Hvers vegna virðist svo erfitt að koma á varanlegum friði á milli Ísraels og Palestínu? Ástandið þar minnir að hluta á Sturlungaöldina á Íslandi, fyrir mörgum öldum, – þegar einhver drap einhvern, lýsti víginu á hendur sér – og síðan þurfti að hefna – jafnvel sitt á hvað, kölluð ,,hjaðningavíg“ og svo loks oftast samið um málalyktir. Síðan eru liðin árhundruð, margar aldir – og óhugsandi fyrir okkur Íslendinga að sjá fyrir okkur stríðsástand á Íslandi. En, erlendis, ekki síst af hálfu ísraelskra ráðamanna, heyrist svo oft, ,,við þurfum að hefna fyrir þetta eða hitt“. En þetta eru hvorki sjálfsvörn né hjaðningavíg, því ,,hefndinni“ fylgir margfalt mannfall. Þrír bandarískir hermenn féllu nýlega, í árás á eina af fjölmörgum herstöðvum Bandaríkjamanna víða um heim (hvers vegna eru þær svo víða?) – og þá virðist ráðandi aðilum í Bandaríkjunum réttlætanlegt að fella hundruð annarra miður æskilegra einstaklinga. Á Norður-Írlandi tókst loks að koma á friði, þótt það virtist lengi vera útilokað. Þótt ástandið sé víða mjög flókið og virðist nánast ómögulegt að snúa niður deilur og sætta stríðandi aðila, svo sem Ísraela og Palestínumanna, þá megum við hvorki trúa né sætta okkur við að þetta sé ómögulegt, því hvernig væri þá staðan í heiminum og sameiginlegt líf okkar Jarðarbúa á vegi statt. Getum við til dæmis sætt okkur við enn eina heimsstyrjöld? Þjóðir, þjóðabrot og fólkið þarf að reyna að sjá fyrir sér hagsmuni beggja deiluaðila – og sameiginlega hagsmuni þegar deilur eru til staðar, því oftast eru finnanlegir einhverjir sameiginlegir hagsmunir. Deiluaðilar geta þurft aðstoð, frá utanaðkomandi aðilum – sáttamiðlurum eða sáttasemjurum. Þar kemur að fyrirsögn greinarinnar – Víðsýnir og hugrakkir leiðtogar óskast - til að bjóða sig fram til að miðla málum, finna og fá fram og greina orsakir ágreinings. Reyna að finna hvaða sérstöku hagsmunir hvers deiluaðila eru í myndinni. Finna hvaða sameiginlegu hagsmuni deiluaðilar geta átt og fá þá upp á yfirborðið. Og ekki má gleyma þætti tilfinninga, né heiðri og sæmd. Mikilvægt er að reyna að fá deiluaðila til að hætta að horfa stíft til fortíðar, liðinna atburða – sem enginn getur breytt. Oft má læra af reynslu fortíðar en alls ekki velta sér upp úr henni – vera frekar í nútíðinni og horfa til framtíðarinnar, sameiginlegra hagsmuna og líðan allra fram undan. Iðulega eru skipulögð alheims-íþróttamót og framkvæmd með glans. Væri ekki freistandi að skipuleggja og koma á allsherjarfriði? Hvað þarf til? Hverja þarf að hverju ,,sáttaborði“? – Hver eru ágreiningsmálin og hagsmunirnir? - Hvaða vandamál þarf að leysa svo friðaraðstæður skapist og haldist? Ég veit að þetta er mikil einföldun, en stundum þarf að reyna að horfa á stóru myndina, í gegnum mistrið, sprengjureykinn og -rykið, horfa yfir húsarústirnar, blóðpollana og líkin – horfa til framtíðar. Við erum eitt mannkyn, búandi á einni Jörð. Verðum við ekki að reyna að umbera hvert annað, miðla málum, sætta og halda friðinn, eiga mannsæmandi framtíð? Þessi grein var í grunninn handpikkuð inn á farsíma í morgun, undir hlýrri sæng, í vetraríbúð okkar hjóna hér á Spáni, fjarri vetrarveðri, eldgosi og grindvískum flóttamönnum á Íslandi, en nálægt Miðjarðarhafinu, þar sem flóttafólk leggur líf sitt iðulega undir, til að komast frá heimili sínu og á betri og öruggari slóðir. Mikill er aðstöðumunur fólks. Við þurfum ekki stjórnmálamenn sem horfa á þrönga sérhagsmuni – eða almennt bara til eins árs eða út kjörtímabilið. Við þurfum víðsýna og djarfa leiðtoga, jafnt í landsmálum sem alþjóðlegum málum, sem horfa til 10, 20 eða 30 ára – sem þora að rugga bátnum, þora að vera tímabundið óvinsælir – þora að móta og tala fyrir stórum og mikilvægum hugmyndum og setja fram og hrinda í framkvæmd áætlunum sem eru fjöldanum og umhverfinu til hagsbóta til lengri tíma litið. Slíkir einstaklingar, sem hafa gerst alþjóðlegir sáttamiðlarar, hafa verið til á Norðurlöndunum og sjálfsagt víðar. Á Íslandi höfum við utanríkisráðherra og forsætisráðherra og öflug ráðuneyti þeirra, ríkisstjórn og forseta, auk norræns samstarfs, Evrópusamstarfs og aðgangs að öðrum þjóðarleiðtogum á hinum ýmsu fundum og þingum. Hvert um sig er mögulegur vettvangur góðra verka. – En er vilji og þor til staðar? Höfundur er sjálfstæður prófarkalesari, - www.textagerd.is, frá Bjargi, slóðum Grettissögu.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun