Ástin laðar að: Lúpínugallabuxur mark­mið næsta árs

„Og það sem átti að vera stutt fyrsta stefnumót, endaði sem tveggja vikna dvöl í Öræfum. Í fyrra endaði ég síðan með því að flytja þangað og við löngu byrjuð að búa saman,“ segir Alice og vísar þar til sambýlismannsins Sigurgeirs Thoroddsen, yfirlandvarðar í Skaftafelli.

Alice er rannsóknarkona og raðfrumkvöðull. Alice kemur frá San Fransisco og sér fyrir sér stór tækifæri til að nýta betur íslensku lúpínuna. Og þar er til mikils að vinna því eitt af því sem blasir við í heiminum, er mikilvægi þess að vinna að sjálfbærari og umhverfisvænni framleiðslu textíls.

Sólheimar og rætur Heklu

,,Það er æðislegt að alast upp í Kaliforníu. Þarna gafst mér tækifæri á að vera nálægt náttúrunni en þó með gott aðgengi að öllu sem þarf, menntunarlega og í öðru. San Fransisco svæðið er líka mjög skapandi umhverfi,“ segir Alice, sem nýtti tímann til að ferðast þegar hún var í framhaldsnámi; var í fjóra mánuði í Indlandi og síðar lá leiðin til Hollands.

„Ég þurfti reyndar að fara heim þaðan vegna Covid.“

Til Íslands kom hún fyrst árið 2019.

„Ég var að læra iðnhönnun og umhverfisfræði og í því námi, var boðið upp á ferðakúrsa sem gáfu manni færi á að sækja nýja staði og vinna að verkefnum þar, sem síðan voru nýtt í náminu. Einn slíkur áfangastaður voru Sólheimar í Grímsnesi og þar dvaldi ég í tvær vikur árið 2019,“ segir Alice og bætir við:

„Þar vorum við hópur nemenda að sinna ýmsum verkefnum í gróðurhúsunum og að planta ógrynni trjáa við Heklurætur. Eftir þessa dvöl má segja að Ísland hafi átt sérstakan stað í hjartanu og ég hugsaði strax með mér: Hingað er ég til í að koma aftur einn daginn.“

Blönduós

Alice nam iðnhönnun í Massachusetts College of Art and Design og eftir útskrift, fór hún að vinna á Bostonsvæðinu.

„Starfið mitt fólst í að hanna skynditísku [e. fast fashion] nestisbox,“ segir Alice og tiltekur að það hafi verið af hinu góða að kynnast heimi framleiðslu og iðnaðar um tíma.

Einn daginn rekst ég á auglýsingu um námskeið hjá Textílmiðstöðinni á Blönduósi á Íslandi, sem kallast Fabricademy. 

Og ég hugsaði strax með mér: 

Er ekki tækifærið bara komið þarna?“

Úr varð að Alice pakkaði niður og flaug til Íslands. Þetta var haustið 2022 og var ætlunin að dvelja og starfa á Blönduósi í hálft ár.

„Mér þótti afar gott að búa á Blönduósi. Var svo sem fyrst og fremst upptekin af verkefninu sem ég var að vinna að, en samfélagið tók vel á móti mér og þarna leið mér mjög vel,“ segir Alice, en til þess að átta sig betur á því í hverju rannsóknarvinna Alice fólst, má nefna að meginmarkmið Textílmiðstöðvarinnar er að vera alþjóðleg miðstöð rannsóknar- og þróunarstarfssemi í textílframleiðslu, textíllistum og handverki í textíl.

Áhersla er lögð á nýsköpunar- þróunar- og samstarfsverkefni sem stuðla að atvinnuuppbyggingu í tengslum við textíl en það var í gegnum þetta verkefni, sem áhugi Alice vaknaði á því að vinna með íslensku lúpínuna.

Öræfi

Þótt Alice sjái fyrir sér tækifæri með íslenska lúpínu og fleira tengt textíl, var það fyrst og fremst ástin fyrir austan sem tryggði að hún ílengist á Íslandi.

Flutt í Skaftafell, sat Alice þó ekki aðgerðarlaus því áður en varði var hún farin af stað með sitt eigið verkefni. Það var síðan kynnt til sögunnar síðasta vetur undir nafninu Ullarkögglar, verkefni sem meðal annars tók þátt í Gulleggið Topp Tíu 2024.

„Það verður alltaf afgangshluti af ull sem ýmist er hent eða flutt úr landi ónotuð. Þetta eru ullarkögglarnir sem eru oft með kúk og öðru í og því ekki hægt að nýta á hefðbundinn hátt,“ segir Alice og bætir við:

„Ullarkögglahugmyndin byggir á því að nýta þessa köggla sem hluta af fóðurbætandi efni í mold innanhúsplantna og blóma. Því ullin sígur í sig vatn og Ullarköggull getur því nýst við að rækta plöntur innandyra, sem ekki þurfa eins mikla vöktun en eru þó að gefa í þessa hollu og góðu súrefnishringrás í andrúmsloftinu.“

Í janúar á þessu ári stofnaði Alice síðan sprotafyrirtækið Arctic Fibers með Matthildi Marvinsdóttur. Saman tóku þær þátt í viðskiptahraðlinum Hringiðu en síðustu sex mánuði hefur Alice hlotið ýmsa styrki fyrir verkefnin sín; Frá Uppbyggingarsjóði Suðurlands, frá Atvinnumálum kvenna og Hönnunarsjóð.

Í Hringiðu varð sprotafyrirtækið Arctic Fibers til, en markmið þess er að umbreyta lúpínu á Íslandi þannig að úr verði aðgengilegt efni fyrir byggingariðnað, textíl og fleira.

Markmið þeirra er að stofna plöntutrefja- verksmiðju þar sem unnið er að því að koma hráefnum landbúnaðarins aftur í verk á sjálfbæran hátt.

„Það er rosalega mikil hvatning sem felst í því að fá styrki fyrir svona frumkvöðlaverkefni,“ segir Alice í samtali um hversu mikilvæg rannsóknar- og þróunarhluti sprotaverkefna er.

Alice segir styrkleika sína og Matthildar liggja í sköpunarhlutanum og það verði því markmið fyrirtækisins á síðari stigum að fá meiri viðskiptaþenkjandi aðila að borði. Sem stendur felist verkefnið þó í að átta sig á því hversu langt eða mikið er hægt að gera úr íslensku lúpínunni.

„Markmiðið á næsta ári er að búa til lúpínu-gallabuxur!“ segir Alice og bætir við:

Að nýta lúpínuna í fataiðnaðinn er stóri draumurinn en við gerum okkur alveg grein fyrir því að áður en slíkur draumur yrði að veruleika, væru verkefnin eflaust minni í sniðum og tekin í skrefum.“

Alice unir sér vel á Íslandi og ljóst er af samtalinu að það er ekkert farasnið á henni.

„Ég viðurkenni að íslenskan er erfitt tungumál að læra. En Sigurgeir er að hjálpa mér og við erum meira að segja með litla minnismiða út um allt hús heima, með íslenskum orðum svo mér lærist hvað hlutirnir heita,“ segir Alice og brosir.

Þar sem Sigurgeir er ættaður úr Öræfum, segir hún drauminn vera að byggja eigið hús á landskika sem hann á.

„En það er seinni tíma mál að ákveða búsetuna til langstíma. Til dæmis með tilliti til þess hvað er í boði hérna fyrir börn og svo framvegis. Þar gætu verið möguleikar til skoðunar annars staðar en hér, á Íslandi eða jafnvel í Kaliforníu, þetta kemur bara í ljós.“

Seinna meir stefnir hún á meistaranám, en þó ekki strax.

„Í augnablikinu er ég fyrst og fremst með hugann við lúpínuverkefnið, en sinni öðrum störfum og öðrum sprotaverkefnum samhliða, reyni að læra íslenskuna smátt og smátt og nýt þess að búa á Íslandi. Sem ég held að fjölskyldunni minni finnist fínt því þau vissu stundum af mér hér og þar í Bandaríkjunum eða úti í heimi þannig að það að vita af mér ráðsettri í Skaftafelli á Íslandi er bara þægileg tilhugsun.“