Hart tekist á um um­deildar aug­lýsingar SFS

„En það má búast við því, þegar fjallað er um sjávarútveg að það séu skiptar skoðanir á því. Þeir sem hafa verið neikvæðir verða það áfram og þá skipta þessar auglýsingar ekki máli í þeim ranni.“

Það er hugur í Heiðrúnu Lind, hún er herská og engan bilbug á henni að finna. Í auglýsingunum er nánast sem samtökin séu að róa lífróður eftir að ríkisstjórnin ákvað að tvöfalda innheimt veiðigjald og auknum tekjum verði varið í innviðauppbyggingu. Þetta segir Hanna Katrín Friðriksson atvinnuvegaráðherra.

Heiðrún Lind segir það auðvitað svo um sjávarútveg, þar sem aðgengi að fiskimiðum er takmarkað og stjórnvöld ýti fyrirtækjum út í að hagræða að það komi niður á einhverjum.

Segir að hér væri auðn ef ekkert hefði verið gert

„Þetta er ekkert léttvægt mál og það verður að sýna því skilning,“ segir Heiðrún Lind sem bendir á að ef ekki væri fiskveiðistjórnunarkerfið, hvar stæðu byggðir landsins þá?

„Þá væri engin sjávarútvegur. Það er bara staðan, ef ekkert hefði verið gert værum við ekki á góðum stað og landsbyggðin væri ekki á góðum stað. Við erum með nokkur stöndug fyrirtæki og þar er festan í byggðinni,“ segir Heiðrún og bendir á ýmsa tengda þjónustu sem hefur þróast meðfram. „Tekjur hafa aldrei verið meiri né jafnari dreifing tekna.“

Heiðrún Lind er þar að tala um dreifingu um landið allt en sjávarútvegsfyrirtæki séu festan í hverjum fjórðungi. Hún segist sýna því fullan skilning, sérstaklega gagnvart þeim þar sem hagræðingin hafi komið illa við menn og það sé eðlileg tilfinning.

Elías er býsna afgerandi í sínum pistli sem hann kallar „Arfleifð þorpanna“ þar sem hann fjallar um breytingar á stjórn fiskveiða, verðmætin færð frá þorpum til handhafa fiskveiða sem höfðu það í för með sér að meðan „kvótahafar fengu notið verðmætanna þurftu aðrir að borga. 

Í tilviki þorpanna féll víxillinn á íbúana. Á sama tíma og virði fasteigna þorpsins lækkaði jókst virði hins framseljanlega kvóta. Það er nefnilega þannig að tilfærsla verðmæta frá einum aðila til annars, af mannavöldum, hefur mikil áhrif á öll samfélög – langt umfram það sem nokkurn getur órað fyrir.“

Makalaus áróður SFS

Elías beinir spjótum sínum að auglýsingum SFS. Hann segir lífið í þorpunum þá hafa verið skapandi; þar ríkti heilbrigð samkeppni; tækifærin voru óteljandi vegna nálægðar við fiskimiðin; hvert þorp var heilbrigt og skapaði jöfn tækifæri þrátt fyrir að vera ekki fullkomið samfélag.“

En þorpin urðu undir að sögn Elíasar og kvótahafar dagsins hafi notið afrakstursins.

„Það er af þessum ástæðum sem auglýsingar SFS hreinlega misbjóða mér. Auglýsingarnar bera vitni um ævintýralegan hroka þeirra sem tóku lífsbjörgina frá þorpunum en kalla nú eftir ásjá þeirra og aðstoð þegar sanngjörn krafa er gerð um eðlilegt afgjald kvótahafanna til samfélagsins. Sorglegt,“ segir Elías.

Hann biður um að sér verði hlíft „við þessum makalausa áróðri SFS því hann er fullkominn vanvirða við þorpin, fullkominn vanvirða við heilbrigða skynsemi, fullkomin vanvirða við samfélagið sem við byggjum og fullkomin vanvirða við söguna - en segir afar mikið um þá sem bera áróðurinn fram og fjármagna.“

Vilja upplýsa þingheim um þá vá sem fyrir dyrum stendur

Þetta eru þung orð og Heiðrún Lind segist sýna þeim skilning. Og það verði að koma í ljós með áframhaldandi auglýsingaherferð.

„Mér finnst það ósanngjörn gagnrýni að við séum sökuðu um að keyra auglýsingaherferð þegar ríkisstjórnin hefur ekki viljað hlusta á fagaðila og það á að keyra þetta mál áfram af miklum hraða. Hvernig eigum við öðruvísi að koma sjónarmiðum okkar á framfæri?“

Heiðrún Lind segir almenning vilja fá upplýsingar um hvað snýr upp og hvað niður í sjávarútvegi. Hvað verði gert verður að koma í ljós. „Við eigum von á því að ekki verði mikið tillit til okkar athugasemda og þá er það okkar að koma sjónarmiðum til þingmanna. Þetta varðar allan almenning.“

Heiðrún Lind segir að nú sé verið að róa lífróður. „Sjávarútvegur hefur verið til í hundarð ár, þessi ríkisstjórn í ríflega hundrað daga. Við höldum okkar striki, það er ekkert annað í boði. Ég ætla bara að halda í vonina um að þingið taki á endanum skynsamlega ákvörðun,“ segir Heiðrún Lind. Ljóst er að baráttan er bara að harðna.