Menning

Síendurtekin krossfesting

kolbeinn óttarsson proppé skrifar
„Megas yrkir mjög mikið um mannlegan breyskleika, um lostann og um ósigur mannsins fyrir sjálfum sér,“ segir Óttar Guðmundsson.
„Megas yrkir mjög mikið um mannlegan breyskleika, um lostann og um ósigur mannsins fyrir sjálfum sér,“ segir Óttar Guðmundsson. fréttablaðið/gva
Þetta er bókin sem Megas samþykkir að sé skrifuð um sig. Hann vildi ekki láta skrifa ævisögu sína, hann vildi ekki láta skrifa viðtalsbók, en hann var til í að skrifuð væri bók um verkin hans og þau væru túlkuð af höfundi bókarinnar. Afurðin er bókin (Esenis tesenis tera) Viðrini veit ég mig vera, þar sem Óttar Guðmundsson kafar í verk Megasar með hliðsjón af dauðasyndunum. En hvað var það sem kveikti þá nálgun?

„Dauðasyndirnar eru fyrirbæri sem hafa heillað mig lengi, þetta sem við köllum mannlegan breyskleika. Megas yrkir mjög mikið um mannlegan breyskleika, um lostann og um ósigur mannsins fyrir sjálfum sér. Það lá því í augum uppi að það yrði þemað, þessi nálgun hans að breyskleikanum og þessum stöðugu ósigrum mannsins sem Megas yrkir mjög mikið um.“

Er Megas kannski að taka sig út úr verkum sínum með þessari nálgun, að láta þau tala fyrir sig óháð hans persónu?

„Megas er stór hluti af öllum þessum verkum og þau af honum, þannig að hann getur aldrei tekið sig út úr þeim,“ segir Óttar. „Hann stendur og fellur með þeim.“

„Ég er líka að skrifa um ævi hans eins og hún er í kringum verkin og hvernig þau tengjast þeim viðburðum sem gerast á hans ferli. Þannig er bókin að einhverju leyti dulbúin ævisaga.“

Dauðasyndirnar leiða hugann að Biblíunni og ósjálfrátt fer maður að hugsa um ævi Megasar með öllu sínu risi og falli. Er biblíuleg goðsaga þar á ferð?

„Já, það má segja það. Fallið og upprisan og svo þessi endurtekna krossfesting. Hann er búinn að vera krossfestur margsinnis og gengst dálítið upp í því. Yrkir reyndar um krossfestinguna á einni af fyrstu plötunum í Ég hef ekki tölu.

Ég bendi á það í bókinni, eins og fleiri sem vinna með honum hafa gert, að hann getur verið í mikilli óreiðu með sjálfan sig, en alltaf verið jafn pottþéttur sem listamaður. Mætir með allt útskrifað í nótum og allt er skipulagt og ekkert er tilviljunum háð. En svo getur lífið hans verið kaótískt við hliðina á þessu skipulagi.“

Óttar segir að Megas sé margbrotinn persónuleiki, en hvernig snýr það að geðlækninum Óttari?

„Hann er með ákveðna áráttu- og þráhyggjuhegðun, sérstaklega gagnvart sinni listsköpun sem hann tekur mjög alvarlega.“

Óttar beitir mjög persónulegri nálgun í bókinni og þar má sjá hressandi hreinskilni eins og viðurkenningu á að sumir textar Megasar séu illskiljanlegir.

„Hann er mikið ólíkindatól og sumir textarnir eru mjög léttir og leikandi og höfða alveg til manns, bæði lag og orð og meining, en svo stundum veit maður ekkert hvað hann er að fara og skilur ekki neitt. Hann er svo margbreytilegur sem listamaður. Hann viðurkennir það oft að hann skilur ekki sjálfur hvað hann er að yrkja. En lag og texti vefjast saman í eina heild eins og abstrakt málverk. Maður skilur ekki alltaf hvert hann er að fara en heildarmyndin er gjarnan stórbrotin.

Megas segir oft að þetta komi upp úr djúpunum, eitthvað sem hann er að hugsa, allt í einu sé komið lag og texti upp úr hugardjúpunum sem hann skilur kannski ekki neitt í. Hann er mikill listamaður sem hefur auðgað tilveru mína og margra annarra. Ég er mjög stoltur af því að hafa fengið að skrifa þessa bók með blessun Megasar.“






Fleiri fréttir

Sjá meira


×