Manngæska og fjármagn Guðrún Alda Harðardóttir skrifar 6. október 2016 07:00 Þegar ég horfi upp á hvernig börnum og öldruðum er iðulega sýnt virðingarleysi í samfélagi okkar, þá velti ég fyrir mér hvar vandinn liggur. Er það fjármagnsleysi? Ef til vill. En fjármagn skapar ekki endilega virðingu og manngæska krefst ekki endilega fjármagns. Ég segi hér stutta sögu sem gefur örlitla innsýn í það hvernig ástandið er í heilbrigðiskerfinu okkar sem stjórnvöld segja að sé eitt það besta í heiminum. Hún er því miður ekkert einsdæmi, og þess vegna segi ég hana. Kona sem barist hefur alla sína tíð fyrir þá sem minna mega sín í íslensku samfélagi er orðin öldruð, veikburða, lögblind og hreyfigetan lítil, með kvíða og mikla innilokunarkennd. Hugurinn er hins vegar fullfrískur, en þar sem hún þarf aðstoð við persónulegar þarfir þá er hún vistuð á stofnun í dag. Og á þessari stofnun hefur hún mátt þola ýmislegt ofan á það sem áður er nefnt, meðal annars gleymst inni á salerni án neyðarbjöllu. Þá þótti ekki ástæða til að læknir skoðaði hana þegar hún fékk flensu þrátt fyrir að aðstandendur konunnar hefðu lýst áhyggjum sínum við starfsfólk stofnunarinnar yfir auknum slappleika konunnar. Starfsfólkið virtist ekki hafa miklar áhyggjur og svaraði því til að hún væri orðin öldruð og eflaust væri um ellihrörnun að ræða. Konan hafði verið veik í um tvær vikur þegar aðstandendur hringdu í stofnunina og fóru fram á að læknir skoðaði hana. Þar sem vitað var að læknir kæmi vanalega í húsið upp úr hádegi, þá mættu þeir auk þess þangað á sama tíma. Konan var jafn slöpp og áður og sagðist hafa hringt neyðarbjöllunni látlaust þá um nóttina en enginn hefði komið. Í ljós kom að bjallan virkaði ekki sem skyldi. Þetta var um klukkan 13.30 og þótt konan hefði tjáð starfsfólkinu strax um morguninn að hún hefði hringt bjöllunni um nóttina en enginn komið, sá ekkert af starfsfólkinu ástæðu til að kanna hvort bjallan væri í lagi. Og meðan aðstandendurnir voru á staðnum sjá þeir mann með hlustunarpípu í vasa ganga framhjá sjúkrastofunni og segist hann aðspurður vera læknir. Þeir lýsa áhyggjum sínum yfir ástandi móðurinnar og biðja hann að hlusta hana, þótt ekki væri meira. Hann gerði það og í ljós kom að konan var með vökva í báðum lungum! Og hafði eflaust verið með það um nokkurt skeið. Ef þessi kona hefði verið í heimahúsi, hefði hún einfaldlega farið á læknavaktina eða fengið lækni heim, eins og gengur og gerist. En þar sem hún var stödd á stofnun þar sem læknar og annað hjúkrunarfólk starfar, hefði mátt búast við að hún ætti greiðari aðgang að heilbrigðisþjónustu en þeir sem heima eru. Þar ríkti hins vegar sinnuleysi gagnvart ástandi konunnar, eins og áður er lýst. Rétt er að taka fram að ekki var hægt að greina að mannekla hrjáði stofnunina. Lesandi góður, þetta er raunsönn saga af aðstæðum sem enginn myndi vilja lenda í sjálfur en því miður er þetta ekki einsdæmi um það ófremdarástand sem ríkir víða í heilbrigðiskerfinu hér á landi. Gamla fólkið okkar á betra skilið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Af hverju þarf ég alltaf að vera í kaffi hjá Bjarna og Simma? Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Menntaumræða á villigötum Gunnlaugur Magnússon Skoðun Eru móttökuskólar málið? Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir Skoðun Ef það er enginn bóndi – þá er enginn matur Eyjólfur Ingvi Bjarnason Skoðun Opið bréf til foreldra í Drafnarsteini Halldóra Guðmundsdóttir Skoðun Hélst þú upp á krabbameinið? Áslaug Eiríksdóttir Skoðun Hærri laun eða viðhalda áunnum réttindum! Hvernig verðleggjum við menntun barnanna okkar? Böðvar Ingi Guðbjartsson Skoðun Hvað með afköst ríkisins? Ágúst Kristján Steinarsson Skoðun Menningarblöndun: Styrkur samfélagsins Jasmina Vajzović Crnac Skoðun Með samvinnu, stuðning og skilningi er hægt að finna nýjar leiðir til að vera félagslega virkur – jafnvel í erfiðum aðstæðum Kolbrún Halla Guðjónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Menntaumræða á villigötum Gunnlaugur Magnússon skrifar Skoðun Af hverju þarf ég alltaf að vera í kaffi hjá Bjarna og Simma? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Eru móttökuskólar málið? Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvað með afköst ríkisins? Ágúst Kristján Steinarsson skrifar Skoðun Hærri laun eða viðhalda áunnum réttindum! Hvernig verðleggjum við menntun barnanna okkar? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Með samvinnu, stuðning og skilningi er hægt að finna nýjar leiðir til að vera félagslega virkur – jafnvel í erfiðum aðstæðum Kolbrún Halla Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Ef það er enginn bóndi – þá er enginn matur Eyjólfur Ingvi Bjarnason skrifar Skoðun Menningarblöndun: Styrkur samfélagsins Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Horfin þjóð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til borgarstjórnar vegna málefna í Grafarvogi Kristjana Knudsen skrifar Skoðun Opið bréf til foreldra í Drafnarsteini Halldóra Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing um lög versus viðhorf Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Frægðarvæðing og innihald í stjórnmálum Steingrímur J. Sigfússon skrifar Skoðun Frelsi - ekkert miðjumoð! Kári Allansson,Ívar Orri Ómarsson skrifar Skoðun Litlir sigrar, stór áhrif – Hvernig iðjuþjálfar Ljóssins hjálpa krabbameinsgreindum að auka og viðhalda virkni, gleði og styrk Guðný Katrín Einarsdóttir skrifar Skoðun Er ekki best að fara í framboð? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Er best að gera ekki neitt þegar börn búa ekki við jöfn tækifæri? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Einokun að eilífu, amen Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Fjölmennar kvennastéttir Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Fjölmörg hlutverk skólafólks! Gróa Arndal Axelsdóttir skrifar Skoðun Hvernig samfélag? Egill Rúnar Sigurðsson skrifar Skoðun Hvers vegna segir Lilja ekki satt? Björn B Björnsson skrifar Skoðun 49 ár Bryndís Guðmundsdóttir,Helga Björg O. Ragnarsdóttir,María Björk Lárusdóttir,Rósa Björk Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Tilraunaverkefnið Ísland Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Frumvarp til fjárlaga 2025 - Áherslur ÖBÍ réttindasamtaka Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Venjulegt fólk á þing – umbætur strax Eldur Smári Kristinsson skrifar Skoðun Við ætlum áfram, ekki afturábak Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnmálaflokkar og stefnur – Vöndum valið Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Að geta fundið til með börnum: Heildstæð nálgun í skólakerfinu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Sigrumst á mænusótt (lömunarveiki) sem enn er á sveimi! Alma D. Möller skrifar Sjá meira
Þegar ég horfi upp á hvernig börnum og öldruðum er iðulega sýnt virðingarleysi í samfélagi okkar, þá velti ég fyrir mér hvar vandinn liggur. Er það fjármagnsleysi? Ef til vill. En fjármagn skapar ekki endilega virðingu og manngæska krefst ekki endilega fjármagns. Ég segi hér stutta sögu sem gefur örlitla innsýn í það hvernig ástandið er í heilbrigðiskerfinu okkar sem stjórnvöld segja að sé eitt það besta í heiminum. Hún er því miður ekkert einsdæmi, og þess vegna segi ég hana. Kona sem barist hefur alla sína tíð fyrir þá sem minna mega sín í íslensku samfélagi er orðin öldruð, veikburða, lögblind og hreyfigetan lítil, með kvíða og mikla innilokunarkennd. Hugurinn er hins vegar fullfrískur, en þar sem hún þarf aðstoð við persónulegar þarfir þá er hún vistuð á stofnun í dag. Og á þessari stofnun hefur hún mátt þola ýmislegt ofan á það sem áður er nefnt, meðal annars gleymst inni á salerni án neyðarbjöllu. Þá þótti ekki ástæða til að læknir skoðaði hana þegar hún fékk flensu þrátt fyrir að aðstandendur konunnar hefðu lýst áhyggjum sínum við starfsfólk stofnunarinnar yfir auknum slappleika konunnar. Starfsfólkið virtist ekki hafa miklar áhyggjur og svaraði því til að hún væri orðin öldruð og eflaust væri um ellihrörnun að ræða. Konan hafði verið veik í um tvær vikur þegar aðstandendur hringdu í stofnunina og fóru fram á að læknir skoðaði hana. Þar sem vitað var að læknir kæmi vanalega í húsið upp úr hádegi, þá mættu þeir auk þess þangað á sama tíma. Konan var jafn slöpp og áður og sagðist hafa hringt neyðarbjöllunni látlaust þá um nóttina en enginn hefði komið. Í ljós kom að bjallan virkaði ekki sem skyldi. Þetta var um klukkan 13.30 og þótt konan hefði tjáð starfsfólkinu strax um morguninn að hún hefði hringt bjöllunni um nóttina en enginn komið, sá ekkert af starfsfólkinu ástæðu til að kanna hvort bjallan væri í lagi. Og meðan aðstandendurnir voru á staðnum sjá þeir mann með hlustunarpípu í vasa ganga framhjá sjúkrastofunni og segist hann aðspurður vera læknir. Þeir lýsa áhyggjum sínum yfir ástandi móðurinnar og biðja hann að hlusta hana, þótt ekki væri meira. Hann gerði það og í ljós kom að konan var með vökva í báðum lungum! Og hafði eflaust verið með það um nokkurt skeið. Ef þessi kona hefði verið í heimahúsi, hefði hún einfaldlega farið á læknavaktina eða fengið lækni heim, eins og gengur og gerist. En þar sem hún var stödd á stofnun þar sem læknar og annað hjúkrunarfólk starfar, hefði mátt búast við að hún ætti greiðari aðgang að heilbrigðisþjónustu en þeir sem heima eru. Þar ríkti hins vegar sinnuleysi gagnvart ástandi konunnar, eins og áður er lýst. Rétt er að taka fram að ekki var hægt að greina að mannekla hrjáði stofnunina. Lesandi góður, þetta er raunsönn saga af aðstæðum sem enginn myndi vilja lenda í sjálfur en því miður er þetta ekki einsdæmi um það ófremdarástand sem ríkir víða í heilbrigðiskerfinu hér á landi. Gamla fólkið okkar á betra skilið.
Hærri laun eða viðhalda áunnum réttindum! Hvernig verðleggjum við menntun barnanna okkar? Böðvar Ingi Guðbjartsson Skoðun
Með samvinnu, stuðning og skilningi er hægt að finna nýjar leiðir til að vera félagslega virkur – jafnvel í erfiðum aðstæðum Kolbrún Halla Guðjónsdóttir Skoðun
Skoðun Hærri laun eða viðhalda áunnum réttindum! Hvernig verðleggjum við menntun barnanna okkar? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Með samvinnu, stuðning og skilningi er hægt að finna nýjar leiðir til að vera félagslega virkur – jafnvel í erfiðum aðstæðum Kolbrún Halla Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Litlir sigrar, stór áhrif – Hvernig iðjuþjálfar Ljóssins hjálpa krabbameinsgreindum að auka og viðhalda virkni, gleði og styrk Guðný Katrín Einarsdóttir skrifar
Skoðun Er best að gera ekki neitt þegar börn búa ekki við jöfn tækifæri? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun 49 ár Bryndís Guðmundsdóttir,Helga Björg O. Ragnarsdóttir,María Björk Lárusdóttir,Rósa Björk Bergþórsdóttir skrifar
Skoðun Að geta fundið til með börnum: Heildstæð nálgun í skólakerfinu Inga Sigrún Atladóttir skrifar
Hærri laun eða viðhalda áunnum réttindum! Hvernig verðleggjum við menntun barnanna okkar? Böðvar Ingi Guðbjartsson Skoðun
Með samvinnu, stuðning og skilningi er hægt að finna nýjar leiðir til að vera félagslega virkur – jafnvel í erfiðum aðstæðum Kolbrún Halla Guðjónsdóttir Skoðun