Manngæska og fjármagn Guðrún Alda Harðardóttir skrifar 6. október 2016 07:00 Þegar ég horfi upp á hvernig börnum og öldruðum er iðulega sýnt virðingarleysi í samfélagi okkar, þá velti ég fyrir mér hvar vandinn liggur. Er það fjármagnsleysi? Ef til vill. En fjármagn skapar ekki endilega virðingu og manngæska krefst ekki endilega fjármagns. Ég segi hér stutta sögu sem gefur örlitla innsýn í það hvernig ástandið er í heilbrigðiskerfinu okkar sem stjórnvöld segja að sé eitt það besta í heiminum. Hún er því miður ekkert einsdæmi, og þess vegna segi ég hana. Kona sem barist hefur alla sína tíð fyrir þá sem minna mega sín í íslensku samfélagi er orðin öldruð, veikburða, lögblind og hreyfigetan lítil, með kvíða og mikla innilokunarkennd. Hugurinn er hins vegar fullfrískur, en þar sem hún þarf aðstoð við persónulegar þarfir þá er hún vistuð á stofnun í dag. Og á þessari stofnun hefur hún mátt þola ýmislegt ofan á það sem áður er nefnt, meðal annars gleymst inni á salerni án neyðarbjöllu. Þá þótti ekki ástæða til að læknir skoðaði hana þegar hún fékk flensu þrátt fyrir að aðstandendur konunnar hefðu lýst áhyggjum sínum við starfsfólk stofnunarinnar yfir auknum slappleika konunnar. Starfsfólkið virtist ekki hafa miklar áhyggjur og svaraði því til að hún væri orðin öldruð og eflaust væri um ellihrörnun að ræða. Konan hafði verið veik í um tvær vikur þegar aðstandendur hringdu í stofnunina og fóru fram á að læknir skoðaði hana. Þar sem vitað var að læknir kæmi vanalega í húsið upp úr hádegi, þá mættu þeir auk þess þangað á sama tíma. Konan var jafn slöpp og áður og sagðist hafa hringt neyðarbjöllunni látlaust þá um nóttina en enginn hefði komið. Í ljós kom að bjallan virkaði ekki sem skyldi. Þetta var um klukkan 13.30 og þótt konan hefði tjáð starfsfólkinu strax um morguninn að hún hefði hringt bjöllunni um nóttina en enginn komið, sá ekkert af starfsfólkinu ástæðu til að kanna hvort bjallan væri í lagi. Og meðan aðstandendurnir voru á staðnum sjá þeir mann með hlustunarpípu í vasa ganga framhjá sjúkrastofunni og segist hann aðspurður vera læknir. Þeir lýsa áhyggjum sínum yfir ástandi móðurinnar og biðja hann að hlusta hana, þótt ekki væri meira. Hann gerði það og í ljós kom að konan var með vökva í báðum lungum! Og hafði eflaust verið með það um nokkurt skeið. Ef þessi kona hefði verið í heimahúsi, hefði hún einfaldlega farið á læknavaktina eða fengið lækni heim, eins og gengur og gerist. En þar sem hún var stödd á stofnun þar sem læknar og annað hjúkrunarfólk starfar, hefði mátt búast við að hún ætti greiðari aðgang að heilbrigðisþjónustu en þeir sem heima eru. Þar ríkti hins vegar sinnuleysi gagnvart ástandi konunnar, eins og áður er lýst. Rétt er að taka fram að ekki var hægt að greina að mannekla hrjáði stofnunina. Lesandi góður, þetta er raunsönn saga af aðstæðum sem enginn myndi vilja lenda í sjálfur en því miður er þetta ekki einsdæmi um það ófremdarástand sem ríkir víða í heilbrigðiskerfinu hér á landi. Gamla fólkið okkar á betra skilið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson Skoðun Skoðun Skoðun Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson skrifar Skoðun Barningur smáframleiðenda Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Erum við í ofbeldissambandi? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Ó nei, ekki aftur! Leyfisveitingar fyrir Hvammsvirkjun Margrét Erlendsdóttir skrifar Skoðun Siddhi: Yfirnáttúrulegir hæfileikar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Innviðaskuldin mikla Grímur Atlason skrifar Skoðun Umsókn um stöðu kennara í (vonandi) nálægri framtíð Heiða Ingunn Þorgeirsdóttir skrifar Skoðun Sögur Hannesar Hólmsteins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Hvað gerist svo? Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hernaðurinn gegn skólunum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Látum gusta um sjónvarpssalina og loftum út á Alþingi Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Hegðaði sér eins og einræðisherra Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hættum við að geta hugsað? Þorsteinn Siglausson,GPT-4 skrifar Skoðun Að leita langt yfir skammt Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Kveðja frá „lata“ kennaranum sem er „alltaf í fríi“ Elva Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar Skoðun Að lifa sjálfstæðu lífi Ágústa Arnar Sigurdórsdóttir skrifar Skoðun Menntaumræða á villigötum Gunnlaugur Magnússon skrifar Skoðun Af hverju þarf ég alltaf að vera í kaffi hjá Bjarna og Simma? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Sjá meira
Þegar ég horfi upp á hvernig börnum og öldruðum er iðulega sýnt virðingarleysi í samfélagi okkar, þá velti ég fyrir mér hvar vandinn liggur. Er það fjármagnsleysi? Ef til vill. En fjármagn skapar ekki endilega virðingu og manngæska krefst ekki endilega fjármagns. Ég segi hér stutta sögu sem gefur örlitla innsýn í það hvernig ástandið er í heilbrigðiskerfinu okkar sem stjórnvöld segja að sé eitt það besta í heiminum. Hún er því miður ekkert einsdæmi, og þess vegna segi ég hana. Kona sem barist hefur alla sína tíð fyrir þá sem minna mega sín í íslensku samfélagi er orðin öldruð, veikburða, lögblind og hreyfigetan lítil, með kvíða og mikla innilokunarkennd. Hugurinn er hins vegar fullfrískur, en þar sem hún þarf aðstoð við persónulegar þarfir þá er hún vistuð á stofnun í dag. Og á þessari stofnun hefur hún mátt þola ýmislegt ofan á það sem áður er nefnt, meðal annars gleymst inni á salerni án neyðarbjöllu. Þá þótti ekki ástæða til að læknir skoðaði hana þegar hún fékk flensu þrátt fyrir að aðstandendur konunnar hefðu lýst áhyggjum sínum við starfsfólk stofnunarinnar yfir auknum slappleika konunnar. Starfsfólkið virtist ekki hafa miklar áhyggjur og svaraði því til að hún væri orðin öldruð og eflaust væri um ellihrörnun að ræða. Konan hafði verið veik í um tvær vikur þegar aðstandendur hringdu í stofnunina og fóru fram á að læknir skoðaði hana. Þar sem vitað var að læknir kæmi vanalega í húsið upp úr hádegi, þá mættu þeir auk þess þangað á sama tíma. Konan var jafn slöpp og áður og sagðist hafa hringt neyðarbjöllunni látlaust þá um nóttina en enginn hefði komið. Í ljós kom að bjallan virkaði ekki sem skyldi. Þetta var um klukkan 13.30 og þótt konan hefði tjáð starfsfólkinu strax um morguninn að hún hefði hringt bjöllunni um nóttina en enginn komið, sá ekkert af starfsfólkinu ástæðu til að kanna hvort bjallan væri í lagi. Og meðan aðstandendurnir voru á staðnum sjá þeir mann með hlustunarpípu í vasa ganga framhjá sjúkrastofunni og segist hann aðspurður vera læknir. Þeir lýsa áhyggjum sínum yfir ástandi móðurinnar og biðja hann að hlusta hana, þótt ekki væri meira. Hann gerði það og í ljós kom að konan var með vökva í báðum lungum! Og hafði eflaust verið með það um nokkurt skeið. Ef þessi kona hefði verið í heimahúsi, hefði hún einfaldlega farið á læknavaktina eða fengið lækni heim, eins og gengur og gerist. En þar sem hún var stödd á stofnun þar sem læknar og annað hjúkrunarfólk starfar, hefði mátt búast við að hún ætti greiðari aðgang að heilbrigðisþjónustu en þeir sem heima eru. Þar ríkti hins vegar sinnuleysi gagnvart ástandi konunnar, eins og áður er lýst. Rétt er að taka fram að ekki var hægt að greina að mannekla hrjáði stofnunina. Lesandi góður, þetta er raunsönn saga af aðstæðum sem enginn myndi vilja lenda í sjálfur en því miður er þetta ekki einsdæmi um það ófremdarástand sem ríkir víða í heilbrigðiskerfinu hér á landi. Gamla fólkið okkar á betra skilið.
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun
Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar
Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar
Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun