Af örlæti ríkisins Már Egilsson skrifar 14. apríl 2022 08:31 Oftar nýtur ríkt fólk og fyrirtæki, forgangs eða afsláttar í viðskiptum fyrir þær sakir einar að þau eiga mikla peninga. Það var t.d. ætlun ríkisstjórnarflokkanna, í sölu ríkisins á hlutum í Íslandsbanka, að fá fyrst og fremst vel efnaða einstaklinga og fyrirtæki að borðinu og gefa þeim afslátt af sölunni. Viðskipti eru þá gjarnan sett í skrautlegan búning eða dulargervi, kjölfestufjárfestar, þannig má skilgreina þau þannig að einungis efnaðir eða eignamiklir aðilar fái að taka þátt í þeim. Þessi aðferð mælist jafnvel ágætlega fyrir ef búningurinn er sannfærandi. En þetta mistókst reyndar hjá ríkisstjórninni. Umboðsaðilar sölunnar tóku til sín þóknun langt fram úr hófi og virðast jafnvel hafa keypt af sjálfum sér, enn verra þótti sumum að minna efnaðir fengu að álpast með í viðskiptin, oftast þá tengdir aðilum sem komu að sölunni eða störfuðu hjá bankanum. Kjölfestubúningurinn var því orðinn götóttur og augljósara varð að fyrst og fremst var um að ræða gjafir frá elítu til elítu. Margir Íslendingar eru ósáttir og vilja meina að hér hafi átt sér stað fúsk og spilling, undirritaður þar á meðal. Í kjölfarið á þessu sló samanburðurinn á réttlætistaugina, þegar barst í tal meðal kollega minna sú staðreynd, að íslenska ríkið niðurgreiðir ekki að fyrra bragði ýmis nauðsynleg lyf fyrir veikt fólk. Þar má t.d. nefna parasetamól, verkjalyf sem margir taka daglega til að lina þjáningar sínar, og er ekki með almenna greiðsluþátttöku Sjúkratrygginga Íslands (SÍ), jafnvel þó því sé ávísað í stærri pakkningum sem eru lyfseðilsskyldar. Þar að auki erusýklalyf almennt ekki niðurgreidd af SÍ til fullorðinna. Þó geta sýklalyf verið nauðsynleg til að forða fólki frá miska eða alvarlegum veikindum og eru stundum nauðsynleg til að halda lífi. Sýklalyf eru lyfseðilsskyld en þó þeim sé ávísað eru þau ekki niðurgreidd án þess að til komi sérstök umsókn til SÍ þar sem læknir rökstyður ávísun þess, svokallað lyfjaskírteini sem er einhvers konar hindrunarhlaup skrifræðis fyrir sjúklinga og lækna. Hindrunarhlaup stofnana á sér stundum göfugan tilgang en hér er það til staðar jafnvel þó ekki sé um að ræða óhóflegan verðmiða frá framleiðendum og jafnvel þó ekki sé um að ræða lyf sem flokkuð eru með áhættulyfjum, ekki eru þau ný á markaði heldur. Þess má geta að verkjalyfið parasetamól og flest sýklalyf sem notuð eru hérlendis, eru á lista alþjóða heilbrigðisstofnunar (WHO) yfir lyf sem eru nauðsynleg hverju ríki ef vel á að ganga, að viðhalda góðri heilsu og velmegun almennings. U-r leitaði svara við þessu fyrirkomulagi hjá Sjúkratryggingum Ísland og fékk skjót og góð svör þaðan. Árið 2013 var farið í endurskoðun á greiðsluþátttökukerfi lyfja. Þá lögðu Sjúkratryggingar m.a. til að stofnunin tæki þátt í að niðurgreiða fyrrnefnt lyf. Þeim varð ekki að ósk sinni, því lyfjagreiðslunefnd, þ.e. embætti Landlæknis og Lyfjastofnunar, vildu meina að í tilfelli parasetamóls væri um „hættulegt lyf“ að ræða og „skyldi ekki hvetja til aukinnar notkunar þess“. Sem er athyglisvert í ljósi þess að nýlega voru landsmenn einmitt hvattir af heilbrigðisyfirvöldum til þess að taka parkódín sem var leyst frá ávísanaskyldu og inniheldur ekki einungis parasetamól, heldur einnig kódein, öndunarbælandi og ávanabindandi lyf sem er síst hættuminna. Ákvörðunin varðandi sýklalyf á rætur sínar að rekja til sömu endurskoðunar á greiðsluþátttökukerfinu árið 2013 en þá höfðu Sjúkratryggingar lagt til að sýklalyf sem ávísað væri til fullorðinna væru almennt niðurgreidd. Svar heilbrigðisráðuneytis var óneitanlega sérstakt, að greiðsluþátttaka sýklalyfja væri óþarfur kostnaður fyrir ríkið. Ráðuneytið bætti þó um betur í rökstuðningi sínum og vildi meina að ekki væri gott að skrifa út sýklalyf nema af því hlytist nægilega mikill efnahagslegur skaði fyrir sjúklinginn, það væri liður í því að stemma stigu við ofnotkun sýklalyfja. Undirritaður hefur síðustu ár verið í hópi heimilislækna sem fjallar um og vinnur að skynsamri notkun sýklalyfja, á vegum Þróunarmiðstöðvar Íslenskrar Heilsugæslu, og þekkir því vel til þeirra aðferða sem notaðar eru til að sporna við óskynsamri sýklalyfjanotkun. Að gera veikt fólk fátækara er ekki ein af þeim. Ríkisstjórnin er bersýnilega ekki jafn viljug þegar kemur að veiku fólki eins og gagnvart fjármagnseigendum. Ekki virðist nægilegur vilji eða áhugi á að niðurgreiða ýmsa nauðsynlega heilbrigðisþjónustu, þó hagfræðingar viti að fjárfesting í heilsu þjóðar eru forréttindi sem borga sig og þó skoðanakannanir sýni ítrekað að meirihluti Íslendinga vilji að nauðsynleg heilbrigðisþjónusta sé gjaldfrjáls eða niðurgreidd. Niðurgreiðsla nauðsynlegra lyfja er lítið dæmi en margt smátt gerir eitt stórt, þetta þekkja þau vel sem veikjast þegar kemur að útgjöldum vegna heilbrigðisþjónustu. Dæmin eru fleiri og stærri, það má t.d. nefna að rannsóknarkostnaður sjúklinga er víða langt fram úr hófi, sérstaklega þegar kemur að myndrannsóknum, þar hleypur kostnaður sjúklinga á stakri rannsókn á tugþúsundum og getur verið stór biti fyrir tekjulága hópa og fjölskyldufólk. Sömuleiðis er óskiljanleg ákvörðun ríkisstjórna síðustu ára að neita að niðurgreiða liðskiptaaðgerðir utan sjúkrahúsa og niðurgreiða ekki heldur fyllilega aðgerðir kvenna með alvarlega endómetríósu. Íslenska ríkið er með fálæti sínu í þessum málum, sinnulaus áhorfandi á þjáningu fjölmargra Íslendinga. Þar eru á ferðinni vinir okkar og ættingjar sem sitja uppi með þann svartapétur, fyrir utan að glíma við veikindi, að þurfa einnig að glíma við fjárhagslegt högg. Annað hvort með því að halda þjáningu sinni áfram á bótum undir framfærsluviðmiðum, eða þegar hægt er, sökkva sér í skuldir til að fá ekki seint og um síðir lækningu við meinum sínum. Kæru stjórnmálamenn og konur, hvar í flokki sem þið standið, ég bið ykkur að forgangsraða ríkissjóði betur og lina þann hluta þjáningar veiks fólks sem tengist fjárhagsáhyggjum. Höfundur er heimilislæknir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Salan á Íslandsbanka Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Skoðun Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson skrifar Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson skrifar Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran skrifar Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Munurinn á þjóðerniskennd versus sálernis þarfar upplifun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Svifhrifavaldar Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tilfinningalegur athyglisbrestur og heilbrigt tilfinningalíf Jón Þór Ólafsson skrifar Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ber endurhæfing ávöxt? skrifar Skoðun Heimur á heljarþröm skrifar Skoðun Foreldrar á 4. vaktinni Sara Rós Kristinsdóttir,Lóa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Norður-Kórea er víða Ingvar Smári Birgisson skrifar Skoðun Það getur verið gott að búa til steind Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Uppskeruhátíð öldrunarfræða á Norðurlöndum Sirrý Sif Sigurlaugardóttir skrifar Skoðun Gullverðlaun í mengun Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Gen og glæpir Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun 10 tæknilegir yfirburðir rafbíla Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Land, borgir og samgöngur Guðjón Sigurbjartsson skrifar Sjá meira
Oftar nýtur ríkt fólk og fyrirtæki, forgangs eða afsláttar í viðskiptum fyrir þær sakir einar að þau eiga mikla peninga. Það var t.d. ætlun ríkisstjórnarflokkanna, í sölu ríkisins á hlutum í Íslandsbanka, að fá fyrst og fremst vel efnaða einstaklinga og fyrirtæki að borðinu og gefa þeim afslátt af sölunni. Viðskipti eru þá gjarnan sett í skrautlegan búning eða dulargervi, kjölfestufjárfestar, þannig má skilgreina þau þannig að einungis efnaðir eða eignamiklir aðilar fái að taka þátt í þeim. Þessi aðferð mælist jafnvel ágætlega fyrir ef búningurinn er sannfærandi. En þetta mistókst reyndar hjá ríkisstjórninni. Umboðsaðilar sölunnar tóku til sín þóknun langt fram úr hófi og virðast jafnvel hafa keypt af sjálfum sér, enn verra þótti sumum að minna efnaðir fengu að álpast með í viðskiptin, oftast þá tengdir aðilum sem komu að sölunni eða störfuðu hjá bankanum. Kjölfestubúningurinn var því orðinn götóttur og augljósara varð að fyrst og fremst var um að ræða gjafir frá elítu til elítu. Margir Íslendingar eru ósáttir og vilja meina að hér hafi átt sér stað fúsk og spilling, undirritaður þar á meðal. Í kjölfarið á þessu sló samanburðurinn á réttlætistaugina, þegar barst í tal meðal kollega minna sú staðreynd, að íslenska ríkið niðurgreiðir ekki að fyrra bragði ýmis nauðsynleg lyf fyrir veikt fólk. Þar má t.d. nefna parasetamól, verkjalyf sem margir taka daglega til að lina þjáningar sínar, og er ekki með almenna greiðsluþátttöku Sjúkratrygginga Íslands (SÍ), jafnvel þó því sé ávísað í stærri pakkningum sem eru lyfseðilsskyldar. Þar að auki erusýklalyf almennt ekki niðurgreidd af SÍ til fullorðinna. Þó geta sýklalyf verið nauðsynleg til að forða fólki frá miska eða alvarlegum veikindum og eru stundum nauðsynleg til að halda lífi. Sýklalyf eru lyfseðilsskyld en þó þeim sé ávísað eru þau ekki niðurgreidd án þess að til komi sérstök umsókn til SÍ þar sem læknir rökstyður ávísun þess, svokallað lyfjaskírteini sem er einhvers konar hindrunarhlaup skrifræðis fyrir sjúklinga og lækna. Hindrunarhlaup stofnana á sér stundum göfugan tilgang en hér er það til staðar jafnvel þó ekki sé um að ræða óhóflegan verðmiða frá framleiðendum og jafnvel þó ekki sé um að ræða lyf sem flokkuð eru með áhættulyfjum, ekki eru þau ný á markaði heldur. Þess má geta að verkjalyfið parasetamól og flest sýklalyf sem notuð eru hérlendis, eru á lista alþjóða heilbrigðisstofnunar (WHO) yfir lyf sem eru nauðsynleg hverju ríki ef vel á að ganga, að viðhalda góðri heilsu og velmegun almennings. U-r leitaði svara við þessu fyrirkomulagi hjá Sjúkratryggingum Ísland og fékk skjót og góð svör þaðan. Árið 2013 var farið í endurskoðun á greiðsluþátttökukerfi lyfja. Þá lögðu Sjúkratryggingar m.a. til að stofnunin tæki þátt í að niðurgreiða fyrrnefnt lyf. Þeim varð ekki að ósk sinni, því lyfjagreiðslunefnd, þ.e. embætti Landlæknis og Lyfjastofnunar, vildu meina að í tilfelli parasetamóls væri um „hættulegt lyf“ að ræða og „skyldi ekki hvetja til aukinnar notkunar þess“. Sem er athyglisvert í ljósi þess að nýlega voru landsmenn einmitt hvattir af heilbrigðisyfirvöldum til þess að taka parkódín sem var leyst frá ávísanaskyldu og inniheldur ekki einungis parasetamól, heldur einnig kódein, öndunarbælandi og ávanabindandi lyf sem er síst hættuminna. Ákvörðunin varðandi sýklalyf á rætur sínar að rekja til sömu endurskoðunar á greiðsluþátttökukerfinu árið 2013 en þá höfðu Sjúkratryggingar lagt til að sýklalyf sem ávísað væri til fullorðinna væru almennt niðurgreidd. Svar heilbrigðisráðuneytis var óneitanlega sérstakt, að greiðsluþátttaka sýklalyfja væri óþarfur kostnaður fyrir ríkið. Ráðuneytið bætti þó um betur í rökstuðningi sínum og vildi meina að ekki væri gott að skrifa út sýklalyf nema af því hlytist nægilega mikill efnahagslegur skaði fyrir sjúklinginn, það væri liður í því að stemma stigu við ofnotkun sýklalyfja. Undirritaður hefur síðustu ár verið í hópi heimilislækna sem fjallar um og vinnur að skynsamri notkun sýklalyfja, á vegum Þróunarmiðstöðvar Íslenskrar Heilsugæslu, og þekkir því vel til þeirra aðferða sem notaðar eru til að sporna við óskynsamri sýklalyfjanotkun. Að gera veikt fólk fátækara er ekki ein af þeim. Ríkisstjórnin er bersýnilega ekki jafn viljug þegar kemur að veiku fólki eins og gagnvart fjármagnseigendum. Ekki virðist nægilegur vilji eða áhugi á að niðurgreiða ýmsa nauðsynlega heilbrigðisþjónustu, þó hagfræðingar viti að fjárfesting í heilsu þjóðar eru forréttindi sem borga sig og þó skoðanakannanir sýni ítrekað að meirihluti Íslendinga vilji að nauðsynleg heilbrigðisþjónusta sé gjaldfrjáls eða niðurgreidd. Niðurgreiðsla nauðsynlegra lyfja er lítið dæmi en margt smátt gerir eitt stórt, þetta þekkja þau vel sem veikjast þegar kemur að útgjöldum vegna heilbrigðisþjónustu. Dæmin eru fleiri og stærri, það má t.d. nefna að rannsóknarkostnaður sjúklinga er víða langt fram úr hófi, sérstaklega þegar kemur að myndrannsóknum, þar hleypur kostnaður sjúklinga á stakri rannsókn á tugþúsundum og getur verið stór biti fyrir tekjulága hópa og fjölskyldufólk. Sömuleiðis er óskiljanleg ákvörðun ríkisstjórna síðustu ára að neita að niðurgreiða liðskiptaaðgerðir utan sjúkrahúsa og niðurgreiða ekki heldur fyllilega aðgerðir kvenna með alvarlega endómetríósu. Íslenska ríkið er með fálæti sínu í þessum málum, sinnulaus áhorfandi á þjáningu fjölmargra Íslendinga. Þar eru á ferðinni vinir okkar og ættingjar sem sitja uppi með þann svartapétur, fyrir utan að glíma við veikindi, að þurfa einnig að glíma við fjárhagslegt högg. Annað hvort með því að halda þjáningu sinni áfram á bótum undir framfærsluviðmiðum, eða þegar hægt er, sökkva sér í skuldir til að fá ekki seint og um síðir lækningu við meinum sínum. Kæru stjórnmálamenn og konur, hvar í flokki sem þið standið, ég bið ykkur að forgangsraða ríkissjóði betur og lina þann hluta þjáningar veiks fólks sem tengist fjárhagsáhyggjum. Höfundur er heimilislæknir.
Skoðun Verða rangfærslur að sannleika, ef þær eru endurteknar nógu oft!? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forseti ÍSÍ hvattur til að hefja tiltektina í eigin starfsemi Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það er víst hægt að semja um aðildarskilmála! Mörg dæmi sanna það! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Orðatónar: Aukinn orðaforði og lesskilningur barna með íslenskri tónlist Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar