Bronsstyttan af Guðríði Þorbjarnardóttur og syni hennar er eftir Ásmund Sveinsson og er frá árinu 1939. Í vor hvarf styttan enn birtist skömmu síðar inn í öðru listaverki fyrir utan Nýlistasafnið. Listakonurnar Bryndís Björnsdóttir og Steinunn Gunnlaugsdóttir höfðu komið styttunni fyrir í eldflaug á skotpalli og sögðu verkið vera rasískt.
Styttan er nú komin aftur heim eftir að Landsréttur veitti Lögreglunni á Vesturlandi heimild til að fjarlægja styttuna úr málmhólknum.
„Á morgun setjum við upp styttuna af Guðríði Þorbjarnardóttur aftur á sinn stall þar sem hún var áður en hún var tekin niður fyrr í vor.“
Kristinn segir að athöfnin fari fram klukkan 16.00 á morgun. Ragnhildur Sigurðardóttir mun segja frá sögu Guðríðar og hennar ferðum um heiminn.
„Við þekkjum það öll að í gegnum það sem við lærðum í Íslendingasögunum þá var alltaf verið að tala um karlana og þeirra afrek en það fór minna fyrir afrekum kvenna. Saga Guðríðar er alveg einstök; að það skyldi vera skrifað um hana á sínum tíma og hennar afrek að fara yfir átta heimhöf, labba síðan þegar hún var orðin eldri niður til Rómar og hitta páfann og svo framvegis og framvegis. Okkur finnst svo mikilvægt að gera sögu kvenna skil og það er það sem vakir fyrir okkur. Konur höfðu að sjálfsögðu mikil áhrif á framvindu sögunnar, alveg eins og karlarnir.“
Kristinn segir ekki standa til að tryggja styttuna betur. „Ég held að það sé alveg sama hvað við myndum gera. Ef það er vilji fyrir því að taka hana niður og skemma eins og gert var síðast þá er rosalega fátt sem við getum gert til að koma í veg fyrir það. Styttan er sett á járnfestingar sem eru á stalli og ef þú notar til þess rafmagnsverkfæri þá er mjög fátt sem við getum gert til að koma í veg fyrir að menn geri þetta aftur. Ég ætla nú að vona að fólk sleppi því bara.“
Kristinn segir að skemmdir hafi verið unnar á járnfestingunum en ekki styttunni sjálfri. Líta þurfi á björtu hliðarnar.
„Það er gaman að segja frá því að við höfum orðið vör við að það er mikið spurt hvar styttan sé, sérstaklega af þeim sem eru með leiðsögn um svæðið. Svo maður reyni nú að vera svolítið jákvæður, þá held ég að staðurinn þar sem styttan er í Laugarbrekku verði mun meira heimsóttur en fyrir þessa uppákomu. Nú geta menn sagt tvær sögur; annars vegar sögu Guðríðar og hins vegar söguna af því þegar styttunni af henni var stolið.“
