Spilasjúkar mæðgur sem byrja daginn á spili og spjalli

Í kaffispjalli um helgar er rætt við fólk í ólíkum störfum. Við spyrjum alltaf um það hvenær fólk vaknar á morgnana, hvað er það fyrsta sem það gerir þá og hvenær fer fólk að sofa. Við spyrjum líka um skipulagið og helstu verkefnin í vinnunni.

Hvenær vaknar þú á morgnana?

„Það fer eiginlega eftir því hvern þú spyrð. Ég held því statt og stöðugt fram að ég vakni með börnunum mínum klukkan sex alla daga en þær eru alls ekki sammála því. Ég geri allt sem í mínu valdi stendur til að fá að sofa örlítið lengur.

Dætur mínar eyða miklum tíma í að lokka mig fram úr rúminu. Múta mér með bakklóri og að þær hafi sett kaffið af stað.

Það endar hins vegar yfirleitt á því að þær ræna sænginni minni eða virkja móðurlega samviskubitið að þær séu að verða hungurmorða.“

Hvað er það fyrsta sem þú gerir á morgnana?

,,Þegar þær ná mér loksins fram úr setjumst við niður saman. Þær fá sér morgunmat og ég fæ mér kaffibolla.

Yngri dóttir mín er jafn spilasjúk og ég svo að við byrjum flesta morgna á að spila og spjalla um það sem er framundan. 

Við gerum plön saman hvað við ætlum að gera þegar öllum okkar skyldum lýkur þann daginn. 

Vinsælast er að fara í sund, hjólatúr eða fá einhverja skemmtilega vini í heimsókn.

Ég þarf svo alltaf að renna yfir fréttahringinn minn. Skanna helstu netmiðla og athuga hvað er að gerast í heiminum. Arfleifð frá fyrri tímum þegar ég starfaði á fréttastofunni og ég hef aldrei náð að venja mig af.“

Er einhver skemmtilegur málsháttur eða orðatiltæki sem þér dettur í hug og finnst alltaf eiga jafn vel við?

„„Ef þú ferð ekki upp á fjallið færðu ekki útsýni yfir dalinn.“

Þetta er að einhverju leyti mjög mikil klisja en hefur verið einhvers konar form af lífsmottói. Líf mitt hefur tekið svo miklum stakkaskiptum undanfarin ár og ég hef ekkert alltaf vitað nákvæmlega hvert ég er að stefna. Það sem ég veit hins vegar fyrir víst er að ef ég reyni ekki, mun ekkert gerast.“

Í hvaða verkefni ertu að vinna helst í þessa dagana?

„Ég er að klára MBA nám frá Háskólanum í Reykjavík og er að klára lokaverkefnið mitt. Það er púsluspil að reyna að komast í að skrifa í hjáverkum með vinnu og blessuðum börnunum. 

Þó að námið mitt hafi verið ein sú skemmtilegasta áskorun sem ég hef tekið að mér og ég muni svo sannarlega sakna þess mikið þá get ég ekki beðið eftir því að klára ritgerðina.

Ég held ég hafi samt loksins öðlast þann þroska að vera í háskólanámi fyrir mig, ekki einungis til að klára einhverja gráðu. Það er fátt skemmtilegra en að fá að læra nýja hluti.“

Hvernig skipuleggur þú þig í vinnu?

Ég bý við þau einstöku lífsgæði að skrifstofustýran í vinnunni minni bókar allt líf mitt. Gæti ekki lifað án Bergrúnar. Ég lifi og hrærist alfarið út frá dagatalinu mínu. Sé hvaða fyrirlestrar eru framundan og undirbý mig fyrir það sem koma skal.

Ég flyt erindi fyrir svo fjölbreytta hópa að ég er stöðugt að aðlaga efnið að því sem fólk getur nýtt sér í störfum sínum. 

Ég lifi svolítið út frá skipulögðu kaosi, ég veit hvar allt er og með fullkomna yfirsýn yfir það sem er að gerast en það er ekki nokkur leið fyrir neinn annan að ganga inn í það skipulag.“

Hvenær ferðu að sofa á kvöldin?

„Ég á það til að vaka fram eftir. Ég virðist vera mest skapandi og virkust svona um það bil á þeirri mínútu sem ég legg höfuðið á koddann. Þá dettur mér í hug eitthvað nýtt efni til að skrifa um eða grein sem mér finnst algjörlega nauðsynlegt að lesa þá og þegar.

Ég er alltaf á leiðinni að byrja hugleiða eða finna einhverja frábæra og heilbrigða lausn til að fara að sofa á skikkanlegum tíma. Raunverulega sofna ég hins vegar yfirleitt yfir einhverju rusl sjónvarpsefni milli klukkan eitt og tvö.“