Skoðun

Sérstakir sendiherrar samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks

Ásdís Guðmundsdóttir skrifar
Árið 2007 var samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks undirritaður á Íslandi. Sá samningur hefur ekki enn verið lögfestur. Að undanförnu hafa sjö einstaklingar sótt námskeiðið „Sendiherrar samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks". Námskeiðið er samstarfsverkefni Landssamtakanna Þroskahjálpar og Fjölmenntar sem er símenntunar- og þekkingarmiðstöð.



Meginmarkmið verkefnisins er að fræða um réttindi fatlaðs fólks og freista þess að breyta ímynd fatlaðra einstaklinga. Þeir sjö einstaklingar sem hafa tekið þátt í verkefninu hafa allir mikla reynslu í réttindabaráttu fatlaðra, sumir þeirra í gegn um samtökin Átak, sem er félag fólks með þroskahömlun.



Landssamtökin Þroskahjálp fengu styrk frá Progress-áætlun Evrópusambandsins til að standa að sendiherraverkefninu. Það hefur verið unnið innanlands og beinist að fólki með þroskahömlun með það að markmiði að þátttakendur geti séð um fræðslu á jafningjagrunni fyrir aðra fatlaða einstaklinga. Fræðslan snýst um að kynna samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks, hvort sem er á vernduðum vinnustöðum og/eða hæfingarstöðvum á Íslandi.



Afar vel hefur til tekist með verkefnið, sem hefur í senn verið fræðandi og upplýsandi fyrir þá sem hafa tekið þátt. Margir hafa liðsinnt okkur, bæði hönnuðir og aðrir en meðal þeirra sem flutt hafa erindi fyrir hópinn eru Friðrik Sigurðsson framkvæmdastjóri Landssamtakanna Þroskahjálpar, Anna Kristjánsdóttir, mannréttindastjóri Reykjavíkurborgar, Freyja Haraldsdóttir, framkvæmdastjóri NPA, Dóra Bjarnason, prófessor við HÍ, Sigríður Snævarr sendiherra, Helgi Hjörvar alþingismaður og María Hildiþórsdóttir, forstöðumaður Fjölmenntar.



Í apríl sóttu sendiherrarnir móttöku hjá forseta Íslands, Ólafi Ragnari Grímssyni, þar sem þeir fengu afhent skírteini sem sérstakir sendiherrar samnings S.Þ. um réttindi fatlaðs fólks.

Þá hitti hópurinn Ögmund Jónasson innanríkisráðherra sem einnig er ráðherra mannréttinda á fundi í Alþingishúsinu og gerði honum grein fyrir verkefninu.



Á næstu dögum og vikum mun hópurinn fara með kynningar á verndaða vinnustaði, s.s. hæfingarstöðvar sem og aðra staði þar sem fatlað fólk vinnur eða býr. Ráðgert er að heimsækja vinnustaði um allt land. Stefnt er að því að sendiherrarnir haldi áfram að vera boðberar samningsins í framhaldinu.



Meðal verkefna sem þátttakendur hafa unnið að er að skrifa stuttar persónulegar greinar/lýsingar um upplifun sína af hindrunum og ávinningum sem orðið hafa á vegi þeirra, svo sem varðandi búsetu, menntun, atvinnu og réttarins til að stofna fjölskyldu. Auk þess hefur verið gerð stuttmynd um samninginn með þátttöku sendiherranna og gefinn út sérstakur bæklingur á auðskildu máli með myndrænni framsetningu.



Fyrrnefndar greinar sendiherranna hafa að undanförnu verið birtar í Fréttablaðinu. Það er í samræmi við 8. grein samnings SÞ, þar sem fjölmiðlar eru sérstaklega hvattir til þess að fjalla um fatlað fólk með virðingu og á jákvæðan hátt.


Tengdar fréttir

Að flytja að heiman

Þegar ég flutti að heiman flutti ég í íbúð með annarri konu. Okkur dreymdi um að við mundum búa saman þangað til ég færi á elliheimili. En hún flutti og fór í sambýli. Svo fékk ég aðra konu til að búa með mér en það gekk ekki upp. Nú bý ég ein í íbúð á elleftu hæð með fallegu útsýni.

Boðberar mannréttinda

Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks var undirritaður af Íslands hálfu fyrir rúmum fjórum árum. Samningurinn hefur þó ekki enn verið fullgiltur.

Einkalíf fatlaðra

Ég er einn af sendiherrum mannréttindasamnings Sameinuðu þjóðanna fyrir fatlað fólk. Fatlað fólk er jafnmismunandi og það er margt. Sjálfur er ég öryrki og hef alltaf unnið fyrir mínum launum þrátt fyrir hryggskekkju, athyglisbrest o.fl.

Menntun

Ég var í rauninni ekki velkominn í háskólanám. Það var ekki gert ráð fyrir mér af því að ég er með fötlun.

Sjálfstætt líf

Flest viljum við vera þátttakendur og tilheyra samfélagi. Samfélag getur þýtt margt, hverfið sem við búum í, skólinn er samfélag nemenda, starfsfólks og foreldra skólans og kirkjan er samfélag þeirra sem hana sækja. Okkur þykir sjálfsagt að tilheyra samfélagi og hafa rétt á að taka þátt í því. Flestir hugsa sjaldnast um það hvert samfélag okkar er og á hvaða þátt við búum í því. Við erum bara hluti af samfélaginu án þess að spá neitt meira í það.

Að vera foreldri

Hér á árum áður var komið í veg fyrir að konur með þroskahömlun eignuðust börn með því að þær voru gerðar ófrjóar án vitundar og vilja þeirra sjálfra. Þar með voru brotin á þeim þau sjálfsögðu mannréttindi sem fela í sér að eiga börn og ráða yfir sínum líkama sem er það persónulegasta sem maður á.




Skoðun

Sjá meira


×