Hugleiðing um lýðræði augliti til auglitis Steven Keeler skrifar 18. maí 2016 00:00 Ef lýðræðið á að vera virkt krefst það þess að ríkisborgararnir taki þátt í að stjórna sér. Að mínu mati þarf slík stjórnun að hefjast á mjög staðbundnu stigi, þar sem þátttakendur þurfa að hittast augliti til auglitis. Nánast ævilangt hef ég fylgst með því hvernig þetta ferli virkar. Íslenska þjóðin gerði merkilega tilraun til þess að semja nýja stjórnarskrá út frá grasrótinni, og það er eitthver magnaðasti viðburður sem hefur orðið í stjórnmálasögu tuttugustu og fyrstu aldar. Tuttugu og fimm íslenskir ríkisborgarar, sem ekki tilheyrðu neinu hefðbundnu stjórnmálaafli, hittust, ræddu saman, miðluðu málum, hlustuðu á aðra, unnu úr ágreiningi sín á milli og loks sömdu þeir undursamlega, nýja stjórnarskrá. Þetta ferli er sannkallað „lýðræði augliti til auglitis“ og þar er að finna bestu hugsanlegu beitingu lýðræðis við stjórn ríkis. Ég tek strax fram að ég er Bandaríkjamaður og mjög hallur undir bandaríska útgáfu lýðræðisins, og stjórnarskrá Bandaríkjanna sem þar er til grundvallar. Mér er ljóst að bandarískt lýðræði er óreiðukennt, ófullkomið og ófullnægjandi. Þegar best lætur veitir það mér sem ríkisborgara möguleika á að velja mér stjórn. Í versta falli getur það leitt til pattstöðu sem virðist nú um stundir einkenna stjórn ríkjasambandsins. Stjórnarskrá Bandaríkjanna kann að virðast úrelt, og orðalagið sem þar er notað ansi óljóst. Þar eru túlkunarmöguleikarnir í senn ótrúlega margir og þvingandi. Þó vildi ég síst af öllu afsala mér þeim réttindum sem þessi stjórnarskrá veitir mér sem einstaklingi.Staðbundin lýðræðispólítík Ungur að árum lærði ég að meta staðbundna lýðræðispólitík. Þegar ég var sex ára fylgdi ég föður mínum (sem var formaður bæjarráðs) um götur bæjarins Newark í New Jersey, þar sem hann knúði dyra og reyndi að fá granna sína til þess að skrifa undir stuðningslista við pólitíska frambjóðendur. Hann var fulltrúi stórrar pólitískrar „vélar“, en fyrir honum voru öll stjórnmál persónubundin. Hann gaf sig á tal við hvern og einn, kynntist mönnum og taldi þá á að veita sér stuðning. Í tímans rás vann ég oft við kosningaherferðir, bæði fyrir frambjóðendur og veitti því athygli að velgengni (og ósigur) leiddi alltaf af persónulegum samskiptum við hugsanlega kjósendur. Ég bý norðarlega í New York-fylki, í litlu þorpi. Í New York er þorpið minnsta stjórnsýslueiningin. Með stjórn þorpsins fer þorpsráð, sem er skipað bæjarstjóra og tveimur bæjarráðsmönnum Oft nægja 200 atkvæði til setu í ráðinu. Ráðið tekur ákvarðanir um útsvar í þorpinu, snjómokstur, sorphirðu, frárennslismál og vatnsveitu. Öll þessi málefni eru mjög áþreifanleg og varða þorpsbúa persónulega. Vilji frambjóðandi til bæjarráðs ná kjöri verður hann að knýja dyra (líka hjá mér) og kynnast þeim sem viðkomandi verður fulltrúi fyrir. Með þessu kerfi lýðræðis augliti til auglitis verður stjórnin mjög persónuleg og áþreifanleg. Kvöldið áður en ég setti þessar vangaveltur á blað skrifaði ég á undirskriftalista fyrir pólitískan frambjóðanda Við ræddum málin vítt og breitt fyrir utan húsið, um hæfi frambjóðendanna á staðnum og um nágranna minn sem var að elda súpu til þess að verjast kuldakastinu. Allt tilheyrði þetta lýðræði augliti til auglitis. Allt það sem ég hef lýst veldur því að mér finnst ég vera með í ráðum í lýðræðislegu ferli. Ég finn að ég gæti eigin hagsmuna og að rödd mín heyrist í lýðræðisferlinu í þorpinu heima, í fylkinu og meðal þjóðarinnar. Það er greinilegt að Íslendingar bjuggu yfir djúpum skilningi á opinberri leit sinni að nýrri stjórnarskrá sem krafðist þess að ríkisborgararnir ættu hana sjálfir. Þeir beittu nýrri tækni samfélagsmiðla, og er það byltingarkennd aðferð til þess að rödd hvers ríkisborgara fái að njóta sín og að allir eigi persónulegra hagsmuna að gæta í nýju lýðræðiskerfi. Íslenska þjóðin á það skilið að við veitum henni stuðning, og hún verðskuldar skilyrðislausa virðingu okkar fyrir að hafa samið nýja stjórnarskrá og nýja tegund af lýðræði augliti til auglitis. Frumleg hugsun þeirra, eftirfylgni og þrotlaust starf ætti að vera til fyrirmyndar fyrir heimsbyggð alla.Ólöf Pétursdóttir þýddi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hvert er „útlendingavandamálið“? Karen Kjartansdóttir Skoðun Takk fyrir peninginn Inga Sæland Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Kennarinn sem hvarf Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber Skoðun Þúsundir íbúða á glámbekk! Guðfinna Jóh. Guðmundsdóttir Skoðun Hið augljósa útlendingavandamál Hallþór Jökull Hákonarson Skoðun Kennir bara meira! Aðalheiður Marta Steindórsdóttir Skoðun Það er kominn tími á uppfærslu á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun Af hverju Píratar? Daníel Þröstur Pálsson Skoðun Skoðun Skoðun Hin huldu rándýr í mannslíkömum sem skaða unga fólkið Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Hið augljósa útlendingavandamál Hallþór Jökull Hákonarson skrifar Skoðun Þúsundir íbúða á glámbekk! Guðfinna Jóh. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kennarinn sem hvarf Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber skrifar Skoðun 10 ára Heilbrigðisstofnun Suðurlands Díana Óskarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunavottun verði valkvæð en ekki skylda Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennir bara meira! Aðalheiður Marta Steindórsdóttir skrifar Skoðun Það er kominn tími á uppfærslu á Íslandi Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Af hverju Píratar? Daníel Þröstur Pálsson skrifar Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningar og knattspyrna Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Hvert er „útlendingavandamálið“? Karen Kjartansdóttir skrifar Skoðun Útlendingur eða innflytjandi? Paola Cardeans skrifar Skoðun Sýnum kennurum virðingu Angela Árnadóttir skrifar Skoðun Mælum með Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi okkar allra Alma Möller skrifar Skoðun Kjarabarátta kennara Þormóður Logi Björnsson skrifar Skoðun Algengt neyðartilfelli Marianne E. Klinke skrifar Skoðun Gervigreind, sýklar, atómsprengjur og allt þetta fína: Hugleiðing um bók eftir Mustafa Suleyman Atli Harðarson skrifar Skoðun Hrátt hakk og heimabakstur fyrir kosningarnar Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Förum varlega með heita vatnið okkar Stefnir Kristjánsson skrifar Skoðun Gervigreind: Óseðjandi orkuþörf og ósvífin bjartsýni Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Rammíslenskt Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Föðurlaus börn og fjölskyldusjúkdómurinn Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Kennarar eru alltaf í fríi Stein Olav Romslo skrifar Skoðun Við þurfum breytingar Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði erum við? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Nei, ég er ekki hamstur á hjóli Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Niðurskurður?!... Jahá sá skal fyrst hefjast inn á Alþingi Íslendinga, með verulegri fækkun á fjöldi Alþingismanna þar á ferð Bakir Anwar Nassar skrifar Sjá meira
Ef lýðræðið á að vera virkt krefst það þess að ríkisborgararnir taki þátt í að stjórna sér. Að mínu mati þarf slík stjórnun að hefjast á mjög staðbundnu stigi, þar sem þátttakendur þurfa að hittast augliti til auglitis. Nánast ævilangt hef ég fylgst með því hvernig þetta ferli virkar. Íslenska þjóðin gerði merkilega tilraun til þess að semja nýja stjórnarskrá út frá grasrótinni, og það er eitthver magnaðasti viðburður sem hefur orðið í stjórnmálasögu tuttugustu og fyrstu aldar. Tuttugu og fimm íslenskir ríkisborgarar, sem ekki tilheyrðu neinu hefðbundnu stjórnmálaafli, hittust, ræddu saman, miðluðu málum, hlustuðu á aðra, unnu úr ágreiningi sín á milli og loks sömdu þeir undursamlega, nýja stjórnarskrá. Þetta ferli er sannkallað „lýðræði augliti til auglitis“ og þar er að finna bestu hugsanlegu beitingu lýðræðis við stjórn ríkis. Ég tek strax fram að ég er Bandaríkjamaður og mjög hallur undir bandaríska útgáfu lýðræðisins, og stjórnarskrá Bandaríkjanna sem þar er til grundvallar. Mér er ljóst að bandarískt lýðræði er óreiðukennt, ófullkomið og ófullnægjandi. Þegar best lætur veitir það mér sem ríkisborgara möguleika á að velja mér stjórn. Í versta falli getur það leitt til pattstöðu sem virðist nú um stundir einkenna stjórn ríkjasambandsins. Stjórnarskrá Bandaríkjanna kann að virðast úrelt, og orðalagið sem þar er notað ansi óljóst. Þar eru túlkunarmöguleikarnir í senn ótrúlega margir og þvingandi. Þó vildi ég síst af öllu afsala mér þeim réttindum sem þessi stjórnarskrá veitir mér sem einstaklingi.Staðbundin lýðræðispólítík Ungur að árum lærði ég að meta staðbundna lýðræðispólitík. Þegar ég var sex ára fylgdi ég föður mínum (sem var formaður bæjarráðs) um götur bæjarins Newark í New Jersey, þar sem hann knúði dyra og reyndi að fá granna sína til þess að skrifa undir stuðningslista við pólitíska frambjóðendur. Hann var fulltrúi stórrar pólitískrar „vélar“, en fyrir honum voru öll stjórnmál persónubundin. Hann gaf sig á tal við hvern og einn, kynntist mönnum og taldi þá á að veita sér stuðning. Í tímans rás vann ég oft við kosningaherferðir, bæði fyrir frambjóðendur og veitti því athygli að velgengni (og ósigur) leiddi alltaf af persónulegum samskiptum við hugsanlega kjósendur. Ég bý norðarlega í New York-fylki, í litlu þorpi. Í New York er þorpið minnsta stjórnsýslueiningin. Með stjórn þorpsins fer þorpsráð, sem er skipað bæjarstjóra og tveimur bæjarráðsmönnum Oft nægja 200 atkvæði til setu í ráðinu. Ráðið tekur ákvarðanir um útsvar í þorpinu, snjómokstur, sorphirðu, frárennslismál og vatnsveitu. Öll þessi málefni eru mjög áþreifanleg og varða þorpsbúa persónulega. Vilji frambjóðandi til bæjarráðs ná kjöri verður hann að knýja dyra (líka hjá mér) og kynnast þeim sem viðkomandi verður fulltrúi fyrir. Með þessu kerfi lýðræðis augliti til auglitis verður stjórnin mjög persónuleg og áþreifanleg. Kvöldið áður en ég setti þessar vangaveltur á blað skrifaði ég á undirskriftalista fyrir pólitískan frambjóðanda Við ræddum málin vítt og breitt fyrir utan húsið, um hæfi frambjóðendanna á staðnum og um nágranna minn sem var að elda súpu til þess að verjast kuldakastinu. Allt tilheyrði þetta lýðræði augliti til auglitis. Allt það sem ég hef lýst veldur því að mér finnst ég vera með í ráðum í lýðræðislegu ferli. Ég finn að ég gæti eigin hagsmuna og að rödd mín heyrist í lýðræðisferlinu í þorpinu heima, í fylkinu og meðal þjóðarinnar. Það er greinilegt að Íslendingar bjuggu yfir djúpum skilningi á opinberri leit sinni að nýrri stjórnarskrá sem krafðist þess að ríkisborgararnir ættu hana sjálfir. Þeir beittu nýrri tækni samfélagsmiðla, og er það byltingarkennd aðferð til þess að rödd hvers ríkisborgara fái að njóta sín og að allir eigi persónulegra hagsmuna að gæta í nýju lýðræðiskerfi. Íslenska þjóðin á það skilið að við veitum henni stuðning, og hún verðskuldar skilyrðislausa virðingu okkar fyrir að hafa samið nýja stjórnarskrá og nýja tegund af lýðræði augliti til auglitis. Frumleg hugsun þeirra, eftirfylgni og þrotlaust starf ætti að vera til fyrirmyndar fyrir heimsbyggð alla.Ólöf Pétursdóttir þýddi.
Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Skoðun Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Gervigreind, sýklar, atómsprengjur og allt þetta fína: Hugleiðing um bók eftir Mustafa Suleyman Atli Harðarson skrifar
Skoðun Niðurskurður?!... Jahá sá skal fyrst hefjast inn á Alþingi Íslendinga, með verulegri fækkun á fjöldi Alþingismanna þar á ferð Bakir Anwar Nassar skrifar
Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt Skoðun