Skoðun

Stjórnlyndi Viðreisnar

Guðmundur Edgarsson skrifar
Viðreisn kynnti á dögunum þá hugmynd, að fyrirtækjum með 25 starfsmenn eða fleiri verði refsað, komi þau illa út úr jafnlaunavottun Staðlaráðs Íslands. Flokkurinn vill útrýma óútskýrðum launamun kynjanna og gera það opinbert, ef fyrirtæki greiða starfsmönnum sínum ólík laun vegna kynferðis, en ekki málefnalegra sjónarmiða. Þessi hugmynd Viðreisnar er vanhugsuð frá upphafi til enda.

Staðlaráð ekki Stóri dómur

Þannig er, að engin nefnd eða stofnun getur þróað slíkan mælikvarða að taki á öllum þeim þáttum, sem hafa áhrif á laun fólks. Tökum dæmi um tvo einstaklinga, Jón og Gunnu, sem vinna hjá sama fyrirtækinu. Bæði hafa sömu menntun og jafnlanga starfsreynslu auk þess sem þau fást við sams konar verkefni. Gerum jafnframt ráð fyrir, að afköst þeirra séu svipuð og gæði vinnu þeirra sambærileg. Hvað gæti þá skýrt, að Gunna hafi hærri laun en Jón? Ótal þættir og flestir huglægir og illmælanlegir. Kannski hefur verið boðið oftar í Gunnu en Jón. Hugsanlega á Gunna auðveldara með samskipti. Ef til vill er hún með betra tengslanet. Mögulega hefur Gunna betri áhrif á starfsandann. Vera kann, að hún sé viljugri til að vinna fram eftir. Kannski er hún hugmyndaríkari, jákvæðari, ákveðnari, frægari, vinsælli eða trygglyndari en Jón. Kannski eru meiri líkur á, að Gunna fari út í sjálfstætt og taki með sér kúnna. Svona mætti lengi telja og því ljóst að viðmið Staðlaráðs duga skammt.

Allir tapa á afskiptaseminni

Eins og ævinlega, þegar stjórnmálamenn ætla að hafa vit fyrir markaðnum, verða afleiðingarnar til skaða. Ef þrýst verður á fyrirtækið að hækka laun Jóns til jafns við laun Gunnu, gæti afleiðingin orðið sú, að Jóni yrði sagt upp fyrr en síðar. Einnig er hugsanlegt, að Gunnu yrði ekki lengur jafn ágengt í sínum launakröfum og áður þannig, að hún segði upp fyrr en ella. Góður ásetningur misviturra stjórnmálamanna gæti því breyst í tap fyrir alla aðila, Jón, Gunnu, fyrirtækið þeirra og samfélagið í heild. Svokallað allra tap eins og það heitir í hagfræðinni.

Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.




Skoðun

Sjá meira


×