Tíminn og sagan Guttormur Helgi Jóhannesson skrifar 28. október 2016 10:06 Íslenskt þjóðfélag stendur á krossgötum. Ríkisstjórn Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks, sem komst til valda vorið 2013 og er nú að renna sitt skeið, hefur með aðgerðum sínum valdið alvarlegri spennu milli þjóðfélagshópa og ójafnvægi sem ógnar sjálfum grunnstoðum þjóðfélagsins. Heilbrigðiskerfið er í molum, innviðir grotna niður – þ.m.t. vegakerfi landsins sem þola hefur mátt ágang milljóna ferðamanna síðustu ár – og sjálft lýðræðið hefur sætt fordæmalausum árásum frá þeim sem áttu að hlúa að því. Misskipting fer vaxandi enda hefur fráfarandi ríkisstjórn hlaðið undir þá ríkustu með því að ganga erinda sérhagsmunaafla í íslensku þjóðfélagi. Arðurinn af þjóðarauðlindunum safnast á hendur fárra en eftir situr almenningur með sárt ennið og heimtar eðlilega að ný stjórnarskrá taki gildi svo að tryggja megi að auðlindaarðurinn renni til þeirra sem eiga – já eiga - auðlindirnar. Og réttmætur eigandi þeirra er fólkið í landinu – við öll – kt. 170644-xxx9. Hætturnar gera vart við sig Húsnæðismarkaðurinn er aftur kominn í uppnám, hækkanir fasteigna- og leiguverðs, einkum á höfuðborgarsvæðinu þar sem flestir búa, orðnar svo miklar að minnir á árin fyrir hrun. Erfiðust er staða leigjenda, þeirra sem enga fasteign eiga og búa við mikið húsnæðisóöryggi. Hin svonefnda „Leiðrétting“, þar sem tugþúsundum milljóna króna var veitt úr ríkissjóði til fasteignaeigenda og þ.m.t. stóreignafólks, hefur vafalítið átt sinn þátt í því að keyra upp fasteigna- og leiguverð á þeim svæðum sem máttu síst við slíku – Reykjavík og nágrenni. Ungt fólk situr í hrönnum fast í foreldrahúsum og hefur hvorki efni á að kaupa né leigja, leigjendur sitja líka margir hverjir fastir í dýru og óhentugu leiguhúsnæði og hafa engin tök á því að leggja fyrir. Leigjendur á Íslandi eru einn þessara gleymdu, jaðarsettu þjóðfélagshópa sem fengu ekki krónu út úr „Leiðréttingunni“ – var mismunað - en hafa þvert á móti mátt sæta síhækkandi húsnæðisverði og tilheyrandi fátækt. Ekki bætti hækkun matarskatts á kjörtímabilinu úr 7 í 11 % úr skák, viðkvæmir lágtekjuhópar urðu sérlega illa fyrir barðinu á þeirri vanhugsuðu aðgerð. Dýr var maturinn fyrir.Öfgar, vanræksla og valdníðsla Vanrækt fólk, vanrækt vega- og heilbrigðiskerfi, vanræktar spítalabyggingar að hruni komnar. Sjúklingar liggjandi á göngum spítala eins og hráviði. Og samt mælist hagvöxtur yfir 4 %. En hagvöxtur er lítils virði þegar gæðunum er gróflega misskipt og almenningi misboðið með gerræðislegum vinnubrögðum. Öfgar eru ávallt hættulegar. Tíðar og langvinnar vinnudeilur síðustu mánaða og missera eru afleiðingar þessa, ein birtingarmynd reiðinnar. Að ógleymdum svikunum illræmdu, hinum torkennilega „ómöguleika“ ríkisstjórnar Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks að leiða aðildarviðræðurnar við Evrópubandalagið til lykta á lýðræðislegan hátt. Það var enginn „ómöguleiki“ þar á ferð heldur ótti ríkisstjórnarinnar við þjóðaratkvæði og getuleysi hennar til heilbrigðra starfshátta. Hvers vegna var maður sem hafði enga reynslu af utanríkismálum gerður að utanríkisráðherra? Það varð eitt fyrsta verk hans í embætti (sumarið 2013) að leysa upp reynslumikla samninganefndina við ESB – sem hann hafði enga heimild til – og til að kóróna skömmina rauk hann í mars 2015 með illa samið „uppsagnarbréf“ til fundar við fulltrúa Evrópusambandsins og afhenti. Þessi uppákoma var dæmigerð fyrir vinnubrögð ríkisstjórnarinnar á kjörtímabilinu, fúsk og valdníðsla – vond stjórnsýsla. Enda hafði umrætt bréf ekkert lagalegt gildi.Til móts við framtíðina – Nýja Ísland Það er ekki ofsagt að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hafi á árunum 2009-13 reist landið úr rústum hins óhefta kapítalisma og þeirrar öfga- og græðgisvæðingar sem gat af sér bankahrunið 2008, eitt mesta fjármálahrun mannkynssögunnar. Það átti rætur að rekja til siðlausrar einka(vina)væðingar ríkisbankanna upp úr síðustu aldamótum og var hún skilgetið afkvæmi tveggja spilltra flokka, Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks. En í tíð ríkisstjórnar Jóhönnu voru mörg þrekvirki unnin og hagvöxtur kominn yfir 4 % við lok kjörtímabilsins, vorið 2013, og atvinnuleysi hafði snarminnkað. Jafnvægi var komið á, nær samfelldur friður hafði ríkt á vinnumarkaði og jöfnuður stóraukist á tímabilinu en íslenskir kjósendur sýndu ekki næga þolinmæði og létu glepjast af gylliboðunum sem dundu yfir í aðdraganda kosninganna 2013. Öfgaöfl til hægri og vinstri reyndu að gera verk ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, sem stóð í miðju björgunarstarfinu eftir hrunið, tortryggileg. Hvað var til dæmis athugavert við það að sækja um aðild að öflugasta neytenda- og mannréttindabandalagi allra tíma, er hlaut friðarverðlaun Nóbels árið 2012 fyrir afrek sín, skipað fornum vinaþjóðum í okkar heimsálfu? Landsmenn mega heldur ekki gleyma að efnahagsbati síðustu 3ja ára grundvallast á þessu björgunarstarfi. En jafnaðarmenn verða nú að þétta raðirnar eigi ekki illa að fara. Það er gríðarlega mikilvægt að allt það fólk, sem lætur sér annt um náungann og þá sem minna mega sín sendi skýr skilaboð til stjórnmálamanna og umheimsins með atkvæði sínu þ. 29. október: að almannahagur, mannúð og jöfn skipting þjóðarauðlinda vegi þyngra en þjónkun við sérhagsmuni, auðmenn og stórfyrirtæki. Allt snýst þetta einfaldlega um rétta forgangsröðun. Sá flokkur sem verður að teljast burðarás jafnaðarmanna, Samfylking, er með þessa forgangsröðun á hreinu enda skipaður réttsýnu og reyndu fólki sem kann til verka og getur verið stolt af endurreisnarstarfi sínu. Upp með heilindi, fagmennsku og gagnsæi, niður með valdníðslu, blekkingar og Panama-leynimakk! Eigi það Nýja Ísland að raungerast, sem umbótastjórn Jóhönnu Sigurðardóttur gaf fyrirheit um, verður burðarás jafnaðarmanna að vera styrkur og dugar þá vart minna en 15% fylgi. Sá sem þetta ritar treystir Oddnýju G. Harðardóttur til að leiða landið inn í framfarasinnað og heilbrigt samfélag án öfga og misskiptingar – Nýja Ísland. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir Skoðun Grípur Bjarni tækifærið? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ég stend með kennurum Jón Gnarr Skoðun Er forsvaranlegt að kjósa Framsóknarflokkinn? Reynir Böðvarsson Skoðun Rangfærslur bæjarstjóra Stefán Georgsson Skoðun Kennarar eru alls konar Anton Már Gylfason Skoðun Eini lýðræðislegi flokkur? Haraldur Tristan Gunnarsson Skoðun Halldór 19.10.24 Halldór Vopnakaup eru landráð Hildur Þórðardóttir Skoðun Er öldrunarhjúkrun gefandi? Ólína Kristín Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Til ástarinnar til lýðræðis Wiktoria Joanna Ginter skrifar Skoðun Eini lýðræðislegi flokkur? Haraldur Tristan Gunnarsson skrifar Skoðun Ég stend með kennurum Jón Gnarr skrifar Skoðun Kennarar eru alls konar Anton Már Gylfason skrifar Skoðun Er forsvaranlegt að kjósa Framsóknarflokkinn? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Grípur Bjarni tækifærið? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur bæjarstjóra Stefán Georgsson skrifar Skoðun Er öldrunarhjúkrun gefandi? Ólína Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Vopnakaup eru landráð Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Rödd skynseminnar Hjördís Guðný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Menntun er fjárfesting í framtíðinni Geir Sigurðsson skrifar Skoðun Í átt að betra Íslandi – stjórnmál sem skila árangri Guðmundur Þórir Sigurðsson skrifar Skoðun Meiri eftirspurn eftir lausnum en rifrildum um húsnæðismál Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hættum þessu bulli – enga strúta hér á landi Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Gerum íslensku að kosningamáli Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Svikinn héri að hætti hússins — Ekki lýðræðisveisla Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun Ætlum við að þjónusta og meðhöndla og meðferða börn í vanda í bílskúr næst? Barnamálaráðherra axlaðu ábyrgð og segðu af þér! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Öðruvísi Íslendingar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Þarf háskólamenntað fólk til að kenna litlum börnum? Aldís Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til ríkissaksóknara og forseta Hæstaréttar Guðbjörn Jónsson skrifar Skoðun Það er komið nóg Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Sögur ísraelska hermannsins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Sjá meira
Íslenskt þjóðfélag stendur á krossgötum. Ríkisstjórn Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks, sem komst til valda vorið 2013 og er nú að renna sitt skeið, hefur með aðgerðum sínum valdið alvarlegri spennu milli þjóðfélagshópa og ójafnvægi sem ógnar sjálfum grunnstoðum þjóðfélagsins. Heilbrigðiskerfið er í molum, innviðir grotna niður – þ.m.t. vegakerfi landsins sem þola hefur mátt ágang milljóna ferðamanna síðustu ár – og sjálft lýðræðið hefur sætt fordæmalausum árásum frá þeim sem áttu að hlúa að því. Misskipting fer vaxandi enda hefur fráfarandi ríkisstjórn hlaðið undir þá ríkustu með því að ganga erinda sérhagsmunaafla í íslensku þjóðfélagi. Arðurinn af þjóðarauðlindunum safnast á hendur fárra en eftir situr almenningur með sárt ennið og heimtar eðlilega að ný stjórnarskrá taki gildi svo að tryggja megi að auðlindaarðurinn renni til þeirra sem eiga – já eiga - auðlindirnar. Og réttmætur eigandi þeirra er fólkið í landinu – við öll – kt. 170644-xxx9. Hætturnar gera vart við sig Húsnæðismarkaðurinn er aftur kominn í uppnám, hækkanir fasteigna- og leiguverðs, einkum á höfuðborgarsvæðinu þar sem flestir búa, orðnar svo miklar að minnir á árin fyrir hrun. Erfiðust er staða leigjenda, þeirra sem enga fasteign eiga og búa við mikið húsnæðisóöryggi. Hin svonefnda „Leiðrétting“, þar sem tugþúsundum milljóna króna var veitt úr ríkissjóði til fasteignaeigenda og þ.m.t. stóreignafólks, hefur vafalítið átt sinn þátt í því að keyra upp fasteigna- og leiguverð á þeim svæðum sem máttu síst við slíku – Reykjavík og nágrenni. Ungt fólk situr í hrönnum fast í foreldrahúsum og hefur hvorki efni á að kaupa né leigja, leigjendur sitja líka margir hverjir fastir í dýru og óhentugu leiguhúsnæði og hafa engin tök á því að leggja fyrir. Leigjendur á Íslandi eru einn þessara gleymdu, jaðarsettu þjóðfélagshópa sem fengu ekki krónu út úr „Leiðréttingunni“ – var mismunað - en hafa þvert á móti mátt sæta síhækkandi húsnæðisverði og tilheyrandi fátækt. Ekki bætti hækkun matarskatts á kjörtímabilinu úr 7 í 11 % úr skák, viðkvæmir lágtekjuhópar urðu sérlega illa fyrir barðinu á þeirri vanhugsuðu aðgerð. Dýr var maturinn fyrir.Öfgar, vanræksla og valdníðsla Vanrækt fólk, vanrækt vega- og heilbrigðiskerfi, vanræktar spítalabyggingar að hruni komnar. Sjúklingar liggjandi á göngum spítala eins og hráviði. Og samt mælist hagvöxtur yfir 4 %. En hagvöxtur er lítils virði þegar gæðunum er gróflega misskipt og almenningi misboðið með gerræðislegum vinnubrögðum. Öfgar eru ávallt hættulegar. Tíðar og langvinnar vinnudeilur síðustu mánaða og missera eru afleiðingar þessa, ein birtingarmynd reiðinnar. Að ógleymdum svikunum illræmdu, hinum torkennilega „ómöguleika“ ríkisstjórnar Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks að leiða aðildarviðræðurnar við Evrópubandalagið til lykta á lýðræðislegan hátt. Það var enginn „ómöguleiki“ þar á ferð heldur ótti ríkisstjórnarinnar við þjóðaratkvæði og getuleysi hennar til heilbrigðra starfshátta. Hvers vegna var maður sem hafði enga reynslu af utanríkismálum gerður að utanríkisráðherra? Það varð eitt fyrsta verk hans í embætti (sumarið 2013) að leysa upp reynslumikla samninganefndina við ESB – sem hann hafði enga heimild til – og til að kóróna skömmina rauk hann í mars 2015 með illa samið „uppsagnarbréf“ til fundar við fulltrúa Evrópusambandsins og afhenti. Þessi uppákoma var dæmigerð fyrir vinnubrögð ríkisstjórnarinnar á kjörtímabilinu, fúsk og valdníðsla – vond stjórnsýsla. Enda hafði umrætt bréf ekkert lagalegt gildi.Til móts við framtíðina – Nýja Ísland Það er ekki ofsagt að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hafi á árunum 2009-13 reist landið úr rústum hins óhefta kapítalisma og þeirrar öfga- og græðgisvæðingar sem gat af sér bankahrunið 2008, eitt mesta fjármálahrun mannkynssögunnar. Það átti rætur að rekja til siðlausrar einka(vina)væðingar ríkisbankanna upp úr síðustu aldamótum og var hún skilgetið afkvæmi tveggja spilltra flokka, Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks. En í tíð ríkisstjórnar Jóhönnu voru mörg þrekvirki unnin og hagvöxtur kominn yfir 4 % við lok kjörtímabilsins, vorið 2013, og atvinnuleysi hafði snarminnkað. Jafnvægi var komið á, nær samfelldur friður hafði ríkt á vinnumarkaði og jöfnuður stóraukist á tímabilinu en íslenskir kjósendur sýndu ekki næga þolinmæði og létu glepjast af gylliboðunum sem dundu yfir í aðdraganda kosninganna 2013. Öfgaöfl til hægri og vinstri reyndu að gera verk ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, sem stóð í miðju björgunarstarfinu eftir hrunið, tortryggileg. Hvað var til dæmis athugavert við það að sækja um aðild að öflugasta neytenda- og mannréttindabandalagi allra tíma, er hlaut friðarverðlaun Nóbels árið 2012 fyrir afrek sín, skipað fornum vinaþjóðum í okkar heimsálfu? Landsmenn mega heldur ekki gleyma að efnahagsbati síðustu 3ja ára grundvallast á þessu björgunarstarfi. En jafnaðarmenn verða nú að þétta raðirnar eigi ekki illa að fara. Það er gríðarlega mikilvægt að allt það fólk, sem lætur sér annt um náungann og þá sem minna mega sín sendi skýr skilaboð til stjórnmálamanna og umheimsins með atkvæði sínu þ. 29. október: að almannahagur, mannúð og jöfn skipting þjóðarauðlinda vegi þyngra en þjónkun við sérhagsmuni, auðmenn og stórfyrirtæki. Allt snýst þetta einfaldlega um rétta forgangsröðun. Sá flokkur sem verður að teljast burðarás jafnaðarmanna, Samfylking, er með þessa forgangsröðun á hreinu enda skipaður réttsýnu og reyndu fólki sem kann til verka og getur verið stolt af endurreisnarstarfi sínu. Upp með heilindi, fagmennsku og gagnsæi, niður með valdníðslu, blekkingar og Panama-leynimakk! Eigi það Nýja Ísland að raungerast, sem umbótastjórn Jóhönnu Sigurðardóttur gaf fyrirheit um, verður burðarás jafnaðarmanna að vera styrkur og dugar þá vart minna en 15% fylgi. Sá sem þetta ritar treystir Oddnýju G. Harðardóttur til að leiða landið inn í framfarasinnað og heilbrigt samfélag án öfga og misskiptingar – Nýja Ísland.
Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir skrifar
Skoðun Meiri eftirspurn eftir lausnum en rifrildum um húsnæðismál Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Ætlum við að þjónusta og meðhöndla og meðferða börn í vanda í bílskúr næst? Barnamálaráðherra axlaðu ábyrgð og segðu af þér! Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir Skoðun