Ólíkar raddir Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar 25. nóvember 2019 10:00 „Við erum báðar nýorðnar mæður og sú reynsla fléttast inn í ljóðin.“ Fréttablaðið/Anton Brink Melkorka Ólafsdóttir og Ragnheiður Harpa Leifsdóttir eru meðlimir í ljóðakollektívinu Svikaskáld og báðar senda frá sér ljóðabók fyrir þessi jól. Þetta eru fyrstu ljóðabækur þeirra í fullri lengd en Melkorka hefur áður gefið út lítil ljóðahefti og báðar hafa átt efni í bókum sem Svikaskáld hafa gefið út. Melkorka er flautuleikari og hefur starfað með Sinfóníuhljómsveit Íslands og Björk. Ragnheiður Harpa er sviðslistakona og hefur fengist við leikhús, gjörninga og myndlist ásamt skrifum.Sameiginleg reynsla Bók Melkorku nefnist Hérna eru fjöllin blá. „Þetta er nokkurs konar þroskasaga sem fjallar um sammannlegar og kvenlegar sorgir; ástarsorg, nýja ást, draum um barn, missi og uppfyllingu draumsins. Eins og titill bókarinnar ber með sér gefur fjarlægðin og tíminn nýja sýn á upplifanir ljóðmælanda. Þetta er mjög persónuleg bók, skrifuð á nokkrum árum,“ segir hún. Sítrónur og náttmyrkur er titillinn á bók Ragnheiðar Hörpu. „Þetta er líka ákveðinn leiðangur í gegnum myrkur samskipta og tilfinninga en þar eru sítrónur vegvísir á leiftrin og fegurðina í kringum okkur. Leiftrin sem gera okkur kleift að átta okkur á heiminum á nýjan hátt,“ segir hún. „Við erum báðar nýorðnar mæður og sú reynsla fléttast inn í ljóðin, en mér finnst raddir okkar vera ólíkar,“ segir Melkorka. „Ljóð Ragnheiðar eru draumkennd og það er leikur, litróf og skuggaspil í verkum hennar. Ég kem úr tónlistinni og það endurspeglast kannski svolítið í ljóðunum mínum og þar eru líka mikil náttúruminni.“Gagnrýni og hvatning Þær segja að það sé ákaflega gefandi reynsla að vera hluti af Svikaskáldum, en skáldin í hópnum eru sex. „Þar er alltaf hægt er að sækja í yfirlestur og fá spurningar, gagnrýni og hvatningu. Svo fengum við Melkorka báðar ritstjóra og yfirlesara annars staðar frá,“ segir Ragnheiður Harpa og bætir við: „Það er afskaplega gefandi að fagna sigrum hverrar annarrar og sækja innblástur í það sem hinar eru að gera, lesa og hugsa. Við fáum mikla hvatningu og stuðning innan hópsins.“ Þær eru spurðar hvort þær ætli að halda sig við ljóðin í framtíðinni. „Ég hef lítið skrifað annað en ljóð. Mér finnst mjög gaman að þýða og væri til í að gera meira af því og skrifa jafnvel stuttar sögur,“ segir Melkorka. „Ég hef skrifað fyrir leikhús og gert smásögur en hið stutta og kjarnyrta ljóðaform heillar mig. Þegar ég var nýbúin að fæða son minn gat ég ekkert lesið annað en ljóð því ég hélt ekki athyglinni lengur en mínútu. Það að geta fangað stóran heim í fáum orðum er það sem dregur mig að ljóðinu,“ segir Ragnheiður Harpa. Birtist í Fréttablaðinu Bókmenntir Menning Mest lesið Eva segir lífið betra með Kára Stefáns Lífið Falska söngkonan á leið í meðferð Lífið Sara Davíðs fann ástina í örmum flugstjóra Lífið Hélt niðri í sér hlátrinum yfir fölskum þjóðsöngnum Lífið Tíu myndarleg einbýlishús á höfuðborgarsvæðinu Lífið Færeyjaferð endaði á Hotel Cabin: „Búnar að hlæja viðstöðulaust síðan við fórum upp á völl“ Lífið Stjörnulífið: Heimir Hallgríms ástfanginn í Suður Frakklandi Lífið Hildur Vala og Kjartan keyptu raðhús í Fossvogi Lífið Bannað að ræða fótbolta og heimilisfjármálin á stefnumótum Makamál „Hann er fullkominn eins og hann er“ Lífið Fleiri fréttir Kanónur með listræna þrennu á Flateyri „Leiðin verður að vera óviss svo vel sé“ „Ég lofa miklu blóði“ Gera grín að bransanum með „virtustu verðlaunum heims“ Fjöldamet á stærstu listasýningu í sögu Hornafjarðar „Hluti af heild sem við skiljum ekki“ Magnús Geir endurráðinn þjóðleikhússtjóri „Ef ég væri einmana myndi ég ganga í Sjálfstæðisflokkinn“ Myndaveisla: Níu líf of stórkostleg fyrir eftirsjá Þau eru tilnefnd til Ísnálarinnar í ár Hvað eigum við að kalla eiginmann forseta? Sjá meira
Melkorka Ólafsdóttir og Ragnheiður Harpa Leifsdóttir eru meðlimir í ljóðakollektívinu Svikaskáld og báðar senda frá sér ljóðabók fyrir þessi jól. Þetta eru fyrstu ljóðabækur þeirra í fullri lengd en Melkorka hefur áður gefið út lítil ljóðahefti og báðar hafa átt efni í bókum sem Svikaskáld hafa gefið út. Melkorka er flautuleikari og hefur starfað með Sinfóníuhljómsveit Íslands og Björk. Ragnheiður Harpa er sviðslistakona og hefur fengist við leikhús, gjörninga og myndlist ásamt skrifum.Sameiginleg reynsla Bók Melkorku nefnist Hérna eru fjöllin blá. „Þetta er nokkurs konar þroskasaga sem fjallar um sammannlegar og kvenlegar sorgir; ástarsorg, nýja ást, draum um barn, missi og uppfyllingu draumsins. Eins og titill bókarinnar ber með sér gefur fjarlægðin og tíminn nýja sýn á upplifanir ljóðmælanda. Þetta er mjög persónuleg bók, skrifuð á nokkrum árum,“ segir hún. Sítrónur og náttmyrkur er titillinn á bók Ragnheiðar Hörpu. „Þetta er líka ákveðinn leiðangur í gegnum myrkur samskipta og tilfinninga en þar eru sítrónur vegvísir á leiftrin og fegurðina í kringum okkur. Leiftrin sem gera okkur kleift að átta okkur á heiminum á nýjan hátt,“ segir hún. „Við erum báðar nýorðnar mæður og sú reynsla fléttast inn í ljóðin, en mér finnst raddir okkar vera ólíkar,“ segir Melkorka. „Ljóð Ragnheiðar eru draumkennd og það er leikur, litróf og skuggaspil í verkum hennar. Ég kem úr tónlistinni og það endurspeglast kannski svolítið í ljóðunum mínum og þar eru líka mikil náttúruminni.“Gagnrýni og hvatning Þær segja að það sé ákaflega gefandi reynsla að vera hluti af Svikaskáldum, en skáldin í hópnum eru sex. „Þar er alltaf hægt er að sækja í yfirlestur og fá spurningar, gagnrýni og hvatningu. Svo fengum við Melkorka báðar ritstjóra og yfirlesara annars staðar frá,“ segir Ragnheiður Harpa og bætir við: „Það er afskaplega gefandi að fagna sigrum hverrar annarrar og sækja innblástur í það sem hinar eru að gera, lesa og hugsa. Við fáum mikla hvatningu og stuðning innan hópsins.“ Þær eru spurðar hvort þær ætli að halda sig við ljóðin í framtíðinni. „Ég hef lítið skrifað annað en ljóð. Mér finnst mjög gaman að þýða og væri til í að gera meira af því og skrifa jafnvel stuttar sögur,“ segir Melkorka. „Ég hef skrifað fyrir leikhús og gert smásögur en hið stutta og kjarnyrta ljóðaform heillar mig. Þegar ég var nýbúin að fæða son minn gat ég ekkert lesið annað en ljóð því ég hélt ekki athyglinni lengur en mínútu. Það að geta fangað stóran heim í fáum orðum er það sem dregur mig að ljóðinu,“ segir Ragnheiður Harpa.
Birtist í Fréttablaðinu Bókmenntir Menning Mest lesið Eva segir lífið betra með Kára Stefáns Lífið Falska söngkonan á leið í meðferð Lífið Sara Davíðs fann ástina í örmum flugstjóra Lífið Hélt niðri í sér hlátrinum yfir fölskum þjóðsöngnum Lífið Tíu myndarleg einbýlishús á höfuðborgarsvæðinu Lífið Færeyjaferð endaði á Hotel Cabin: „Búnar að hlæja viðstöðulaust síðan við fórum upp á völl“ Lífið Stjörnulífið: Heimir Hallgríms ástfanginn í Suður Frakklandi Lífið Hildur Vala og Kjartan keyptu raðhús í Fossvogi Lífið Bannað að ræða fótbolta og heimilisfjármálin á stefnumótum Makamál „Hann er fullkominn eins og hann er“ Lífið Fleiri fréttir Kanónur með listræna þrennu á Flateyri „Leiðin verður að vera óviss svo vel sé“ „Ég lofa miklu blóði“ Gera grín að bransanum með „virtustu verðlaunum heims“ Fjöldamet á stærstu listasýningu í sögu Hornafjarðar „Hluti af heild sem við skiljum ekki“ Magnús Geir endurráðinn þjóðleikhússtjóri „Ef ég væri einmana myndi ég ganga í Sjálfstæðisflokkinn“ Myndaveisla: Níu líf of stórkostleg fyrir eftirsjá Þau eru tilnefnd til Ísnálarinnar í ár Hvað eigum við að kalla eiginmann forseta? Sjá meira