Þau sem hunsa helförina Birgir Rúnar Davíðsson skrifar 7. júní 2024 18:30 „Gjörðir fólks í dag sýna okkur hvað sama fólk hefði gert á meðan á helförinni stóð.“ Þessi orð tók ég með mér frá fundi dr. Mads Gilbert í Hofi á Akureyri, en Mads er margverðlaunaður norskur læknir sem hefur lengi stutt Palestínumenn í baráttunni gegn þungvopnuðu hersetuliði Ísraels. Ísrael hefur lagt undir sig stöðugt meira af landi palestínsku þjóðarinnar, á ólöglegan hátt, síðustu 75 árin. Fjölmiðlum hættir til þess að kalla þetta átök tveggja aðila, annars vegar Ísraels og hins vegar Hamas, eins og eitthvað sé óljóst um atburði og ástæður þeirrar stöðu sem nú er uppi. Raunin er sú að Ísrael rekur harða nýlendustefnu gagnvart Palestínu og þurrkar miskunnarlaust út allt sem sem minnir á tilvist palestínsku þjóðarinnar. Ísrael hefur hunsað alþjóðareglur áratugum saman og hertekið landsvæði á ólöglegan hátt, flutt þangað landnema og gert landið að sínu. Þetta er kolólögleg nýlendustefna. Áhrifaríkt er að sjá myndrænt hvernig land palestínsku þjóðarinnar hefur minnkað frá því Ísraelsríki var stofnað og þegar yfirvöld Ísraels sýna kort af svæðinu er ekkert þar að sjá sem heitir Palestína, aðeins Ísrael. Látið er eins og Palestína sé ekki til og það er einmitt stefna og markmið ísraelskra yfirvalda. Hvaða þjóð myndi ekki berjast gegn þessu? Samkvæmt alþjóðalögum er fólki einmitt heimilt að berjast gegn ólöglegri hersetu, jafnvel með vopnum. Að sjálfsögðu á baráttan að snúast gegn hermönnum en ekki almennum borgurum, en þegar fréttamiðlar tala stöðugt um gísla í haldi Hamas gleymist að nefna 9000 palestínska fanga sem dúsa við ömurlegar aðstæður og án nokkurrar ákæru í búrum Ísraelsmanna. Hver er í raun munurinn á gísl og fanga sem aldrei er ákærður fyrir nokkurn glæp? Þegar talað er um hræðileg morð Hamas-liða þann 7. október 2023 gleymist oft að benda á þá tölfræðilegu staðreynd að fyrir hvern einasta fallinn Ísraela hefur ísraelski herinn myrt hundruð Palestínubúa í ólöglegri hersetu sinni. Almenningur á Vesturlöndum virðist blessunarlega vera farinn að snúast gegn Ísrael í þessu máli og myndir birtast frá fjölmennum kröfugöngum og mótmælum þar sem fána Palestínu er flaggað. Ráðamenn hér á landi hafa hingað til hunsað það sem æ fleiri kalla þjóðarmorð, hafa ekki viljað styggja stórveldið í vestri, og einn allra æðsti ráðamaðurinn virðist vera óupplýstur, heilaþveginn eða algjörlega laus við alla mannúð og hluttekningu. Sem er einmitt eitt af því sem skilgreinir siðblindu. Hann talar nefnilega alltaf eins og það sé Hamas sem valdi hörmungunum, talar eins og allt stafi af því sem gerðist þann 7. október 2023, eins og sá dagur hafi verið upphafið, talar eins og máttlítil tilraun með gagnslitlum skeytum gegn ólöglegu hersetuliði réttlæti það að flóttamenn í tjaldbúðum séu brenndir lifandi. Réttur palestínsku þjóðarinnar til að berjast gegn ólöglegri hersetu Ísraels er nákvæmlega sá sami og réttur Úkraínu til að berjast og endurheimta landsvæði sem Rússar hafa lagt undir sig í ólöglegu árásarstríði Pútíns. Vesturlönd dæla vopnum til Úkraínumanna og styðja þá með ráðum og dáð, en líta svo í hina áttina þegar palestínska þjóðin er barin, limlest, skotin og brennd. Það er erfitt að finna aðrar ástæður fyrir þessum ólíku viðbrögðum en dökkan húðlit og framandi trúarbrögð. Á meðan íslenskir ráðamenn líta í hina áttina og þora hvorki að gera neitt né segja, hækkar sú krafa almennings um að við sýnum fordæmi með því að stíga fast til jarðar og lýsa því yfir að þessi grimmd Ísraels gangi ekki lengur. Við erum lítil þjóð en við getum haft áhrif. Við getum sýnt fordæmi, verið hvati fyrir stærri þjóðir til að stíga fram. Við getum sett viðskiptaþvinganir á Ísrael. Við getum slitið stjórnmálasambandi við Ísrael. Við getum sýnt heiminum að við tökum því ekki þegjandi að heimili milljóna séu lögð í rúst, moskur og kirkjur eyðilagðar, skólar sprengdir, sjúkrahúsum gjöreytt og neyðaraðstoð hindruð svo að hungurdauði vofir hundruðum þúsunda. Eitt það skrýtnasta við helförina var það hve margir voru sannfærðir um að þörf væri á henni, að hún væri réttlætanleg og nauðsynleg. Fólk leit undan og gerði ekkert. Núna eru ráðamenn í sömu sporum og gera ekkert þegar viðurstyggilegt þjóðarmorð stendur yfir. Sagan mun dæma þá harðlega sem hafa tækifæri til að hafa áhrif en líta undan og afsaka sig með því að við séum nú ekki vön að gera hitt eða þetta. Allir geta gert eitthvað. Það má sniðganga ísraelskar vörur, þrýsta á fyrirtæki að nota ekki Rapyd fyrir greiðsluhirðingu, flagga palestínska fánanum, ganga í Félagið Ísland-Palestínu, mæta á mótmælasamkomur, fylgja fólki eins og dr. Mads Gilbert og miðlum eins og AJ+ á samfélagsmiðlum og deila efni til sem flestra. Það má skrifa tölvupóst til sveitastjórnarmanna, þingmanna og ráðherra, fara fram á að stuðningur við Palestínu verði sýndur á alla mögulega vegu. Allt eru þetta lítil atriði en dropinn holar steininn og samstaða almennings getur haft mikil áhrif. Framar öðrum eru það ráðamenn þjóðarinnar sem eru að missa af tækifærinu til að gera það rétta. Það eru þeir sem verða dæmdir harðlega með öðrum ráðamönnum sem gátu sýnt mannúð á tímum þjóðarmorðs en litu frekar undan og hunsuðu það helvíti sem palestínska þjóðin er föst í. Skilaboðin til yfirvalda eru einföld: Viðskiptaþvinganir strax og slítið stjórnmálasambandi við Ísrael. Höfundur er manneskja með samúð og réttlætiskennd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Ísrael Palestína Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Afkastadrifin menntun og verðgildi nemenda Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Ég er deildarstjóri í leikskóla Helga Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Draumastarfið Arnfríður Hermannsdóttir skrifar Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
„Gjörðir fólks í dag sýna okkur hvað sama fólk hefði gert á meðan á helförinni stóð.“ Þessi orð tók ég með mér frá fundi dr. Mads Gilbert í Hofi á Akureyri, en Mads er margverðlaunaður norskur læknir sem hefur lengi stutt Palestínumenn í baráttunni gegn þungvopnuðu hersetuliði Ísraels. Ísrael hefur lagt undir sig stöðugt meira af landi palestínsku þjóðarinnar, á ólöglegan hátt, síðustu 75 árin. Fjölmiðlum hættir til þess að kalla þetta átök tveggja aðila, annars vegar Ísraels og hins vegar Hamas, eins og eitthvað sé óljóst um atburði og ástæður þeirrar stöðu sem nú er uppi. Raunin er sú að Ísrael rekur harða nýlendustefnu gagnvart Palestínu og þurrkar miskunnarlaust út allt sem sem minnir á tilvist palestínsku þjóðarinnar. Ísrael hefur hunsað alþjóðareglur áratugum saman og hertekið landsvæði á ólöglegan hátt, flutt þangað landnema og gert landið að sínu. Þetta er kolólögleg nýlendustefna. Áhrifaríkt er að sjá myndrænt hvernig land palestínsku þjóðarinnar hefur minnkað frá því Ísraelsríki var stofnað og þegar yfirvöld Ísraels sýna kort af svæðinu er ekkert þar að sjá sem heitir Palestína, aðeins Ísrael. Látið er eins og Palestína sé ekki til og það er einmitt stefna og markmið ísraelskra yfirvalda. Hvaða þjóð myndi ekki berjast gegn þessu? Samkvæmt alþjóðalögum er fólki einmitt heimilt að berjast gegn ólöglegri hersetu, jafnvel með vopnum. Að sjálfsögðu á baráttan að snúast gegn hermönnum en ekki almennum borgurum, en þegar fréttamiðlar tala stöðugt um gísla í haldi Hamas gleymist að nefna 9000 palestínska fanga sem dúsa við ömurlegar aðstæður og án nokkurrar ákæru í búrum Ísraelsmanna. Hver er í raun munurinn á gísl og fanga sem aldrei er ákærður fyrir nokkurn glæp? Þegar talað er um hræðileg morð Hamas-liða þann 7. október 2023 gleymist oft að benda á þá tölfræðilegu staðreynd að fyrir hvern einasta fallinn Ísraela hefur ísraelski herinn myrt hundruð Palestínubúa í ólöglegri hersetu sinni. Almenningur á Vesturlöndum virðist blessunarlega vera farinn að snúast gegn Ísrael í þessu máli og myndir birtast frá fjölmennum kröfugöngum og mótmælum þar sem fána Palestínu er flaggað. Ráðamenn hér á landi hafa hingað til hunsað það sem æ fleiri kalla þjóðarmorð, hafa ekki viljað styggja stórveldið í vestri, og einn allra æðsti ráðamaðurinn virðist vera óupplýstur, heilaþveginn eða algjörlega laus við alla mannúð og hluttekningu. Sem er einmitt eitt af því sem skilgreinir siðblindu. Hann talar nefnilega alltaf eins og það sé Hamas sem valdi hörmungunum, talar eins og allt stafi af því sem gerðist þann 7. október 2023, eins og sá dagur hafi verið upphafið, talar eins og máttlítil tilraun með gagnslitlum skeytum gegn ólöglegu hersetuliði réttlæti það að flóttamenn í tjaldbúðum séu brenndir lifandi. Réttur palestínsku þjóðarinnar til að berjast gegn ólöglegri hersetu Ísraels er nákvæmlega sá sami og réttur Úkraínu til að berjast og endurheimta landsvæði sem Rússar hafa lagt undir sig í ólöglegu árásarstríði Pútíns. Vesturlönd dæla vopnum til Úkraínumanna og styðja þá með ráðum og dáð, en líta svo í hina áttina þegar palestínska þjóðin er barin, limlest, skotin og brennd. Það er erfitt að finna aðrar ástæður fyrir þessum ólíku viðbrögðum en dökkan húðlit og framandi trúarbrögð. Á meðan íslenskir ráðamenn líta í hina áttina og þora hvorki að gera neitt né segja, hækkar sú krafa almennings um að við sýnum fordæmi með því að stíga fast til jarðar og lýsa því yfir að þessi grimmd Ísraels gangi ekki lengur. Við erum lítil þjóð en við getum haft áhrif. Við getum sýnt fordæmi, verið hvati fyrir stærri þjóðir til að stíga fram. Við getum sett viðskiptaþvinganir á Ísrael. Við getum slitið stjórnmálasambandi við Ísrael. Við getum sýnt heiminum að við tökum því ekki þegjandi að heimili milljóna séu lögð í rúst, moskur og kirkjur eyðilagðar, skólar sprengdir, sjúkrahúsum gjöreytt og neyðaraðstoð hindruð svo að hungurdauði vofir hundruðum þúsunda. Eitt það skrýtnasta við helförina var það hve margir voru sannfærðir um að þörf væri á henni, að hún væri réttlætanleg og nauðsynleg. Fólk leit undan og gerði ekkert. Núna eru ráðamenn í sömu sporum og gera ekkert þegar viðurstyggilegt þjóðarmorð stendur yfir. Sagan mun dæma þá harðlega sem hafa tækifæri til að hafa áhrif en líta undan og afsaka sig með því að við séum nú ekki vön að gera hitt eða þetta. Allir geta gert eitthvað. Það má sniðganga ísraelskar vörur, þrýsta á fyrirtæki að nota ekki Rapyd fyrir greiðsluhirðingu, flagga palestínska fánanum, ganga í Félagið Ísland-Palestínu, mæta á mótmælasamkomur, fylgja fólki eins og dr. Mads Gilbert og miðlum eins og AJ+ á samfélagsmiðlum og deila efni til sem flestra. Það má skrifa tölvupóst til sveitastjórnarmanna, þingmanna og ráðherra, fara fram á að stuðningur við Palestínu verði sýndur á alla mögulega vegu. Allt eru þetta lítil atriði en dropinn holar steininn og samstaða almennings getur haft mikil áhrif. Framar öðrum eru það ráðamenn þjóðarinnar sem eru að missa af tækifærinu til að gera það rétta. Það eru þeir sem verða dæmdir harðlega með öðrum ráðamönnum sem gátu sýnt mannúð á tímum þjóðarmorðs en litu frekar undan og hunsuðu það helvíti sem palestínska þjóðin er föst í. Skilaboðin til yfirvalda eru einföld: Viðskiptaþvinganir strax og slítið stjórnmálasambandi við Ísrael. Höfundur er manneskja með samúð og réttlætiskennd.
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar