Situr uppi með „fýlusvipinn“ þrátt fyrir að hafa borgað fyrir að­gerð

Í úrskurði nefndarinnar er málinu lýst með þeim hætti að konan hafi í lok maímánuðar á síðasta ári sent skeyti á aðra konu, sem rekur snyrtistofu og verður hér eftir kölluð snyrtifræðingur til einföldunar.

Í þessu skeyti var skjáskot af mynd sem var birt á samfélagsmiðlum snyrtifræðingsins. Þessi mynd mun að öllum líkindum hafa sýnt árangur meðferðar hjá snyrtistofunni, en konan vildi sambærilegan árangur. Snyrtifræðingurinn veitti upplýsingar um þá meðferð, sem og um aðrar andlitsmeðferðir ásamt verðlista.

Vildi láta eiga við „fýlusvip“

Að sögn snyrtifræðingsins óskaði konan eftir 6,6 millilítra andlitsfyllingu, en ekki kemur fram hvaða efni er mælt í millilítrum. Verð þeirrar meðferðar hafi verið 559 þúsund krónur, en konunni verið boðið að fá hana á tilboðsverði, 409 þúsund.

Konan hafi hins vegar hafnað því, en samþykkt að fara í meðferð með tveggja millilítra fyllingu, sem hún greiddi 135 þúsund krónur fyrir. Þegar sú meðferð hófst hafi hún hins vegar líka óskað eftir fyllingu í varir og því lítið farið í að eiga við umræddan „fýlusvip“.

Í kvörtun konunnar segir að hún hafi óskað eftir fyllingum í neflínur, munnvik, og smávegis í varir. Snyrtifræðingurinn sagt að það væri hægt fyrir 130 þúsund.

Sá engan mun

Eftir meðferðina hafi konan ekki sé mun á andliti sínu og telur því að þjónustan hafi ekki borið árangur. Konan gaf snyrtifræðingnum færi á að bæta úr þjónustunni eða endurgreiða sér, en ekki hafi verið fallist á það.

Fram kemur að það er mat snyrtifræðingsins að þrátt fyrir það litla efni sem var notað hafi meðferðin skilað árangri, og vísaði hún til mynda því til stuðnings.

Eðlilegt að árangurinn hafi ekki verið sá sami

Í niðurstöðu úrskurðar kærunefndarinnar er bent á að í byrjun hafi konurnar talast við í stafrænu formi. Ákvörðunin um að fara í meðferðina hafi hins vegar farið fram á starfsstöð snyrtifræðingsins og ekki liggi fyrir gögn um samskipti þeirra þar.

Þá hafi snyrtifræðingurinn verið búinn að tala um aðrar meðferðir með fleiri millilítrum myndu skila árangrinum sem konan væri að vonast eftir. Það er því eðlilegt að mati nefndarinnar að árangurinn hafi ekki verið sá sami.

Því var ekki fallist á kröfu konunnar sem vildi fá annað hvort endurgreitt fyrir alla meðferðina eða til vara fyrir hluta hennar.