Hvernig eyðum við bleikum sköttum? Haukur Hilmarsson skrifar 3. mars 2016 00:00 Fréttablaðið birti á dögunum grein um bleikan skatt, en það er aukaálagning á vörur ætluðar konum og stúlkum. Þarna er verðlagningu á vörum sérstaklega markaðssettum fyrir konur stillt upp sem kynjamismunun. Það er staðreynd að það hallar á konur í útgjöldum. Konur eru meiri neytendur en karlar því þær hugsa almennt meira um útlit og ásýnd en karlar og eru því að kaupa meira af snyrtivörum, fötum og skóm. Þessar vörur hafa margar hverjar svokallaðan bleikan skatt sem gerir þessa neyslu dýrari fyrir konur. Að auki má bæta við að konur lifa lengur þannig að ævilöng útgjöld þeirra eru því samkvæmt þessu hærri, í meira magni og yfir lengri tíma en hjá körlum. Til að kosta þennan mismun í útgjöldum fá þær lægri laun en karlar. Fyrir nokkrum áratugum gekk þetta öðruvísi fyrir sig þar sem karlinn var fyrirvinnan og „baðaði frúna í gjöfum og peningum til að punta sig“. Það er að minnsta kosti ímyndin. En neysluvenjur okkar hafa breyst mikið á síðastliðnum 50 árum. Konur taka í ríkari mæli þátt í tekjuöflun og verða sjálfstæðari með breyttu hugarfari samfélagsins. En hugarfar beggja kynja til fjármála almennt er lítið breytt. Við erum feimin við að ræða fjármálin við aðra og við erum of feimin til að hugsa um eigin fjármál. Um það bil helmingur landsmanna hugsar lítið eða ekkert um útgjöldin sín. Venjan er að fá tekjur og eyða þeim á mánaðartímabili. Lítill sem enginn gaumur er gefinn að því hvert peningarnir eru að fara og hvort við séum að eyða þeim skynsamlega. Þarna verður bleiki skatturinn til. Annars vegar vegna þess að konur eru meiri neytendur og hins vegar vegna þess að stór hluti beggja kynja hugsar lítið um útgjöldin – borgar bara.Lítið heyrist í neytendum Íslendingar eru almennt séð tekjumiðað samfélag. Það er auðséð á því að háværar raddir heyrast þegar tekist er á um hærri laun og hærri bætur en lágróma tal þegar kemur að mótmælum um hækkandi verðlag. Samkeppniseftirlitið og Félag íslenskra bifreiðaeigenda hafa nýlega bent á að Íslendingar borga óþarflega hátt eldsneytisverð. Það eru ekki jafn sterk mótmælin við því og samstaðan sem fylgdi kjarabaráttunni á síðasta ári. Bent hefur verið á að álagning á matvöru er hærri hér á landi en í nágrannalöndunum. Aftur heyrist lítið í okkur neytendum. Tekjumiðuð neysla eins og við höfum vanist mun alltaf ýta verðlagi upp því að í hvert sinn sem laun á vinnumarkaði hækka þá fer verðlag upp. Kaupmenn og heildsalar nýta sér þessi viðhorf okkar og treysta á að hegðun okkar sé samkvæmt venju; að horfa á tekjurnar og forðast að skoða eigin fjármál. Lausnin er einföld. Við eigum að leggja jafn mikla áherslu á útgjöldin okkar og tekjurnar. Þegar við horfum ekki aðeins á það að fá meiri tekjur til að borga fyrir neysluna okkar heldur horfum líka á hve mikið við fáum fyrir peningana þá batnar hagur okkar enn frekar. Það er líka miklu árangursríkara að horfa á útgjöldin því við getum tekið ákvarðanir um að kaupa eða ekki kaupa vörur strax í dag. Það tekur okkur hins vegar að jafnaði langan tíma að vinna okkur upp í tekjum.Besta kjarabótin Besta kjarabótin, og um leið aðferð til að eyða bleikum sköttum, er áhersla á lægra verðlag og að lækka útgjöld heimilanna. Með því að nota innkaupalista og skipuleggja útgjöldin má lækka rekstrarkostnað einstaklinga og heimila strax. Þessi einfalda vitundarvakning getur haft áhrif á fjármálin þín núna í dag. Tuga prósenta lækkun í útgjöldum á næstu vikum er miklu betri en 3-5% launahækkun yfir nokkurra ára tímabil. Þegar við krefjumst lægra verðlags þá höfum við ekki bara áhrif á matvöru, eldsneyti eða sérvörur fyrir konur. Við höfum áhrif á allar stéttir samfélagsins. Í dag hefur lágtekjufólk og lífeyrisþegar enga kosti aðra en að kaupa vörur og þjónustu millistéttarinnar. Þeirra val verður í mörgum tilfellum of dýr innkaup á dagvöru og þiggja ölmusu eða skerða eðlileg lífsgæði til að ná endum saman. Það er rangt að hluti samfélagsins sé háður öðrum fjárhagslega bara vegna verðlagsins. Ef við stöndum saman og hugsum um peningana okkar þá höfum við áhrif. Ef fjöldinn leitar í ódýrari en sambærilegar vörur og mótmælir hækkunum og mikilli álagningu þá ýtum niður verði á eldsneyti og matvöru og ýtum niður bleikum sköttum. Við aukum lífsgæðin. Það er hagur okkar allra að snúa vörn í sókn. Byrjaðu strax í dag að skoða í hvað þú eyðir peningunum þínum og hvort þú getir ekki gert betur. Lægri útgjöld styrkja samfélagið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hversu góð eru laun lækna? Teitur Ari Theodórsson Skoðun Réttlæti Hallgríms Helgasonar Hildur Sverrisdóttir Skoðun Ég er alveg nógu verðmæt eins og ég er! Ragnheiður Stephensen Skoðun Atvinnubótastarfsemi framboða DIljá Mist Einarsdóttir Skoðun Nægjusamur nóvember – Að endurstilla neyslumenningu okkar Guðrún Schmidt Skoðun Börnin okkar eru að deyja – hvernig bregst þjóðin við? Björk Jónsdóttir Skoðun Stjórnsýsla eða pólitík? Helgi Brynjarsson Skoðun Kennarinn sem hvarf Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber Skoðun Hvert er „útlendingavandamálið“? Karen Kjartansdóttir Skoðun „Samningana í gildi“ Pjetur St. Arason Skoðun Skoðun Skoðun Er Kristófer talsmaður skyndilegrar skattheimtu á ferðaþjónustu? Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Börnin okkar á biðlistunum Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Leiðtogar í grænum umskiptum Nótt Thorberg skrifar Skoðun „Samningana í gildi“ Pjetur St. Arason skrifar Skoðun Ég er alveg nógu verðmæt eins og ég er! Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Atvinnubótastarfsemi framboða DIljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Hversu góð eru laun lækna? Teitur Ari Theodórsson skrifar Skoðun Nægjusamur nóvember – Að endurstilla neyslumenningu okkar Guðrún Schmidt skrifar Skoðun Stjórnsýsla eða pólitík? Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Réttlæti Hallgríms Helgasonar Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Misrétti, vonleysi og baráttan við að halda í bjartsýnina Ari Orrason skrifar Skoðun Börnin okkar eru að deyja – hvernig bregst þjóðin við? Björk Jónsdóttir skrifar Skoðun Hin huldu rándýr í mannslíkömum sem skaða unga fólkið Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Hið augljósa útlendingavandamál Hallþór Jökull Hákonarson skrifar Skoðun Þúsundir íbúða á glámbekk! Guðfinna Jóh. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kennarinn sem hvarf Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber skrifar Skoðun 10 ára Heilbrigðisstofnun Suðurlands Díana Óskarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunavottun verði valkvæð en ekki skylda Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennir bara meira! Aðalheiður Marta Steindórsdóttir skrifar Skoðun Það er kominn tími á uppfærslu á Íslandi Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Af hverju Píratar? Daníel Þröstur Pálsson skrifar Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningar og knattspyrna Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Hvert er „útlendingavandamálið“? Karen Kjartansdóttir skrifar Skoðun Útlendingur eða innflytjandi? Paola Cardeans skrifar Skoðun Sýnum kennurum virðingu Angela Árnadóttir skrifar Skoðun Mælum með Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi okkar allra Alma Möller skrifar Skoðun Kjarabarátta kennara Þormóður Logi Björnsson skrifar Sjá meira
Fréttablaðið birti á dögunum grein um bleikan skatt, en það er aukaálagning á vörur ætluðar konum og stúlkum. Þarna er verðlagningu á vörum sérstaklega markaðssettum fyrir konur stillt upp sem kynjamismunun. Það er staðreynd að það hallar á konur í útgjöldum. Konur eru meiri neytendur en karlar því þær hugsa almennt meira um útlit og ásýnd en karlar og eru því að kaupa meira af snyrtivörum, fötum og skóm. Þessar vörur hafa margar hverjar svokallaðan bleikan skatt sem gerir þessa neyslu dýrari fyrir konur. Að auki má bæta við að konur lifa lengur þannig að ævilöng útgjöld þeirra eru því samkvæmt þessu hærri, í meira magni og yfir lengri tíma en hjá körlum. Til að kosta þennan mismun í útgjöldum fá þær lægri laun en karlar. Fyrir nokkrum áratugum gekk þetta öðruvísi fyrir sig þar sem karlinn var fyrirvinnan og „baðaði frúna í gjöfum og peningum til að punta sig“. Það er að minnsta kosti ímyndin. En neysluvenjur okkar hafa breyst mikið á síðastliðnum 50 árum. Konur taka í ríkari mæli þátt í tekjuöflun og verða sjálfstæðari með breyttu hugarfari samfélagsins. En hugarfar beggja kynja til fjármála almennt er lítið breytt. Við erum feimin við að ræða fjármálin við aðra og við erum of feimin til að hugsa um eigin fjármál. Um það bil helmingur landsmanna hugsar lítið eða ekkert um útgjöldin sín. Venjan er að fá tekjur og eyða þeim á mánaðartímabili. Lítill sem enginn gaumur er gefinn að því hvert peningarnir eru að fara og hvort við séum að eyða þeim skynsamlega. Þarna verður bleiki skatturinn til. Annars vegar vegna þess að konur eru meiri neytendur og hins vegar vegna þess að stór hluti beggja kynja hugsar lítið um útgjöldin – borgar bara.Lítið heyrist í neytendum Íslendingar eru almennt séð tekjumiðað samfélag. Það er auðséð á því að háværar raddir heyrast þegar tekist er á um hærri laun og hærri bætur en lágróma tal þegar kemur að mótmælum um hækkandi verðlag. Samkeppniseftirlitið og Félag íslenskra bifreiðaeigenda hafa nýlega bent á að Íslendingar borga óþarflega hátt eldsneytisverð. Það eru ekki jafn sterk mótmælin við því og samstaðan sem fylgdi kjarabaráttunni á síðasta ári. Bent hefur verið á að álagning á matvöru er hærri hér á landi en í nágrannalöndunum. Aftur heyrist lítið í okkur neytendum. Tekjumiðuð neysla eins og við höfum vanist mun alltaf ýta verðlagi upp því að í hvert sinn sem laun á vinnumarkaði hækka þá fer verðlag upp. Kaupmenn og heildsalar nýta sér þessi viðhorf okkar og treysta á að hegðun okkar sé samkvæmt venju; að horfa á tekjurnar og forðast að skoða eigin fjármál. Lausnin er einföld. Við eigum að leggja jafn mikla áherslu á útgjöldin okkar og tekjurnar. Þegar við horfum ekki aðeins á það að fá meiri tekjur til að borga fyrir neysluna okkar heldur horfum líka á hve mikið við fáum fyrir peningana þá batnar hagur okkar enn frekar. Það er líka miklu árangursríkara að horfa á útgjöldin því við getum tekið ákvarðanir um að kaupa eða ekki kaupa vörur strax í dag. Það tekur okkur hins vegar að jafnaði langan tíma að vinna okkur upp í tekjum.Besta kjarabótin Besta kjarabótin, og um leið aðferð til að eyða bleikum sköttum, er áhersla á lægra verðlag og að lækka útgjöld heimilanna. Með því að nota innkaupalista og skipuleggja útgjöldin má lækka rekstrarkostnað einstaklinga og heimila strax. Þessi einfalda vitundarvakning getur haft áhrif á fjármálin þín núna í dag. Tuga prósenta lækkun í útgjöldum á næstu vikum er miklu betri en 3-5% launahækkun yfir nokkurra ára tímabil. Þegar við krefjumst lægra verðlags þá höfum við ekki bara áhrif á matvöru, eldsneyti eða sérvörur fyrir konur. Við höfum áhrif á allar stéttir samfélagsins. Í dag hefur lágtekjufólk og lífeyrisþegar enga kosti aðra en að kaupa vörur og þjónustu millistéttarinnar. Þeirra val verður í mörgum tilfellum of dýr innkaup á dagvöru og þiggja ölmusu eða skerða eðlileg lífsgæði til að ná endum saman. Það er rangt að hluti samfélagsins sé háður öðrum fjárhagslega bara vegna verðlagsins. Ef við stöndum saman og hugsum um peningana okkar þá höfum við áhrif. Ef fjöldinn leitar í ódýrari en sambærilegar vörur og mótmælir hækkunum og mikilli álagningu þá ýtum niður verði á eldsneyti og matvöru og ýtum niður bleikum sköttum. Við aukum lífsgæðin. Það er hagur okkar allra að snúa vörn í sókn. Byrjaðu strax í dag að skoða í hvað þú eyðir peningunum þínum og hvort þú getir ekki gert betur. Lægri útgjöld styrkja samfélagið.
Skoðun Er Kristófer talsmaður skyndilegrar skattheimtu á ferðaþjónustu? Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Skoðun Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt skrifar