Raunveruleiki fyrir 2% þjóðarinnar! Vilborg Oddsdóttir skrifar 4. júlí 2016 07:00 Það má búast við að ég sé að drepa alla gleði og stemningu sem ríkir á landinu með því að fara að tala um sárafátækt, en ég læt vaða enda málið mér skylt. Á Íslandi lifa tvö prósent þjóðarinnar við sárafátækt, sem gerir 6.400 einstaklingar sem búa við alvarlegan skort á efnislegum gæðum, geta ekki borðað þann mat sem ráðlegt er að borða, ekki mætt óvæntum útgjöldum, ekki greitt fyrir lyf né læknisþjónustu nema að láta annað, eins og húsaleigu eða mat, sitja á hakanum. Eitt er öruggt að þær fjölskyldur sem búa við sárafátækt fara ekki í sumarfrí með börnin sín eða geta greitt fyrir áskrift af EM í fótbolta til að fylgjast með strákunum okkar. Ég hef undanfarin ár velt því fyrir mér hvernig við getum útrýmt sárafátækt, hvert sé hlutverk stjórnmálamanna, hvað þeir sem búa við þessar aðstæður geta gert og hvert hlutverk fagfólks sé. Eitt er víst að lausnin er að allir þessir aðilar verða að vinna saman til að breyta og bæta líf þeirra fjölskyldna sem búa við sárafátækt. Þrátt fyrir vilja og fögur fyrirheit þá hefur ekki tekist að breyta þessari nöturlegu staðreynd. Ég hef velt fyrir mér hvort það geti legið í því hvernig og hvaða upplýsingar stjórnmálamaðurinn fær til að geta tekið réttar ákvarðanir. Hversu oft fá þeir sem búa við fátækt að vera með í stefnumótun eða ákvarðanatöku t.d. innan sveitarfélaga þegar verið er að fjalla um gjaldskrá eða niðurskurð á þjónustu. Svarið er nánast aldrei. Í stað þess að vera í beinu samtali við þá sem búa við fátækt er leitað til hagsmunasamtaka og fagfólks og það er á okkar ábyrgð að túlka þarfir hópsins sem til okkar leitar. Þar liggur hættan, við erum alltaf að túlka eða að bera á milli. Það verður að opna aðgengi fyrir þá sem búa við sárafátækt til þeirra sem taka ákvarðanir, aðeins á þann hátt er hægt að taka þau skref sem til þarf til að útrýma fátækt á forsendum þeirra sem við hana búa.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 4. júlí Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Óhæfur leiðtogi? Franklín Ernir Kristjánsson Skoðun 300 milljónir á dag Aðalsteinn Leifsson Skoðun Loksins, Gunnar Bragi! Einar G. Harðarson Skoðun Innflytjendalandið Ísland – nokkrar staðreyndir Hallfríður Þórarinsdóttir Skoðun Þau eru við, við erum þau Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir Skoðun Kvennabarátta síðustu áratuga og virðing fyrir starfi kennara Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sækja óreiðumenn í flugrekstur? Haukur Arnþórsson: skrifar Skoðun Sjálfbær kvikmyndagerð á Íslandi Lára Portal skrifar Skoðun Kennarar óskast Helga Charlotta Reynisdóttir skrifar Skoðun 300 milljónir á dag Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson skrifar Skoðun Samfylkingin er Evrópuflokkur Hörður Filippusson skrifar Skoðun Ofboðslega frægur Sara Oskarsson skrifar Skoðun Fínmalað móberg til að lækka kolefnisspor sements á Íslandi og í Evrópu. Børge Johannes Wigum ,Sigríður Ósk Bjarnadóttir skrifar Skoðun Iðjuþjálfun fyrir öll! Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Ungt fólk mótar framtíð Norðurlanda Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Komum í veg fyrir menningarslys í fjárlögum Snæbjörn Brynjarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta síðustu áratuga og virðing fyrir starfi kennara Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Við lifum lengur – Jákvæð áskorun fyrir lífeyrissjóði Magnús Helgason skrifar Skoðun Krabbameinsgreining og andleg líðan Helga Jóna Ósmann Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um „orðskrípið“ inngildingu Kjartan Þór Ingason skrifar Skoðun Öryggi og sjálfbærni í ferðaþjónustu: Hvað segir ný könnun? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Innflytjendalandið Ísland – nokkrar staðreyndir Hallfríður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir skrifar Skoðun Óljós viðurkenning þrátt fyrir stefnu stjórnvalda Sandra B. Franks skrifar Skoðun Sömu rök og styðja rétt kvenna til þungunarrofs eiga við um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Steinar Harðarson skrifar Skoðun Vaxandi stríðsátök, en með íslenskum vopnum? Eldur Smári Kristinsson skrifar Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þau eru við, við erum þau Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Óhæfur leiðtogi? Franklín Ernir Kristjánsson skrifar Skoðun Loksins, Gunnar Bragi! Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir skrifar Sjá meira
Það má búast við að ég sé að drepa alla gleði og stemningu sem ríkir á landinu með því að fara að tala um sárafátækt, en ég læt vaða enda málið mér skylt. Á Íslandi lifa tvö prósent þjóðarinnar við sárafátækt, sem gerir 6.400 einstaklingar sem búa við alvarlegan skort á efnislegum gæðum, geta ekki borðað þann mat sem ráðlegt er að borða, ekki mætt óvæntum útgjöldum, ekki greitt fyrir lyf né læknisþjónustu nema að láta annað, eins og húsaleigu eða mat, sitja á hakanum. Eitt er öruggt að þær fjölskyldur sem búa við sárafátækt fara ekki í sumarfrí með börnin sín eða geta greitt fyrir áskrift af EM í fótbolta til að fylgjast með strákunum okkar. Ég hef undanfarin ár velt því fyrir mér hvernig við getum útrýmt sárafátækt, hvert sé hlutverk stjórnmálamanna, hvað þeir sem búa við þessar aðstæður geta gert og hvert hlutverk fagfólks sé. Eitt er víst að lausnin er að allir þessir aðilar verða að vinna saman til að breyta og bæta líf þeirra fjölskyldna sem búa við sárafátækt. Þrátt fyrir vilja og fögur fyrirheit þá hefur ekki tekist að breyta þessari nöturlegu staðreynd. Ég hef velt fyrir mér hvort það geti legið í því hvernig og hvaða upplýsingar stjórnmálamaðurinn fær til að geta tekið réttar ákvarðanir. Hversu oft fá þeir sem búa við fátækt að vera með í stefnumótun eða ákvarðanatöku t.d. innan sveitarfélaga þegar verið er að fjalla um gjaldskrá eða niðurskurð á þjónustu. Svarið er nánast aldrei. Í stað þess að vera í beinu samtali við þá sem búa við fátækt er leitað til hagsmunasamtaka og fagfólks og það er á okkar ábyrgð að túlka þarfir hópsins sem til okkar leitar. Þar liggur hættan, við erum alltaf að túlka eða að bera á milli. Það verður að opna aðgengi fyrir þá sem búa við sárafátækt til þeirra sem taka ákvarðanir, aðeins á þann hátt er hægt að taka þau skref sem til þarf til að útrýma fátækt á forsendum þeirra sem við hana búa.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 4. júlí
Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Skoðun Fínmalað móberg til að lækka kolefnisspor sements á Íslandi og í Evrópu. Børge Johannes Wigum ,Sigríður Ósk Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Kvennabarátta síðustu áratuga og virðing fyrir starfi kennara Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir skrifar
Skoðun Sömu rök og styðja rétt kvenna til þungunarrofs eiga við um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Steinar Harðarson skrifar
Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar
Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun