Verð ég einn á kennarastofunni? Hjörvar Gunnarsson skrifar 4. október 2016 09:00 Ég er í kennaranámi við Háskóla Íslands. Þar er ég í ógurlega flottum og frambærilegum hópi fólks sem stefnir að því að vitka draugfúlan æskulýð framtíðarinnar. Hópurinn sem nú er kominn af stað í háskólanáminu erum orðin góðir vinir og hver dagur er eins og ævintýraferð, svo gaman er hjá okkur. Reyndar lendir það yfirleitt á herðum sama fólksins að segja brandarana, við erum nefnilega ekkert rosalega mörg. Til að viðhalda kennarastétinni í skólum landsins þarf að útskrifa um þrjúhundruð kennara ár hvert, í haust innrituðust um sjötíu nemendur í námið. Reikna má með að af þeim hópi muni einhverjir hellast úr lestinni á fimm ára leið þeirra að leyfisbréfinu og enn frekar má reikna með að einhverjir þeirra sem útskrifist muni aldrei starfa við kennslu. Stór hluti þeirra sem nú starfa við kennslu í grunnskólum landsins eru komnir af léttasta skeiði og sjá nú um prjónastundir og krossgátublöð í hyllingum. Semsagt, á næstu árum munu afar margir kennarar láta af störfum vegna aldurs. Því þarf að grípa til aðgerða. Ef fram heldur sem horfir verða ekki margir kennarar eftir, jafnvel aðeins ég einn. Það er ekki einveran sem hræðir mig mest við þá stöðu, þvert á móti. Ég get vel haft ofan af fyrir mér og jafnvel hlegið af mínum eigin bröndurum. Hins vegar hræðist ég að alls konar fólk, héðan og þaðan úr samfélaginu verði fengið til að fylla upp í lausar stöður kennara. Ég veit það vel að fólk er ágætt, upp til hópa, en almenningur hefur enga sérfræðiþekkingu á kennslu. Við hvern á ég að ræða mismunandi kennsluaðferðir ef þær sem ég kem til með að nota ganga ekki upp? Þar sem fólk keppist við að spyrja fulltrúa stjórnmálaflokkana ýmissa spurninga þessa dagana langar mig að freista þess að ná eyrum þeirra. Hvað er til ráða? Hvað getum við gert til að fjölga fólki í kennaranámi og þannig tryggt að ég verði ekki einn á kennarastofunni? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson Skoðun Skoðun Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson skrifar Skoðun Barningur smáframleiðenda Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Erum við í ofbeldissambandi? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Ó nei, ekki aftur! Leyfisveitingar fyrir Hvammsvirkjun Margrét Erlendsdóttir skrifar Skoðun Siddhi: Yfirnáttúrulegir hæfileikar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Innviðaskuldin mikla Grímur Atlason skrifar Skoðun Umsókn um stöðu kennara í (vonandi) nálægri framtíð Heiða Ingunn Þorgeirsdóttir skrifar Skoðun Sögur Hannesar Hólmsteins Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Hvað gerist svo? Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hernaðurinn gegn skólunum Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Látum gusta um sjónvarpssalina og loftum út á Alþingi Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Hegðaði sér eins og einræðisherra Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hættum við að geta hugsað? Þorsteinn Siglausson,GPT-4 skrifar Skoðun Að leita langt yfir skammt Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Kveðja frá „lata“ kennaranum sem er „alltaf í fríi“ Elva Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar Skoðun Að lifa sjálfstæðu lífi Ágústa Arnar Sigurdórsdóttir skrifar Skoðun Menntaumræða á villigötum Gunnlaugur Magnússon skrifar Skoðun Af hverju þarf ég alltaf að vera í kaffi hjá Bjarna og Simma? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Eru móttökuskólar málið? Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Sjá meira
Ég er í kennaranámi við Háskóla Íslands. Þar er ég í ógurlega flottum og frambærilegum hópi fólks sem stefnir að því að vitka draugfúlan æskulýð framtíðarinnar. Hópurinn sem nú er kominn af stað í háskólanáminu erum orðin góðir vinir og hver dagur er eins og ævintýraferð, svo gaman er hjá okkur. Reyndar lendir það yfirleitt á herðum sama fólksins að segja brandarana, við erum nefnilega ekkert rosalega mörg. Til að viðhalda kennarastétinni í skólum landsins þarf að útskrifa um þrjúhundruð kennara ár hvert, í haust innrituðust um sjötíu nemendur í námið. Reikna má með að af þeim hópi muni einhverjir hellast úr lestinni á fimm ára leið þeirra að leyfisbréfinu og enn frekar má reikna með að einhverjir þeirra sem útskrifist muni aldrei starfa við kennslu. Stór hluti þeirra sem nú starfa við kennslu í grunnskólum landsins eru komnir af léttasta skeiði og sjá nú um prjónastundir og krossgátublöð í hyllingum. Semsagt, á næstu árum munu afar margir kennarar láta af störfum vegna aldurs. Því þarf að grípa til aðgerða. Ef fram heldur sem horfir verða ekki margir kennarar eftir, jafnvel aðeins ég einn. Það er ekki einveran sem hræðir mig mest við þá stöðu, þvert á móti. Ég get vel haft ofan af fyrir mér og jafnvel hlegið af mínum eigin bröndurum. Hins vegar hræðist ég að alls konar fólk, héðan og þaðan úr samfélaginu verði fengið til að fylla upp í lausar stöður kennara. Ég veit það vel að fólk er ágætt, upp til hópa, en almenningur hefur enga sérfræðiþekkingu á kennslu. Við hvern á ég að ræða mismunandi kennsluaðferðir ef þær sem ég kem til með að nota ganga ekki upp? Þar sem fólk keppist við að spyrja fulltrúa stjórnmálaflokkana ýmissa spurninga þessa dagana langar mig að freista þess að ná eyrum þeirra. Hvað er til ráða? Hvað getum við gert til að fjölga fólki í kennaranámi og þannig tryggt að ég verði ekki einn á kennarastofunni?
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun
Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar
Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar
Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til Áslaugar Örnu Sigurbjörnsdóttur, háskólamálaráðherra Ragna Benedikta Garðarsdóttir skrifar
Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson Skoðun