Fyndna frelsið Hersir Aron Ólafsson skrifar 8. september 2016 12:09 Ég lyfti borði í gær, fékk smáan skurð á hendi og bað góðan vin um að útvega mér plástur. Hann sagði (eðlilega) nei. Fylgdi svo eftir með; „veistu ekki að það eru tugir manna uppi á spítala akkurat núna með brotna leggi, ónýt augu og drepsóttir – hvaða máli heldurðu að þessi skurður skipti?“. Ég skammaðist mín á stundinni og vafði höndina í eldhúspappír, enda fáránlegt að gera eitthvað mál úr þessu þegar margir höfðu það miklu verra en ég. Ég kom heim seinna um kvöldið og hlammaði mér fyrir framan sjónvarpið með pabba. Þrýsti á tónhæðartakkann með minni pappírsvöfðu krumlu og reyndi að hækka, en ekkert gerðist. Takkinn hlaut að vera bilaður. Ég spurði pabba hvort ekki væri rétt að kaupa fjarstýringu, það væri svo nýmóðins og sniðugt – og flestir nágrannar okkar væru með svoleiðis. Hann snöggreiddist og æpti á mig; „AFSAKAÐU MEÐAN ÉG ÆLI, heldurðu að við getum ekki lesið bara textann? Og hvað heldurðu að gerist ef allir verða með fjarstýringar og geta bara stillt sjónvarpið að vild? Hefurðu ekki séð nágrannana, sem eru allir með fjarstýringar? Augun á þeim eru orðin kössótt, þeir eru sjónvarpssjúkir, þeir ganga veginn til glötunar!“. Ég skammaðist mín enn meira, auðvitað gat ég bara lesið textann og verið lukkulegur með það. Myndin var m.a.s. þýdd af einum virtasta þýðanda þjóðarinnar. Þessi ýktu (en sönnu) dæmi úr mínu eigin lífi eru ágæt endurspeglun þess sem sést í samfélaginu á hverjum degi. Þar sem litlu frelsismálin eru sett í samhengi við eitthvað stórt og skelfilegt og síðan keppst við að gera lítið úr fólkinu sem vekur máls á þeim. Atvikin komu upp í hugann þegar gamalt myndband frá SUS komst í dreifingu á samfélagsmiðlum á dögunum. Þar var rætt við nítján ára gamlan sjálfráða háskólanema sem fannst sæta nokkurri furðu að mega ekki kaupa sér áfenga drykki hér á landi, líkt og henni var þá bannað skv. 18. gr. áfengislaga nr. 75/1998. Ennfremur gat hún ekki sótt skólaskemmtanir með félögum sínum löglega, sem flestar voru haldnar á öldurhúsum bæjarins – en meirihluti háskólanema er yfir 20 ára gamall. Við þetta má reyndar bæta að þrátt fyrir að vera orðin ríflega 20 ára í dag getur þessi sami háskólanemi ekki keypt sér rauðvín, bjór eða annan áfengan drykk í verslun á sunnudögum frekar en nokkur annar landsmaður. Hún má ekki heldur kaupa það í hefðbundnum búðum, og ef hún gerist svo djörf að flytja frá miðpunkti höfuðborgarsvæðisins er ekki hægt að kaupa það yfir höfuð eftir kl 18. Þetta er þó allt vel skiljanlegt, enda myndu minnstu breytingar á fyrirkomulaginu spilla lýðheilsu landans og gera út af við æskuna, líkt og við sjáum í flestum nágrannalöndum okkar – þar sem börn og ungmenni eru líkari tómeygðum áfengisdauðum vofum heldur en mannfólki. Auk þess er talsverður fjöldi bjór- og landasala starfandi hérlendis, sem anna ágætlega eftirspurn þeirra sem ekki eru orðnir 20 ára, eða búa langt frá næstu vínbúð – svo vandamálið er í sjálfu sér ekki stórvægilegt. En aftur að myndbandinu umrædda. Fyrir neðan færsluna voru fjölmargar athugasemdir frá einstaklingum á öllum aldri. Margir þeirra voru mjög ósáttir við frásögn háskólanemans og fannst lítið til vandans koma. Sagði þar m.a. eftirfarandi; „Láttu þá mömmu þína kaupa bjór handa þér!“, „Persónulega finnst mér þetta ekki skipta máli“ og „Hugur minn er hjá börnunum sem fá ekki að kaupa vín,“. Ritari Samfylkingarinnar gróf svo upp færsluna á dögunum og deildi með tilheyrandi athugasemdum frá félögum sínum á borð við „RIP“, „#prayforher“ og „haha“. Við lesturinn læddist að greinarhöfundi sá grunur að margir þeirra sem lögðu orð í belg ættu erfitt með að setja fram nokkra vitræna gagnrýni á það sem lagt var til, og gripu því til þess ráðs að gera grín að viðmælandanum með „vandamálið“ sitt. Að mörgu leyti má vel sammælast um það að vandamál háskólanemans í myndbandinu var ekki ýkja stórt eða alvarlegt, enda reyndi hann hvergi að halda því fram. Einmitt þar liggur hins vegar hundurinn Lúkas grafinn. Vandamálin þurfa ekki endilega að vera stór og hörmuleg til þess að megi tala um þau. Margt af því frelsi sem þykir sjálfsagt í dag var eitt sinn „lítið“ og „asnalegt“ baráttumál. „Láttu þá mömmu þína kaupa bjór handa þér!“ hefur nefnilega hljómað í mörgum útfærslum. „Hlustaðu bara á ríkisrekna útvarpið!“, „Drekktu bara vodkablandaða pilsnerinn og hættu að heimta bjór!“, „Farðu bara í mjólkurbúðina“, „Af hverju þarftu mandarínur? – borðaðu bara rófuna þína!“. Allt hefði þetta eflaust fengið fjölmörg læk á ritvéla-Facebook fortíðarinnar. Það hefur lengi verið ríkt í eyjaskeggjum landsins að vilja hafa vit fyrir öðrum og þess vegna er mikilvægt að sjá í gegnum málflutning þeirra sem hæðast að frelsinu. Ef ég vil skíra dóttur mína Villimey, kaupa mér Tuborg Rå klukkan 21:45, taka út séreignasparnaðinn minn eða byggja mér stúdíóíbúð undir 30m2 þá kemur það ekki nokkrum manni við, og þó það sé kannski fyndið og asnalegt að leggja til breytingar á rótgrónum venjum þá má ekki missa sjónar á þessum kjarna málsins. Frelsið er nefnilega ekki einkaeign þeirra hrokafullu, sem telja sig alltaf hafa rétt fyrir sér. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Óhæfur leiðtogi? Franklín Ernir Kristjánsson Skoðun Loksins, Gunnar Bragi! Einar G. Harðarson Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Innflytjendalandið Ísland – nokkrar staðreyndir Hallfríður Þórarinsdóttir Skoðun Þau eru við, við erum þau Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Um „orðskrípið“ inngildingu Kjartan Þór Ingason Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Iðjuþjálfun fyrir öll! Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Ungt fólk mótar framtíð Norðurlanda Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Komum í veg fyrir menningarslys í fjárlögum Snæbjörn Brynjarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta síðustu áratuga og virðing fyrir starfi kennara Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Við lifum lengur – Jákvæð áskorun fyrir lífeyrissjóði Magnús Helgason skrifar Skoðun Krabbameinsgreining og andleg líðan Helga Jóna Ósmann Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um „orðskrípið“ inngildingu Kjartan Þór Ingason skrifar Skoðun Öryggi og sjálfbærni í ferðaþjónustu: Hvað segir ný könnun? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Innflytjendalandið Ísland – nokkrar staðreyndir Hallfríður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir skrifar Skoðun Óljós viðurkenning þrátt fyrir stefnu stjórnvalda Sandra B. Franks skrifar Skoðun Sömu rök og styðja rétt kvenna til þungunarrofs eiga við um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Steinar Harðarson skrifar Skoðun Vaxandi stríðsátök, en með íslenskum vopnum? Eldur Smári Kristinsson skrifar Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þau eru við, við erum þau Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Óhæfur leiðtogi? Franklín Ernir Kristjánsson skrifar Skoðun Loksins, Gunnar Bragi! Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson skrifar Skoðun Barningur smáframleiðenda Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Erum við í ofbeldissambandi? Ágústa Árnadóttir skrifar Sjá meira
Ég lyfti borði í gær, fékk smáan skurð á hendi og bað góðan vin um að útvega mér plástur. Hann sagði (eðlilega) nei. Fylgdi svo eftir með; „veistu ekki að það eru tugir manna uppi á spítala akkurat núna með brotna leggi, ónýt augu og drepsóttir – hvaða máli heldurðu að þessi skurður skipti?“. Ég skammaðist mín á stundinni og vafði höndina í eldhúspappír, enda fáránlegt að gera eitthvað mál úr þessu þegar margir höfðu það miklu verra en ég. Ég kom heim seinna um kvöldið og hlammaði mér fyrir framan sjónvarpið með pabba. Þrýsti á tónhæðartakkann með minni pappírsvöfðu krumlu og reyndi að hækka, en ekkert gerðist. Takkinn hlaut að vera bilaður. Ég spurði pabba hvort ekki væri rétt að kaupa fjarstýringu, það væri svo nýmóðins og sniðugt – og flestir nágrannar okkar væru með svoleiðis. Hann snöggreiddist og æpti á mig; „AFSAKAÐU MEÐAN ÉG ÆLI, heldurðu að við getum ekki lesið bara textann? Og hvað heldurðu að gerist ef allir verða með fjarstýringar og geta bara stillt sjónvarpið að vild? Hefurðu ekki séð nágrannana, sem eru allir með fjarstýringar? Augun á þeim eru orðin kössótt, þeir eru sjónvarpssjúkir, þeir ganga veginn til glötunar!“. Ég skammaðist mín enn meira, auðvitað gat ég bara lesið textann og verið lukkulegur með það. Myndin var m.a.s. þýdd af einum virtasta þýðanda þjóðarinnar. Þessi ýktu (en sönnu) dæmi úr mínu eigin lífi eru ágæt endurspeglun þess sem sést í samfélaginu á hverjum degi. Þar sem litlu frelsismálin eru sett í samhengi við eitthvað stórt og skelfilegt og síðan keppst við að gera lítið úr fólkinu sem vekur máls á þeim. Atvikin komu upp í hugann þegar gamalt myndband frá SUS komst í dreifingu á samfélagsmiðlum á dögunum. Þar var rætt við nítján ára gamlan sjálfráða háskólanema sem fannst sæta nokkurri furðu að mega ekki kaupa sér áfenga drykki hér á landi, líkt og henni var þá bannað skv. 18. gr. áfengislaga nr. 75/1998. Ennfremur gat hún ekki sótt skólaskemmtanir með félögum sínum löglega, sem flestar voru haldnar á öldurhúsum bæjarins – en meirihluti háskólanema er yfir 20 ára gamall. Við þetta má reyndar bæta að þrátt fyrir að vera orðin ríflega 20 ára í dag getur þessi sami háskólanemi ekki keypt sér rauðvín, bjór eða annan áfengan drykk í verslun á sunnudögum frekar en nokkur annar landsmaður. Hún má ekki heldur kaupa það í hefðbundnum búðum, og ef hún gerist svo djörf að flytja frá miðpunkti höfuðborgarsvæðisins er ekki hægt að kaupa það yfir höfuð eftir kl 18. Þetta er þó allt vel skiljanlegt, enda myndu minnstu breytingar á fyrirkomulaginu spilla lýðheilsu landans og gera út af við æskuna, líkt og við sjáum í flestum nágrannalöndum okkar – þar sem börn og ungmenni eru líkari tómeygðum áfengisdauðum vofum heldur en mannfólki. Auk þess er talsverður fjöldi bjór- og landasala starfandi hérlendis, sem anna ágætlega eftirspurn þeirra sem ekki eru orðnir 20 ára, eða búa langt frá næstu vínbúð – svo vandamálið er í sjálfu sér ekki stórvægilegt. En aftur að myndbandinu umrædda. Fyrir neðan færsluna voru fjölmargar athugasemdir frá einstaklingum á öllum aldri. Margir þeirra voru mjög ósáttir við frásögn háskólanemans og fannst lítið til vandans koma. Sagði þar m.a. eftirfarandi; „Láttu þá mömmu þína kaupa bjór handa þér!“, „Persónulega finnst mér þetta ekki skipta máli“ og „Hugur minn er hjá börnunum sem fá ekki að kaupa vín,“. Ritari Samfylkingarinnar gróf svo upp færsluna á dögunum og deildi með tilheyrandi athugasemdum frá félögum sínum á borð við „RIP“, „#prayforher“ og „haha“. Við lesturinn læddist að greinarhöfundi sá grunur að margir þeirra sem lögðu orð í belg ættu erfitt með að setja fram nokkra vitræna gagnrýni á það sem lagt var til, og gripu því til þess ráðs að gera grín að viðmælandanum með „vandamálið“ sitt. Að mörgu leyti má vel sammælast um það að vandamál háskólanemans í myndbandinu var ekki ýkja stórt eða alvarlegt, enda reyndi hann hvergi að halda því fram. Einmitt þar liggur hins vegar hundurinn Lúkas grafinn. Vandamálin þurfa ekki endilega að vera stór og hörmuleg til þess að megi tala um þau. Margt af því frelsi sem þykir sjálfsagt í dag var eitt sinn „lítið“ og „asnalegt“ baráttumál. „Láttu þá mömmu þína kaupa bjór handa þér!“ hefur nefnilega hljómað í mörgum útfærslum. „Hlustaðu bara á ríkisrekna útvarpið!“, „Drekktu bara vodkablandaða pilsnerinn og hættu að heimta bjór!“, „Farðu bara í mjólkurbúðina“, „Af hverju þarftu mandarínur? – borðaðu bara rófuna þína!“. Allt hefði þetta eflaust fengið fjölmörg læk á ritvéla-Facebook fortíðarinnar. Það hefur lengi verið ríkt í eyjaskeggjum landsins að vilja hafa vit fyrir öðrum og þess vegna er mikilvægt að sjá í gegnum málflutning þeirra sem hæðast að frelsinu. Ef ég vil skíra dóttur mína Villimey, kaupa mér Tuborg Rå klukkan 21:45, taka út séreignasparnaðinn minn eða byggja mér stúdíóíbúð undir 30m2 þá kemur það ekki nokkrum manni við, og þó það sé kannski fyndið og asnalegt að leggja til breytingar á rótgrónum venjum þá má ekki missa sjónar á þessum kjarna málsins. Frelsið er nefnilega ekki einkaeign þeirra hrokafullu, sem telja sig alltaf hafa rétt fyrir sér.
Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir Skoðun
Skoðun Kvennabarátta síðustu áratuga og virðing fyrir starfi kennara Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir skrifar
Skoðun Sömu rök og styðja rétt kvenna til þungunarrofs eiga við um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Steinar Harðarson skrifar
Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar
Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar
Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar
Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir Skoðun