Formaður Framsóknarflokksins eða ekki Einar G. Harðarson skrifar 9. september 2016 00:00 Breska heimsveldið var stærsta heimsveldi allra tíma árið 1920. Hvar er það í dag? Við höfum séð heimsveldi vaxa og hverfa og við höfum séð þjóðir taka miklar félags og efnahaglegar sveiflur. Við sjáum uppgang Indlands og Kína, svo sjáum við Norður Kóreu, Simbabwe og Þýskaland Hitlers. Það eru ákvarðanir manna sem valda uppgangi og falli þjóða. Ákvarðanir sem teknar af fámennum hóp eða jafnvel einum manni. Nærtækt dæmi fyrir okkur er þegar bönkum voru seldar skuldir almennings við föllnu bankana á hrakvirði. Hve margir tóku þá ákvörðun? Sagan segir okkur, svo ekki verður um villst. Við höfum haft leiðtoga síðustu ár sem leitt hefur sína þjóð, okkar þjóð til meiri efnahagslegrar velsældar en þekkst hefur hér á landi. Vissulega voru aðstæður til mikilla og stórra verka en að sama skapi var líka grunnur til að sökkva þjóðinni í skuldir. En nú er ekki verið að spyrja að hvað hefur tekist vel heldur er spurt, á að víkja manni frá völdum sem stýrt hefur þessari sókn í samvinnu við formann Sjálfstæðisflokksins. Flestir aðrir leiðtogar stjórnmálafokka vita að þeir hvorki gátu né hefðu gert betur. Kosningabaráttan síðasta segir okkur það. Þá var deilt á Sigmund Davíð fyrir að lofa að ná 300 milljörðum frá föllnu bönkunum. Niðurstaðan er hins vegar 858 milljarðar. Sennilega hefðu þeir sem efuðust ekki náð einu sinni 300 milljörðum. Flestum er gefið að afla og eyða peningum og í besta falli að leggja til hliðar. Það er aðeins fáum gefið að afla mikilla peninga. Sigmundi Davíð og Bjarna Benediktssyni hefur tekist það vel til. Er þá skynsemi í því fyrir þjóðina að fá aðra í þeirra stað? Vegna skipan mála með stjórnmálaflokkum sem eru andstæðingar þá er ekki horft til þjóðarinnar heldur hver er við völd og hver tekur ákvarðanir burtséð frá hagsæld þjóðar. Það geta allir séð að þetta er ekki heppilegt fyrirkomulag til að stjórna landi og því þarf að breyta. Nú er eins og ég sagði, rætt um hvort maður sem leitt hefur þjóð sína til velsældar, eigi að halda stöðu sinni sem leiðtogi flokks eða ekki. Vegna framgöngu fjölmiðla með stuðningi stjórnmálaflokka er málið það, hvort ein mistök sem stjórnmálamaður gerir, geri hann óhæfan til verka fyrir land og þjóð. Það er ekki ljóst hvort eitthvað var gert sem var ólöglegt eða siðlaust. Þvert á móti virðist annað. En mistök voru gerð. Það eru vissulega mistök stjórnmálamanns sem berst fyrir réttlátu kerfi, að eiga reikninga í löndum og bönkum sem notaðir eru sem skattaskjól, en munum þó jafnframt að skattaskjól er ekki skattaskjól nema að það sé notað sem slíkt. Við skulum átta okkur á því í þessu samhengi að tvær góðar og öflugar stoðir hafa bæst við þrjár grundvallarstoðir þjóðfélags okkar, það er fjármálavald og fjölmiðlavald. Þróun fjölmiðla er svo ör að regluverk þess er ekki nógu ígrundað né fullbúið. Mikilvægt er að grunnregluverk allra þessara stoða séu áþekk og í þágu almennings en geti aldrei verið tæki fámennra hópa sem með þessum nýju stoðum geta ráðið örlögum einstaklinga að vild. Sitt sýnist hverjum um vinnubrögð fjölmiðla en allir ættu að geta verið sammála um að illur ásetningur getur ekki liðist þar. Það eru oft mikil gæfa eða ógæfa sem fylgir einni ákvörðun. Það var gæfa fyrir Ísland að Sigmundur Davíð varð forsætisráðherra og Bjarna Benediktsson fjármálaráðherra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Óhæfur leiðtogi? Franklín Ernir Kristjánsson Skoðun Loksins, Gunnar Bragi! Einar G. Harðarson Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Innflytjendalandið Ísland – nokkrar staðreyndir Hallfríður Þórarinsdóttir Skoðun Þau eru við, við erum þau Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Um „orðskrípið“ inngildingu Kjartan Þór Ingason Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ofboðslega frægur Sara Oskarsson skrifar Skoðun Fínmalað móberg til að lækka kolefnisspor sements á Íslandi og í Evrópu. Børge Johannes Wigum ,Sigríður Ósk Bjarnadóttir skrifar Skoðun Iðjuþjálfun fyrir öll! Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Ungt fólk mótar framtíð Norðurlanda Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Komum í veg fyrir menningarslys í fjárlögum Snæbjörn Brynjarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta síðustu áratuga og virðing fyrir starfi kennara Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Við lifum lengur – Jákvæð áskorun fyrir lífeyrissjóði Magnús Helgason skrifar Skoðun Krabbameinsgreining og andleg líðan Helga Jóna Ósmann Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um „orðskrípið“ inngildingu Kjartan Þór Ingason skrifar Skoðun Öryggi og sjálfbærni í ferðaþjónustu: Hvað segir ný könnun? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Innflytjendalandið Ísland – nokkrar staðreyndir Hallfríður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir skrifar Skoðun Óljós viðurkenning þrátt fyrir stefnu stjórnvalda Sandra B. Franks skrifar Skoðun Sömu rök og styðja rétt kvenna til þungunarrofs eiga við um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Steinar Harðarson skrifar Skoðun Vaxandi stríðsátök, en með íslenskum vopnum? Eldur Smári Kristinsson skrifar Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þau eru við, við erum þau Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Óhæfur leiðtogi? Franklín Ernir Kristjánsson skrifar Skoðun Loksins, Gunnar Bragi! Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Skynsemi Sigmundar Davíðs rýnd – Er ESB aðild/Evra tóm tjara? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvorki útlendingahatur né gestrisni Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar Skoðun Er ekki einokun Háskóla Íslands óviðunandi? Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Kílómetragjald: Gjöf fyrir marga, refsiskattur fyrir aðra Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Róttækar og tafarlausar umbætur Arnar þór Jónsson,Kári Allansson skrifar Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar Skoðun Er verið að blekkja fólk? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar Skoðun Um blöndun menningarheima Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Skoðun Ökuskírteini á hval Sigursteinn Másson skrifar Sjá meira
Breska heimsveldið var stærsta heimsveldi allra tíma árið 1920. Hvar er það í dag? Við höfum séð heimsveldi vaxa og hverfa og við höfum séð þjóðir taka miklar félags og efnahaglegar sveiflur. Við sjáum uppgang Indlands og Kína, svo sjáum við Norður Kóreu, Simbabwe og Þýskaland Hitlers. Það eru ákvarðanir manna sem valda uppgangi og falli þjóða. Ákvarðanir sem teknar af fámennum hóp eða jafnvel einum manni. Nærtækt dæmi fyrir okkur er þegar bönkum voru seldar skuldir almennings við föllnu bankana á hrakvirði. Hve margir tóku þá ákvörðun? Sagan segir okkur, svo ekki verður um villst. Við höfum haft leiðtoga síðustu ár sem leitt hefur sína þjóð, okkar þjóð til meiri efnahagslegrar velsældar en þekkst hefur hér á landi. Vissulega voru aðstæður til mikilla og stórra verka en að sama skapi var líka grunnur til að sökkva þjóðinni í skuldir. En nú er ekki verið að spyrja að hvað hefur tekist vel heldur er spurt, á að víkja manni frá völdum sem stýrt hefur þessari sókn í samvinnu við formann Sjálfstæðisflokksins. Flestir aðrir leiðtogar stjórnmálafokka vita að þeir hvorki gátu né hefðu gert betur. Kosningabaráttan síðasta segir okkur það. Þá var deilt á Sigmund Davíð fyrir að lofa að ná 300 milljörðum frá föllnu bönkunum. Niðurstaðan er hins vegar 858 milljarðar. Sennilega hefðu þeir sem efuðust ekki náð einu sinni 300 milljörðum. Flestum er gefið að afla og eyða peningum og í besta falli að leggja til hliðar. Það er aðeins fáum gefið að afla mikilla peninga. Sigmundi Davíð og Bjarna Benediktssyni hefur tekist það vel til. Er þá skynsemi í því fyrir þjóðina að fá aðra í þeirra stað? Vegna skipan mála með stjórnmálaflokkum sem eru andstæðingar þá er ekki horft til þjóðarinnar heldur hver er við völd og hver tekur ákvarðanir burtséð frá hagsæld þjóðar. Það geta allir séð að þetta er ekki heppilegt fyrirkomulag til að stjórna landi og því þarf að breyta. Nú er eins og ég sagði, rætt um hvort maður sem leitt hefur þjóð sína til velsældar, eigi að halda stöðu sinni sem leiðtogi flokks eða ekki. Vegna framgöngu fjölmiðla með stuðningi stjórnmálaflokka er málið það, hvort ein mistök sem stjórnmálamaður gerir, geri hann óhæfan til verka fyrir land og þjóð. Það er ekki ljóst hvort eitthvað var gert sem var ólöglegt eða siðlaust. Þvert á móti virðist annað. En mistök voru gerð. Það eru vissulega mistök stjórnmálamanns sem berst fyrir réttlátu kerfi, að eiga reikninga í löndum og bönkum sem notaðir eru sem skattaskjól, en munum þó jafnframt að skattaskjól er ekki skattaskjól nema að það sé notað sem slíkt. Við skulum átta okkur á því í þessu samhengi að tvær góðar og öflugar stoðir hafa bæst við þrjár grundvallarstoðir þjóðfélags okkar, það er fjármálavald og fjölmiðlavald. Þróun fjölmiðla er svo ör að regluverk þess er ekki nógu ígrundað né fullbúið. Mikilvægt er að grunnregluverk allra þessara stoða séu áþekk og í þágu almennings en geti aldrei verið tæki fámennra hópa sem með þessum nýju stoðum geta ráðið örlögum einstaklinga að vild. Sitt sýnist hverjum um vinnubrögð fjölmiðla en allir ættu að geta verið sammála um að illur ásetningur getur ekki liðist þar. Það eru oft mikil gæfa eða ógæfa sem fylgir einni ákvörðun. Það var gæfa fyrir Ísland að Sigmundur Davíð varð forsætisráðherra og Bjarna Benediktsson fjármálaráðherra.
Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir Skoðun
Skoðun Fínmalað móberg til að lækka kolefnisspor sements á Íslandi og í Evrópu. Børge Johannes Wigum ,Sigríður Ósk Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Kvennabarátta síðustu áratuga og virðing fyrir starfi kennara Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir skrifar
Skoðun Sömu rök og styðja rétt kvenna til þungunarrofs eiga við um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Steinar Harðarson skrifar
Skoðun Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Menntakerfið í öfuga átt við atvinnulífið: Hvers vegna eykst álag á nemendur á meðan vinnuvikan styttist? Karl Liljendal Hólmgeirsson skrifar
Skoðun Afleiðingar ríkisafskipta: Af hverju skaðleg einokun er ekki til á frjálsum markaði Eiríkur Magnússon skrifar
Skoðun Það er ekkert til sem heitir full vinnustytting með 15 mínútna neysluhléi Jóhanna Helgadóttir skrifar
Ísland þarf ríkisstjórn um almannahagsmuni – ekki sérhagsmuni Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Akademískt frelsi er í hættu – Tími til aðgerða Sigrún Ólafsdóttir,Baldvin Zarioh,Hjördís Sigursteinsdóttir Skoðun